Waarom ik Wilders stem..

Lucas de Graaff

Waarom ik Wilders stem...

 

 

Alle namen in dit verhaal zijn om privacy-redenen gefingeerd

 

©2012 Lucas de Graaff

Alle rechten voorbehouden www.gigaboek.nl

ISBN 97890 8548 3410

 

Lisette (de negenjarige dochter van mijn zwager uit een vorig huwelijk) zegt tegen mijn zus in een supermarkt in Leiden: ‘Wel veel buitenlanders hier!’ om er gelijk blozend aan toe te voegen: ‘Niet dat dat erg is, ofzo!’

 

! Opmerking vooraf: ik heb in mijn verhaal niet de bedoeling om maat- schappelijke groepen tegen elkaar op te zetten. Ik heb alle respect voor  allochtonen en moslims die het beste met onze samenleving voorhebben.

Zij zijn wat mij betreft van harte welkom. Mijn aandacht in dit manuscript richt zich op criminele allochtonen én onze (voormalige) bestuurders die  lafjes de andere kant op keken.

 

‘Onze wegen gingen vaak uiteen. We waren koud als steen. Van binnen.’

(Joost Nuissl (zanger), 1975, Laten we maar samen verder gaan)

 

Inleiding: racisten of klokkenluiders?

Nederland is een beschaafd land. Misschien wel te beschaafd. Die te ver doorgeschoten beschaving heeft tot problemen geleid. Zo wordt onze samenleving steeds gewelddadiger; er is een duidelijke toename van geweldsincidenten vergeleken met - pak ’m beet - twintig jaar geleden én de heftigheid van het geweld neemt toe. Vele honderd- duizenden mensen - van wie de meeste uit primitieve culturen - wisten ons land te vinden (politiek ontheemden maar vooral econo- mische vluchtelingen). Sommigen spoelden hier - na een lange moei- zame tocht gevuld met afschuwelijke ontberingen - aan. Echter, de meerderheid van onze nieuwkomers bestaat uit mensen die zich aangetrokken voelden tot onze welvaart. Ongeacht de reden van de vlucht werden nieuwkomers direct na aankomst in Nederland dood- geknuffeld door hulpverleners die de mensen vrijwel direct wezen op hun rechten. Het woord ‘plichten’ kwam in het vocabulaire van de nieuwkomerbegeleider niet voor. Men beschouwde het als een dood- zonde om onze gasten daarmee op te zadelen.

 

Het doel van de immigratie had en heeft een humaan karakter: Neder- land biedt mensen - die in moeilijke omstandigheden verkeren - een mogelijkheid tot een beter leven. Daar is op zich niets mis mee, maar Nederland dreef het te ver door. De immigratie moest een plezierige

 

 

 

7

gebeurtenis voor de immigrant zijn waarbij hem of haar niets in de weg werd gelegd. Een realistische kijk op deze mensenstroom, zoals het rekening houden met de mogelijkheid dat culturen weleens met elkaar kunnen botsen, werd vanaf het prille begin afgedaan als racis- me. Zowel op de meeste verjaardagen waar ik kwam, als in de poli- tiek. Kritiek en oppositie was er nauwelijks. Bijna niemand wilde zijn vingers branden aan dit uiterst gevoelige onderwerp.

 

Al op mijn lagere school in de jaren zeventig en tachtig ramden lera- ren er bij ons in dat je respect moet hebben voor vreemde culturen en een andere huidskleur, waarbij het maatschappelijk ideaalbeeld van een multiculti-samenleving fel werd gedoceerd. Kritiek op het open- gooien van onze grenspoorten werd niet op prijs gesteld. Alle neuzen moesten dezelfde kant op, anders bestond het gevaar dat je het stem- pel van racist kreeg opgedrukt. Het werd me al snel duidelijk dat vrij- wel iedereen bang was voor het opgedrukt krijgen van een ‘jij-bent- een-iintolerant-onmens’-stigma van links, want die had de macht in

de politiek, de media, kunst, cultuur, op scholen, op de meeste ver- jaardagen (die van de Tokkies niet meegerekend) etcetera. Door die kritiekloze, bangige houding van onze totale samenleving (inclusief de zogenaamde ‘rechtse’ partijen zoals de VVD) werden bijvoorbeeld criminele Antillianen met medeweten van de politiek in onze samen- leving gedumpt. Dat verzin ik niet, dat is gebeurd. Ik heb het niet over Antillianen die - eenmaal hier aangekomen - crimineel werden. Nee, het ging om Antilliaanse mannen van wie onze voormalige kolonies graag af wilden en waaraan onze volksvertegenwoordigers graag meewerkten.

 

Het leek wel of een soort - niet met het oog waarneembare macht - ons allemaal in de tang had. En die abstracte - maar duidelijk voel- bare macht - bepaalde dat zelfs onopgeleide moslims van harte wel- kom waren en dat nog steeds zijn. Er worden moskeeën voor ze ge- bouwd ondanks de continue stroom van berichten van heftig geweld in naam van de islam hier en in het buitenland. Dat er in islamitische landen geen kerken bestaan en christenen en joden daar vaak op vreselijke wijze onderdrukt worden, vormde en vormt geen issue in

 

 

 

8

de Tweede Kamer bij de bepaling van ons vreemdelingenbeleid. De meeste moslims zijn vredelievend, zo redeneerde men. Op kritiek bestond ook hier het gevaar niet meer voor vol te worden aangezien.

 

Ik merkte die voorzichtige houding ook bij vriendjes en vriendinne- tjes. Op krampachtige wijze werd af en toe over het onderwerp immigratie gesproken. En als iemand dan eindelijk de moed bijeen- geraapt had om iets over het onderwerp te zeggen dan werd dat altijd ingeleid met: ‘Ik wil niet discrimineren, maar...’ Stel je immers voor dat je voor racist versleten zou worden, dan kon je nog beter emigreren! Het leek erop dat Holland met zijn geforceerde humane houding wel eventjes het goede voorbeeld zou geven aan de rest van de wereld. Onze vroegere politici gingen er vanuit dat de nieuw- komer net zou worden als de Hollander: gek op spruitjes, bloemkool

en een gehaktbal, ’s winters schaatsen op de sloten en koekhappen op

Koninginnedag.

 

Er werd geen rekening gehouden met het feit dat bepaalde nieuw- komers met hun primitieve achtergrond en cultuur voor ernstige pro- blemen zouden kunnen zorgen. Toen de eerste integratieproblemen zich openbaarden werden die lafjes doodgezwegen en bedekt met de mantel der liefde. Het viel me op dat de veiligheid in onze openbare ruimte allengs verslechterde door de jaren heen. Vergelijk de crimina- liteit van nu met die van de jaren zeventig en tachtig; een wereld van verschil. Maar van ingrijpen kon en mocht geen sprake zijn. Kritiek

op nieuwkomers werd algemeen uitgelegd als racisme en vormde

dus een taboe waar je lelijk je vingers aan kon branden. Die angst was duidelijk voelbaar en hing als een onheilspellend gevaar in de lucht. Het was ronduit tenenkrommend hoe mensen in mijn nabije om- geving - zoals op school, op het werk of op verjaardagen zich tot het uiterste nuanceerden om maar te kunnen voldoen aan het imago van

‘tolerant’.

 

Van volksvertegenwoordigers zou je een open vizier mogen ver- wachten, maar ook daar vreesde vrijwel iedereen voor zijn reputatie. En zo konden maatschappelijke problemen - zoals de overlast op

 

 

 

9

straat - tot grote proporties uitgroeien. Criminaliteit wordt - dat blijkt overduidelijk uit statistieken - veel vaker door ‘nieuwe Nederlanders’ gepleegd. Ik hoor u denken; ‘borrelpraat’ en dat klopt; dit soort praatjes worden vaak op verjaardagen rondgestrooid. Maar dat be- tekent nog niet dat deze feiten niet kloppen. Dat het allemaal maar verzinsels van rechtse mannetjes zijn.

 

In gevangenissen zijn allochtonen - en dan met name Marokkaanse, Antilliaanse en Surinaamse jongemannen - sterk oververtegenwoordigd. Ondanks het feit dat zij in de samenleving - vergeleken met de groep Hollanders - een kleine minderheid vormen. Maar wel een snel groeiende minderheid.

 

‘When you look into an abyss, the abyss also looks into you’ (vertaling: als je in het Kwaad kijkt, dan word je erdoor aangetrokken) (Friedrich Nietzsche (Duitse filosoof die zijn laatste jaren in een krankzinnigengesticht door- bracht, 1844-1900)

 

 

 

Proefkonijnen

Ik sla de plank niet mis wanneer ik beweer dat wij als Nederlandse burgers het slachtoffer zijn geworden van een politiek multicultureel experiment. Onze (voormalige) bestuurders weigerden lering te trek- ken uit de talloze voorbeelden van etnische en religieuze spanningen in het buitenland. Ons lieve tolerante polderlandje krijgt daarvan nu de rekening gepresenteerd. Schiet- en steekpartijen, gewapende (woning-)overvallen, moorden, Hollanders, homo’s en joden die zonder reden in elkaar getrapt worden, bedreigingen, culturele wantoestanden onder moslims, het wegpesten van bewoners van krachtwijken, de religieuze slachtpartij op film- en tv-maker Theo van Gogh, eerwraak etcetera etcetera.

 

Er zijn echter ook mensen die beweren dat er nauwelijks problemen zijn. Zij sluiten zich liever af voor onaangename berichten. Met een krant als de Telegraaf is dat niet mogelijk. Ook ‘Opsporing Verzocht’ is in staat de ogen bij de burger te openen. Door die dagelijkse media-

 

 

 

10

stroom van nationale ellende treedt er een gevoel van gelatenheid, noem het desinteresse, bij de meeste mensen op. We zijn de nieuwe situatie met veel meer criminaliteit en onveiligheid normaal gaan vinden.

 

Bovendien wordt het geweld steeds heftiger en zinlozer (daarmee bedoel ik dat het geweld disproportioneel is ten opzichte van het doel dat gesteld wordt). Ik las in de krant dat een campinghouder in Zwaagdijk binnen twee maanden tijd twee keer slachtoffer van een gewelddadige woningoverval is geweest. Hij werd beide keren zwaar toegetakeld en in elk geval de laatste keer probeerden de overvallers hem ook nog eens te doden. De mond van het slachtoffer werd ge- tapet en de overvallers waren druk bezig hem te wurgen met een riem. Op dat moment ging de telefoon en dat bleek de redding voor de campinghouder te zijn, want de negroïde daders namen direct de benen. De buit bedroeg enkele honderden euro’s uit de kas, snoepgoed en sigaretten. Een van de overvallers - een niet bijster slimme, maar levensgevaarlijke Antilliaan - werd korte tijd later op een naburige camping aangehouden. Hij was kennelijk met vakantie en wilde het nuttige met het aangename verenigen. Voor zijn vakantiehuisje stond de vluchtauto van de overval en zijn verblijf

was volgestouwd met sloffen sigaretten en snoepgoed uit - u raadt het al - de camping-winkel van het slachtoffer.

De campinghouder kampt met hevige angsten en andere psychische klachten en is voor het leven getekend.

 

Met name Marokkaanse, Surinaamse en Antilliaanse jongemannen gebruiken extreem veel geweld bij misdrijven waar geen enkele voorbereiding voor lijkt te zijn getroffen. En waarbij de buit hooguit een paar tientjes is. Bij de hedendaagse misdrijven is het bovendien niet uitzonderlijk dat zwaar oorlogstuig - zoals uzi’s, handgranaten of andere explosieven - wordt gebruikt. Het lijkt soms net of hier een burgeroorlog woedt. Maar niet getreurd want onze overheid beschikt over een denktank waarmee alles onder controle kan worden gebracht.

 

 

 

 

11

Zo worden wij als burger in Postbus 51-spotjes opgeroepen om de geweldpleger te ‘overmeesteren’ en in een houdgreep vast te klem- men. Alleen de lieve, humane manier is toegestaan. Als je ook maar één klap aan een straatterrorist uitdeelt loop je het risico in de rechtbank te belanden. Als dader, niet als slachtoffer. De slotsom is dat je in Nederland niet veel kunt uitrichten tegen geweld (in tegen- stelling tot Amerika waar je inbrekers of woningovervallers mag neerschieten). Dus die Postbus 51 spotjes zijn belachelijk. Ze verlei- den je om in een uiterst gevaarlijke situatie te belanden waarbij je ook nog eens het risico loopt voor lange tijd achter slot en grendel te ver- dwijnen.

 

‘De veiligheid op straat heeft u zelf in de hand’, wordt ons medegedeeld.

 

Shoot the messenger, kill Geert

Maar ondanks de toenemende veiligheidsverslechtering krijgt de boodschapper van het slechte nieuws anno 2012 hier nog steeds de schuld. Tegenwoordig is het Geert Wilders die durft te zeggen waar het op staat en om die reden door een grote groep als rechts-extremist wordt weggezet. ‘Hoe durft een politicus zulke grove leugens over kwetsbare bevolkingsgroepen te vertellen?’ heb ik familie, vrienden, ex-collega’s en ex-studiegenoten horen zeggen. ‘Wilders’ vormt nog steeds een omstreden onderwerp. Ik ondervond het op Relatieplanet, de meest populaire datingsite van Nederland. Een aantal vrouwen toonde zich geïnteresseerd in mijn profiel - waar onder andere in stond vermeld staat dat ik met een manuscript bezig was. Wanneer ik in een mail uitlegde waar het manuscript over ging - zonder daarbij aan te geven dat ik PVV gestemd had - haakten de meeste vrouwen

af. Zelfs de geringste zweem van sympathie voor de gevatte Wilders is al genoeg om afgewezen te worden. Kortom: een rechtse mening vinden de dames niet sexy. Links stemmen daarentegen wordt gezien als synoniem voor tolerantie en romantiek.

 

Het valt me op dat de mensen met een linkse mening vaak het hardst kraaien om maar gehoord te worden en dat mensen met een rechtse mening die vaak voor zichzelf houden. Waarom? Omdat links zijn

 

 

 

12

nog steeds ‘in’ is. Het staat symbool voor verdraagzaamheid en mededogen met de zwakkeren.

 

Gelukkig merk ik in mijn directe omgeving dat er ook nog kritische mensen zijn die begrijpen dat de Wilders - met gevaar voor eigen leven en dat van zijn familie - het lef toont om onze multiculti- problemen tegen het licht te houden.

De politieke strategie is vanaf de vestiging van de eerste nieuwkomers altijd geweest: ‘Leg allochtonen niets in de weg, maar geef ze alle vrijheid, privacy en ruimte. Dan slaagt de integratie vanzelf.’

 

Insanity: Doing the same thing over and over again and expecting different results. (Albert Einstein)

 

Vrije meningsuiting: Geert Akbar versus Akbar Wilders

Als Wilders zijn mond had gehouden, zou dat nog meer veel meer theezakjes hebben gekost. Het is in de politiek al decennia gebruike- lijk om problemen met moslims met de plaatselijke imam weg te spoelen. ‘Verbroedering’ luidt het toverwoord en daar past geen kritiek bij, vinden politici en burgemeesters.

Voormalige burgemeester Cohen is zo’n typische theeleut die onze hoofdstad - Mokum - door zijn ultrazachte gedooghouding een nummer 4-positie op de lijst van meest gewelddadige Europese steden heeft bezorgd.

De joodse politicus kan - als gevolg van zijn knuffelgedrag - wel veilig over straat. Dat geldt niet voor iedereen in Nederland.

Wilders kan niet zomaar effe een biertje pakken in een Haagse kroeg. Geert heeft - mijns inziens - zijn eigen vrijheid opgegeven in een poging onze vrijheid te beschermen. Een kritische houding ten aan- zien van moslims betekent hier immers een leven in een tot en met beveiligde bunker.

Maar Wilders is taai en blijft onbewogen als een rots.

 

‘I am shielded in my armor,

Hiding in my room, safe within my womb

I touch no one and no one touches me

 

 

 

13

I am a rock

I am an island’

(I am a rock, Simon and Garfunkel, 1966)

 

De man met het geblondeerde haar (dat wel wat weg heeft van de pruik van een Engelse rechter) is geen fascist die de democratie om zeep wil helpen.

De PVV-voorman floreert juist in het democratische systeem, zij het met een ruig randje, maar dat is beslist nodig in de strijd tegen harde elementen binnen onze samenleving. De nationalistische politicus roept nooit op tot geweld. Zo maakte Wilders duidelijk - in een reactie op de massamoorden gepleegd door een Noorse moslim- hatende idioot (een zelfverklaard fan van Wilders) - dat hij tegen terreur is. Ook wanneer dat geweld tegen moslims zou worden ingezet.

 

Dat Noorse drama werd uiteraard direct door Wilders-bashers als stokpaardje ingezet om zijn reputatie te beschadigen: ‘Zie je wel, de aanhang van Wilders is extreem-rechts, gewelddadig en deugt niet!’ Ik hoorde zelfs mijn vader zeggen tijdens onze dagelijkse borrel wanneer de vijf in de klok zit: ‘Nou jongen, je ziet wel waaruit de aanhang van Wilders bestaat!’ Het vormde de zoveelste inleiding tot een vurig debat tussen mijn vader en mij (we weten allebei dat we niet over dit onderwerp met elkaar moeten praten, maar neigen allebei naar dwangmatig gedrag om onze wederzijdse frustraties te uiten).

 

Alsof de PVV-voorman verantwoordelijk is voor de daden van een of andere gestoorde klootzak duizenden kilometers hiervandaan.

En bovendien: zijn er dan geen fanatieke gekken onder links-radica- len en moslims te vinden? Volgens mij veel meer.

Wat te denken van Osama Bin Laden - het creatieve brein achter de aanslagen op de Twin Towers - en de vele andere extremisten die uit naam van Allah voor miljoenen slachtoffers hebben gezorgd door de jaren heen. En ook in Nederland is er een groeiend aantal moslim- jongeren dat met geweld zijn eigen kleine Jihad wil voeren.

 

 

 

14

De bevlogenheid van de bulk van deze ‘straatterroristen’ is niet groot genoeg om naar de Gaza-strook af te reizen, dus wat doe je dan? Dan scheld je toch gewoon kaaskoppen uit! En als dat niet voldoende oplucht dan schop je tezamen met je vriendjes bejaarde autochtonen in elkaar.

Zo ben ik zelf meerdere keren het mikpunt van agressie van alloch- tone jongeren geweest.

 

Wilders volgt niet het pad van bloedvergieten; de blonde politicus voert zijn strijd op basis van woorden waarmee hij de kiezer probeert te overtuigen, zonder daarbij tot geweld op te roepen. Wie denkt dat Wilders het probleem is, houdt zichzelf voor de gek. Zijn optreden is juist een gevolg van het probleem. Het is vijf voor twaalf en we gaan met zijn allen de diepte in.

 

 

 

‘Dat mag je niet zeggen’

De samenleving is in de afgelopen dertig jaar drastisch veranderd. Leg bijvoorbeeld een krant van anno 2012 naast een van 1980 en ontdek de verschillen.

Een groot gedeelte van de nationale media-aandacht gaat tegenwoor- dig uit naar moslims en geweld in de openbare ruimte. Nog niet zo lang geleden hadden vele Nederlanders een hekel aan Duiters in het algemeen en Duitse toeristen in het bijzonder. Dat was ‘in’.

Ik kan mij het EK van ’88 nog herinneren toen Frank Rijkaard zijn Duitse tegenspeler Rudi Völler vol in het gezicht spuugde. Ik was toen een jaar of vijftien en onder mijn vrienden was alom respect voor deze daad van de grote Surinaams-Nederlandse voetballer. Het slachtoffer was immers een mof en moffen mocht je beledigen. Bovendien ging het om voetbal en voetbal is oorlog. Nu hoor ik vrijwel niemand meer over die ‘klote-nazi’s’.

De aandacht is verschoven naar onze eigen immigranten en dan met name naar Marokkaanse, Surinaamse en Antilliaanse jongemannen die - zo blijkt de statistieken - een onevenredig groot deel van de overlast voor hun rekening nemen. Bovendien wordt slechts één op de vijf misdrijven aangegeven.

 

 

 

15

Het probleem van onze veiligheid is in werkelijkheid dus nog veel schrijnender. ‘Borrelpraat’, inderdaad, maar wel gebaseerd op de feiten.

 

Er loopt tegenwoordig veel meer gajes met een uiterst kort lontje rond dan dertig jaar geleden. Ik beweer niet dat we dan maar weer terug moeten naar een blanke samenleving. Echter, het zou wel fijn zijn wanneer onze politici de multiculti-problematiek onder de loep durven te nemen inclusief veel hardere maatregelen.

 

Problemen met minderheden bepalen tegenwoordig zeer sterk het maatschappelijk debat. Veel meer dan pak ’m beet vijftien jaar ge- leden en daarvoor. Toen werd ook al glashelder dat er problemen waren, maar ze belandden in de bekende multiculti-doofpot. ‘Waar je niet over praat, dat bestaat niet.’

Pim Fortuyn durfde het - als een van de weinigen - aan om de zware putdeksel van de beerput van integratieproblematiek op te lichten. Dat was niet makkelijk want een elitaire club van journalisten, caba- retiers, advocaten, rechters en politici bepaalde dat mensen gene- geerd, sociaal buitengesloten en soms zelfs voor een rechtbank gestraft moesten worden wanneer zij zich kritisch uitlieten over nieuwkomers. Of ze kregen middels een ‘ludieke’ actie een met poep gevulde taart in het gezicht, zoals de charismatische hoogleraar meerdere keren overkwam.

 

Zo noemde Marcel van Dam - columnist, programmamaker en voormalige baas van de Vara - Fortuyn in een tv-programma een minderwaardig mens. De links-radicaal sloeg daarmee de eerste spijker in de grafkist van de geslepen debater die als aanstormend politicus een fatale fout maakte: hij had zijn beveiliging niet goed geregeld. Overigens is het op zijn zachtst gezegd vreemd dat de PvdA het niet nodig vond om Fortuyn te beveiligen.

Heeft de ultratolerante opstelling van ‘de linkse intellectueel’ tegen- over nieuwkomers (niet tegenover andersdenkenden) te maken met een postkoloniaal schuldgevoel en herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog? Dat is mijns inziens goed mogelijk, want linkse

 

 

 

16

politici gooien te pas en te onpas nazi-Duitsland in de strijd wanneer er kritische geluiden over nieuwkomers te horen zijn.

Fortuyn werd verketterd door links Nederland en nog voor zijn eerste verkiezingen door een (Hollandse) dierenactivist vermoord. Zijn gedachtegoed verdween met hem in het graf want de amateu- rististische, in de haast geformeerde LPF wist de kar niet lang te trekken.

 

In een eerder stadium probeerde VVD’er Frits Bolkestein een debat over immigratie en integratie te starten. Hij stelde bijvoorbeeld dat het verstandiger is om vluchtelingen zo veel mogelijk in hun eigen regio te helpen, in plaats van een massale volksstroom richting Nederland. Bolkestein tekende bovendien aan dat de allerarmsten niet in staat zijn een reis naar Nederland te bekostigen en dat Neder- land voor een belangrijk deel zijn grenzen openstelde voor mensen die niet van de bedelstaf hoefden te leven en dikwijls zelfs nog een vliegticket konden kopen. Ik heb het nu over de economische vluchtelingen. Voor mensen die vluchten voor bijvoorbeeld oorlog geldt natuurlijk een ander verhaal. Maar onze groep allochtonen bestaat voor het leeuwendeel uit economische vluchtelingen of

(klein-)kinderen daarvan. Vanzelfsprekend werd Bolkestein eveneens hevig onder vuur genomen door links.

 

Wie het in die tijd in zijn hoofd haalde om iets negatiefs over alloch- tonen te zeggen werd voor racist en/of fascist uitgemaakt gelijk Mussolini, Eichmann en Hitler in een. Ook wat dat betreft is er weinig veranderd. De ‘ongeschreven’ regel: ‘Gij zult geen kwaad spreken over ‘kwetsbare’ nieuwkomers’ is nog volop van kracht binnen diverse politieke partijen en overheidsinstanties.

 

Great spirits have always encountered violent opposition from mediocre minds. (Albert Einstein)

 

En het cynische element aan het mislukte multiculti-beleid (beter gezegd: geen beleid) is dat de tolerante houding van onze (voor- malige) bestuurders - met als doel het voorkomen van een splijting in

 

 

 

17

de samenleving - juist leidde tot een kloof. Door een nieuwe groep mensen in alles tegemoet te komen, kweek je nare, verwende luie karakters, net als bij de opvoeding van kinderen.

Bovendien ontstaan er zo kwade sentimenten bij de oorspronkelijke bewoners én de allochtonen die wel hun best doen.

 

Wanneer de nieuwkomers niet gelijk zo verwend werden en meer hun best hadden moeten doen om te overleven dan zou er waar- schijnlijk wel een meltingpot zijn ontstaan zoals in Amerika waar bijna iedereen trots is op zijn Amerikaanse nationaliteit. Werk als gedeelde waarde tussen allochtonen en autochtonen verbroedert. Samen een goede samenleving opbouwen schept een band en werkt beter dan de groep nieuwkomers direct te omringen met allerlei hulpverleners en hun allerlei privileges te geven. De aparte behande- ling van nieuwkomers leidde tot het ontstaan van een aparte groep die niet in de samenleving opging, maar juist buiten de (werkende) samenleving bleef staan. Ik besef overigens dat er ook een grote

groep allochtonen bestaat die zijn stinkende best doet om zich een plaats te verwerven in de Nederlandse samenleving. Alle respect voor die mensen.

Ook de voorkeursbehandeling bij sollicitatiegesprekken is geen goed idee geweest. Het maakt allochtone werkzoekenden gemakzuchtig en kweekt afgunst bij de autochtonen. Neem gewoon de beste kandidaat aan ongeacht ras en afkomst. Zo houd je het spannend en dwing je nieuwkomers om zich in te spannen op zoek naar werk. Door het rondstrooien met privileges voor bepaalde groepen - zoals hier gebeurt - creëer je geen betere samenleving.

 

Maar goed, terug naar het lijstje van schaarse dappere dodo’s. Gaan we nog verder terug, naar de jaren zeventig en tachtig dan treffen we Hans Janmaat, de eerste politicus die het aandurfde pro- blemen met allochtonen openbaar te maken. In die jaren was dat bijzonder heldhaftig, nog meer dan nu, omdat de sociale code van

‘zwijgplicht’ (onze eigen politieke omerta) nog nooit gebroken was. In die tijd werd Janmaat volledig genegeerd door alles en iedereen. Collega’s in de Tweede Kamer, onder wie voormalig minister-

 

 

 

18

president Lubbers (ik heb de beelden gezien), gingen opzichtig de krant lezen of met elkaar over koetjes en kalfjes praten wanneer Jan- maat de eerste problemen in de wijken onder de aandacht probeerde te brengen. Ik was in die tijd nog piepjong, maar ik kreeg de indruk dat die man wel erg slecht moest zijn. Ook in mijn omgeving had

men geen goed woord over voor die politieke ‘racist’. Het was duide- lijk in de mode om tegen Janmaats kop van jut te schoppen.

 

Niet verwonderlijk dat er uiteindelijk geweld tegen de ‘rechtse radi- caal’ zou worden ingezet. Zo raakte Janmaats latere vrouw tijdens een partij-bijeenkomst in een hotel - door een aanslag van links- radicalen met keien, traangas en fosforbommen - zwaar gewond met invaliditeit als gevolg.

Toen al kwam ‘de kogel’ van links, niet van extreem-rechts waar de politiek toen vaak over neuzelde. Extreem-rechts bestond niet eens, maar werd te pas en te onpas genoemd als de grootste bedreiging van onze samenleving gezien. En ik merkte dat vrijwel iedereen met elkaar in de pas liep; op verjaardagen, bedrijfsborrels, op school, in de sportkantine etcetera. Mensen die een andere mening hadden hielden wijselijk hun mond. Alleen gelijkgestemden durfden het aan openhartig met elkaar over dit onderwerp te praten.

 

Zo had ik op de middelbare school drie goede vrienden met wie ik in de jaren negentig regelmatig op vakantie ging. We deelden dezelfde mening over de toenemende agressie in het uitgaansleven.

Een van die vrienden - ik noem hem voor het gemak Rudolf - had weinig succes bij de vrouwen, ondanks zijn forse lichaamslengte en goede kop. Daar kwam nog bij dat Rudolf van onderen bijzonder goed bedeeld was, iets waar hij trots mee koketteerde door tijdens vakanties een zeer strakke zwembroek te dragen. Echter, Rudolf maakte nauwelijks gebruik van zijn gereedschap.

Reden: hij was ontzettend verlegen en wist zich absoluut geen hou- ding te geven bij het andere geslacht.

In het begin deed Rudolf nog weleens een poging om een vrouw aan te spreken. Maar met betrekking tot zijn aanpak was er ruimte voor verbetering.

 

 

 

19

Voorbeeld: mijn vriend raapte op een avond al zijn moed bijeen en stapte op een vrouw af. Hij waagde het zelfs om haar een vraag te stellen, al sorteerde die niet het gewenste effect. ‘Abortus, voor of tegen?’ Nou dan hoef ik u niets meer uit te leggen.

 

Het was daarom niet verwonderlijk dat hij vele jaren later versierd werd door een grote vrouw; Maaike. Rudolf deed al lange tijd niet meer aan versierapproaches dus Maaike kwam als geroepen.

Ze trouwden korte tijd later, er kwamen al snel kinderen en we kwamen er algauw achter dat Maaike een dominante vrouw was die tijdens verjaardagen geen geheim van haar politieke voorkeur maakte. Maaike haatte Wilders en schreeuwde dat openlijk van de daken. En last but not least, Rudolf - die altijd het felst tegen geweld onder allochtonen ageerde - werd ook links.

Tja, zo kan dat gaan in een (Hollands) huwelijk.

 

Maar goed, terug naar de politiek.

Terwijl iedereen het leek te hebben over de zogenaamde gevaren van ultra-rechtse hufters en Lonsdale-jongeren kon links met geweld zijn mening kracht bij zetten zonder dat zijn imago schade leed.

De prille ideeën van Janmaat - een absolute voorvechter voor de vrijheid op een eigen mening - waar zo hard tegenaan geschopt werd

- zijn overigens al vele jaren gemeengoed binnen de PvdA en andere linkse partijen. Zo gaat dat nou eenmaal in de politiek.

 

En nu is de beurt aan Geert Wilders die - onder zware beveiliging ondergedoken leeft en regelmatig verhuizend van bunker naar bunker - politiek probeert te bedrijven. Hoewel de demoniserings- aanpak van links tegen Janmaat uitstekend werkte, lijkt het trucje nu niet te werken in de strijd tegen de blonde politicus die in Limburg opgroeide. De PVV oogstte - met 26 zetels - veel succes bij de afgelo- pen verkiezingen met name in de zuidelijke provincies.

Natuurlijk zijn de meeste PVV-sympathisanten nog altijd bang om publiekelijk hun mening weer te geven. Dat is niet verwonderlijk na de (bloedige) heksenjachten op andersdenkenden. Progressief Neder- land daarentegen, benut elke kans om zijn mening rond te strooien.

 

 

 

20

Dat ondervond ik bijvoorbeeld toen ik op hyves, linkedin en facebook op een ex-vriendin van me stuitte. Er stond op al deze social media- pagina’s met koeienletters: IK BEN GEEN FAN VAN GEERT. Zo, dat moet opgelucht hebben.

 

Maar ik hoor ook steeds vaker bij sociale gelegenheden en tijdens tv- talkshows: ‘Ik ben het niet altijd met Wilders eens, maar hij heeft wel een punt.’ (altijd een softe inleiding om te voorkomen dat je in het

‘foute kamp’ gezet wordt).

 

Het feit dat er nu eindelijk openlijk op politiek niveau een multiculti- debat plaatsvindt kan voor een belangrijk deel op het conto van deze vier mannelijke politici geschreven worden. Columnist, interviewer

en filmmaker Theo van Gogh brak in dit opzicht ook een lans voor de vrije mening. Hij werd in 2004 als een stuk wild ritueel op straat afgeslacht door moslim-extremist Mohammed B.

 

‘Weet je nog wanneer dat was, toen je nog geen ander was

Niet in harnas achter glas, maar je eigenlijke zelf.’ (Koot en Bie, 1975, Zoek

jezelf, Het Simplisties Verbond)

 

De artistieke vrijheid

Ook van de zijde van cabaretiers konden we nauwelijks op openheid en lef rekenen. Onze Youpie (Youp van ’t Hek) durft alleen veilige harde grappen over blanke Hollanders te maken.

Van ’t Hek maakt graag grappen over witte yuppen die toevallig de verkeerde bril dragen, op wintersport gaan of ‘fout’ bier drinken. Hij is grappig maar niet vernieuwend in multiculti-opzicht.

Maak ook eens grappen over onze nieuwkomers! Dat is pas gelijke behandeling van mensen met verschillende afkomst. Dan pas worden allochtonen voor vol aangezien zonder ze steeds maar als een kwets- bare, hulpeloze maatschappelijke groep te beschouwen. Mensen uit vreemde culturen met humor zullen zich dan namelijk pas echt thuis gaan voelen.

Moslims ertussen nemen is de grappenmaker met de bekende bretels een paar stappen te ver.

 

 

 

21

Youpie speelt liever op safe (en dat valt te begrijpen want niet alle moslims hebben humor) en levert zijn eigen bijdrage om Wilders in een nog kwader daglicht te stellen. Dat is immers niet gevaarlijk (de PVV-voorman slaat toch niet terug), sterker nog: het wordt alom geaccepteerd en gerespecteerd.

 

Gelukkig toont Hans Teeuwen meer lef. Teeuwen durfde het aan rake harde grappen over moslims te maken. Totdat de islamieten terugsloegen. Uiteindelijk werden de bedreigingen zo beangstigend dat de vernieuwende cabaretier - die zijn goede vriend Theo van Gogh al was kwijtgeraakt door moslimgeweld - eieren voor zijn geld koos. Teeuwen vluchtte naar Engeland om daar een nieuwe carrière te beginnen.

 

En er leeft in Nederland nog een andere kunstenaar met ballen.

Zo produceert cartoonist Gregorius Nekschot - ondanks zijn aanhou- ding van enkele jaren terug - nog steeds treffende humoristische artistieke tekeningen over onder andere moslims en criminele allochtonen.

Leve de vrije kunst! Desondanks werd Nekschot een aantal jaren terug in de vroege ochtend door een arrestatieteam van zijn bed gelicht. Abdul Jabbar van de Ven - een tot de islam bekeerde Hollan- der - had namelijk een klacht tegen de tekenaar ingediend.

Gevolg: de cartoonist kan sinds jaren niet meer zonder beveiliging of vermomming over straat. Satire en de vrije mening staan duidelijk op gespannen voet met de visie van onze islamitische landgenoten én progressief Nederland. ‘Tja dat is nou eenmaal hun cultuur’ (daar- mee doelend op de volgelingen van de islam), hoorde ik mijn vader laatst - tijdens onze ‘discussie-namiddag-borrel’, bagatelliserend zeggen.

 

Om die reden vond in het vorige millennium nagenoeg geen kritische berichtgeving over allochtonen plaats. Ook de journalistiek keek - ge- trouw het voorbeeld volgend van de politiek - weg van de integratie- problematiek. Er bestond onwil om gevoelige dingen te onderzoeken en aan de kaak te stellen. Inmiddels hebben bepaalde media hun

 

 

 

22

traditionele informatiefunctie weer opgepakt en streven zowaar enkele kranten en omroepen een open en eerlijke berichtgeving over de immigrantenproblematiek na.

Nu de deksel van de beerput gelicht is lijkt er een vulkaan uitgebar- sten te zijn. Ten tijde van Janmaat en Bolkestein was er wel media- aandacht maar die was niet bepaald inhoudelijk te noemen. Genoemde boodschappers werden met groot enthousiasme zwart- gemaakt. De werkelijke problematiek werd gelijk vanaf het begin door de meeste journalisten onder het tapijt gemoffeld.

En nu zijn we in Nederland dus getuige van een nieuwe politicus die schijt heeft aan bekrompen ‘social codes’.

 

De linkse elite ziet de aanhang van de openhartige, dappere politicus als een populistische beweging die alleen kan bestaan door de primi- tieve onderbuikgevoelens van bepaalde (lees: domme, asociale, blanke) burgers.

Over primitieve emoties gesproken: met het uitdelen van steken on- der de gordel bij rechtse openhartige individuen heeft de progressieve kliek nooit veel moeite gehad. Het vormde een vast onderdeel van het linkse beleid.

Ik ondervond het bijvoorbeeld toen ik mijn manuscript naar uit- geverijen mailde of opstuurde. Van enkele uitgeverijen kreeg ik een beledigende mail of brief (en dan bedoel ik niet de standaard geen- interesse-antwoorden). Van een bepaalde uitgever kreeg ik zelfs een mail met de reactie: ‘Alle Wilders-aanhangers zijn bange, minderwaar- dige mietjes!’ Is dat dan geen voorbeeld van een onderbuikemotie?

 

Volgens links opereert een politicus als Wilders op ‘foute’ wijze door het losmaken van kwalijke emoties.

Het is naar mijn smaak niet juist om ieder kritisch geluid vanuit de samenleving weg te zetten als ‘primitieve onderbuikgevoelens’. Columnist Bas Heijne formuleerde het als volgt: ‘Het hedendaagse populisme is een reactie tegen de sleetse algemeenheden van het ver- lichtingsdenken, een emotionele afkeer tegen van bovenaf verkondig- de abstracties, die alledaagse ergernissen onder het vloerkleed lijken te vegen. Algemene principes botsen met persoonlijke beleving.’

 

 

 

23

De ‘humane’ linkse politicus - met name de wat oudere (en ik moet gelijk aan Lubbers denken) - haalt te pas en te onpas de grondwet en de rechtsstaat van stal en blijft hameren op het gelijkheidsprincipe. Desondanks bestaat er ook iets positiefs in deze godvergeten klere- zooi. De politiek is weer interessant! De klassieke links-rechts-tegen- stelling is - na jarenlange eenheidsworst - met uitzondering van de periodes van Janmaat, Bolkestein en Fortuyn - nieuw leven ingebla- zen.

 

 

 

Wie mag je wel aankijken en wie niet? (persoonlijke ervaringen) Willen we onszelf en onze kinderen in toenemende mate blootstellen aan de gevaren op straat die voor een belangrijk deel door bepaalde nieuwkomers zijn gecreëerd? Ja, ja, ik besef dat er ook blank (autoch- toon) uitschot bestaat, het is niet zo dat ik het blanke ras in mijn ver- haal een veer in de kont wil steken. Maar eerlijk is eerlijk, de maat- schappelijke overlast door criminele allochtone straatjongeren is vele malen groter, ondanks het feit dat er hier aanzienlijk meer Hollandse jongeren wonen. Ik vermoed dat linksstemmers zelf geen negatieve ervaringen met bepaalde allochtonen hebben.

Ultraverdraagzame Nederlanders (behalve tegen mensen met een rechtse mening) hebben de integratieproblematiek mijns inziens niet zo duidelijk voor ogen. Ze onderschatten het. Er zijn nou eenmaal mensen die alles door een roze bril willen zien. Het beste medicijn tegen een depressie!

 

Ik vermoed dat linkse kiezers weinig last van bepaalde nieuwkomers ondervinden omdat ze:

1. in de betere betere buurten wonen (salonsocialisten);

2. niet meer in het stedelijke jeugd-uitgaansleven komen waar de kans groot is dat je te maken krijgt met agressie van bijvoorbeeld Marokkaanse jongeren;

3. zelf nieuwkomer zijn en hun buurt niet hebben zien veranderen;

4. hun allochtone ‘broeders’ niet willen verraden;

5. zich gediscrimineerd voelen en op een aai over hun bol van welzijnswerkers of linkse politici zitten te wachten.

 

 

 

24

Ik denk dat persoonlijke ervaringen een belangrijke rol spelen in stemgedrag. Bij mij in elk geval wel. U zult nu misschien zeggen: ja maar hoe zit dat met de Volendamse jongeren? Onder hen is de PVV veruit de grootste partij, ondanks het feit dat daar weinig allochtonen wonen. Maar Volendamse jongeren komen ook weleens in Amsterdamse uitgaansgelegenheden en daar is het andere koek. En bovendien is het toch niet vreemd dat mensen hun politieke keuze baseren op de continue mediastroom van geweldberichten?

 

Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat je niet per se in een achterstands- wijk hoeft te wonen om met de agressie van bepaalde allochtone jongeren in aanraking te komen. Geweld kan overal in Nederland plaatsvinden. Ondanks dat vrijwel elke Amerikaanse film is door- spekt met kogelregens is het in de VS veel veiliger dan hier. Geweld vindt in Amerika geconcentreerd plaats in bepaalde ‘blocks’ van de grote steden dus je weet daar wat je kunt verwachten. Je moet gewoon zien te voorkomen dat je op het verkeerde metrostation uit- stapt. Nederland daarentegen, is zo klein en dichtbevolkt dat het gevaar hier overal kan toeslaan.

 

De nieuwe geweldmaatstaven

Toen ik een jaar of zestien was rookte ik weleens een stickie met Olaf. Ik kende Olaf al jaren omdat we op dezelfde tennisvereniging zaten. Olaf was mij wat ontgroeid, vond mij niet meer interessant en ging veel om met de echte ‘gangsters’ van Heiloo. Schoffies wier voor- naamste tijdverdrijf bestond uit blowen en inbraken in openbare scholen. Olaf vertelde er met trots over en ik vond het reuze interes- sant. Hij vertelde dat de meeste delicten niet eens voor de rechter kwamen. En als dat gebeurde dan werd de zoveelste inbraak gesepo- neerd. ‘De politie, justitie en de rechter ken je fucken, Lucas,’ vertelde Olaf mij vaak met een triomfantelijke grijns op zijn smoel. Vanuit

mijn perspectief als zestienjarige bekeken vond ik Olaf en zijn vriend- jes best heftig. Maar dat veranderde snel als gevolg van de immigratie- golf. Toen ik op de middelbare school zat hoorde ik weleens verhalen over een Turkse gozer (Yusuf) van een naburige school die van alles uitvrat.

 

 

 

25

‘Met Yusuf moet je niet fokken,’ zeiden klasgenoten dan met een zeker ontzag. Op een bepaalde leeftijd vinden jongeren rebels en crimineel gedrag namelijk interessant. Op een dag pleegde de Turkse jongeman een overval op een Alkmaarse juwelier (anno 2012 met stip het zwaarste beroep in Nederland) en stak daarbij de zwangere vrouw in haar buik. De vrouw overleefde het, maar het ongeboren kind niet. Dat was de eerste keer dat ik geweld van die orde vernam.

 

Twintig jaar later in dezelfde stad op de avond voor oudejaarsdag

Ik liep een kroeg binnen, dronk een paar biertjes, en werd plotseling door een paar Turken of Marokkanen knock-out tegen de grond geslagen. Reden: een kroegmaat van me had in zijn dronkenschap

een bierviltje met zijn nummer naar een allochtoon meisje gegooid bij wijze van uitnodiging om een keer met hem te gaan stappen. ‘No big deal,’ zal hij gedacht hebben. Het was in elk geval bedoeld als grap. Desondanks dacht ik bij mezelf: ‘Wat doe je nou, naïeve sukkel!’ En ja hoor, de rapen waren gaar! (Westfriese uitdrukking).

Een of andere opgefokte klootzak uit haar groepje vond het niet vermakelijk en stompte die kroegmaat van me gelijk een aantal keren in het gezicht. Ik kwam tussenbeide en schreeuwde dat hij moest kappen en toen stond ik zelf ineens in ‘the picture’. Vervolgens kreeg ik van alle kanten klappen en raakte daarbij knock-out. Ze sleepten mij naar buiten waar ik weer bijkwam. Ik kreeg weer klappen maar zag kans de kerel die voor mij stond (dezelfde vent die de ruzie be- gonnen was) diverse keren met gesloten vuist in het gezicht te slaan. Vervolgens ramden ze zo hard tegen mijn kop dat het licht nog een keer uitging. Terwijl ik op de grond lag en de klinkers kuste kreeg ik diverse trappen tegen mijn hoofd. Ik voelde me heel eenzaam en verlaten daar beneden, terwijl niemand ingreep.

 

Zangeres Lenny Kuhr vertelde dat zij ooit ook zo’n beangstigende gebeurtenis had meegemaakt. Ze werd in 1973 op een treinstation in elkaar geslagen door een man die haar aanzag voor zijn ex-vriendin. Niemand deed wat, zelfs de perronchef niet. Hollanders zijn niet alleen graag neutraal in oorlogen maar ook bij aftuigingen op straat. Ik had mazzel dat de afranseling nog voor sluitingstijd was en er zich

 

 

 

26

een publiekje begon te vormen waarbij een aantal meisjes schreeuw- de: ‘Kappen nou.’

De uitsmijter was uitgerekend die avond in geen velden of wegen te bekennen, net zo min als mijn stapmaatje - van beroep strafpleiter - om wie de ruzie in feite begonnen was. Advocaten zijn meestal geen K1-fighters, ook in dit geval helaas niet. Die toestand met dat bier- viltje was een domme actie van hem. Je moet altijd eerst de omgeving in je opnemen en je intuïtie volgen voor je je gevoel voor ‘humor’ laat spreken. Doordat ik het opnam voor dit mannetje - die ik nog maar een paar uur kende (de strafpleiter was - net als ik - alleen op stap, hij sprak mij aan en we hielden elkaar gezelschap) - liep mijn eigen leven plotseling gevaar. Ik had het al nooit zo op advocaten en nu helemaal niet. Ik zie strafadvocaten als gewetenloze, liegende gladjakkers, gericht op status en geld. Ze zijn blij als hun levensgevaarlijke cliënt

er zonder kleerscheuren vanaf komt en snel kan terugkeren in de maatschappij.

 

Advocaten moeten nooit met advocaten trouwen. Dan krijg je inteelt en gekke kinderen en nog meer advocaten. Uit de film Adam’s Rib.

 

Zo plotseling als de vechtpartij begonnen was stopte het ook. Het voetballen met mijn hoofd was ten einde. Ik ploeterde overeind, strompelde weg en pakte de fiets naar de EHBO van het ziekenhuis in Alkmaar. Bijna was ik verworden tot een tegeltje. Bij de Eerste Hulp moest mijn gezicht op verschillende plaatsen gehecht worden.

De vernedering was groot, want door de harde trappen in mijn maag had ik mijn broek volgepoept. Of kwam het door de doodsangsten die ik had uitgestaan? De vrouwelijke arts die mij hielp keek in elk geval niet vrolijk. Mijn vader haalde me midden in de nacht op van het ziekenhuis. Hij keek geschrokken. De volgende dag had ik een afspraak met een oogarts aangezien beide ogen compleet dichtgebeukt waren. Gelukkig was er geen vitale schade maar ik liep ruim een maand lang rond met een vogelverschrikkerkop. Zelfs de kleintjes van mijn zus durfden niet bij mij in de buurt te komen. En het ergste is nog wel dat ik geen aangifte deed. Ik had daar het lef niet voor.

Ik ging in die tijd vaak alleen de stad in en was bang diezelfde gasten

 

 

 

27

weer tegen te komen. Op zware mishandeling staat hooguit een maandje cel of een weekje schoffelen, dus ik hield er rekening mee deze ‘kwajongens’ - die overigens dik in de dertig waren - wel weer tegen te komen.

De verzachtende kwalificatie ‘kwajongen’ is bedacht door de letterlijk en figuurlijk rooie PvdA-rakker Jeltje van Nieuwenhoven, een naïeve tante die buiten de samenleving staat.

 

En wat is de achterliggende gedachte achter dit geweld?

Racisme? Ik denk van wel. Zonder reden iemand van een ander ras in elkaar schoppen (ook al behoort hij of zij dan tot de blanke meerder- heid) is een duidelijk geval van racisme. Laten we even van het omgekeerde geval uitgaan.

Wanneer een Hollander een Marokkaan of neger zou mishandelen leidt dat onherroepelijk tot grote verontwaardiging. Zelfs rellen, Kamervragen door Groen Links en hevige kritiek uit het buitenland sluit ik niet uit.

Een voorbeeld daarvan is de Antilliaan Kerwin Duinmeijer die bij een steekpartij door blanken in 1983 om het leven kwam. Duinmeijer wordt nog jaarlijks herdacht middels een optocht en zijn naam staat

in alle schoolboeken. Het wordt alom gezien als een racistische moord en als een van de meest ingrijpende gebeurtenissen in Nederland.

 

Een vreselijke gebeurtenis. Desondanks denk ik dat zij uit haar ver- band gerukt is. Ik las onlangs een artikel in de NRC. Ten eerste werd de moord (of beter gezegd doodslag) door slechts één skinhead (Nico Bodemeijer) gepleegd en niet door een groep. Verder verklaarde de kinderrechter - die toentertijd met de zaak belast was - dat een racis- tisch motief niet bewezen kon worden. Bodemeijer was gewoon een ontregelde skinhead die net zo goed een blanke had kunnen neersteken (hij was immers al bij meerder steekpartijen betrokken geweest).

Maar Nederland verkeerde meteen in de hoogste alarmtoestand omdat een blanke een zwarte had vermoord. En werd er meteen zonder nadenken en met veel ophef het etiket ‘racisme’ opgeplakt. Nico B. werd daardoor de rest van zijn leven met de nek aangekeken. Hij bleef die racistische moordenaar.

 

 

 

28

Bodemeijer pleegde een paar weken geleden - na een lang ziekbed door longemfyseem - zelfmoord (januari 2012).

 

Omgekeerd worden in Nederland regelmatig blanken door Marokka- nen en zwarten vermoord waarbij niemand zich lijkt af te vragen of dat wel of geen racisme is. Natuurlijk is dat racisme! Stelselmatig worden hier autochtonen lastiggevallen, verwond of omgebracht op grond van hun huidskleur en/of geloof.

 

Al die keren dat autochtonen het slachtoffer zijn van geweld door allochtonen wordt kennelijk - hoe paradoxaal ook - niet tot racisme gerekend (niet door onze bestuurders en niet door de rechter). Dat is een schande omdat haat en geweld tegen blanken hier regelmatig en steeds vaker voorkomen.

Ruben - een vriend van mij - ondervindt die agressie regelmatig. Hij werkt bij de professionele Amsterdamse brandweer en was jarenlang een overtuigd SP-stemmer. Door ervaringen in de praktijk van zijn werk is mijn vriend flink naar rechts opgeschoven en kan zelfs de PVV zijn goedkeuring wegdragen. Groepen Marokkanen bedreigen Ruben en zijn collega’s regelmatig met getrokken stiletto’s en honkbalknuppels.

Bent u weleens in een ‘krachtwijk’ met flats geweest? Daar flikkeren sommigen hun vuilnis gewoon door het raam naar beneden.

Een brandweermaat van Ruben kon ooit bij het blussen van een brand in een achterstandswijk net op tijd wegduiken toen een koelkast van vijfhoog naar beneden werd gegooid.

 

Heftig geweld

Volgens Ruben worden brandweerlieden tijdens reddingsacties soms zelfs bestookt met lawinepijlen. Bent u er nog? Ik ben inmiddels afgehaakt.

Krankzinnige (overwegend) moslimjongeren - die hier volop kansen hebben wat van hun leven te maken - vallen heroïsche mensen aan die hun leven in de waagschaal zetten om anderen te redden (en dat kan iedereen zijn dus ook hun eigen vader, hun lieve omaatje of zij- zelf!).

 

 

 

29

Geen wonder dat het aantal brandweervrijwilligers in de grote steden met 75 procent is gedaald. Er is naast het vuur een nieuwe vijand bijgekomen: de zich vervelende Marokkaanse hangjongere.

Verbaal en fysiek geweld zoals je dat ook steeds vaker ziet tegen ambulance- en ziekenhuispersoneel, agenten en bus- en taxichauf- feurs.

Een Marokkaantje van een jaar of tien deed voor de ogen van Ruben en een groep collega’s een paar kunstjes op zijn fiets. Het was kenne- lijk indrukwekkend want de brandweerlieden gaven de acrobaat een applausje na afloop. De belhamel leek niet dankbaar met de staande ovatie.

Integendeel, hij schreeuwde: ‘Vuile kankerhomo’s, ik haal mijn broers en we steken jullie dood!’

Het lijkt wel of Marokkaanse jongeren gedrild worden in het haten van alles waar de Nederlandse vlag bovenhangt (zonder iedereen over een kam te willen scheren).

 

Ik heb de indruk dat dat agressieve onaangepaste gedrag al op jonge leeftijd tot uiting komt bij die jochies.

Ik nam de kinderen van mijn zus een keer mee naar een kinderfilm in de bioscoop in Bijlmer Arena in Amsterdam. De voorstelling werd grotendeels verkloot door groepjes Marokkaanse kinderen van een jaar of negen die schreeuwend de zaal binnenstormden en de voor- stelling verstoorden met luid gekrijs (waarbij het woord ‘kanker’ ook al op zeer jeugdige leeftijd een populair stopwoord schijnt te zijn). Na een paar minuten renden ze als groep de zaal weer uit op weg naar een nieuwe zaal om even later weer terug te komen. ‘Zoop in Zuid- Amerika’ heette de film. Toen acteur Appie, een Marokkaanse Nederlander in beeld kwam steeg een luid gejuich op onder de Marokkaanse kinderen. Dat gebeurde ook enkele jaren terug bij de film ‘Shoef Shoef Habibi’ tijdens een fragment. Het moment dat een Hollandse jongen door een groep Marokkanen in de film in elkaar werd geslagen werd door de Marokkaanse bezoekers bijzonder gewaardeerd. Er is een grote verbondenheid onder de Berbers in Nederland die zich helaas regelmatig tegen Hollanders keert.

 

 

 

 

30

Zo ben ik bijvoorbeeld een aantal keren uitgescholden door groepjes Marokkanen. Ze hopen natuurlijk dat je reageert zodat ze je lekker met hun vriendjes in elkaar kunnen stampen. Een reden is in feite niet eens nodig. Als er geen reden is om een kaaskop aan te vallen dan bedenken ze er wel een. Gewoon recreatief lol (hoofden)

‘trappen’ en laten zien wie het alfa-mannetje op de apenrots is.

Ook ben ik een aantal keren uitgescholden door allochtone kindertjes die meteen hard wegfietsen. Dieper kon mijn imago niet zakken. Het is me vooral opgevallen dat het scheldwoord ‘homo’ erg populair is onder allochtoon uitschot.

 

Twaalf jaar geleden werkte ik als koerier bij de Gamma in Amster- dam. Tijdens een lunchpauze kocht ik wat eten in een buurtwinkel en op dat moment werd de Gamma-bus opengebroken en de tot en met gevulde bedrijfsportemonnee ontvreemd (ik geef toe, was niet mijn slimste zet om de vette beurs in de auto achter te laten). Ik zag de Marokkaantjes nog wegrennen toen ik de winkel uitliep. Tijdens de aangifte op het politiebureau in West vroeg ik of dit nou vaak voor- komt. De diender vertelde mij dat 99 procent van de Marokkaanse mannen in zijn leven minstens één keer met justitie in aanraking

komt.

Negenennegentig procent! En dan te bedenken dat het in vele ge- vallen om geweldsdelicten gaat waar andere burgers ernstig hinder van ondervinden.

 

Het ascociale gedrag manifesteert zich in diverse situaties. Het is me in het uitgaansleven niet ontgaan dat Marokkaanse jongeren er een handje van hebben om voor te dringen in rijen voor kroegen en discotheken, waarbij ze geen moeite doen om te zorgen dat het niet opvalt. Wie er wat van zegt, stapt in de ring. Ik riep tien jaar geleden tegen een groepje voordringende Marokkanen voor een Alkmaarse kroeg dat ze achteraan moesten sluiten. Ik werd meteen tot de orde geroepen door mijn vrienden die de bui al zagen hangen. ‘Straks ontstaat een vechtpartij met Marokkanen en dan moeten wij die lul nog helpen ook!’

 

 

 

 

31

Ander voorbeeld:

Ik stond in een overvolle Notaris (the place to be in de weekends) in Alkmaar zo goed en zo kwaad als dat ging een biertje te drinken en een groepje Marokkanen komt binnen. Mensen met fatsoen (zoals

99,9999 procent van de aanwezigen) bewegen rustig in de stroom mee zonder anderen al te veel te hinderen. Maar dat gold niet be- paald voor deze Mocro’s die alles en iedereen hardhandig opzij duwden. Ik bleef als een blok staan en dat werd me niet in dank afgenomen. Een van die gasten greep ter waarschuwing mijn kaak en ik kreeg allerlei doodsbedreigingen naar mijn kop geslingerd.

 

Naast hun aandeel in criminaliteit zorgen bepaalde allochtone jongeren voor veel overlast waarbij ze overal schijt aan lijken te hebben. Kauwgom uitspugen in de tram, intimiderend schreeuwen en schelden op straat, de weg met hun auto blokkeren etcetera. Dit

soort dingen zijn niet direct strafbaar, maar leiden wel tot grote erger- nissen in de samenleving. Helaas komt tuig in Nederland overal mee weg.

Waarom? Omdat de angst hier regeert.

 

Tamara - een vriendin - vertelde me dat ze enkele jaren terug een opleiding volgde waarbij ze het klaslokaal met zestien ‘buitenlanders’ (zo zei ze het) deelde.

De gesprekken gingen soms over geweld op straat. Zodra Tamara haar mening over de relatie tussen bepaalde bevolkingsgroepen en criminaliteit uitte, dan werd in klassikaal koor het bekende deuntje gespeeld: ‘Jij discrimineert!’

 

Op de school van Tamara was het ten strengste verboden om het schoolplein te betreden tijdens de lesuren en dat gold ook voor mensen buiten de school. Die regel bleek niet daadkrachtig nageleefd te worden want op een middag verschenen er een paar allochtone jongeren die rustig de tijd namen om drie zo goed als nieuwe

scooters mee te nemen. De voltallige school inclusief de docenten stonden als aapjes voor het raam te kijken maar niemand greep in. Dat is Nederland anno 2012...

 

 

 

32

Vervolg persoonlijke ervaringen

Ik vat ze voor het gemak even samen.

 

- Een negroïde man die op de snelweg mijn auto in de zijkant pro- beerde te rammen omdat hij vond dat ik niet snel genoeg had ingehaald.

Geen middelvinger, geen claxon, geen waarschuwing, gewoon gelijk geweld gebruiken.

 

- Een negroïde en Hindoestaans ogende man die vonden dat ik hen gesneden had en een kwartier naast mij bleven rijden. Ik reageerde niet.

 

- Een negroïde man die boos werd omdat ik naar voren reed en hem op die manier meer ruimte gaf op een parkeervak (voor een coffeeshop). De man had het dus niet goed begrepen en werd boos omdat ik mijn auto bewoog.

 

- Negers die (voor dezelfde coffeeshop, waar ik vaak kwam omdat mijn zus ernaast woonde) een opstopping veroorzaken (auto op de weg laten staan en eventjes wiet scoren). Het valt mij trouwens wel op hoe keurig wij Hollanders zijn (geworden of altijd zo geweest?).

Ik hoorde - terwijl er meerdere keren een file ontstond - niemand toeteren en ik weet zeker dat ik niet de enige was die zich kapot ergerde aan die gasten.

Verklaring: de meeste mensen zijn bang en terecht.

PS. Dit soort gedrag hoeft niet uitsluitend door negers vertoond te worden, maar ik vertel het zoals het is; zwarten maken zich wel vaker schuldig aan overlast.

 

-Allochtonen die macho-gedrag vertonen en niet opzij gaan terwijl ze aan de verkeerde kant lopen/fietsen.

 

- Ik werd door een Antilliaanse jongeman voor honderden euro’s opgelicht bij het scoren van coke. Bleek om bloem te gaan. Ik weet het, drugs zijn fout, evenals de leveranciers meestal. Daarnaast tilde

 

 

 

33

deze gast de gemeenschap door ingeschreven te staan aan een school, zuiver en alleen voor de gratis OV-kaart, studiefinanciering en een ww-uitkering. Ja, dat kan allemaal in het vrijgevige Nederland. Ik vroeg hem of hij niet bang was om gepakt te worden. ‘No worries man, justitie in Nederland ken je fokken man!’ En die klootzak had

tot overmaat van ramp nog een paar koters ook.

Ik heb in totaal vier verschillende dealers gekend (waarbij ik drie keer opgelicht ben) en ze waren allemaal getint (Marokkaans) of donker (Antilliaans of Surinaams). Ook op momenten dat ik te kennen gaf geen belangstelling te hebben, bleven ze me opdringerig, agressief bellen en sms’en. ‘Prop die lintworm coke door je neus!’

Mijn advies: ‘Gebruik geen drugs!’ Je komt er net zo moeilijk vanaf als van de leverancier.

 

- Ik had een date met een vrouw van Relatieplanet.nl. In nachtclub Extase (is inmiddels door aanhoudende geweldpleging gesloten) stak een neger zijn hand onder de rok van mijn scharrel en duwde die

grof omhoog waarbij hij met zijn hand in haar vagina kwam (rapporteerde ze later). Mijn vriendin duwde de man weg. Het erge is dat ik niets deed. Ik was de enige blanke in die drukbezochte tent,

was een paar maanden daarvoor door een groep Marokkanen in elkaar geschopt - en stak lafjes mijn middelvinger op. Ik weet het, in films gaat het anders, maar ik had geen zin om weer als kop van jut te fungeren. De vrouw van de datingsite bleek later bij haar thuis trouwens geen klein slipje te dragen, maar een grote oma- onderbroek. Dat was minder voor de neger en voor mij, maar we neukten evengoed de frustratie van de avond van ons af.

 

- Met een vriend (de brandweerman) zat ik aan de bar in een kroeg in Amsterdam. Er komt vervolgens een groep negers binnen. Een van die negers loopt naar mijn vriend toe en zegt: ‘Hey bleekscheet, laat mij op die kruk zitten, ik heb moeie benen.’ Ruben kaatste de bal keihard terug met: ‘Nee, gaat niet lukken want ik heb kanker in m’n rug.’

Deze gasten dropen af. Toch kan lik op stuk je in grote problemen brengen. Om een scheet wordt tegenwoordig al ruzie gemaakt (zeker

 

 

 

34

wanneer die door een ‘bleke’ gelaten wordt...). Letterlijk. In de rij voor een attractie in de Efteling liet iemand een scheet waarna twee groepjes elkaar te lijf gingen.

 

- Mijn zwager Richard ging ooit achter een neger aan die de auto van zijn vader had gestolen. Met succes, want na een spectaculaire achtervolging en looptocht door een drassig weiland werd de man uiteindelijk door de politie uit een sloot gevist.

 

- Mijn andere zwager Leon voelde zich naar eigen zeggen nooit zo

fijn tussen het donkergetinte uitgaanspubliek in Den Helder. ‘Er hing een onaangename spanning,’ zei hij. Er zijn daar zelfs meerdere

‘zwarte’ wijken afgebroken. Weinig zinvol, mijns inziens. De verrotting zit in de mensen, niet in de muren.

 

Ik kan nog meer irritante incidenten opnoemen maar ik laat het erbij. Ik heb overigens ook positieve ervaringen met allochtonen. Ik wil niet het beeld schetsen dat het allemaal hufters zijn, want dat klopt niet. Ik vertel het zoals ik het heb ervaren; ik heb veel meer rotervaringen met allochtonen dan met autochtonen

 

Oorlogje spelen

Nadat de Twin Towers in New York weggevaagd waren gingen ook hier in Alkmaar (en andere steden) diverse Marokkaanse jongeren de straat op om te juichen. Lekker Hollanders provoceren. Dat over- kwam mij ook. Een jonge Marokkaan drukte ons ongevraagd op het hart dat Osama een held is.

Bepaalde Mocro’s vinden het leuk om de suggestie van een islami- tische oorlog vanuit een ver oord naar Nederland te halen. Ze zien in een gebeurtenis vijfendertigduizend kilometer verderop een aan- leiding om hier te gaan rellen. Naar hun mening bedrijven ze op die manier politiek. Het zoveelste voorbeeld van ‘interessantdoenerij’ om daarmee weer ‘in the picture’ te geraken. Ik genoot vorige week van een vakantie op Gran Canaria. Mijn vader had mij en mijn moeder daarop getrakteerd. Dat liefdevolle gebaar weerhield mij er overigens niet van om de discussie met mijn vader aan te gaan. We keken geza-

 

 

 

35

menlijk in hun luxe vijfsterren-hotelkamer naar een nieuwsuitzending. Het ging over rellen in België onder de Congolezen die daarmee hun ongenoegen wilden uiten tegen de Congolese dictator. Vele ramen van Belgische winkeliers moesten het om die reden ontgelden.

 

Ik zei tegen mijn ouders: ‘Gekker moet het toch niet worden!’ Geweldplegen tegen onschuldige ondernemers in het land - waar je potverdorie een nieuw bestaan hebt kunnen opbouwen (ter ont- vluchting van het dictatoriale regime aldaar). Te laf voor woorden! Mijn vader reageerde met: ‘Ja joh, maar die mensen willen hun frustratie kwijt.’ Als je ballen hebt dan ga je terug naar je vaderland om daar de strijd aan te binden maar van de ramen van je gastheer blijf je af.

 

Curriculum vitae

Ik ging een jaar of tien geleden naar een videotheek in Alkmaar met een vriend. Er was ook een groepje Marokkaanse jongeren aanwezig. Tijdens het uitzoeken van een film hoorde ik een paar keer het woord

‘sigarenboer’ vallen. We spitsten onze oren en toen bleek dat ze een overval aan het voorbereiden waren. Zeer amateuristisch, openhartig en brutaal. Het interesseert ze kennelijk weinig dat anderen het

horen. Sterker nog, ik ben ervan overtuigd dat ze hun cv graag open- baar willen presenteren. Straatjongeren zijn namelijk trots op hun criminele praktijken. Voor de ‘art of performance’ van de gemiddelde allochtone crimineel haal ik mijn neus op. Marokkaanse en Antilli- aanse criminelen zijn meestal kruimelaars, maar wel gewelddadige. Dikwijls wordt er bij een overval hooguit een paar tientjes of hele- maal niets buitgemaakt. Maar daar gaat het de straatterroristen in eerste instantie ook niet om.

Wat telt is het geweld want geweld geeft aanzien in hun subcultuur.

 

 

 

Familie-eer

 

In de jaren negentig studeerde ik Economie aan de Vrije Universiteit

(VU) in Amsterdam. Ik heb daar mijn propedeuse gehaald en stapte

 

 

 

36

toen over naar de Universiteit van Amsterdam (UvA) waar ik

Communicatiewetenschap ging studeren.

Aan de VU kwam ik in aanraking met Achmed, een Marokkaanse eerstejaars. Hij vertelde mij dat zijn neef bij een verkeersongeluk in Marokko om het leven was gekomen. Achmed, zijn vader en zijn broers zouden de volgende dag naar Marokko afreizen om ‘af te rekenen’ met de ‘dader’. Of het de schuld was van zijn neef of een ander deed niet terzake; er moest en zou bloed vloeien om de eer van de familie te redden.

 

Wraak willen nemen op gasten die je familie wat flikken zit er niet alleen bij moslims ingebakken. Ik was vier jaar geleden op vakantie in Zuid-Frankrijk toen mijn kleine neefje Juliaan bijna door een auto met getinte jongemannen met zwarte haren werd geschept. Die auto reed keihard door een voetgangersgebied met aan weerszijden

restaurants. Mijn bloed kookte en ik had de chauffeur graag zijn ogen uitgestoken.

 

Kanttekening 1: Berberse jongeren hebben niet alleen het monopolie op overlast.

Antilliaanse en Surinaamse jongemannen kunnen er - met hun gevoelige ego’s - ook wat van.

Kanttekening 2: Als ik het heb over bijvoorbeeld Marokkaanse jongemannen dan richt ik mijn pijlen op het overlastgevende deel. Ik ben me bewust van het feit dat er ook goeie gasten tussen zitten.

 

 

 

De cijfers

 

Onze gevangenissen zijn voor een belangrijk deel gevuld met alloch- tonen, ondanks het feit dat zij een kleine minderheid in de samen- leving vormen. Maar liefst 55 procent van de Nederlandse gevangenen is allochtoon.

Het gaat hoofdzakelijk om mannen met een Marokkaanse, Antilli- aanse of Surinaamse achtergrond (bron: CBS, 2008).

Uit een onderzoek van tijdschrift Heemland (een forum, 2001) blijkt

 

 

 

37

dat Marokkanen negentien keer vaker dan autochtonen een misdrijf plegen. Antillianen zelfs 37 keer vaker. Surinamers kunnen er ook wat van en plegen 21 keer vaker dan autochtonen een misdrijf. En dan gaat het met name om de mannen. En ik heb het hier over de inmiddels gedateerde situatie van ruim elf jaar geleden. De criminaliteit is er in de loop der tijd - mijns inziens - niet beter op geworden.

 

In absolute zin pleegden autochtonen in 2001 75.797 misdrijven tegenover de groep allochtonen die 124.698 misdrijven voor hun rekening nemen (bron: Heemland, 2001). Daarnaast is het veront- rustend dat de tweede generatie crimineler is dan de eerste. Van de jeugdige Marokkanen behoort een vijfde deel tot de ‘harde kern’ (dat betekent niet dat de rest heilig is) die verantwoordelijk is voor zeer zware criminaliteit.

Van alle jongens van Marokkaanse afkomst is twee derde tussen hun twaalfde en drieëntwintigste weleens aangehouden omdat ze ver- dacht werden van een strafbaar feit (Bron SCP: 2009)

Niet-westerse migranten maken bovendien zesmaal zoveel gebruik van een bijstandsuitkering als Nederlanders (ik vind het overigens terecht dat zieke of gehandicapte mensen waaronder bepaalde allochtonen een uitkering kunnen krijgen).

Er zijn echter ook positieve punten. Zo stijgt het opleidingsniveau onder migranten sneller. Ook gaan steeds meer allochtone jongeren naar het hoger onderwijs.

 

Antillianen zijn de meest criminele bevolkingsgroep in Nederland (Bron: WODC, 2007). Per duizend Antillianen in Nederland werden er in 2003 ongeveer 110 verdacht van een delict (vrouwen, kinderen en ouderen meegerekend en die halen het gemiddelde omlaag). Antillianen onderscheiden zich in negatieve zin vooral in drugs- en wapendelicten en vermogensdelicten met geweld.

 

Marokkanen hebben na Antillianen de hoogste criminaliteitscijfers: negentig delicten per duizend mensen uit deze bevolkingsgroep. Ze worden vaak verdacht van vermogensdelicten met en zonder geweld,

 

 

 

38

bedreiging en vernieling en verstoring van de openbare orde. Surinamers worden relatief vaak verdacht van verkeersmisdrijven en drugs- en wapendelicten.

Turken worden van de grote vier ‘klassieke’ allochtone herkomst- groepen het minst vaak verdacht van een misdrijf. Delicten waarvan Turken relatief vaak verdacht worden zijn verkeersmisdrijven en wapendelicten.

 

Ik denk dat de criminaliteitscijfers in werkelijkheid nog veel schok- kender zijn om drie redenen: veel misdrijven komen niet voor in de politiestatistieken en het zou mij niets verbazen als de cijfers gemani- puleerd worden om de ‘schok’ te verminderen. Bewijzen zijn er onvoldoende, maar ik heb te vaak gelezen over sjoemelende, politiek correcte - uiterst dubieuze - wetenschappers en volksvertegen- woordigers.

Daarnaast worden in de meeste statistieken ook de vrouwen mee- gerekend en die gedragen zich over het algemeen veel beter. Dus de cijfers - specifiek op Marokkaanse, Surinaamse en Antilliaanse man- nen gericht - zijn nog veel ernstiger.

De cijfers ten spijt, blijft mijn vader - en hij staat daarin niet alleen - stug volhouden dat Hollanders net zo slecht zijn. Mijn ouders gaan uit van het goede van de mens. Ik vind dat naïef.

 

Verder kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat de criminaliteit onder allochtonen het laatste decennium verder is toegenomen. Een belangrijke oorzaak daarvan is de toename van allochtonen in Neder- land.

De politie koketteert graag met triomfen in de strijd tegen de mis- daad. Echter, wanneer de ene misdaad afneemt leidt dat onher- roepelijk tot een toename van een ander soort delict. Criminelen zijn creatief en verplaatsen hun aandacht naar andere (meer lucratieve) zaken met een lagere pakkans. Zo vormen inbraken, (woning)- overvallen en schietpartijen momenteel een hype.

 

Toch bleef ik in mijn onderzoek op verschillende cijfers stuiten. Het uitzoeken van allochtone criminaliteitscijfers is als lopen op

 

 

 

39

drijfzand. Nergens vind je houvast.

Uit bepaalde onderzoeken blijkt bijvoorbeeld dat Marokkanen crimineler zijn dan Antillianen en uit andere blijkt het omgekeerde. Waarschijnlijk ontlopen ze elkaar niet veel. Uit een recent onderzoek vernam ik dat een op de vijftien Antillianen (mannen en vrouwen samengenomen) met een vuurwapen rondloopt. Dat vinden ze cool, gangstertje spelen. Hoe meet je zoiets? Ik vermoed dat het om Antillianen gaat die zijn aangehouden. In werkelijkheid is het probleem waarschijnlijk nog veel groter want er lopen ook jongens rond die nog nooit gepakt zijn, maar wel een potentieel gevaar vormen. Ten tweede wordt hier de totale groep Antillianen bekeken en daar vallen ook kinderen, vrouwen en ouderen onder. Die zullen niet snel een wapen aanschaffen en halen het gemiddelde naar beneden. Het cijfer op Antilliaanse jongens toegespitst is dus nog veel zorgelijker. Onder hen loopt een veel hoger percentage dan een op de vijftien met een (vuur)wapen rond.

 

Onlangs keek ik naar een programma over ontspoorde Antillianen in Nederland. Een gozer van eind twintig werd daarin op Bonaire geïnterviewd. Hij vertelde met een zekere trots dat hij in Nederland

al negen jaar celstraf achter de kiezen had voor allerlei ‘akkefietjes’, waaronder doodslag met een vuurwapen. Ik kon mij niet aan de indruk onttrekken dat hij zich als zware jongen heel ‘cool’ voelde met die camera op z’n smoel. De man beweerde dat hij z’n leven wilde beteren door een kind te verwekken en vadertje te spelen. ‘Geen goed idee,’ dacht ik meteen. De appel valt immers niet ver van de boom, luidt het gezegde. Voor dat toekomstige gezinnetje wil de jongen graag weer naar Nederland komen. De sociale voorzieningen zijn

hier natuurlijk niet bepaald slecht. Werkelijk niet te geloven dat dit soort ‘tikkende tijdbommen’ nog steeds welkom in ons polderlandje is. Eens een Nederlands paspoort, altijd een Nederlands paspoort, hoor ik de gemiddelde PvdA’er zeggen. ‘We zijn immers allemaal gelijk.’

 

 

 

 

 

 

 

40

Van de pot gerukt

In datzelfde programma verscheen de vader van de vermoorde Antilliaanse jongen ‘Quincey’ in een vraaggesprek. Zijn reactie was op zijn zachtst gezegd opmerkelijk en symboliseert hoe waanzin doorgegeven wordt van generatie op generatie.

Quincey kwam eind jaren negentig naar Nederland omdat er nauwelijks kansen voor hem op de Antillen waren. Eenmaal in Nederland ging hij naar school. Quincey stopte er na een paar maanden mee omdat hij het ritje van en naar school te koud vond. Kort erna belandde Quincey in de criminaliteit en ging hij stelen en dealen. Ook schafte hij een vuurwapen aan. Naar aanleiding van een ruzie werd hij door een andere Antilliaan neergeschoten en overleed. Quincey had daarbij ook gevuurd. Zijn vader zei naar aanleiding van het incident: ‘Ik begrijp wel dat iemand een kogel gebruikt als hij

boos is, maar drie kogels?!’

 

 

 

Etiketten

Wanneer men ontslagen is door een homoseksuele baas, zegt men snel: ‘Wat een flikker.’ Terwijl je misschien helemaal niet negatief over homo’s in het algemeen denkt.

Het is simpelweg een manier of frustratie af te reageren, niet meer en niet minder. Dus ik gebruik bij frustrerende gebeurtenissen zoals hierboven het woord ‘nikker’. Als je bij intense verontwaardiging heel erg je best gaat doen om politiek correct te blijven dan raak je je woede niet kwijt en houd je jezelf voor de gek.

Vreemd genoeg zijn scheldwoorden voor homo’s veel minder bela- den dan etnische scheldwoorden, ondanks het feit dat de gemiddelde homo veel sneller het mikpunt is van agressie dan de gemiddelde allochtoon.

Ik ben zelf - als hetero - een keer uitgemaakt voor homo door Marok- kaanse straatjongeren. Moet je eens kijken wat voor ellendige shit je over jezelf afroept door hetzelfde terug te zeggen!? Ik heb ook een paar keer teruggescholden en die gasten uitgedaagd voor een vecht- partij. Het liep toen goed af en ik had mijn eer gered. Maar het kan je duur komen te staan. Lees de krant en trek uw conclusies. Je mag hier

 

 

 

41

dus beledigingen en grappen maken over homo’s (ook al zijn ze dat soms niet), Belgen, Duitsers, vrouwen, maar zodra het over mensen met een ander tintje gaat begeef je je op gevaarlijk terrein. Een eigenaardige zaak.

 

 

 

Solidair

Er bestaat een duidelijk verschil tussen Antilliaans en Marokkaans straattuig. De eerste groep deinst er niet voor terug om ook onderling ruzies met geweld te bestrijden. Marokkanen daarentegen houden elkaar allemaal de hand boven het hoofd. Dat vormt het bewijs dat hun gewelddadige acties een racistisch oogmerk hebben. Bij rellen in Marokkaanse stadsdelen werden winkels vernield, maar bleven de ramen van de islamitische slagerij onbeschadigd.

Mocro’s zijn solidaire ‘Brothers in Arms’. Ze zijn uitermate helder in het identificeren van de vijand en hun bondgenoten. Antilliaanse boeven maken geen onderscheid naar huidskleur. Zij zijn nauwelijks georganiseerd en schieten vanuit een extreem kort lontje.

 

 

 

 

Strafblad

Ik zal de laatste zijn die zichzelf heilig noemt. Ook ik sta in de justi- tiële dossiers. Ooit heb ik zelf namelijk een scheve schaats gereden. Ik verkocht jarenlang - op grote schaal - illegale Viagra en anabolen in Nederland dat ik vanuit India en het Verenigd Koninkrijk de grens over smokkelde. In die scene kwam ik in regelmatig in aanraking met allochtonen. Van Marokkanen die ripdeals pleegden bij ‘collega’s’, telefonische bedreigingen tot een Turkse afnemer (‘Appie’ zoals hij zich voorstelde, zal wel een verbastering van Achmed zijn) die altijd opzichtig met een pistool op zak liep, mij probeerde te piepelen en dringend ‘verzocht’ de verkoopprijzen aan anderen te verhogen. Op die manier zou er geen gevaar bestaan dat ik ‘zijn’ klanten zou in- pikken. Appie probeerde mij te ‘bewegen’ om niet meer in de Tele- graaf te adverteren. Hij reageerde agressief op elke vorm van tegen- gas en vond het interessant om zijn shirt op te halen om daarmee zijn

 

 

 

42

blinkende revolver te tonen. Bij het verhoor kort na zijn onvermijde- lijke aanhouding sloeg hij een Fiod-ambtenaar een gebroken kaak en diens collega een gebroken neus.

‘Tja, de fiscus krijgt kennelijk ook weleens de rekening gepresenteerd.’

 

Uiteindelijk ben ik verraden door een zekere Henry, die lange tijd grote partijen van me afnam en uiteindelijk door de Fiod-ECD van zijn bed werd gelicht. Ik heb wraak genomen door Henry met een honkbalknuppel het ziekenhuis in te slaan. Ik vind dit geweld met een reden, want Henry had tenslotte toch het brood uit mijn mond gestoten. Henry verklaarde dat de Fiod-ECD hem de woorden in de mond gelegd had en tja, daar zit ook wat in.

 

Interracial dating

Ik heb me de afgelopen jaren schor gedate waaronder ook met vrouwen uit een andere cultuur. Ik heb over het algemeen veel lol gehad in het datingcircuit.

Serial dating is duur en de mannelijke serial dater zit met een dilemma: laat je de dames meebetalen (Dutch treat) met het gevaar

dat ze je als gierig bestempelen of speel je de Sinterklaas (de voltallige rekening zelf betalen) met het risico dat je achteraf zwaar gefrus- treerd bent omdat je niet mocht blijven slapen of niet eens een zoentje kreeg. Het punt dat ik naar voren wil brengen is de ‘cultural shock’ wanneer een man en een vrouw uit twee verschillende culturen met elkaar daten. Sommige allochtone meiden zijn bijzonder gehaaid; ze profiteren van de voordeligste kanten van hun cultuur en onze cultuur. Als het niet uitkomt schakelen ze gewoon weer over op hun eigen cultuur. ‘Dutch treat’ kost de meiden geld dus in dat geval is

het interessanter om de ‘macho’ cultuur van het vaderland van hun ouders of grootouders te omarmen. Zo ben ik ook een paar keer getild door een doortrapte troela. Je wilt als man namelijk ook niet

dat je op voorhand je kansen op een bedavontuur verprutst door met alle geweld de rekening te willen splitten...

 

 

 

 

 

 

 

43

Politiek correct

 

Wat me opvalt is dat je wel mag suggereren dat negers beter in sport en seks (Once you go black, you never go back) zijn, maar dat je omgekeerd niet mag beweren dat blanken beter presteren op het intellectuele vlak. Zodra je beweert dat blanken over het algemeen slimmer zijn dan negers dan begeef je je op politiek incorrect glad ijs. Ik zit persoonlijk niet met de uitspraak: ‘Once you go black...’ Ik zie er de humor wel van in. Terwijl je met die stelling in feite zegt dat

 

blanke mannen er in bed niets van bakken vergeleken met donkere mannen. Absolute flauwekul, net zoals de uitspraak dat blanken slimmer zouden zijn dan zwarten. Heeft natuurlijk met opleiding te maken. Maar de gevoeligheid onder zwarten en andere minderheden is bijzonder groot. We moeten ons in Nederland tot het uiterste nuanceren omdat we anders een bezoekje van een of ander antidiscriminatie-bureau krijgen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Copyright Gregorius Nekschot

 

 

 

44

Met beide benen in de maatschappij

Ik beschouw mijzelf als een straatdeskundige. Iets wat je niet kunt zeggen van de meeste volksvertegenwoordigers.

Ik ga al vanaf mijn zeventiende ongeveer wekelijks uit (ik ben inmiddels achtendertig) en heb jarenlang op straat gewerkt (straathandel, vuilnisman, koerier, etc.).

 

Ik zag de hufterigheid en de onveiligheid op straat in een paar decennia enorm toenemen. Ik vernam negatieve ervaringen van vrienden en kennissen over allochtone straatjongeren: uitgescholden worden voor kankerhoer, bewerkt worden met een honkbalknuppel, met een mes in de ogen gestoken worden etcetera.

En de ellende beperkt zich niet alleen tot overlast van de straat- terroristen.

Een vroeger tennismaatje van mij - inmiddels een vrouw van 38 - trouwde vijftien jaar geleden met een Libanees. Ze kregen al snel kinderen, op het eerste gezicht niets aan de hand dus.

Maar er ontstonden spanningen binnen hun huwelijk. Negen jaar geleden ontvoerde de islamitische echtgenoot daarom zijn eigen (en haar!) kinderen naar Libanon. Ondanks inspanningen van Neder- landse autoriteiten en zoektochten in Libanon heeft deze Hollandse vrouw haar bloedeigen kinderen sindsdien nooit meer gezien. En helaas staat deze gebeurtenis niet op zichzelf.

 

Kortom, ik baseer mijn keuze voor Wilders niet uitsluitend op mijn eigen ervaringen. Het is een reëel maatschappelijk probleem en er moet hard gewerkt worden om deze samenleving veiliger te maken. Ik loop tegenwoordig liever een blokje om als ik een groepje Marok- kaanse straatjongeren nader.

Want ik wil niet maanden met verkropte kwaadheid lopen nadat ik uitgescholden ben. Of erger. Ik ben er trouwens van overtuigd dat er veel meer slachtoffers binnen de groep autochtonen zouden vallen als laatstgenoemde vaker van zich af zou bijten bij beledigingen door allochtonen straatjongeren. De gemiddelde ‘verstandige’ Hollander past liever en de allochtone straathufter is daar door de jaren heen

aan gewend geraakt.

 

 

 

45

‘Kaaskoppen ken je fucken man.’

Allochtoon straattuig eist met respect te worden behandeld, maar omgekeerd beledigen ze er lustig op los.

 

In bepaalde gevallen pikte ik de beledigingen niet. Zeker vroeger reageerde ik agressief op agressie, maar ik ben door schade en schande ‘wijzer’ geworden.

Voorbeeld: ik riep een groepje Marokkaanse voordringers tot de orde in de rij voor een disco. Niemand (inclusief de portier) zei er wat van dus toen commandeerde ik maar dat ze achteraan moesten

aansluiten. Ik werd gelijk door mijn vrienden weggetrokken, want in hun ogen was dit spelen met vuur. ‘Straks moeten we het nog voor die klootzak opnemen!’

Ander voorbeeld: ooit vroeg ik vriendelijk aan een jonge neger in de trein of hij zijn walkman wat zachter wilde zetten omdat iedereen in de coupé er last van had. Hij zette gelijk een grote bek op, ik stond direct op en liep op hem af. Hij koos eieren voor zijn geld, rende weg en ik ging achter hem aan. Een paar coupés verder wist ik hem te grijpen en hij smeekte me om hem met rust te laten. ‘Jij bent gek man, jij bent gek, sorry man, laat me met rust.’

Volgende geval: een groep Mocro’s liep stoer door het centrum van

Alkmaar en schreeuwde tegen passanten: ‘Kuthollanders!‘

Ik fietste erlangs en stopte verderop. Een vriend van me fietste snel door. Ik stapte van mijn fiets af, liep alleen op het groepje etters af en schreeuwde: wat moeten jullie nou, vuile kankermarokkanen? Wie wil er tegen de grond geramd worden? Ze liepen allemaal door - lafjes mededelend dat ze me later wel zouden pakken. Ik gok dat deze Marokkaantjes niet tot de harde kern behoorden.

 

Het is niet de bedoeling mezelf als held op een voetstuk te plaatsen. Ik reageerde tien jaar geleden meestal instinctief. Nu besef ik wat voor ellende je je op de hals kunt halen door de ‘held’ uit te hangen. Iets terugzeggen tegen straattuig kan levensgevaarlijk zijn. Misschien is het voor de maatschappij goed om op te treden tegen

treiterijen (zoals we te horen krijgen via Postbus 51-spotjes), maar het kan je wel je eigen kop kosten.

 

 

 

46

Voorbeeld: je wordt door een groepje allochtone straatjongeren voor homo uitgemaakt (wat mij ooit overkwam).

Je scheldt terug want ‘wie kaatst kan de bal verwachten’ denk je bij jezelf. Je gaat de uitdaging van het straatschoffie dus aan en betreedt - filosofisch gesproken - de ring.

Maar in de ring glijdt er vanachteren ineens een mes door je hals.

‘Haha, gefopt,’ lachen de straatcriminelen. ‘Had je niet verwacht, zeker ? Jij dacht natuurlijk dat we alleen wat wilden schelden over en weer? Hahaha, naïeve kaaskop! Bedankt voor de medewerking want dit is weer een waardevolle bijschrijving op ons straat-cv.’

 

Ik heb inmiddels een honkbalknuppel in de auto en een mes op zak wanneer ik uitga. Puur uit voorzorg wanneer ik mij zou moet verdedigen. Geen overbodige luxe weet ik, inmiddels door schade en schande wijzer geworden. De ‘bewapening’ is niet bedoeld tegen beledigingen, maar tegen de gek die gelijk geweld gebruikt. Helaas begin ik met deze middelen niets tegen vuurwapens. In dat geval is het einde oefening.

 

‘Het is het verstandigst om in alle situaties je bek te houden, zelfs wanneer ze op je kop schijten...’

Links-radicaal Marcel van Dam (die zichzelf verzetsheld noemt op zijn twitterpagina) houdt er zo zijn eigen mening op na. Hij vindt dat we een bepaald ongemak door nieuwkomers gewoon moeten accep- teren.

Het is evident dat Van Dam niet meer in het jongeren-uitgaanscircuit verschijnt en niet in een krachtwijk woont. Eigenaardige naam trouwens ‘krachtwijk’. Bedoelen ze de kracht van de dolk die met bruut geweld in je rug gestoken wordt?

Een veel te groot deel van de Marokkaanse, Surinaamse en Antilli- aanse jongens ontspoort in de puberteit doordat de testosteron dan om respect gaat schreeuwen en ze in alles ineens een belediging zien. Er zijn nog steeds mensen die zeggen: ‘Ja maar het is een kleine groep piepjonge allochtone gassies die voor overlast zorgt.’ Ten eerste is de groep niet klein, de meerderheid van bijvoorbeeld Marokkaanse mannen komt meerdere keren in aanraking met justitie. Ten tweede

 

 

 

47

zijn ze niet allemaal zo piepjong. Ten derde: stel dat die stelling zou kloppen, het is toch niet de bedoeling dat daar begrip voor is en dat bepaalde jonge allochtonen een vrijbrief krijgen om in hun puberteit de vreselijkste delicten te plegen?

 

Het thuisfront

BN’er Marcel van Dam lijkt een hekel te hebben aan iedereen die zijn mening niet deelt. Dat heeft hij meerdere malen bewezen in tv- uitzendingen en in Volkskrant-artikelen. Dat geldt voor de meeste radicale linkse gasten; een ultratolerante houding ten opzichte van de uitwassen van de multiculti-samenleving, maar geen enkel begrip voor mensen met een rechtser standpunt.

Zo kwam er in 2011 zelfs een wethouder van Kunst en Cultuur in het nieuws die de geldkraan dichtdraaide voor kunstenaars met PVV- sympathieën.

Bij ons ‘thuis’ gaan we niet zover. Hoewel ik over zelfstandige woon- ruimte beschik zit eet ik vaak bij mijn ouders. Ik drink ook regelmatig een glas wijn met mijn pa en ma.

We spreken voorafgaand aan elke borrel af dat het onderwerp ‘de samenleving’ een no-go-area moet blijven. Dat is soms moeilijk wan- neer ik weer iets gelezen heb over de zoveelste schiet- of steekpartij. Dan wil ik graag mijn frustratie ventileren.

Marcel van Dam, die wethouder van Kunst en Cultuur, Peter R. de Vries, Jan Mulder en anderen mogen aan ons een voorbeeld nemen. Ik als PVV-stemmer en twee SP-stemmers (mijn ouders) hebben gezamenlijk het bewijs geleverd vredig in één huis samen te kunnen leven.

 

Moeten we deze statistische keiharde gegevens maar voor lief nemen? Zorgelijk, als je bedenkt dat uitgerekend Marokkaanse moslima’s een relatief groot aantal kinderen baren. Je houdt je hart vast als de wens van papa en mama uitkomt en het een jongetje wordt dat eenmaal in de puberteit geen raad weet met zijn testosteron. Bovendien vindt de immigratie (onder andere door huwelijkshereniging) vanuit niet- westerse landen nog volop plaats, dus het probleem wordt allengs groter.

 

 

 

48

Groepsgedrag

Tijdens mijn studie Communicatiewetenschap leerde ik over de invloed van de groep op de mening en het gedrag van het individu. De zogenaamde zwijgspiraal speelt daarbij een grote rol. Vrijwel iedereen conformeert zich in meer of mindere mate aan de wensen van de groep. Dat zit ingebakken in onze genen: mensen willen niet graag buitengesloten of verstoten worden. Dat is niet gezond want we hebben elkaar nou eenmaal nodig. Met de stroom meegaan is makkelijker dan ertegenin zwemmen.

De angst voor buitensluiting houdt de cohesie binnen de groep in stand.

Een voorbeeld van kuddegedrag zie je in de kerstperiode. Ik bestu- deerde mijn vader terwijl hij - met gezonde tegenzin - de honderd- twintigste kerstkaart beschreef. Hij vertelde me heel openhartig een godvergeten klerehekel aan die jaarlijkse klus te hebben. Op elke kaart dezelfde tekst: ‘Fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar! (creatief...) Waarom schrijven mensen kerstkaarten? Omdat ze denken dat het van hen verwacht wordt. Vrienden houden elkaar (ongewild) onder sociale druk in de tang; na dertig jaar lang kerstkaarten van persoon A ontvangen te hebben reken je er het volgende jaar weer op. Met andere woorden: wanneer persoon A ineens ophoudt met het versturen van een kerstkaart dan kan dat uitgelegd worden als een beëindiging van de vriendschap.

 

Voorbeeld 2: Emiel Ratelband.

Mijn vader zei een tijdje geleden naar aanleiding van een kranten- artikel; Emiel Ratelband is een knettergekke klootzak!

Ik deed er nog een schepje bovenop door de mededeling dat

Ratelband zijn (zwakbegaafde) zoon circa dertig jaar geleden tot

‘Rolls Royce’ gedoopt had. Mijn vader antwoordde: ‘Zie je wel, die vent spoort niet, volledig gestoord!’ Ik zei: ‘Ratelband is allesbehalve gek!

Nu ineens vindt iedereen de tsjakka-goeroe ineens een lul, maar dat is ooit anders geweest.

Vele jaren geleden betaalden bedrijven grof geld voor een kaartje om hun personeelsleden onder andere over kolen te laten lopen om

 

 

 

49

zodoende het maximum van hun potentieel te laten benutten. Ratelband was een hype en bedrijven stonden in de rij om zijn show te kunnen bijwonen.

Ik zei twintig jaar geleden al: ‘Allemaal gebakken lucht, maar de mens wil graag belazerd worden!’ En wie is er dan gek? De man die zijn zakken (door onze waanzin) wist te vullen in elk geval niet. Het zijn de mensen die grof betaalden om op het podium voor gek gezet te worden.

 

Buiten dat heb ik Ratelband - uit hoofde van zijn politieke beweging (waar ik zo’n beetje als enige op gestemd heb) - een keer een bijzon- der intelligente opmerking over Marokkaanse reljongeren horen maken tijdens een tv-interview. De gespreksleidster vroeg Ratelband naar de oplossing m.b.t. gewelddadige Mocro’s. Antwoord: ‘Ballen afsnijden en droppen in de Sahara (ballen én dragers)!’ Daar sluit ik me graag bij aan.

 

Een ander voorbeeld van ons kuddegedrag is de algemene publieke opinie inzake de immigratie- en integratieproblematiek.

In Nederland werden multiculti-problemen jarenlang onder het tapijt gemoffeld. Men zag het niet zitten voor racist of fascist uitgemaakt te worden en als kop van jut te dienen. De invloed van een relatief klein radicaal links elitair clubje op het publieke standpunt was erg groot. De morele verontwaardiging van dat felle extreme clubje heeft ons jarenlang het zwijgen doen opleggen.

 

Dat bleek onder andere uit het feit dat geweld tegen Hans Janmaat (brandstichting in het gebouw waar hij vergaderde met zijn partij) in de jaren tachtig niet bestraft werd. Dat er een zwaargewonde viel - namelijk zijn latere vrouw - deed niet ter zake. Rechts zou het over zichzelf hebben afgeroepen en de daders hoefden zelfs niet voor de rechter te komen.

Het ‘bashen’ van de Centrum-Democraten-voorman was mateloos populair. Toen Janmaat met een zetel in het parlement kwam stonden er dagelijks massa’s mensen te protesteren en te schelden op het Binnenhof in Den Haag.

 

 

 

50

Tijdens mijn lagere schoolperiode was Janmaat leider van de Centrumpartij. Ik kan mij herinneren dat meneer Groen - onze leraar uit de derde klas - ons probeerde duidelijk te maken dat deze politi- cus een hele slechte man was. Moet je nagaan, we waren kinderen van amper acht jaar oud! In de klassen erna werd het multiculti-

estafettestokje door andere docenten overgenomen waarbij men goed zijn best deed om Janmaat als een duivels persoon af te schilderen.

 

Desondanks zette de aparte politicus stoïcijns door. Toen PvdA’er en persoonlijke vijand Ien Dales overleed, werd hem om een reactie gevraagd die niet bepaald mild was.

‘Wij van de CD vonden Ien Dales een buitengewoon slecht minister. Ontregelend beleid en wij betreuren het geenszins dat hieraan een abrupt einde is gekomen. Sterker nog, wij zijn van mening dat zij hierin de gehele Partij van de Arbeid is voorgegaan.’

Er werd alom schande van deze woorden gesproken, maar het is niet vreemd voor iemand die jarenlang de meest walgelijke kritieken én geweld van links over zich heen moest laten komen.

 

‘Die Sonne scheint noch’ (de laatste woorden van de Duitse verzetsstrijder Sophie Scholl (1921-1943) vlak voor haar executie vanwege haar eenzame, dappere strijd tegen het totalitaire regime van Hitler)

 

De vermoordde politicus Pim Fortuyn heeft zijn portie ook wel gekregen.

Samen met Marcel van Dam (ex-communist en ex-Maoïst) debatteerde hij circa tien jaar geleden tijdens een tv-uitzending over moslims, waarbij de geslepen minister-president in spe voor een buitengewoon minderwaardig mens werd uitgemaakt.

 

Een vriendin bagatelliseerde het gedrag van Van Dam tijdens een etentje.

‘Ach, zo gaat dat in de politiek. Bovendien heeft die man heel wat bereikt in zijn leven.'

Ik heb zojuist even gekeken op de twitterpagina van van Dam en lees dat hij de PVV-kiezer eveneens als extreem inferieur beschouwt. En

 

 

 

51

 

dat beweert een oplichter die berucht is vanwege onder andere de Exota-affaire. Als hoofdredacteur van een Vara-programma toonde van Dam - in een ultieme poging tot ondernemertje pesten - dat een flesje van het merk Exota zomaar ineens kon ontploffen. Echter, de gluiperd bleek een kogeltje te hebben gebruikt. De progressieve omroep de Vara tilde er niet al te zwaar aan; Van Dam werd er nota bene later zelfs voorzitter.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Copyright Gregorius Nekschot

 

Democratie? Nee, de wens van de elite.

Uit onderzoek bleek dat de meerderheid van de Nederlanders al lange tijd tegen massa-immigratie was. Desondanks vonden de politici het nodig om ons kleine landje te laten overspoelen met onopgeleide primitieve mensen. Naar kritiek werd niet geluisterd. Er heerste een sfeer van: ‘Shoot the messenger.’ Als je kritisch was tegenover immigratie of integratie werd je weggezet als een smerige egoïstische racist. De grote bulk van de nieuwkomers is zijn land niet ontvlucht, maar zocht uitsluitend naar economische verbetering. De

 

 

 

52

allerarmsten werden met ons zeer humane toelatingsbeleid niet geholpen: zij waren immers niet in staat een vliegticket naar Nederland te bekostigen.

 

Al in de jaren zeventig bleek uit een onderzoek onder Nederlanders dat zeventig procent tegen grootschalige immigratie was. Een van hen was mijn oudtante (tante Marie, een tante van mijn vader) die

inmiddels 103 is en in een Hoorns verzorgingshuis haar laatste dagen slijt. Echter, tante Marie is lichamelijk taai en kan - ondanks haar geestelijke achteruitgang - nog jaren mee. Zo’n zeven jaar geleden fietste ze nog en woonde ze zelfstandig op de Coepoortsweg in Hoorn, een lommerrijke laan tegenover een verpleeghuis (waar zij nu overigens niet zit). Mijn kleine lieve - maar poestige (Westfriese taalverbastering, betekent; zeggen waar het op staat) - tante Marie

zag in de loop der jaren de samenstelling van het voorbijkomende volk - op weg naar het station - veranderen. Tante Marie klaagde - tijdens een van mijn maandelijkse bezoeken - over het toenemend aantal verschillende nationaliteiten dat langs haar huis liep. Racisme? Nee, angst voor het vreemde in combinatie met haar pientere ver- stand dat de negatieve geluiden over immigratie en integratie vanuit kranten en tv haarfijn opving. Tante Marie zei ooit tijdens een van haar multiculti-betogen - geheel overeenkomstig het Westfriese dialect - over de PvdA’er Wim Kok: ‘Ik ben niet zo Kokkig!’ Tot overmaat van ramp - en ik verzin dit niet - werd mijn (oud)tante Marie op 95-jarige leeftijd al fietsend aangereden door een zwarte automobilist. De man had mijn kleine tantetje van nog geen 1 meter

60 waarschijnlijk over het hoofd gezien. Tante Marie overleefde het, maar het maakte haar niet bepaald begripvoller ten aanzien van het gekleurde deel van onze samenleving.

 

Maar naar de burger werd niet geluisterd door onze vroegere pater- nalistische linkse politici. ‘Wij weten wel wat goed voor jullie is, ver- trouw maar op ons, wij zijn immers jullie volksvertegenwoordigers.’ Immigratie en integratie kun je mijns inziens zien als een prestigekwestie onder politici en Europarlementariërs. Over de hoofden van de burger.

 

 

 

53

Deze laatste zin wordt door bepaalde Afrikaanse volksvertegenwoor- digers letterlijk genomen. Ik keek enkele dagen geleden namelijk naar een reisprogramma van Redmond O’Hanlon. Deze schrijver ging op zoek naar kannibalisme anno 2011 in Afrika. Het blijkt in diverse Afrikaanse landen waaronder in elk geval Gabon, Congo (2x), Centraal-Afrika, Burundi, Tanzania, Kameroen en Angola nog steeds op grote schaal voor te komen. In de verkiezingstijd weten Afrikaan- se burgers dat ze goed op hun kinderen moeten passen omdat politici kinderen (laten) ontvoeren om vervolgens hun organen op te eten.

Zo geloven leiders dat het afsnijden en opeten van de tong van een kind hun spreekvermogen verbetert. Dus het kan nog erger op poli- tiek gebied bedoel ik maar te zeggen. Overigens kwam kannibalisme vroeger ook in Europa voor, tot en met de hoogste kringen.

 

Knettergek

De PVV hamerde in de afgelopen regeerperiode op de agendapunten

‘immigratie en integratie’ en werd daarom - naar verwachting - gedemoniseerd.

De aanhangers van de PVV zouden psychisch gestoord zijn en een professionele behandeling nodig hebben.

Ik zocht vorig jaar een vriendin (psychologe) op in haar praktijk- ruimte . Mijn oog viel op een beschadigd stuk versplinterd glas in het raam (we zaten op de derde verdieping). Ik vroeg naar de herkomst van de schade. De psychologe vertelde me dat de kamer kort tevoren aan een of andere sociale uitkeringsafdeling toebehoorde. Toen een dwaas mannetje hoorde dat hij gekort werd op zijn uitkering vond hij het nodig om zijn vuurwapen op het raam te legen.

 

Toen de vergelijking met gekken niet werkte werd de rechtse burger als fascistisch weggezet: een NSB’er, een nazi, een fascist en een racist in een. Even voor de duidelijkheid: Wilders is geen fascist, dat is juist de groep waartegen hij in opstand komt: moslims die vrouwen, homo’s, joden, christenen en andersdenkenden als minderwaardig zien. Overigens vormde het wegkijken van het gevaar en het aanhobbelen achter de massa een belangrijke voedingsbodem voor het nazisme in de jaren dertig van de vorige eeuw in Duitsland. Ik zie wat dat betreft

 

 

 

54

grote overeenkomsten met het gedrag van de gemiddelde Neder- landse politicus in het integratiedebat, namelijk het negeren van de problemen vanuit de angst om persoonlijk terechtgewezen te worden door familie, vrienden, ‘de burger’ en partijgenoten. De gemiddelde volksvertegenwoordiger geeft zich - nog voor de grote strijd zelfs maar is losgebarsten - al gewonnen tegenover de islam. Heel toe- passelijk op deze situatie is de lijfspreuk van oud-verzetsstrijder

Henk van Randwijk: ‘Een volk dat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht...’ Het probleem is echter dat de progressieve elite - hoe onbegrijpelijk ook - dezelfde stelling gebruikt in haar strijd tegen Wilders.

 

De blonde voorman is geen tiran, hij verafschuwt tirannen juist. Hij zwemt tegen de stroom in en weigert weg te kijken van problemen met moslims en andere migranten. Voormalig hoofdcommissaris van de politie Amsterdam Nordholt kwam onlangs met een openbaring

in de NRC: als lid van de PvdA kwam hij regelmatig bij partij- bijeenkomsten. Jarenlang was het de partijgenoten niet toegestaan om multiculti-problemen te bespreken - noch intern noch extern. Dat vond de partijtop onfatsoenlijk en dus ‘not done’. Het negeren van integratieproblemen was zelfs jarenlang officieel beleid bij de PvdA. Zo werden wij als burger belazerd. Onze bestuurders keken lafjes de andere kant op. En nog steeds houdt de ‘arbeiderspartij’ (al stemmen vele arbeiders inmiddels niet meer PvdA) allerlei noodzakelijke inte- gratiemaatregelen tegen in de veronderstelling dat ze nieuwkomers daarmee een dienst bewijzen.

Dat is niet slim want je kweekt juist vreemdelingenhaat door het ge- dogen en wegkijken van misstanden onder allochtonen. De mensen pikken het op een gegeven moment gewoonweg niet meer en daar- van worden nu de contouren zichtbaar.

Ik heb jarenlange met de ‘gewone man’ samengewerkt en er ging

geen dag bij de gemeentereiniging, in de verhuiswagen of in de bouw voorbij dat er niet geklaagd werd over de politiek.

‘Zakkenvullers, lafaards, stoelenwarmhouders, mietjes, eikels, buiten-de-maatschappij-staande Haagse losers, allochtonen- pamperaars, straatterrorisme-gedogers, we-moeten-tolerant-blijven-

 

 

 

55

betweters’ etcetera. Ik was getuige van hun verhalen. Misschien niet altijd even intellectueel en analytisch, maar rechttoe-rechtaan, vanuit het hart.

 

'Slechts weinig mensen zijn in staat om op onverstoorbare wijze een mening te verkondigen die afwijkt van de vooroordelen van hun sociale omgeving.

De meeste mensen zijn niet eens in staat om zulke meningen te vormen. (Albert Einstein, 1879-1955)

 

En wat te denken van de vele allochtonen in verpauperde onveilige wijken?

Niet alleen de vuilnismannen pikken de signalen van de neerwaartse spiraal op. Ook allochtonen hebben natuurlijk te lijden onder de straatterreur. Niet alleen de Hollanders, zij het dat autochtonen veel vaker het mikpunt van racistisch geweld zijn. Iedereen in die rot- buurten krijgt les in het trainen van een bovennatuurlijk incasserings- vermogen.

Dus de PvdA bereikte met haar paternalistische (wij weten wel wat goed voor de burger is) passieve houding precies het tegenoverstelde van haar doel: een rustige relaxte samenleving waarin geen etnische of religieuze spanningen voorkomen.

 

Verjaardagen

Ook de gewone burger was voorzichtig in het uiten van zijn mening en had het gevoel op eieren te lopen. Op verjaardagen - waar ik kwam - spraken mensen altijd overdreven fatsoenlijk en ingehouden over immigratie en integratie als er al over gesproken werd. Terwijl

ik niet uit een rood nest kom. Het leek wel een doodzonde om kritiek op nieuwkomers te uiten. Mijn stelling: op feestjes waar iedereen het met elkaar eens is moet je maken dat je wegkomt.

 

Het linkse gedachtegoed van ‘tolerant zijn voor alles wat uit den vreemde komt’ werd er in mijn geval al op de lagere school inge- ramd. Daar lazen we in schoolboeken dat vreemdelingenhaat (lees: een kritische houding) een doodzonde is. ‘Nieuwkomers zorgen namelijk allemaal voor een culturele verrijking zoals een grote

 

 

 

56

verscheidenheid aan gerechten van het land waar wij Hollanders heel blij om moeten zijn.’

 

Ik schets een negatief beeld van de multiculti-samenleving omdat er helaas ook veel negativiteit uit voortkomt. Ik wil benadrukken de allochtonen te respecteren die goed integreren en niet voor overlast zorgen.

 

Zwijgen

Het fenomeen van de angst om vrijuit over gevoelige zaken te praten bestaat nog steeds, al is men wel opener geworden op de verjaar- dagen waar ik kom. In talkshows - waarin bijvoorbeeld een woeste Peter R. de Vries een tirade tegen de ideeën en de persoon Wilders voert - vallen andere gasten vaak stil. Als vervolgens naar hun mening gevraagd wordt gaan zij die opvallend nuanceren of zeggen dan dingen als ‘Wilders heeft wel een punt, maar ik zal zeker niet op hem stemmen’. Als voorbeeld noem ik een recent (2011) optreden

van Jan Mulder in De Wereld Draait Door. De ex-voetballer - met een meer dan gemiddeld formaat ego - mag daar wekelijks zijn lijst van ergernissen duidelijk maken aan de kijker. Die avond had Mulder een fragment geselecteerd van Wilders die met boosheid over Marok- kaanse straatterroristen sprak, naar aanleiding van het zoveelste

‘incident’. De Volkskrant-columnist nam terecht de verkrampte reacties van Pechtold en Halsema waar.

Mulder zei: ‘Het erge is dat die man (Wilders) gewoon gelijk heeft.’ Om daar vervolgens heel laf aan toe te voegen: ‘Maar ik zal nooit op die man stemmen omdat hij een racist is.’ Tja, de ex-voetballer was natuurlijk bang dat zijn uiterst lucratieve baantje bij de extreem- linkse Vara op de tocht zou komen te staan.

Mijn twee zussen en moeder zijn net als ik geen fan van Mulder, maar mijn vader neemt het altijd voor hem op. ‘Nou, zo gek is Jan niet, want hij wordt overal gevraagd en treedt zelfs op met zelf- gemaakte teksten.’ Ik kaatste terug met: ‘Ratelband werd ook overal gevraagd, maar nu vindt men hem een zielig mannetje met een grote bek.’

Reputatie-bevreesde mensen zoals Jan Mulder maken graag duidelijk dat ze niet tot het Wilderskamp behoren. Daar vallen namelijk flinke

 

 

 

57

klappen die leiden tot imagoschade. En dat doet auw. Prem - die ook vaak te gast is bij De Wereld Draait Door - is ook bang dat zijn imago een deukje oploopt. In een recente uitzending opende de kletskous met het bekende wijsje voor linkse intellectuelen: ‘Ik vind alles van Wilders abject, maar...’ Prem bleek het zowaar op een bepaald punt met Wilders eens te zijn, of hij deed maar alsof. Je wordt namelijk serieuzer genomen als je de vijand soms krediet geeft.

 

Strafpleiter Theo Hiddema is een van de weinige BN’ers die in talkshows volmondig zijn voorkeur voor de PVV naar voren brengt en hij weet die op confronterend heldere wijze te formuleren. Hij ziet zichzelf als een boze witte man die vanuit zijn beroep constateert dat er dagelijks wagonladingen allochtonen in de rechtbank verschijnen. Hiddema is dapper en negeert zijn vrees voor afwijzing en buiten- sluiting.

Kuddegedrag om ‘erbij te horen’ is een niet onbekend fenomeen onder bekende Nederlanders.

BN’ers tuimelden in de jaren tachtig en negentig over elkaar om te verkondigen dat (ook) zij tegen racisme waren. Want dan hoorde je

‘erbij’ en een smetteloze reputatie werd boven het gebruik van de eigen hersens gesteld. En racisme kon slechts één kant op werken. De toenmalige definitie van racisme: ‘de ongelijke behandeling,

onderdrukking of buitensluiting van de gekleurde nieuwkomer door de autochtone blanke.’ Men vroeg zich niet eens af of vreemdelingen- haat zo’n realistisch fenomeen in ons polderlandje was.

Nee, BN’ers stonden te popelen om een statement maken: ‘Ik ben ook tegen vreemdelingenhaat hoor! ‘Ik beken kleur, ik ben tegen racisme!’ (ik ben namelijk een fatsoenlijk mens...).

 

Frank Boeijen zong er heel lang geleden met ‘Zwart-Wit’ - naar aan- leiding van de eerste en mogelijk enige doodslag in Nederland op een neger door een blanke - een liedje over.

Het is heel makkelijk om met respect over Marokkanen te spreken, maar als je omaatje van 88 door een groep Mocro’s is beroofd en afgetuigd, piep je wel anders. Dan vervalt elke verplichting om nog positief te denken of spreken over die bevolkingsgroep. Zo zit de

 

 

 

58

mens nou eenmaal in elkaar. Dat is de geestelijke natuur van de mens. Maar heel krampachtig en dreigend werd ons van bovenaf te verstaan gegeven de sociale codes van bovennatuurlijke verdraagzaamheid in acht te nemen.

 

 

 

‘Fatsoenlijk imago’

Het was dus treurig om te zien hoe talloze BN’ers hun imago pro- beerden op te vijzelen. Meelopen in een demonstratie tegen vreemde- lingenhaat en het geven van je mening op tv werd als buitenkans gezien om je image als ‘deugend mens’ veilig te stellen.

Het idiote is namelijk dat er in Nederland nauwelijks of geen racisme van blank tegen zwart of van autochtoon tegen allochtoon bestaan heeft. Oké, er zal gerust weleens wat gepest en getreiterd zijn over en weer, maar ik heb het hier over bloedig geweld tegenover een andere bevolkingsgroep. Nederland was en is een zeer tolerant land in vergelijking met de rest van de wereld.

Nederlanders laten zich over het algemeen niet snel door emoties leiden (behalve tijdens een EK of WK voetbal maar dat is vrolijke uitgelatenheid, soms wat baldadigheid, maar geen geweld tegen migranten). Natuurlijk besef ik dat sommige allochtonen - die hier opgegroeid zijn - ook best weleens door blanke rotjochies uitgeschol- den kunnen zijn op grond van hun huidskleur.

Echter, er is vanaf het begin geen systematisch fysiek geweld tegen nieuwkomers gebruikt. De doodslag van decennia geleden op de zwarte Kerwin Duinmeijer - tot vervelens toe beschreven in vele schoolboeken en waar Frank Boeijen zelfs een lied over maakte - vormde een eenzame uitzondering en zelfs in die situatie kon volgens de rechter geen enkel racistisch motief bewezen worden.

Begrijp me niet verkeerd, ik vind het een weerzinwekkende daad, maar er werd jarenlang gesuggereerd dat racisme in Nederland een levensgroot probleem was en dat racisme slechts één kant op werkte, namelijk de onderdrukking van zwart door blank of beter gezegd: van allochtoon door autochtoon. Sommige mensen leven nog steeds

met het idee dat alleen de gekleurde mens het slachtoffer van racisme kan zijn.

 

 

 

59

De dood van Duinmeijer werd te pas en te onpas door linkse politici en andere BN’ers van stal gehaald als bewijs dat nieuwkomers hier stelselmatig gediscrimineerd zouden worden. Er bestaat zoveel jaren na dato nog steeds een stichting en website (Kerwin.nl) en Duin- meijer wordt jaarlijks herdacht in een optocht. De mensen die daarin meelopen zijn oliedom of het interesseert ze geen fuck dat er dage- lijks doden onder de autochtonen vallen als gevolg van allochtoon geweld.

Alles wat ook maar enigszins riekte naar onrechtvaardige behande- ling van de nieuwkomer moest keihard de kop worden ingedrukt. Echter het omgekeerde komt veel vaker voor. Geweld tegen autoch- tonen vanwege hun blanke huidskleur, religie of seksuele geaardheid moet natuurlijk ook geïnterpreteerd worden als racisme.

Het valt mij daarbij op dat er nauwelijks tegenreacties van de Hol- landers plaatsvinden. Ik heb er tenminste nooit iets over gelezen. Dat zou je wel mogen verwachten gezien het feit dat blanke mensen regelmatig slachtoffer zijn van het geweld door moslimjongeren, Antillianen of Surinaams straattuig. Verklaring: iedereen is bang en denkt aan zijn eigen hachje.

 

De gemiddelde Hollander is vanuit zijn calvinistische volksaard gericht op de ratio en beheersing van zijn emoties. Problemen wor- den verstandig en geweldloos opgelost zodat iedereen weer verder kan met zijn werk en zijn geregelde leventje. Dat geldt niet voor zuidelijke types: die reageren over het algemeen emotioneler en agressiever op conflicten. Temperament noemt men dat en die wordt prima in toom gehouden in de moederlanden van deze zuidelijke types (of die van ouders of grootouders). Daar zijn de straffen namelijk afschrikwekkend. Echter in het lieve, tolerante Nederland met zijn milde straffen kan het temperament van de zuidelijke mensen gemakkelijk overgaan in overlast en criminaliteit.

 

Hollanders mogen dan de baas zijn in de politiek en in het bedrijfsleven, op straat heersen de overgevoelige exotische alfa-mannetjes.

 

 

 

 

 

60

Represailles van autochtonen op straatterroristen komen niet of nauwelijks voor. Ik snap wel hoe dat komt. Als je durft wraak te nemen op bijvoorbeeld een Marokkaanse straatterrorist dan verklaar je in feite de oorlog aan dat hele samengeklonterde zootje ongeregeld. Criminele Mocro’s nemen het voor elkaar op en grijpen snel naar geweld. De Marokkaanse gemeenschap toont zich solidair en eens- gezind met rasverwanten, zelfs wanneer het criminelen betreft.

Als Hollands slachtoffer - die revanche wil nemen - sta je alleen en heb je geen medestanders. Als het gevaarlijk wordt haakt de ge- middelde Hollander namelijk af. Zo kon het gebeuren dat ik liggend in een drukke steeg tegen mijn hoofd geschopt werd door een groep Turken of Marokkanen, terwijl niemand ingreep.

Helaas moet ik toegeven dat ook ik tot de groep angsthazen behoor.

Ik ken de impact van geweld: het snoert je de mond en kan je zo bang maken dat je zelfs geen aangifte durft te doen. En zo krijgen gewelddadige klootzakken vrij spel.

Vanuit maatschappelijk oogpunt is het natuurlijk het beste om elk delict of misdaad te melden.

Er bestaat dan zelfs een kansje dat onze politici eindelijk uit hun multiculti-droom wakker geschud worden.

 

Conclusie: in onze samenleving vindt meer geweld plaats dan de statistieken ons vertellen.

 

‘Boefjes’

Ik sliep gisteravond bij mijn ouders en sloop hun badkamer binnen om wat wasgoed in de mand te gooien. Vanuit hun aangrenzende slaapkamer hoorde ik dat mijn ouders op Pauw en Witteman hadden afgestemd. Ik bleef heimelijk luisteren en vernam dat een vijftigjarige Hollandse man in zijn eigen huis in coma was geslagen door alloch- tone jongeren. PvdA’er Jeltje van Nieuwenhoven zou de kwalificatie

‘kwajongens’ gegeven hebben (categorie ‘belletjetrek’).

Eén van de gasten bij Pauw en Witteman was een een raadslid van de PvdA. En ja hoor, hetzelfde wijsje werd weer afgespeeld. ‘We moeten de sociaal-economische omstandigheden van allochtonen verbeteren (lees: uitkeringen omhoog). Daarmee elimineren we de prikkel om

 

 

 

61

rottigheid uit te halen.’ Het erge is dat die man zijn eigen onzin nog gelooft ook. Al geef je die straathufters elk een miljoen dan nog zullen ze de straat opgaan om zich tegen onze samenleving af te zetten door Hollanders te molesteren. Dat is nou eenmaal hun manier van recreatieve ontplooiing.

 

Een tweede aanwezige gast was een president van een of ander gerechtshof die erg zijn best deed om het imago van de Nederlandse rechter op te vijzelen. Hij kletste over de te prijzen objectiviteit en rationaliteit van onze rechters. Het is volgens hem verstandig om de maatschappelijke schreeuw om hogere straffen te negeren. ‘We moe- ten het hoofd koel houden.’ Na alles wat er gebeurt in onze samen- leving nog even stronteigenwijs en doorspekt met superioriteits- gevoelens. Dat brengt me op het volgende punt. Wat is eigenlijk objectief? Ik heb het woordenboek erbij gehaald en dat leidde tot het volgende: objectiviteit betekent onbevooroordeeld, onbevangen, fris, afstandelijk, gebaseerd op de feiten, onpartijdig, waardevrij.

Niets is objectief en onpartijdig en zeker niet de Nederlandse rechter- lijke uitspraken. We hebben het hier over de handelswijze van een elitair clubje D66’ers in toga (ik moet toegeven, die heeft Geert be- dacht) dat doorspekt is met hun linkse gedachtegoed zoals het vooropstellen van de rechten van de dader. Onze rechtspraak zou

pas objectief zijn als er - net als in Amerika - een willekeurig gefor- meerde volksjury zich over de rechtszaken zou buigen.

Het is arrogantie ten top dat een klein groepje - elkaar de hand boven het hoofd houdende - rechters denkt dat alleen zij verstandige uit- spraken kan doen. Laat het veroordelen van criminelen in hemels- naam over aan ons, het volk!

 

Extreem-rechts

Er worden hier geen hoofddoekjes afgetrokken of allochtonen stelselmatig mishandeld en er zijn nauwelijks vernielingen aan moskeeën (in tegenstelling tot de Joodse gebedshuizen). Extreem- rechts is zelfs gehalveerd in vijftien jaar tijd (en die was al niet groot). Ik weet niet of deze nuchtere houding wel zo’n goede zaak is. Onze volksvertegenwoordigers denken dan namelijk al snel dat er geen

 

 

 

62

problemen zijn. Een meer radicale reactie op de verslechtering van onze samenleving zou meer effect hebben. Geweld krijgt aandacht en aandacht leidt tot oplossingen. Zo kreeg de Marokkaanse gemeen- schap het ook voor elkaar om 'in the picture’ te staan door asociaal gedrag van straatterroristen en een politieke moord (waarvoor ik overigens niet de gehele Marokkaanse gemeenschap verantwoorde- lijk acht). Het is een bevolkingsgroep die meer aandacht krijgt dan ze verdient.

 

Als gevolg daarvan verkeren we inmiddels in een situatie dat mensen hun mening publiekelijk niet meer durven te geven uit angst be- dreigd of vermoord te worden. Voor de meeste politici is politiek een leuk baantje om zaken als ambitie, ijdelheid en mediageilheid mee te bevredigen. Ik vind Alexander Pechtold daar een goed voorbeeld

van. Dat er puin geruimd moet worden bagatelliseert hij. Ik heb van het ijdeltuitje - die sinds lange tijd D66 leidt (een partij die nooit bijzonder uitblonk in helderheid) - nog nooit een kritisch geluid over overlastgevende allochtone straatjongeren of misstanden onder moslims gehoord.

Salonsocialist Pechtold is immers veel te bang dat hij niet meer on- gestoord naar het Amsterdamse Prinsengrachtconcert kan, een uitgelezen mogelijkheid om gezien te worden en de indruk te wekken dat je cultureel ontwikkeld bent. Ik ben ervan overtuigd dat de meeste linkse politici het diep in hun hart eens zijn met bepaalde ideeën van de PVV-voorman, echter aangezien het uit de mond van aartsvijand Wilders komt vinden ze het nodig om felle kritiek te

uiten. Kortom, als Wilders rechtsom gaat, dan gaan de linkse partijen steevast linksom. Ze denken dat ze die rebelse houding aan hun kiezers verplicht zijn. Politiek dient niet het landsbelang maar creëert een mogelijkheid om persoonlijke vetes uit te vechten. Het gros van de politici is te schijterig om de grote problemen van het land aan te pakken. Zij stellen hun eigen belang boven het landsbelang. Met de opvallende uitzondering van volksvertegenwoordiger Geert Wilders, de vreemde eend in de bijt. Een verademing na decennialange eenheidsworst.

 

 

 

 

63

Toch zijn er veel mensen die vinden dat Geert zijn geïsoleerde be- dreigde leventje aan zichzelf te danken heeft.

Zelfs mijn vader hoorde ik zeggen: ‘Als je met zoveel minachting over bepaalde bevolkingsgroepen spreekt dan is het logisch dat je buitengesloten en bedreigd wordt.’

Die opmerking van mijn pa vormde de inzet van een heftige woorden- wisseling en onze namiddagborrel werd erdoor verkloot.

Het is duidelijk dat openheid van zaken niet altijd beloond wordt.

 

De politiek had - vanaf het moment dat de eerste grote groepen niet- westerse allochtonen zich hier vestigden - een open debat over inte- gratie en de samenhangende problemen moeten voeren. Dan was het niet zo ver gekomen.

 

Imago Marokkanen in Nederland

Dat Mocro’s inmiddels niet zo populair (meer) zijn is duidelijk. Voormalig PvdA-wethouder Rob Oudkerk bedacht er zelfs een naam voor (dat per abuis bij het publiek bekend werd omdat de microfoon nog aanstond): ‘kutmarokkaan’. Dat woord is zelfs opgenomen in de Van Dale. Geen wonder als je bedenkt dat geen bevolkingsgroep zo erg haar best heeft gedaan om op een negatieve manier 'in the

picture’ te staan. En zich zo weinig heeft ingezet om ‘hun’ straat- terroristen in het gareel te krijgen. Ik hoor soms mensen vergoeilij- kend zeggen: ‘Het is een minderheid die het voor de meerderheid verpest.’ Niet waar. Vergeet niet dat de grote meerderheid van de Marokkaanse mannen minstens een keer met justitie in aanraking is geweest.

 

Mijn pa en ma zijn 74 respectievelijk 71 jaar en staan naar mijn mening niet met beide benen in de samenleving. Ze wonen in een luxewijk van een overwegend blank dorp. Mijn vader is al jarenlang lid van de Rotary waardoor hun sociale referentiekader voornamelijk bestaat uit de gegoeden van de samenleving. Mijn persoonlijke er- varingen hebben op mijn ouders weinig indruk gemaakt. Er was wat medelijden toen ik na die afranseling met een vogelverschrikkerkop huiswaarts keerde, maar dat loste snel op. Het heeft in elk geval hun

 

 

 

64

stemgedrag niet beïnvloed. Mijn zwager Richard deed daar nog een schepje bovenop door te suggereren dat het allemaal mijn eigen schuld was; had ik me maar niet in een ruzie moeten mengen. Het enige dat Richard - als geslaagde hockeybal - vroeg toen hij mijn gehavende en bont en blauw geslagen kop voor het eerst zag; ‘Wat voor baan had die man voor wie jij het opnam?’

 

Mijn vader zei laatst geheel in de traditie van links: ‘Er is net zoveel blank tuig!’ Ik denk te weten waarom mijn vader dat zei. Mijn vader heeft nog nooit een negatief incident met allochtonen meegemaakt en wat hij zelf niet heeft gezien of ondervonden, dat bestaat simpelweg niet. Hij heeft slechts één keer in zijn voltallige vierenzeventig jaren een incident op straat meegemaakt. Een auto met daarin blanke op- geschoten jongens stopte naast mijn vader en de bestuurder stak een middelvinger naar hem op. That’s it. En om die reden zijn - volgens mijn vader - blanken net zo slecht als allochtonen. Al staan de kran- ten bol van allochtone geweldberichten, het zijn de persoonlijke ervaringen die tellen bij de meeste mensen.

 

Tegen de kwalificatie ‘kutmarokkaan’ werd protest aangetekend door een groep Marokkanen.

Dat viel te verwachten. Zij eisten dat het woord onmiddellijk uit ons nationale woordenboek geschrapt werd. Maar ze stuitten op een

‘can’t do’ en bovendien lost schrappen het probleem niet op. Joodse Nederlanders krijgen in onze taal ook geen voorkeurs- behandeling. Zo staat het joodse woord ‘sjacheren’ al heel lang in ons nationale woordenboek. Het betekent: ‘het illegaal of op bedrieglijke wijze kopen, verkopen of ruilen van producten.’

 

Er vindt helaas weinig zelfanalyse onder de Berbers in Nederland plaats.

Ik had ooit een Marokkaans vriendinnetje en die ontkende zelfs dat er meer criminaliteit onder Mocro’s bestaat.

Ik ben bang dat zij geen uitzondering vormt in de Marokkaanse gemeenschap.

 

 

 

 

65

Bij Barend en Van Dorp - een links populair praatprogramma uit de jaren negentig en tot en met 2006 - werden regelmatig migranten uitgenodigd die zogenaamd goed geïntegreerd waren en een pluim verdienden. In vrijwel elke uitzending zat er wel een of andere moslim die een migrantenorganisatie vertegenwoordigde. De ene keer het Anti Discriminatie Bureau, Landelijk Bureau Racisme- bestrijding, Nederland Bekent Kleur of het Platform Marokkaanse Nederlanders.

Een andere keer de Raad van Marokkaanse Moskeeën Nederland, Stichting Islamitisch Centrum Nederland, het Europees Bureau voor de Grondrechten of een andere zotte, met belastinggeld gefinancierde club.

 

Er is helaas een ware wildgroei van deze instellingen ontstaan. Dat is geen integratie. Dat zijn gesubsidieerde baantjes - noem het linkse hobby’s - die de integratie juist tegenwerken en waarmee bestuursvoorzitters topsalarissen verdienen.

Zo verdiende Nurten Albayrak - bestuursvoorzitter van Centrale Opvang Asielzoekers (COA) - 273.000 euro (!) per jaar voor haar werkzaamheden. Ze was daarmee nog niet tevreden en eiste een duurdere dienstauto dan was toegestaan. Albayrak vond een Audi 8 - in combinatie met haar exorbitant hoge salaris (dat de belastingbeta- ler mag ophoesten) - niet te veel gevraagd.

Mijn vader beweerde dat Albayrak er niets aan kon doen dat zij zo’n topsalaris verdiende. ‘Nee, maar als voorzitter van een gesubsidi- eerde organisatie dan gaan klagen over een duurdere dienstauto is walgelijk,’ kaatste ik terug.

Na diverse klachten werd zij onlangs op non-actief gesteld.

Zelfs Jan Mulder zei op een gegeven moment tegen de zoveelste

‘geslaagde’ allochtone gast in een uitzending: ‘Is het nou niet mogelijk dat jullie gewoon een normale baan vinden?’

 

‘We worden gediscrimineerd!’

De Marokkaanse gemeenschap weet de weg naar het Anti Discrimi- natie Buro vanaf het prille begin - sinds de komst van de eerste Berbers - goed te vinden. Hoogopgeleide zusjes van Marokkaans

 

 

 

66

straattuig verschijnen met een hoofddoekje in tv-programma’s om te kunnen beweren dat de Marokkanen het hier zo moeilijk hebben. Dat zij, hun broertjes en hun ouders tussen twee culturen in leven en gediscrimineerd worden. Volgens mij worden moslimjongetjes over het algemeen tot en met verwend en op een voetstuk geplaatst in hun familie. Om de doodeenvoudige reden dat ze een piemel hebben. De meisjes hebben het zwaarder maar steunen hun macho-broertjes door dik en dun.

Nederlandse moslima’s studeren vaak ‘rechten’ waarmee zij hun criminele broertjes uit de shit hopen te kunnen halen. Er is duidelijk een sterke verbondenheid in Marokkaanse families. Van de moslima’s krijg je natuurlijk geen duidelijk beeld van vrouwenonderdrukking; zij zijn immers bang om hun mond open te doen.

 

Een Hollandse vrouw vraagt aan een Nederlandse moslima: ‘Word je thuis geslagen?’ Antwoord: ‘Even aan mijn man vragen..’

 

Antillianen, Surinamers en Afrikanen doen er qua gezamenlijke arbeid vaak nog een schepje bovenop. Het komt regelmatig voor dat de hele familie bij de misdaden betrokken is.

Zus versnijdt de coke, mama verpakt het en zoonlief haalt het op van Schiphol. Onlangs is een hele bende bloedverwante Ethiopiërs in Nederland opgepakt. Zij hielden zich bezig met oplichting via inter- net.

U kent ze wel; die mailtjes waarin uitgerekend jij(!!) als betrouwbare gelukkige uitverkoren blijkt te zijn om vijftig miljoen dollar op je rekening te laten storten. Met het addertje onder het gras dat je eerst zelf de ‘money-release’ kosten moet overmaken. Er zijn altijd mensen die reageren als je maar genoeg mailtjes verstuurt. Het is een kwestie van kansberekening; als je tienduizenden verleidelijke mailtjes verstuurt trapt er altijd een bepaald percentage in. Het is de macht van het getal waar Afrikaanse bendes hier en elders hun voordeel mee doen.

 

Berbers nemen het dus voor elkaar op en sommigen praten zelfs slecht gedrag van hun rasgenoten goed. Een jaartje of drie terug

 

 

 

67

verscheen een moslima als gast in een talkshow vlak voor het uit- komen van de film Fitna. Zij trad op als vertegenwoordigster van de een of andere (gesubsidieerde) stichting en meldde een hekel aan Wilders te hebben. Ze vertelde begrip te hebben voor een Marok- kaanse jongen die - in een vlaag van woede over de op handen zijnde islam-kritische film - een (blanke) voorbijganger had neergestoken.

Ze vond het namelijk zo zielig voor die jongen dat hij met allerlei opgekropte woede zat en tja, die moest nou eenmaal een uitweg vinden.

Bij een kritische blik op de Marokkaanse gemeenschap vallen algauw grote woorden als ‘discriminatie’. Als je het in Nederland niet redt, dan red je het nergens ter wereld. Mensen uit Indonesië, Ambon en China kwamen hier in de jaren '50 en '60 vonden hun weg hier en zorgden niet voor overlast, ondanks het feit dat ze niet veel kregen in die tijd.

 

De ontevreden allochtonen van nu (er zijn zeker ook tevreden alloch- tonen) zijn te kortzichtig om te beseffen dat Nederland een van de tolerantste landen ter wereld is met meer vrijheid, werk en opleidings- mogelijkheden dan in hun moederland of dat van hun ouders of grootouders.

Vele Marokkaanse Nederlanders realiseren zich onvoldoende hoe rijk ze zijn en dat Nederland allesbehalve een beroerd land is om in te wonen.

Op internetfora kun je de meningen van de Marokkaanse Neder- lander lezen. Zo stuitte ik bijvoorbeeld op een forum waarin een ouder autochtoon echtpaar de buurtverloedering en geweldpleging als gevolg van de komst van Marokkanen beschreef. Er volgden reacties van mensen met islamitische namen in de trant van: ‘We zullen jullie de buurt uitjagen!’, ‘Hollanders zijn racisten!’,

‘Marokkanen aan de macht!’, ‘We steken jullie dood! en ene Abdel reageerde met: ‘Ach, het geweld en de verloedering hebben zo hun charmes!’

Ik nam ook eens een kijkje op maroc.nl en die blijkt bol te staan van de haatzaaiende teksten. Onder het onderwerp ‘straatterreur onder Marokkaanse jongeren’, staan niet bepaald reacties waaruit een

 

 

 

68

scherpe zelfanalyse blijkt. Geweld wordt vergoelijkt en beschuldi- gingen aan het Berberse adres zijn onzin omdat de Hollanders nou eenmaal discrimineren. Kaaskoppen zijn zelfs niet gewenst op maroc.nl.

En het gaat nog verder. Er doen zelfs verhalen de ronde dat Marokkaanse informatietechnologen worden ingeschakeld die aan de hand van het IP-adres andersdenkenden kunnen traceren. Ongelukkige criticasters op dit soort sites worden gehackt, tot hun voordeur aan toe opgespoord en vervolgens bedreigd.

Zo wordt ook langs die weg de vrije mening aan banden gelegd. Oppassen dus als je een keertje stoom wilt afblazen.

 

Ik snap die houding niet en het wekt kwaadheid bij mij op. Als ik in Marokko zou wonen tezamen met een half miljoen Hollanders - die zich daar stelselmatig misdragen - dan zou ik me voor hen schamen en mezelf van hen distantiëren. Het is opvallend dat de meeste Nederlanders in Marokko op vakantie fijne ervaringen met de inwoners daar hebben. Ze zijn hoffelijk en gastvrij. Maar dat zegt nog niets.

Wij ontvingen in groten getale een volksstroom van de onopgeleide Marokkaanse Berbers, een bevolkingsgroep die in Marokko niet bepaald in hoog aanzien staat. En als je ze dan ook nog extreem gaat verwennen wordt het probleem alsmaar groter.

 

Als straat-Marokkanen ergens boos over zijn, gaan ze rellen.

Een Marokkaanse straatovervaller werd twee jaar terug in Amster- dam onopzettelijk doodgereden door een Surinaamse vrouw.

Zij was het slachtoffer van een beroving. Kort daarop ontstonden hevige ongeregeldheden in Amserdam-West waarbij vele winkels werden vernield met uitzondering van de islamitische slagerijen.

De haat is dus zuiver tegen Hollanders gericht: Marokkaanse jongens adoreren hun eigen oma maar beroven en molesteren die van ons zonder het geringste spoor van schaamte.

 

De voormalige baas van Amsterdam, Job Cohen, ging - vanuit zijn instinctieve reflex - direct thee drinken met de ouders van de Marok-

 

 

 

69

kaanse relschoppers. Maar dat was nog niet het ergste.

Er werd zelfs enkele dagen later - door familie van die omgekomen crimineel - een ‘stille tocht’ georganiseerd.

En dan ten slotte de veroordeling.

De rechter moest lang nadenken, maar de Surinaamse vrouw - slacht- offer en dader in een - werd gelukkig vrijgesproken van doodslag. Daarmee is de kous niet af want tot op heden moet zij regelmatig van onderduikadres wisselen omdat een groep Marokkanen haar nog steeds ernstig bedreigt. En daar zijn hier in Nederland geen voor- zieningen tegen.

Zo gaat dat in de rechtstaat Nederland. Dit type jongemannen gedragen zich als volgt: ze jagen als roofdieren op hun prooi, maar altijd vergezeld van vele vriendjes. Zo doen leeuwen het ook. Mocro’s proberen een zielig, zwak dier van de kudde af te scheiden. Van de kudde op straat hoef je niet veel hulp te verwachten. Hollandse omstanders kijken liever weg dan dat ze in actie komen. De stelling ‘eendracht maakt macht’ wordt serieus genomen door Marokkaanse straatterroristen, maar niet door Hollandse passanten.

 

Enige tijd na de rellen stak een schizofrene Marokkaanse man in Amsterdam twee agenten neer. De verwarde man werd daarop doodgeschoten. Gevolg: grote verontwaardiging en vanzelfsprekend alweer hevige rellen onder de Amsterdamse Marokkanen.

 

Bij de rellen - waar toevallige passanten werden belaagd - werd ernstige schade aangericht: vele auto’s werden in brand gestoken en huis- en winkelramen vernield. Dit brengt mij gelijk op het punt van het mensen aanspreken op hun individuele verantwoordelijkheid. Dat gebeurt hier nauwelijks, terwijl ‘wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten’, toch echt een oud-Hollands gezegde is.

Er is hier echter sprake van een hoge mate van institutionalisatie waarbij de overheid verantwoordelijk wordt gehouden voor de dingen die misgaan. Alles is tot en met georganiseerd in bureau- cratische regeltjes en overal zijn instanties voor. Maar als slachtoffer van straatterreur sta je er toch echt alleen voor.

 

 

 

 

70

Ik wil benadrukken dat een grote groep allochtonen zich op fatsoenlijke wijze een plaats binnen de samenleving heeft verworven. Over hen gaat dit boek dan ook niet. Ik wil dus niet iedereen over één kam scheren, dat zou niet realistisch en eerlijk zijn. Desondanks wil ik wel een punt maken want er

zijn wel degelijk problemen.

 

Achmed is schattig

Een te groot deel van de Marokkaanse, Surinaamse en Antilliaanse ouders (vaak is daar de vader gevlogen) voedt hun zonen volgens mij niet streng genoeg op (terwijl de islamitische meisjes juist weinig mogen). Wat hun jongens buitenshuis doen interesseert ze vaak niet. Dat is voor rekening van de buren en de rest van de samenleving.

Met name Marokkaanse ouders voelen zich meestal niet persoonlijk aangesproken wanneer zoonlief voor de zoveelste keer in de fout gaat. De instinctieve reactie is alles halsstarrig te ontkennen.

Achmed en Fatima (de Marokkaanse Henk en Ingrid) blinken niet uit in zelfanalyse, maar zoeken de schuld algauw bij Nederland.

 

En hun kroost koestert over het algemeen weinig respect voor onze oorlogsgeschiedenis.

Marokkaanse jongeren voetbalden tijdens de dodenherdenking van een paar jaar terug met bloemenkransen op de Dam.

Het staat in schril contrast met het feit dat Marokkaanse soldaten hebben meegeholpen aan de bevrijding van Europa. Maar dat kan dit soort uitschot niets schelen. Ik denk dat ze het niet eens weten, want ze zijn meestal niet haantje de voorste op school.

De kransen-schoppende Mocro’s werden overigens niet aangehou- den. Ordeverstoring en opruiing door het schoppen tegen bloemen- kransen - symbool van bezinning op een vreselijke oorlog - op een van de droevigste avonden van het jaar - schijnt in Nederland geen delict te zijn. Ben benieuwd hoe een menigte moslims in Saudi- Arabië zou reageren als een groep Hollanders tegen hun moskeeën staat te pissen.

 

De Hollandse menigte ondernam - nuchter en laf als ze zijn - geen actie bij de bloemenkransongeregeldheden. Het signaal is duidelijk:

 

 

 

71

de indruk dat de Mocro’s met ons kunnen sollen wordt weer eens bevestigd. Het is in Nederland ieder voor zich. Er bestaat nauwelijks cohesie onder de Hollanders. Als een autochtoon in een tram wordt lastiggevallen kijkt iedereen veilig de andere kant op.

Dat moet dus anders volgens de Postbus 51-spotjes.

We worden opgeroepen een poging te doen de dader(s) te over- meesteren.

En onze overheid komt met het verzoek: ‘Laat het slachtoffer niet in de steek.’ Ook dat wordt door de meeste burgers niet al te letterlijk genomen. De meesten gaan er als een haas vandoor zodra er gevaar dreigt.

 

Onze (vroegere) volksvertegenwoordigers zijn verantwoordelijk voor de onveiligheid anno 2012 en nu mogen wij als burgers de kastanjes uit het vuur halen.

Maar de denktank van de overheid schijnt op volle toeren te draaien. Er moest en zou een betere begeleiding van ‘straatschoffies’ komen. Het feit dat ‘buurtmentors’, maatschappelijk werkers en politie- agenten bij voorkeur van allochtone afkomst moeten zijn, is een veeg teken. Het betekent namelijk dat het straattuig niets van autochtonen aanneemt en dat onze overheid daar begrip voor heeft. Mensen uit dezelfde bevolkingsgroep zouden namelijk beter communiceren met probleemveroorzakers. Zo wordt de tweedeling in de samenleving door de overheid gestimuleerd terwijl ze dit juist wil voorkomen.

 

Marokkaans personeel

Werkgevers ondervinden regelmatig problemen met deze perso- neelsgroep. Drie oud-bedrijfsleiders en een personeelsfunctionaris van AH To Go moesten onlangs een boete van 1250 euro betalen wegens vermeende discriminatie. Ze bleken sollicitanten van Marokkaanse afkomst te hebben afgewezen. Ik beweer niet dat discriminatie goed is, maar ik heb geleerd dat discriminatie betekent: de ongelijke behandeling van gelijken of de gelijke behandeling van ongelijken.

AH To Go ondervond al lange tijd problemen met Marokkaanse werknemers. Ze kwamen te laat of helemaal niet opdagen, er

 

 

 

72

ontstond groepsvorming en diverse Marokkanen bedreigden ander personeel.

In dat licht bezien heb je niet te maken met ‘gelijken’. Een onder- nemer ziet snel genoeg wie een nuttige bijdrage levert en wie niet. Er is dus geen sprake van ongelijke behandeling van gelijken. Natuurlijk realiseer ik me dat op deze manier goedwillende Marokkaanse sollicitanten nooit een kans krijgen, maar vanuit de ondernemer bezien is het duidelijk; in een bedrijf moet gewerkt worden zonder (etnische) spanningen op de werkvloer.

 

Laffe misdaden en hondendrollen

Hoe zouden Nederlandse Berbers het vinden als zij (nog) in Marokko zouden wonen terwijl het overspoeld wordt door Hollanders die

voor veel overlast zorgen? In Marokko bestaat nauwelijks straat- terreur. Daar hanteert men stevige straffen en dat schrikt af. Daar zou men in Nederland een voorbeeld aan moeten nemen.

Het imago van de Marokkaanse gemeenschap (waarbij de goeden helaas onder de kwaden lijden) wordt niet bepaald verbeterd door de slachtoffers die de straatterroristen vaak uitkiezen.

Aangezien benzinepompen, banken en winkels steeds beter beveiligd zijn, vormen woningovervallen tegenwoordig een ware hype. De allochtonen daders - meestal van Surinaamse, Antilliaanse of Marokkaanse afkomst - hebben daarbij een voorkeur voor bejaarde bewoners die zij graag aftuigen tijdens de overval.

Gisteravond - in Hart van Nederland - vertelde een bont en blauw geslagen vrouw van achterin de tachtig haar verhaal. Een woning- overval heeft verstrekkende psychische gevolgen. De slachtoffers voelen zich waarschijnlijk nooit meer veilig in hun eigen huis dat ineens aanvoelt als een vreemde plaats.

 

Tijdens een radioprogramma hoorde ik dat een oud vrouwtje geld moest betalen aan moslimjongeren die haar poort blokkeerden.

Ze dreigden haar neer te slaan als ze niet zou betalen. Dit soort ver- halen heb ik vaker gehoord. Autochtone buurtbewoners die worden tegengehouden door Marokkaantjes of Antilliaantjes. Soms worden ze daarbij van hun fiets getrokken of van hun scooter beroofd.

 

 

 

73

Mocro’s zijn heel creatief in het bedenken van overlast.

Het lijkt er haast op alsof geweld tegen autochtonen een ontgroenings- ritueel voor jonge straatschoffies is. Zo van: ‘Als je een blanke neer- steekt hoor je erbij.’ En voor Antilliaanse straatjongeren is het schietijzer de weg naar ‘respect’ op straat. Het zijn dus niet alleen de

‘kut-Marokkanen’ en we zijn in Europa niet de enigen die leven onder hun schrikbewind. Ook in België en de voorsteden van Parijs (banlieus) wonen veel Marokkanen en ook daar laten ze van zich horen.

In 2011 werd in Luik een aanslag gepleegd door Noord-Afrikaan Nordine Amrani. Daarbij kwamen enkele kinderen om en raakten velen gewond. Eigenlijk is het noemen van zijn naam in dit boek al een stap te ver omdat deze zieke klootzak waarschijnlijk de wens had dat men zijn naam niet zou vergeten na zijn dood. Verder vinden regelmatig rellen en plunderingen plaats bij onze zuiderburen.

In Frankrijk is het al niet beter. Nadat een Marokkaanse crimineel in een voorstad van Parijs tijdens een achtervolging door de politie om het leven kwam werd Frankrijk maandenlang in brand gezet door rellende jongeren.

 

Buurtverloedering vindt trouwens langs nog een andere weg plaats. Sommige nieuwkomers lijken weinig prijs te stellen op hygiëne.

Ik zocht ooit een vriend op in een vervallen flat in een krachtwijk in Koog aan de Zaan. Ik moest over talloze hondendrollen op de galerij heen stappen. Bij elke hondendrol bekeek ik het naambordje op de deur en elk hondendrol bleek met een islamitische naam te

correspon-deren. Dat verzin ik niet. Bepaalde mensen hebben dus letterlijk schijt aan hun buren want die moeten bij elk uitje over de derrie van hun hond stappen. Deze luie viespeuken stellen hun eigen gemak boven het wooncomfort van de buren. Het is geen pretje om

in een achterstandswijk te wonen en daar letterlijk en figuurlijk de shit van de buren (en van hun hond) te moeten slikken.

 

Kort lontje

Ik werkte in mijn studententijd geregeld bij de Alkmaarse gemeente- reiniging en moest daar een keer containers schoonspuiten.

 

 

 

74

Dan wil er natuurlijk nog weleens wat water rondspatten wat de mensen in het algemeen goed begrijpen. Een passerende Marokkaan op een scooter niet. Hij kreeg een spatje op zijn kleding en begon meteen hevig te schelden (‘kanker dit, kanker dat’) in combinatie met de bekende middelvinger.

Ondanks hun boze uitspattingen schijnen de meeste Marokkanen in Nederland gelukkig zijn. Er wordt hun kennelijk geen strobreed in de weg gelegd. De slechte aanpassing van een groot deel van de Marokkaanse jongens komt kennelijk niet voort uit frustratie over

hun eigen levens. Maar ze maken buurtgenoten wel ongelukkig.

 

 

 

Islamisering?

 

Een Hollandse vrouw liep met haar kinderen op een pleintje achter een moskee in Amsterdam-Slotermeer. De imam van de plaatselijke (gesubsidieerde) moskee kwam naar buiten en schold hun voor vuile varkens uit. 'Over dertig jaar zijn wij hier baas,' schreeuwde hij. Daarna verjoeg hij de moeder met haar kinderen van het pleintje.

Ik zag op tv een paar Marokkaanse jochies - brutaal in de camera kijkend - roepen: ‘Onze papa zegt: onze mama’s moeten veel kinde- ren krijgen zodat wij straks de baas zijn in Nederland.’ En onze voorgaande kabinetten werkten met haar zachte integratie- en naïeve toelatingsbeleid graag aan dit toekomstscenario mee.

Een niet onbelangrijke passage in de Koran zegt: ‘Via de baarmoeders van onze vrouwen zullen wij de wereld veroveren.’ En met name de Marokkaanse Nederlanders lijken goed op weg: hun geboortecijfer

ligt veel hoger ten opzichte van de Hollanders en andere bevolkings- groepen.

 

Echter, de Turkse Nederlanders hebben een opvallend laag geboorte- cijfer, zelfs lager dan dat van autochtone Nederlanders. Het Turkse geboortecijfer bedraagt slechts één (één kind per gezin).

 

Ook in dorpen komen allengs steeds meer (islamitische) allochtonen

te wonen. Dat geldt ook voor Breukelen waar mijn zus en zwager met

 

 

 

75

hun vier kinderen wonen. Ik vierde daar Kerst met de hele familie. Als suikeroom wordt er van mij verwacht dat ik met de kleintjes op de trampoline spring. Daar vertelde mijn achtjarige neefje Gijs dat er jochies op het schoolplein vuurwerk naar hen hadden gegooid en dat diezelfde jochies strijkers aan elkaar hadden gebonden en dat vanaf hun balkon naar voetgangers en fietsers gooiden. Gijs beweerde dat de ouders drugs gebruiken. Ik vroeg aan Gijs hoe die kereltjes eruit- zagen en hij antwoordde: ‘Het zijn Marokkanen.’ Het zal eens een keer niet zo zijn.

Probleem is hoe je daar als volwassene ten opzichte van kleine kinderen mee om moet gaan. Ik mag dan wel de rol van clowneske suikeroom op me genomen hebben, van mij wordt toch ook enigszins een opvoedkundige uitstraling verwacht. Ik wil niet dat mijn nichtje en neefjes geleerd wordt dat alle Marokkaanse en Antilliaanse

jongens gevaarlijk zijn. Aan de andere kant wil je zeker niet dat ze gevaar lopen tijdens het spelen op straat en dus heb ik ervoor ge- kozen om duidelijk te zijn. Kinderen hebben zelf namelijk nog geen intuïtie voor gevaar. Ik liet Gijs weten dat hij beter niet met Marok- kaanse en donkere jochies op straat kan omgaan. Hij heeft zelf immers gezien waartoe ze in staat zijn. Strijkers naar je kop geslingerd krijgen is niet niks. Daarmee worden namelijk de eerste contouren zichtbaar van de carrières die die jongetjes voor ogen hebben.

 

Ook op relatieplanet.nl - de datingsite waar ik ingeschreven sta - laten de moslims en moslima’s van zich horen. Ik stuitte onlangs op het profiel van een moslima die in een paar A4’tjes de islam probeerde te promoten waarbij ze duidelijk maakte dat de christenen het niet goed begrepen hebben omdat zij een verkeerde afslag namen (de moslims zien Jezus als profeet en ze ontkennen - in tegenstelling tot de christenen - zijn godheid).

Het is walgelijk om op een datingsite te moeten constateren hoe zo’n domme, van zichzelf overtuigde troela zich heeft laten brainwashen door een uiterst discutabele, gewelddadige godsdienst.

 

 

 

 

 

76

Primitief versus modern

Hoe kijkt men dan in Marokko tegen onze Marokkanen aan?

Ik las onlangs een artikel van een Nederlands-Marokkaanse schrijver. Hij gaf aan dat wij met de verkeerde Marokkanen ons land hebben laten overspoelen, namelijk met de Berbers uit het Rifgebergte. De moderne Marokkanen kijken neer op de primitieve Berbers. Deze bevolkingsgroep handelt van oudsher vanuit emotie en probeert conflicten vaak met geweld op te lossen. Dat wordt nog verergerd door het letterlijk nemen van de Koran en de Jodenhaat.

Een paar jaar geleden werd de doorgang op een snelweg in Neder- land geblokkeerd. De Marokkaanse actievoerders dwongen daarmee aandacht voor de situatie van de Palestijnen af. De file werd groter en groter. Het is toch van de gekke om mensen hier in Nederland lastig te vallen met een uiterst discutabele kwestie uit een heel ander deel van de wereld?

Daar ga je hier toch geen snelweg voor blokkeren?

Chinese Nederlanders vallen ons toch ook niet lastig wannneer de zoveelste Chinese dissident in het Verre Oosten in de gevangenis belandt?

 

Een groot deel van de Nederlandse Berbers is uitermate nostalgisch en lijkt terug in de tijd te willen gaan.

Zo’n zeven jaar geleden kwam een delegatie moslima’s uit Casa- blanca naar West-Europa om de islamitische vrouwen hier te

‘bevrijden’.

De moderne vrouwelijke islamieten verbaasden zich over het feit dat moslims én moslima’s - eenmaal gesettled in een modern Westers land - terugverlangen naar een Middeleeuwse cultuur. De vrouwen kwamen hier met goede bedoelingen om hun geloofsgenoten duide- lijk te maken dat de West-Europese islamieten een orthodoxe

primitieve cultuur omarmen, terwijl Marokko zich verder ontwikkelt.

 

Ik ben bang dat het ideologische bezoek niet veel heeft opgeleverd, maar dat ligt waarschijnlijk eerder aan de moslims dan aan de moslima’s, die niet vrijuit kunnen spreken.

 

 

 

 

77

Alweer een politieke moord

Theo van Gogh was geen politicus, maar analyseerde de politiek bijzonder scherp. Als grensopzoeker van ‘het vrije woord’ werd hij door een Marokkaanse moslim-extremist ritueel geslacht op straat. Diverse Marokkanen gingen juichend de straat op (ook hier in Alkmaar) toen het tragische nieuws bekend werd. Koningin Beatrix ging kort erna thee drinken in de Marokkaanse gemeenschap en stuurde de ouders van Van Gogh veel later een laf briefje. Ze reikte een hand naar de gemeenschap waarin het extremisme tot bloei kon komen en liet de nabestaanden van het slachtoffer als een baksteen vallen.

Ook na de moord op Fortuyn liet onze vorstin het afweten. Geen enkele steunbetuiging of teken van medeleven. Er was nota bene een politicus - die veel beroering onder het volk teweeg wist te brengen - met kogels doorzeefd. Beatrix stak daarmee een middelvinger naar Nederland op.

 

Eén voor allen en allen voor één

Ik luisterde in de auto naar een radio-uitzending van Prem Radha- kishun waarbij luisteraars hun hart kunnen luchten. Die keer ging het over het zoveelste incident van geweld tegen ziekenhuispersoneel.

Dit keer in Bergen op Zoom. Een complete Marokkaanse familie had zich daar zeer agressief gedragen vanwege hun zieke moeder. Er waren dokters, verpleegsters en een agent geslagen en geschopt.

Een Marokkaanse beller uit de gemeenteraad van Bergen op Zoom - lid van een radicalere flank van de PvdA (zoals hij het zelf formu- leerde) - stelde dat de media zich arrogant gedragen.

Het lag volgens hem allemaal aan de media: de Marokkaanse familie trof - naar zijn mening - geen blaam. Het zoveelste voorbeeld van de Berber die elke gedrag van zijn ‘broeders’ vergoelijkt.

Zo worden de meeste steekpartijen door Marokkaanse jongens gepleegd. Daarvan zijn vrijwel altijd andere Marokkanen getuige, gezien het feit dat straatterroristen vaak in groepen opereren. Toch wordt er volgens de politie vrijwel nooit ingegrepen. En Marokkanen geven elkaar niet graag aan. Mocro’s houden elkaar liever de hand boven het hoofd.

 

 

 

78

Van het Samenwerkingsverband voor Marokkaanse Nederlanders (SMN) hoeven we ook geen zelfkritische geluiden te verwachten. Ze blijft steken in het mantra: ‘Wij Marokkanen worden gediscrimineerd en Wilders is de hoofdschuldige.’

De PVV-voorman is inderdaad niet geliefd onder de meeste moslims. Hij gebruikt soms grievende taal zoals ‘knieschoten’ voor Marok- kaanse criminelen en ‘kopvoddentax’. Toch begrijp ik zijn soms heftige woorden. Wilders - de politicus die permanent bewaakt

wordt - leidt een geïsoleerd bestaan en isolatie leidt tot extremisering. Toch valt het bij Wilders nog mee en snap ik zijn uitspattingen wel. De blonde voorman wordt ernstige bedreigd en het is een schande

dat je als politicus in Nederland niet meer - zonder uiteindelijk vermoord te worden - een heldere mening kunt geven.

 

De Marokkaanse strafpleiter Enaït past ook in dit beeld van solidari- teit. Hij heeft zijn rechtenstudie gehaald met het doel om Marok- kaanse schoffies te verdedigen. Enaït werd bekend toen hij weigerde op te staan voor de Nederlandse rechters. De advocaat werd in het gelijk gesteld, dus de Marokkaanse Nederlander mag als eerste advocaat in Nederland lekker blijven zitten waar zijn collega’s moeten staan. De advocaat gooit het op religie, maar ik denk eerder dat zijn vette lijf hem parten speelt.

De Marokkaan vertoonde al eerder opvallend gedrag toen hij na afloop van een sollicitatiegesprek in 2005 bij de Sociale Dienst in Rotterdam weigerde om vrouwen een hand te geven. Hij werd afgewezen, begon een rechtszaak tegen de gemeente en werd die keer niet in het gelijk gesteld.

 

Verder deed Enaït erg zijn best om in talkshows zijn kont tegen de krib te gooien. Bij het progressieve duo Pauw en Witteman liep hij als een briesend paard uit de show en vergeleek hij zijn gastheren na afloop met ‘eliteracisten’. Kennelijk heeft Enaït nog niet goed in de gaten wie hem op het paard geholpen heeft, want ook de linkse Clairy Polak beledigde hij.

In Nova kwam de advocaat met de beschuldiging dat Polak - als vertegenwoordiger van de ‘witte man’ - racisme pleegt.

 

 

 

79

Als er iemand racisme pleegt dan is Enaït het wel, want in diverse interviews uitte hij zich zeer neerbuigend over de Nederlandse autochtoon. Ook maakte hij ooit een kwetsende opmerking over een zwarte rechter tijdens zijn werk: ‘Uw huidskleur en het boerenvonnis staan in relatie met elkaar.’ Dat doet me denken aan mijn vele reizen door India. In het noorden van India wonen de lichte Indiërs en in het zuiden de donkere. De zwarte Indiërs worden daar regelmatig gediscrimineerd door hun lichtere, noordelijke landgenoten.

 

Enaït is als advocaat ook betrokken geweest in de aanklacht tegen

Wilders. Hij noemde de politicus een ‘kleine Hitler’.

Wie meer weg heeft van de voormalig Duitse dictator is de Marok- kaan Mohammed Bouyeri. De fascist slachtte in 2004 tv- en film- maker, interviewer, grappenmaker en beschermer van het vrije woord Theo van Gogh. De barbaar was van plan na de moord in het harnas te sterven en zag zichzelf al 72 maagden neuken. Maar het liep anders.

De Marokkaanse Nederlander werd namelijk overmeesterd door de politie. Bouyeri kreeg levenslang zonder kans op vrijlating. De mededeling dat hij ons rechtssysteem niet erkent wist niets aan het vonnis te veranderen.

Bouyeri had voor zijn aanslag op Theo al diverse geweldsdelicten gepleegd (onder andere tegen een politie-agent), maar dat vond onze naïeve justitie niet alarmerend genoeg om hem in de gaten te houden.

 

Moslimextremist Bouyeri staat symbool voor de vernietiging van het vrije woord. Helaas is hij niet de enige. Al Qaeda heeft plannen in de maak om de moordenaar vrij te eisen bij onderhandelingen over gijzelaars. Dat betekent dat er een verhoogd ontvoeringsgevaar be- staat voor Nederlanders in bepaalde islamitische landen. De moord op Van Gogh vond ruim twee jaar na die op Fortuyn plaats. De con- touren van onze ‘nieuwe maatschappij’ hebben zich reeds afgetekend. Het is wachten op de volgende politieke moord.

Een onbeschermde Wilders of bekende partijgenoot was al vele malen gedood.

 

 

 

 

80

Links uit de bocht

 

- Zag u ze in actie in de aanloop naar de verkiezingen in 2010? Pechtold en Halsema hand in hand vuilspuitend naar Wilders die zelf stoïcijns rustig bleef. Het zoveelste voorbeeld van de ongecontro- leerde wrok van links tegenover de rationele houding van rechts. Rechts stelt zich in debatten fatsoenlijker op dan links.

 

- Een dubbele nationaliteit onder politici impliceert een dubbele loyaliteit. Het is uitgesloten dat een Hollander in Marokko of ander niet-westers land een politieke functie kan bekleden. Hier wordt er met politieke functies voor allochtonen - zowel op gemeenteraad- als landelijk niveau - gestrooid alsof het om pepernoten gaat.

 

- CDA-dissidenten gooiden tijdens de formatie-onderhandelingen ineens hun kont tegen de krib. Vreemd, want ze wisten toch ruim van tevoren dat de PVV tegen islamisering is en ‘law and order’ hoog in het vaandel heeft staan. Het zoveelste voorbeeld van sluwe door- trapte politieke trucjes.

 

- Islamieten vormen in Nederland een minderheid, maar veroorzaken desondanks nu al grote problemen. Zo komt het regelmatig voor dat andersdenkenden de mond wordt gesnoerd met fysiek geweld of bedreigingen. Toch doet links de kritische houding van bezorgde Nederlanders af als xenofoob.

Wat als het aantal moslims twee keer groter is dan nu? Of drie keer groter? Wat als de moslims uiteindelijk een meerderheid vormen?

Dat gaat harder dan u denkt want naast voortschrijdende immigratie, huwelijkshereniging (importbruiden) en islamitische gezinsuitbrei- ding bekeren elk jaar maar liefst 500 Nederlanders zich tot de islam. Hoe groter de groep islamieten, des te groter het aantal radicalen

want elke groep moslims kent nou eenmaal een vast percentage dat de Koran te letterlijk neemt. Is gewoon een geval van simpele kansberekening.

Een bepaald aantal radicaliseert en wil - in navolging van de profeet én pedoseksueel Mohammed (ik kan het niet anders formuleren, hij

 

 

 

81

ontmaagdde immers negenjarig meisjes) - elk probleem te vuur en te zwaard bestrijden.

 

‘Je mag meer dan een miljard mensen niet beoordelen aan de hand van een duizendtal extremisten,’ zei de ambassadeur van Indonesië. Ik geef hem deels gelijk. Natuurlijk zijn er gematigde moslims en zij vormen de meerderheid.

Desondanks keurde 70 procent van de Nederlandse moslims de aan- slagen op de Twin Towers in New York gedeeltelijk goed.

Kortom, er zit ook een agressief imperialistisch kantje aan de ‘rustige’ moslims. Verder is het aantal extremisten dat geweld vanuit de islam gebruikt vele malen groter dan duizend. Vrijwel dagelijks worden ergens ter wereld aanslagen gepleegd en het is natuurlijk niet mogelijk dat ‘slechts’ duizend mensen hiervoor verantwoordelijk

zijn. Elke terreurdaad vereist tact, voorbereiding en organisatie en daar zijn vele moslims bij betrokken.

Daarnaast zijn de vreedzame moslims niet in staat om hun radicale

‘broeders’ in toom te houden. Het zijn ongeleide projectielen die hun gelijk - ten koste van alles - proberen te halen.

Vrijwel elke uiting van hedendaags geweld - waar dan ook ter wereld

- kan toegeschreven worden aan radicale moslims. Er worden regelmatig aanslagen op blanken, joden en christenen gepleegd, maar ook gematigde ‘moslimbroeders’ moeten het vaak ontgelden. In

maart 2012 was het raak in het Franse Toulouse. Moslimextremist Merah, een jongeman van Algerijnse afkomst, schoot - tijdens drie aanslagen - maar liefst zeven mensen dood, onder wie drie joodse kinderen, een joodse docent en drie Franse militairen. Na de dood van Merah, die na een politie-omsingeling verongelukte, stuitte de politie op een broeinest van tientallen moslimradicalen.

Frankrijk heeft net als Nederland een grote moslimgemeenschap. Het zijn tikkende tijdbommen die met een lont in het kruitvat eenvoudig tot ontploffing zijn te brengen.

 

Een dergelijk kruitvat explodeerde een paar dagen geleden (3 juni

2012) in Pakistan. Een menigte van enkele duizenden burgers sloegen daar een man dood waarna hij verbrand werd. De geestelijke zieke

 

 

 

82

man werd ervan verdacht pagina’s uit de Koran te hebben gescheurd. De menigte bestormde het politiebureau - waar de man was opgesloten - en nam de man mee, waarna hij op een kruispunt werd gelyncht. Deze man was nota bene geestelijk ziek en werd slechts verdacht van belediging van de islam, Allah, de profeet Mohammed en de Koran. Hij was (nog) niet eens veroordeeld.

Is de bulk van de moslims dan wel zo vredelievend? Er hoeft maar iets te gebeuren of ze veranderen in gewelddadige extremisten.

Wat een contrast met het kneuterige Nederland. Hier vindt een grote groep het zelfs inhumaan om criminele illegalen uit te zetten. En moordende Marokkanen hoeven zich hier ook absoluut geen zorgen te maken dat hun paspoort wordt afgepakt.

 

 

En wat te denken van de burgeroorlog in Algerije van vijftien jaar geleden, waarbij vele tienduizenden onschuldige (islamitische) burgers door extremisten in hun eigen huis werden overvallen en afgeslacht? Sommigen Algerijnen wisten het geweld in hun moederland te ontvluchten. Een daarvan was Mohammed die ik tijdens een van mijn verre zwerftochten in Nieuw-Zeeland in een hostel ontmoette. We deelden dezelfde kamer met nog een paar andere backpackers.

 

 

83

Mohammed vertelde mij dat hij op een dodenlijst stond omdat hij in een soort verzetsgroep actief was geweest. De toestand was in die tijd levensgevaarlijk omdat je niemand kon vertrouwen (iedereen kon

een verrader voor de Moedjahedien (heilige strijders)) zijn. Mohammed moest hals over kop zijn moederland verlaten en streek - als asielzoeker - neer in het Nieuw-Zeelandse Auckland. We dronken weleens samen een biertje en kregen op een avond ruzie over een meisje. Dat ontaardde in een handgemeen. Er snelden een paar Algerijnse vriendjes van Mohammed toe. Ik liep weg en ging slapen in mijn kamer met de deur op slot. Mohammed vertelde me later dat zijn ‘vriendjes’ hadden aangeboden mij neer te steken. Dat bedoel ik nou, er heerst een soort waanzin onder moslims - zelfs degenen die

het geweld in hun land ontvlucht zijn - om het altijd met geweld voor elkaar op te nemen.

 

Zelfs GroenLinkser Femke Halsema durfde het aan in een interview te beweren dat de islam een probleem vormt. Wat is hier het geval? De inmiddels ex-politica voelt zich op de school van haar kinderen buitengesloten door moslima’s die in hun eigen taal met elkaar praten.

Het is treurig dat alleen een persoonlijke ervaring een ex-volksver- tegenwoordiger kan wakker schudden. De vele waarschuwingen van klokkenluider Wilders, zijn aanhang en anderen deed de zure politica in haar politieke periode af als xenofobie en racisme.

 

Ervaringen met een arrogante, agressieve opstelling van moslims dateert al van vele tientallen jaren geleden.

Al in 1975 dreigde een moskeebestuurder met harde acties in Neder- land en vanuit het buitenland tegen Nederlanders als er geen subsi- die zou komen voor een nieuwe moskee in de Bijlmer (Amsterdam). Het ministerie van CRM (Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk werk) gaf namelijk aan niet te willen bijdragen in de kosten van meer dan twintig miljoen gulden. De gemeente Amsterdam zwichtte uiteindelijk voor de harde taal en schonk het geld.

Met dreigementen kun je hier dus wensen (lees: eisen) in vervulling zien gaan. Dat hadden de moslims al snel in de gaten. Vele moslims

 

 

 

84

houden zich gedeisd, maar de radicale moslims proberen allengs meer macht te krijgen.

 

Ik kan u in dit verband het boek Het huis van de moskee van Kader Abdollah aanbevelen. Daarin wordt beschreven dat Iran ooit ge- matigd islamitisch was. Geleidelijk aan namen de radicale invloeden daar toe en uiteindelijk namen de Ayatollahs de macht weer over. Resultaat: een verschrikkelijke samenleving met onderdrukking, martelingen, gevangenisstraffen en executies van dissidenten, censuur, corruptie, afschaffing van kunst, mooie films en ga zo maar door.

Niemand die je nog kan vertrouwen want iedereen kan een verklik- ker voor de staat zijn.

 

Waarom moeten godsdienstfanatici altijd God of Allah erbij halen? Hebben ze niet genoeg aan een knuffel? (Herman Brood in een interview door Henk Binnendijk, EO, 1994)

 

- Tegenwoordig vindt men het niet meer dan normaal dat nieuwko- mers de taal moeten leren, maar vroeger werd een dergelijke eis door links en rechts als racistisch uitgelegd. ‘Ze mogen toch zelf weten in welke taal ze praten!’ Mijn vroegere leraar Engels op de middelbare school bracht het onderwerp regelmatig ter sprake en was een voor- stander van de vrije keuze voor nieuwkomers. Iedereen in de klas leek het daarmee eens te zijn. Ik ook. Elke inbreuk op de privacy zag en ziet links (in feite alle politieke partijen met uitzondering van de PVV) als een racistische daad.

Dat gold ook voor het besluit om de identiteitsplicht in te voeren.

‘Agenten zouden daarmee mensen met een tintje enig ongerief kunnen bezorgen,’ zo werd geredeneerd. En die privacy is nog steeds een gevoelig punt bij links. Er is met name in Rotterdam al vele jaren een spiraal van vuurwapengeweld onder Antilliaanse jongeren. Preventief fouilleren door de politie zou dit kunnen tegengaan, maar linkse partijen zoals de PvdA vinden dat niet oké.

Wat weegt zwaarder: de kans om gefouilleerd te worden of de open- bare veiligheid?

 

 

 

85

Een geïnterviewde Antilliaan op televisie vatte het als volgt samen:

‘De politie mag me elke dag betasten. Ik heb niets te verbergen. Het gaat erom dat zo’n gestoorde gek mij niet neerknalt als ik per on- geluk op zijn schoen trap.’

Maar volgens links mag je donkere mensen geen ongerief bezorgen, want ze zouden zich dan gediscrimineerd kunnen voelen.

En wat te denken van vervelende (gewelddadige stalkers) die je leven tot een hel kunnen maken? Het enkelbandje kan daar een eind

maken. Maar nee hoor, de linkse kliek is het daar niet mee eens. Inbreuk op de privacy van de dader. En zo krijgen de stalkers hooguit een gebiedsverbod opgelegd, dat door de politie niet te controleren valt.

 

- De PvdA hobbelt iedere keer weer achter de feiten aan. Ze schopte met grof verbaal geweld aan tegen de ideeën van Janmaat, Bolke- stein, Fortuyn. Jaren later blijkt de arbeiderspartij de speerpunten - van die zogenaamde rechts-extremisten - in haar partijprogramma te hebben overgenomen. De lijst van voorbeelden is te lang om op te noemen.

Het gedachtegoed waar links vroeger fel tegen ageerde werd uit- eindelijk zelfs onderdeel van het regeerakkoord, met de PvdA in het kabinet.

Ook houden de ‘socialisten’ soms hardnekkig vast aan ideeën die in de praktijk niet goed blijken te werken. Zo gelooft de PvdA nog steeds in de voorkeursbehandeling voor allochtonen bij het zoeken naar een opleiding, een baan of een woning. De Partij van de Arbeid is een partij zonder visie. Ik sluit niet uit dat de ideeën van Wilders binnen een paar jaar ook gemeengoed binnen de PvdA zullen zijn.

 

- Hogeropgeleiden staan over het algemeen redelijk positief tegen- over zaken als Europa en het immigratiebeleid. Lageropgeleiden juist niet. Hoger opgeleiden gebruiken het argument dat een instroom van nieuwkomers en de Europese eenheid goed is voor onze economie. Lager opgeleiden krijgen sneller met die nieuwkomers te maken. Zij hebben vaker te maken met allochtone collega’s, wonen in oude volksbuurten met een toestroom van allochtonen en zijn lid van een

 

 

 

86

voetbalclub waar je ook relatief vaak allochtonen aantreft (vaker dan op het hockeyveld in elk geval). Lager opgeleiden zitten als gevolg van hun woon- en werkomgeving én zelfgekozen hobby’s - veel meer dan hoogopgeleiden - met hun neus op de ongemakken van immi- gratie en integratie. Kortom, hoger opgeleiden hebben makkelijk praten over hun ideale maatschappijbeeld.

 

- Artikel 1 van de Grondwet over antidiscriminatie wordt volgens topadvocaat Moszkowicz heilig verklaard door mensen die het niet begrijpen. Te pas en te onpas wordt dit artikel gebruikt om de vrij- heid van meningsuiting in te perken.

 

-In Amerika is ‘links’ (socialisme) een scheldwoord. Men vindt daar dat je je eigen broek moet ophouden.

In Nederland is het al vele decennia precies omgekeerd; hier is

‘rechts’ een scheldwoord.

 

- Tariq Ramadan is een Nederlandse moslim die homoseksualiteit

een aandoening noemde. Hij ontving desondanks 600.000 (!) euro per jaar voor zijn (door de belastingbetaler betaalde) gasthoogleraarschap aan de Erasmus Universiteit. Daar moest hij bruggen slaan tussen moslims en niet-moslims. Die beloning van 600.000 euro op jaarbasis bestond uit 200.000 euro per jaar voor het hoogleraarschap van één dag per week en nog eens ruim € 400.000 voor debatten en wijk- bezoeken.

Ramadan raakte meerdere keren in opspraak onder andere vanwege zijn medewerking aan Press TV. Deze zender wordt gesteund en gefinancierd door het omstreden Iraakse regime in Bagdad.

 

- Het houden van stille tochten dient ter nagedachtenis van de slacht- offers en verder niets. Het heeft namelijk geen enkel nut ter verbete- ring van het bewustzijn onder de mensen. Potentiële geweldplegers lopen niet mee in dergelijke marsen. Tenzij het ter nagedachtenis is van een criminele Marokkaan die is omgekomen tijdens het uitvoeren van een misdrijf.

 

 

 

 

87

- Links haalt te pas en te onpas de rechtsstaat en de grondwet van stal. Men beweert dat Wilders er geen respect voor heeft en dus een aanval op onze rechtstaat pleegt.

Maar wie valt wie nu aan? Een aanval op de rechtstaat is het feit dat Wilders al jarenlang moet onderduiken omdat hij zijn mening verkondigt. Het lijkt er in Nederland op alsof de maatschappij de wetten dient en men verder blind is voor de ernst van de problema- tiek in het land. De wetten moeten de maatschappij dienen en niet andersom. Dus de grondwet en daarmee de rechtsstaat moeten aan- gepast worden omdat de opsporing en berechting van criminelen daarmee gediend wordt. Maar telkens weer bijten politici en rechters zich vast in bestaande regels en wetten die ervoor zorgen dat alles bij het oude blijft.

 

- Links dacht altijd dat de integratie vanzelf zou verlopen. Nieuwkomers moesten gewoon wat tijd krijgen om hun draai te vinden. Dat bleek een misvatting. Kijk maar naar de tweede en derde generatie Marokkanen. Een steeds groter wordende groep neigt zeer sterk naar de eigen cultuur en een orthodoxe geloofsbelijding. Die drang wordt nog eens versterkt door een zes weken durende all- inclusive vakantie in het land van hun grootouders waar ze als een vorst behandeld worden. Sommigen zien niet in dat een vakantie niet gelijk staat aan het werkelijke leven in hun geliefde land.

 

- Pechtold dreigde voor de verkiezingen te emigreren als Wilders

deel zou uitmaken van de regering. De politicus komt - bij een zucht- je tegenwind - niet met oplossingen, maar wil zelf asiel in een ander land aanvragen. Echter het blijkt een grapje te zijn geweest (de D66- voorman heeft zijn politieke identiteit en zetelwinst voor een belang- rijk deel ontleend aan het ‘bashen’ van Wilders) want Pechtold zit weer in de oppositiebanken. Waar hij naar mijn smaak thuishoort. Pechtold was overigens niet de enige die dreigde met emigratie.

Oud-minister Brinkhorst volgde zijn voorbeeld, evenals Peter Slager, bassist van de band Bløf. Deze en andere mensen bliezen hoog van de toren, maar bleven uiteindelijk toch maar in hun comfortabele Nederlandse optrekje in een rijke blanke buurt wonen.

 

 

 

88

- Ik heb Emiel Roemer van de SP een keer begroet op station Den Haag. Hij leek mij namelijk een aardige vent. Mijn sympathie voor de SP-leider verdampte een paar weken later overigens als sneeuw voor de zon. Ik las in de krant dat de SP de voorgenomen uitzetting van illegale werksters als discriminatie en klassenjustitie bestempelde.

De SP zegt in feite: ‘Zodra de mensen hier zijn, mogen ze niet meer weg.’

‘Illegaal’ betekent volgens mij dat je hier niet mag zijn.

 

- De Vara dacht een nieuwe troefkaart te hebben.

Jan Tromp - journalist van de Volkskrant - presenteerde in 2011

Uitgesproken Vara. In Jip en Janneke-taal sprak hij de kijker toe. Het leek net of hij tegen een groep kleuters zat te praten. Tromp maakte vanzelfsprekend geen geheim van zijn haat tegen alles wat naar de PVV riekt en er werd voor dat doel veelvuldig gebruik-gemaakt van cabaretiers. Die zijn vrijwel altijd links. De journalist werd uiteinde- lijk van het scherm gehaald omdat zelfs linkse kijkers er niet intrap- ten. Een wijze beslissing.

 

- De multiculti-samenleving kost Nederland geld, veel geld. In 2003 concludeerde het CPB (Centraal Plan Bureau) (nota bene een PvdA- vriendelijke club) dat de (niet-westerse) multiculturele samenleving Nederland sinds 1970 al circa 220 miljard euro heeft gekost. Omgerekend zou dat neerkomen op 230.000 euro per niet-westers allochtoon gezin aan uitkeringen, huursubsidie, onderwijs, opvang, woonkosten etc. (de eventuele opbrengsten zijn daarbij inbegrepen). Kosten van opsporing, kosten van berechting, kosten van gevange- nissen - die voor een aanzienlijk deel door allochtonen bevolkt worden - en andere zaken zoals culturele kosten zijn daarin niet eens meegenomen.

 

In 2010 kwam Nyfer (Nederlands instituut voor economisch weten- schappelijk onderzoek) tot de conclusie dat immigratie per saldo (evt. opbrengsten zijn dus meegenomen) 7,2 miljard euro per jaar kost. Naast het CPB en Nyfer kwam Elsevier op basis van een onafhanke-

 

 

 

 

89

lijk onderzoek tot de conclusie dat de multiculti-samenleving bakken met geld kost (in totaal drie onderzoeken dus).

 

Het is van de zotte dat er voor straatjongeren - die zelf voor het kwade pad kiezen - diep in de buidel getast wordt, maar dat we onze ouderen laten verpieteren in verpleeg- en bejaardentehuizen waar geen privacy bestaat en de service vaak ondermaats is.

Natuurlijk realiseer ik mij dat een grote groep allochtonen niet op de opbrengsten van de Nederlandse belastingbetaler teert. Ik richt mijn kritiek in dit boek uitsluitend op allochtonen die misbruik maken van onze gastvrijheid en de linkse elite die dit mogelijk heeft gemaakt. Vergeleken met de autochtoon geniet de allochtoon veel vaker een uitkering in welke vorm dan ook. Uitkeringsfraude komt onder hen bovendien veel vaker voor.

Daarnaast zijn er hoge kosten gemoeid met inburgering, bouw van moskeeën, criminaliteitsbestrijding (opsporing, berechting, detentie en preventie), zorg, onderwijs etcetera. Verder maakt een groot deel van de allochtonen geld over naar familie in hun moederland wat niet bepaald gunstig is voor onze economie.

 

 

‘En we hebben vaak de boot gemist, ons schromelijk vergist, in wat we deden.’ (Joost Nuissl, 1975)

 

 

 

- Den Uyl was een voorstander van polarisatie tussen arbeiders en ondernemers. ‘Ondernemertje pesten’ was in de jaren zestig, zeventig en tachtig een fijn tijdverdrijf voor de linkse elite. Meneer Van Riel, een leraar op de lagere school maakte een keer een rare opmerking over de auto van mijn vader. Mijn pa reed een Scorpio en was dus

een rijke stinkerd in zijn ogen. Tijdens een schoolreisje dreigde van Riel mij op de trein terug te zetten omdat hij vond dat ik me verwaand gedroeg vanwege mijn ‘rijke’ pa. Gezwets in de ruimte omdat ik geen druktemaker was. Kwam simpelweg voort uit haat tegen mensen met een ruimere portemonnee.

Polarisatie tussen autochtoon en allochtoon was daarentegen een doodzonde. Eerstgenoemde groep moest zich ondergeschikt maken

 

 

 

90

aan de wil van de tweede en elke vorm van kritiek was daarbij verboden.

 

- Links heeft het altijd maar over bruggen bouwen, een hand reiken en de handschoen oppakken. Het is allemaal overdreven aandacht voor bepaalde overlastgevende bevolkingsgroepen.

Nieuwkomers moeten zich hier gewoon gedragen. Wanneer crimi- nele Marokkanen op een bepaalde dag allemaal het rechte pad zouden bewandelen, dan is er immers geen sprake meer van ‘de kut- Marokkaan’. Dan is het onderscheid Marokkaan versus Hollander niet meer nodig en hoeven er geen bruggen meer gebouwd te worden. Juist doordat bepaalde bevolkingsgroepen onevenredig veel overlast veroorzaken, krijgen zij meer aandacht dan andere. Die verdienen ze niet.

 

Termen als verbinden en bruggen bouwen zijn een bevestiging van het feit dat de integratie mislukt is en het houdt die ongezonde

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

situatie in stand. Mensen zouden meer aangesproken moeten worden op hun individuele verantwoordelijkheid en zwaarder gestraft moeten worden als ze er een potje van maken.

 

- Links haat alle godsdiensten behalve de islam. Links haat Neder- land (of wat ervan over is), maar omarmt met alle liefde vreemde, primitieve culturen.

 

 

 

91

- Ik zag onlangs een reportage van John van den Heuvel. Een com- plete buurt wordt geterroriseerd door een Marokkaans gezin. De directe buren zijn ten einde raad en kunnen niet meer slapen van onder andere de continue geluidsoverlast. De politie grijpt niet in, omdat er nog geen mensen zijn neergestoken. De woningbouw- vereniging doet, laf als ze zijn, ook niets. Van den Heuvel wordt bij verschillende pogingen tot contact met de buurtterroristen de straat uit gejaagd. De directe buren krijgen van de woningbouwvereniging een maatschappelijk werker toegewezen. Het doel daarvan is om vriendjes te worden met de onuitstaanbare, gewelddadige Marok- kaanse buren. Zo ver zijn we gezakt in Nederland. Uiteindelijk zwicht de woningbouwvereniging onder druk van de camera's en komt met een oplossing. De directe Hollandse buren krijgen een andere woning toegewezen. De Marokkaanse amokmakers mogen

lekker blijven zitten en kunnen hun terreurgedrag rustig voortzetten. Wat is er aan de hand met dit politiek-correcte polderlandje?

 

Bestaat rechts eigenlijk wel?

- Men heeft het van oudsher over de tegenstellingen tussen links en rechts. Maar er heeft in Nederland nooit een echte rechtse partij ge- regeerd.

De VVD was de afgelopen decennia - met een lichte verrechtsing van de VVD onder Bolkestein - ook links. Ook de liberalen keken liever

de andere kant op en schoven de integratieproblematiek door naar het volgende kabinet. VVD-partijleider Hans Dijkstal opperde zelfs om ‘Sinterklaas’ af te schaffen. Op wereldschaal - vergeleken met de landen buiten West-Europa - is de VVD absoluut een zeer linkse niet- conservatieve partij die haar portie heeft bijgedragen aan goede soci- ale voorzieningen, maar ook aan de huidige multiculti-problematiek. Vergelijk onze VVD met de rechtse Amerikaanse Republikeinen en ontdek de verschillen. Partijen als de PvdA, SP, GroenLinks (waar ik in de jaren negentig een paar keer op gestemd heb, omdat ik ‘er’

graag bij wilde horen, links zijn was toen bijzonder in) en D66 kun je in een internationaal perspectief rustig radicaal links noemen. Je treft er nog steeds discutabele lieden aan zoals ex-CPN’ers (Communis- tische Partij Nederland) en ex-Maoïsten zoals Marcel van Dam.

 

 

 

92

Wilders zei ooit: ‘Vrijwel iedereen in Nederland is links.’ Ik sluit me daarbij aan en wil daaraan toevoegen dat bijna alle vrouwen links zijn. Vrouwen hebben namelijk nooit enig benul van dreigend gevaar. Zij nemen de omgeving niet scherp in zich op. Mannen

kunnen gevaar veel beter inschatten. Als het aan de vrouwen lag, zou hier Duits gesproken worden.

Hans Teeuwen beweert dat linkse meisjes nat worden van rechtse praatjes, maar mijn indruk is dat Nederlandse vrouwen het niet sexy vinden wanneer een man rechtse taal uitkraamt.

 

Wie er politiek gezien momenteel uitspringt is Tofik Dibi - die momenteel zijn stinkende best doet de leiding binnen GroenLinks over te nemen. Dibi is al jaren lid van de marxistisch georiënteerde Turkse Arbeidersvereniging.

Dibi ziet zichzelf als een soort Don Quichot. Hij strijdt tegen alles wat volgens zijn neus riekt naar onrecht en neemt het graag op voor allochtone straatterroristen.

De belofte van GroenLinks keerde zich zelfs tegen de uitzetting van twee zware Marokkaanse criminelen zonder verblijfsvergunning. Ja, het is natuurlijk krankzinnig dat stadsdeelvoorzitter Ahmed Mar- couch illegaal verblijvende tikkende tijdbommen niet in zijn armen wilde sluiten...

Marcouch is een Marokkaanse Nederlander voor wie ik respect heb. Hij durft een harde lijn uit te zetten tegen Marokkaans gespuis en dat zal hem niet altijd in dank worden afgenomen door andere Marok- kanen.

Discriminatie lijkt het enige agendapunt van Dibi. Ik hoor niets anders van dat ijdele, vervelende mannetje. Neemt u gerust eens een kijkje op zijn twitterpagina, Dibi mekkert voortdurend over onrecht- vaardige behandeling van minderheden. ‘Ach we zijn zo zielig...’

 

Nederland is decennialang geregeerd door zeer linkse socialistische regeringen. Ik zeg niet dat socialisme fout is, het heeft zeker zijn goede kanten maar het is hier - mede door de aardgasbaten (wat moeten we met al dat geld?) - te ver doorgeschoten. In Amerika is socialisme een scheldwoord. Op de keper beschouwd is de PVV geen

 

 

 

93

extreem-rechtse partij zoals vaak wordt beweerd. De partij van Wilders laat op bepaalde sociale punten de PvdA ver achter zich. Denk bijvoorbeeld aan de ouderenzorg en de houding ten opzichte van dierenmishandeling. Wat is er bovendien extreem aan een kritische houding ten aanzien van nieuwkomers en moslims? Dat is niet extreem. Dat noem ik gezond verstand. In islamitische landen moet de eerste kerk namelijk nog gebouwd worden. In het Midden- Oosten, Azië, Afrika, Zuid-Amerika maar ook de Verenigde Staten, Canada, Australië, Denemarken, Zweden, Finland, zeg maar prak- tisch de hele wereld met uitzondering van een paar West-Europese landen wordt een veel strenger immigratiebeleid gevoerd dan hier. En voor de nieuwkomers die er zijn gelden strenge regels. Je kunt dus niet zeggen dat de PVV in verhouding tot de rest van de wereld extreem-rechts is. De nationalistische partij wordt in de media - zelfs door onze nationale ‘neutrale’ omroep de NOS - extreem-rechts ge- noemd omdat we met zijn allen in slaap gesust zijn en niet meer weten wat normaal politiek beleid is dat in verhouding staat tot de rest van de wereld.

Bolkestein werd indertijd ook als rechts-extremist afgeschilderd en dat ging via de media de hele wereld over. Politici, journalisten en Nederlandse ambassades werkten graag mee aan het demoniseren van politici met een openhartige mening. Ten tijde van mijn tennis- leraarbaantje in een Amerikaans zomerkamp in de jaren negentig vroegen (Amerikaanse) kampgenoten mij of Nederland niet een gevaarlijke dictatoriale richting opkoerste. De gekheid ten top.

 

- Onder de voorgaande kabinetten is de zorg verkwanseld. Dat blijkt bijvoorbeeld uit de toestand waarin ouderen in verzorgtehuizen moeten leven. Ze leven daar dicht op elkaar zonder privacy. Gedetineerden daarentegen hebben een eigen cel met tv, dvd-speler, playstation en computer. Ze mogen een voorkeur voor het eten opgeven, kunnen dagelijks sporten en douchen en hebben zelfs recht op intiem contact.

Seksuele omgang met vrouw, vriendin, vriend of prostituee is dus toegestaan. De lijst van privileges van gevangen is lang, ze worden veel beter behandeld dan onze ouderen. Dat is eigenaardig omdat

 

 

 

94

criminelen over het algemeen minderwaardige mensen zijn. Maar niet in Nederland!

Een verblijf in de nor moet juist afschrikken, het moet een angstbeeld oproepen dat ex-gedetineerden in hun achterhoofd houden bij een terugkeer in de maatschappij én bij mensen die nog niet eerder veroordeeld zijn.

 

- Onderzoek van de KLPD (Korps Landelijke Politiediensten) heeft aangetoond dat het aantal woningovervallen en woninginbraken explosief toeneemt. Slechts 6,8 procent van de inbraken wordt op- gehelderd. De gemiddelde straf voor de daders bedraagt amper drie maanden gevangenis. Leve de rehabilitatie van de crimineel. Hoe eerder terug in de samenleving, hoe beter! Het mag duidelijk zijn dat deze strafmaat niet afschrikt, vooral niet onder het stijgend aantal Oost-Europese daders (die vaak opereren in bendes). ‘Ze nemen hun verlies en gaan over tot de orde van de dag: het plegen van inbraken.’ En die suffe linkse Hollandse rechters maar denken dat ze de samen- leving beschermen tegen criminelen. Zo gaat Nederland naar de

klote. Het is de hoogste tijd dat deze afschuwelijke minkukels ver- vangen worden. In het krankzinnige Nederland mag je je niet verde- digen tegen inbrekers of overvallers. Dat vindt men inhumaan tegen- over levensgevaarlijke, gewelddadige criminelen (alleen het in de houdgreep nemen van indringers is toegestaan!). In Amerika mag je jezelf wel verdedigen. In Kennesaw in de staat Georgia geldt zelfs een plaatselijke verordening die elk gezin verplicht een vuurwapen in

huis te hebben. Die regel bestaat al sinds 1982. Kennesaw heeft sinds- dien recordlage misdaadcijfers. Nauwelijks inbraken, nauwelijks gewelddadige overvallen. Criminelen gaan liever een dorp verderop. Ze houden niet van gewapende slachtoffers. Wapens schrikken af. Het is dus een prima idee voor de veiligheid, maar in Nederland verschrikkelijk ondenkbaar.

 

Neutraliteit als visitekaartje

- Nederland blunderde in Srebrenica; moslims werden onder de ogen van het daar aanwezige Nederlandse leger afgeslacht. Een typisch staaltje van oerhollandse neutraliteit. In de Tweede Wereldoorlog

 

 

 

95

verklaarde koningin Wilhelmina zo snel als ze kon neutraliteit aan het regime van Hitler en vluchtte zelf - vlak voor de Duitse invasie - naar Engeland. De koninklijke familie vormt overigens geen uitzon- dering qua heldengedrag.

Lafjes vluchten of wegkijken lijkt wel genetisch bepaald bij Hollan- ders.

Het is algemeen bekend dat Nederland een uiterst gering verzet tegen de Duitse overheersing bood. Sterker nog, vele politie-agenten bleken actief mee te werken aan de opsporing en marteling van joodse burgers, mede door de premie die ze daarmee opstreken. Een Israëlische studente tikte me daarmee ooit op de vingers toen ik haar

- naïef als ik was - met een zekere trots - over ‘ons’ verzet tegen de Duitsers vertelde. In Israël denkt men daar duidelijk anders over en geef ze eens ongelijk.

 

En ja hoor, in Afghanistan flikten we het weer. Daar presteerden onze soldaten het om de ‘Smile and Wave-strategy’ te hanteren. Dat houdt in dat ze vriendelijk lachten en zwaaiden naar Talibanstrijders. Men verwachtte werkelijk dat de bebaarde moslimradicalen op die manier tot inkeer zouden komen.

 

Een faliekante misrekening want - op het moment dat ik dit schrijf - zijn vele strijders tot de steden binnengedrongen. De moslim-extre- misten hadden immers niets te vrezen van onze troepen.

De Belgen - over wie wij altijd grappen maken - zijn uit een ander hout gesneden. Een Belgisch militair commando probeerde ooit een Congolese politieke gevangene uit handen van Congolese rebellen te bevrijden. Onze zuiderburen waren sterk in de minderheid en werden omsingeld door zwaar bewapende zwarten. Ze hadden de mogelijkheid om weg te lopen en de gevangene achter te laten. De Belgen besloten anders: ze vochten zich letterlijk dood.

Nou begrijp ik wat mijn Vlaamse bokstrainer Michel van Halderen over Hollanders zei: ‘Ze hebben over het algemeen weinig persoon- lijkheid.’

 

- In Nederland sta je zelf voor de rechter wanneer je een (gewapende)

 

 

 

96

inbreker of overvaller te hardhandig overmeesterd hebt. Je mag de crimineel wel in een houdgreep nemen en overdragen aan de politie. Onze (vroegere) wetsopstellers en togadragers hebben duidelijk veel realiteitszin en gevoel voor humor.

 

- Het linkse kamp is altijd trots geweest op het gelijkstellen van cul- turen.

Bolkestein - lijsttrekker van de VVD in de jaren negentig - consta- teerde dat die overtuiging zichzelf in de staart bijt. 'Ga maar eens kijken in het Midden-Oosten, is het daar zo fijn? Is dat een aange- name cultuur om in te leven? Er heerst daar een cultuur die zichzelf superieur acht boven andere culturen.'

Hoewel ik zelf niet diepgelovig ben heb ik toch een bepaald respect voor moslims die vijf keer per dag bidden. Het eerste gebed vindt zelfs in de ochtend voor zonsopgang plaats (en reken maar dat de zon vroeg opkomt in de zomer!). Aan de andere kant vind ik de ramadan iets voor mietjes. Wat is dat nou, overdag niet eten en je

‘s avonds helemaal vol kunnen stouwen met junkfood? Het is ook niet gezond want de stofwisseling en stoelgang worden flink door elkaar geschud.

Voor het houden van ramadan is geen bijzondere discipline nodig. Ik ben niet bijzonder christelijk, maar de katholieke monniken vasten weken achtereen (lees: geheelonthouding van voedsel en dranken, alleen water is toegestaan).

 

Het valt niet te ontkennen dat een te groot aantal moslims hun cultuur boven die van ons stellen.

Dat betekent volgens het gelijkwaardigheidsprincipe van het linkse kamp dat wij onze cultuur wel degelijk meer waard achten dan de harde cultuur in islamitische landen. Dus deze visie houdt geen stand en dat had Bolkestein goed gezien.

 

- Cohen wrong zich in alle bochten om een mega-moskee te laten bouwen in Amsterdam. Zonder blikken of blozen trok hij ook nog eens 800.000 euro subsidie uit om een islamitisch debatcentrum (Marhaba) uit de grond te stampen. Theo van Gogh noemde Cohen

 

 

 

97

een jood die je om een boodschap kan sturen. De moslims kunnen zich geen betere vriend wensen.

Vorig jaar (2010) stapte hij over naar een nieuwe baan als voorman van de PvdA. Cohen liet wel een ‘bescheiden’ erfenis achter: in onze hoofdstad zijn inmiddels diverse no-go-areas voor met name herkenbare joden. Maar ook autochtonen, journalisten en de politie komen er niet meer. Cohen bleek te ‘soft’ voor zijn taak en is inmiddels afgetreden als leider van de PvdA.

 

 

Copyright Gregorius Nekschot

 

Beatrix, onze alwetende vorstin

- Iedereen leek en lijkt zich over Wilders te moeten uitspreken. Zelfs onze koningin heeft in meerdere toespraken met een sneer uitgehaald naar de PVV-voorman. Is Beatrix dan zo’n integratiedeskundige? Een dag per jaar vanuit de koets naar naar het volk zwaaien, gevolgd

door koek happen en aan het eind van de dag weer terug naar het paleis leidt niet bepaald tot veel praktijkkennis over onze samen- leving.

Of beschikt de koningin door haar geërfde blauwe bloed over een onuitputtelijke wijsheid die haar mening boven die van de burger stelt?

 

 

 

98

Bij de laatste formatie waagde zij het zelfs om de onderhandelingen onnodig langer te laten duren. De rekening was voor de Nederlandse belastingbetaler waar onze koningin - die over miljarden aan bijeen- geroofd vermogen beschikt - niet toe behoort.

Elke dag dat Nederland niet geregeerd wordt kost namelijk 100 miljoen (!) euro extra.

 

De door Beatrix aangestelde informateurs lieten overigens de nodige steekjes vallen. Tjeenk Willink liet ongevraagd een hartstochtelijke politieke nota met ongevraagde adviezen achter. In die nota had hij het over ecologische en bestuurlijke crises die bij de verkiezingen te weinig aan bod waren gekomen. Die crises konden volgens de informateur alleen in Europees verband worden opgelost. Er dienden (nog) meer bevoegdheden naar Europa te worden overgeheveld. En

of dat al niet erg genoeg was stelde Tjeenk Willink dat het te vormen kabinet uit niet-gekozen politici diende te bestaan, dat het kabinet

zelf zijn regeerakkoord moest opstellen en dat het niet moest aarzelen Kameruitspraken naast zich neer te leggen. Het kwam neer op het buitenspel zetten van de net gekozen Tweede Kamer.

Met andere woorden: een vervelend links elitair mannetje die maling aan de democratie heeft en - geheel tegen de wens van de kiezer in - denkt te weten wat ons land nodig heeft.

Na Rosenthal, Lubbers en Opstelten wilde Rutte zelf als informateur optreden om het proces te versnellen. Beatrix besloot tegen de wil van de gekozen volksvertegenwoordiger in te gaan en stelde dus Tjeenk Willink als informateur aan.

 

Verder is de samenwerking tussen staatshoofd en regering ver- trouwelijk. Hierdoor komt er zelden iets naar buiten en blijft onduidelijk hoe de koningin haar invloed aanwendt. Volgens de tegenstanders van de monarchie - onder wie ikzelf - past dit niet in een open democratie. Zij pleiten daarom voor afschaffing van de monarchie of voor een ceremonieel koningschap, waarin het staatshoofd geen wetten meer ondertekent en zich niet bemoeit met de kabinetsformatie.

Ten slotte is het niet terecht dat het koningshuis de belastingbetaler

 

 

 

99

honderd miljoen euro per jaar kost, maar dat Beatrix zelf geen cent belasting hoeft te betalen.

Ik verbaas me bijzonder over het feit dat iemand - die niet door het volk gekozen is - zoveel invloed kan hebben en dat de burger daar nota bene nog fors voor moet betalen ook.

Ik heb het onderwerp van de invloed van de koningin weleens ter sprake gebracht bij mijn ouders. Mijn vader bagatelliseerde - naar verwachting - het hele verhaal en nam het nota bene voor haar op:

‘Ach, maar Beatrix doet zoveel goed werk voor kansarmen in andere werelddelen!’

 

- Waarom zijn de straffen voor doodslag zo laag? Daders staan gemiddeld binnen twee jaar weer op straat en soms nog veel sneller. Omdat het alleen emotie is en geen voorbedachten rade? Onzin! Veel van die straatgasten lopen met een wapen op zak in de hoop die een keer te kunnen gebruiken. En een onschuldig slachtoffer samen met

je vrienden twintig keer tegen zijn hoofd schoppen is mijns inziens ook gewoon een geval van voorbedachten rade. Ze hebben tijd om na te denken terwijl ze ermee bezig zijn en hebben geen enkele reden om boos te zijn op het slachtoffer dat daar ligt te creperen. Toch gaan ze door met trappen met het risico dat de volgende trap fataal is. Dat is toch een bewust proces? Als je iemand zonder duidelijke reden doodschopt of neersteekt dan is dat mijns inziens nog erger dan de meeste moorden met voorbedachten rade die zwaarder bestraft worden, zij het ook vaak te laag.

 

Een jongen werd op het spoor geschopt door twee Marokkanen en een derde ‘de Afghaan’ (zoals hij genoemd werd). De jongen pro- beerde het perron op te klimmen, maar werd teruggetrapt op de rails waarna hij fataal gegrepen werd door een trein. Je kan mij niet vertellen dat de daders niet bewust opereerden toen ze de jongen verhinderden het perron op te klimmen. De daders kregen een jaartje cel opgelegd. Dat vond de rechter genoeg. Dat betekent dat ze na negen maanden door de gevangenispoort naar buiten liepen. De vader van het slachtoffer was er kapot van.

Dit soort tuig heeft zich van tevoren ingesteld op vreselijk geweld.

 

 

 

100

Er gaat vele jaren mentale voorbereiding aan. Dit slag jongeren schaft een wapen aan en stelt zich bloot aan het risico die op een dag te gebruiken wanneer de gelegenheid zich voordoet. Er gaat dus een zekere attitude aan doodslag vooraf en die is bewust en met voor- bedachten rade gevormd.

 

- Wat is er in hemelsnaam tegen etnische registratie?

Ella Vogelaar was tegen de etnische registratie van Antillianen. Zij meende dat je geen rassen mag registreren omdat dit racisme en stigmatisering in de hand zou werken. Zij werd gelukkig ‘vervangen’ omdat zij wel erg vaak in Marokkaanse theehuizen te vinden was. Etnische registratie is volgens links dus geen goed idee.

Maar wat is nu belangrijker, het ten koste van alles het uit de wind houden van een bevolkingsgroep of meer veiligheid op straat? (waar die bevolkingsgroep zelf ook van profiteert).

Het bijhouden van afkomst-gerelateerd geweld zal de burger overi- gens niets nieuws vertellen. De gemiddelde burger weet allang dat Antilliaanse jongeren vaker in de fout gaan maar bepaalde linkse fatsoensrakkers willen dat niet bevestigd zien en kijken liever de andere kant op.

 

Noem me een nationalist maar stel dat autochtonen zich net zo zouden misdragen als allochtonen (wat niet klopt) dan zou ik het gedrag van de ‘nieuwkomers’ (ook al zijn ze hier geboren) zwaarder veroordelen. Waarom? Omdat nieuwkomers (eerste, tweede of derde generatie) worden geacht zich te gedragen. Ze moeten zich realiseren dat zij (of hun ouders of grootouders) een kans hebben gekregen een beter bestaan in een rijker land op te bouwen.

Desondanks adoreren met name grote groepen Marokkanen, Antillianen en Surinamers de cultuur van hun moederland (of dat van hun ouders) en kotsen op de onze.

 

Het is toch erger wanneer gasten in je huis met het servies gaan smijten dan wanneer je eigen vrouw dat doet?! Een te grote groep allochtonen stelt zich uitermate minachtend ten opzichte van de Hollanders op. Dat blijkt onder andere uit de criminaliteitscijfers.

 

 

 

101

 

 

Copyright Gregorius Nekschot

 

Bovenstaande afbeelding werd als racistisch bestempeld en dus verboden. De oorspronkelijke tekst van het blanke mannetje luidde:

‘Dit is pas de derde generatie, ze moeten nog even wennen.’

 

Struisvogels

- Ik merk dat er nog steeds mensen zijn die denken dat het om een paar rotjochies gaat die het voor de rest verpesten. Laat ik u gelijk maar uit die droom wekken: de openbare ruimte in Nederland wordt verziekt door vele tienduizenden allochtone jongemannen. Hun

jonge broertjes van nog geen twaalf staan al te trappelen om een geweldsmisdrijf te plegen zodat zij er ook ‘bij horen’. Naiëve Neder- landers vragen zich af: ‘wat hebben we fout gedaan?’

Het antwoord is duidelijk: ‘We zijn te lief geweest.’

 

Allochtone straatjongeren hebben een geheel ander idee over het

 

 

 

102

opbouwen van een curriculum vitae (cv) dan een Leidse corpsbal. Een indrukwekkend overzicht van ‘werkervaring’ bestaat voor hen uit een opsomming van criminele delicten. Hoe heftiger de daden, hoe meer aanzien ze in hun subcultuur krijgen. Ook de lengte van de uitgezeten celstraf is bepalend voor de plaats in de hiërarchie. Ten tijde van mijn Viagra- en anabolenhandel kwam ik regelmatig met mensen in aanraking die koketteerden met hun tijd achter de tralies om aan te geven dat er met hen niet te spotten viel. Naïeve tongen en zelf sociologen beweren dat het straattuig ophoudt met terroriseren zodra er meer banen voor hun zijn. Het is het zoveelste kul-argument. Straatterroristen vinden hun ‘werk’ veel te interessant.

 

Er is altijd werk voor (jonge) mensen die goed zoeken en zich positief opstellen tijdens een sollicitatiegesprek. Nederland is bovendien een van de weinige landen waar iedereen de gelegenheid krijgt om een opleiding te volgen. De Marokkaanse meisjes benutten die kansen

wel en velen studeren universitair af.

 

De jongens - daarentegen - maken relatief vaak een puinhoop van hun leven. De invloed van de straatcultuur is groot, maar het is wel hun eigen keuze om ‘erbij te willen horen’ inclusief de bijbehorende ontgroeningsrituelen.

Opvallend is de lagere criminaliteit onder de eerste generatie Marok- kanen (die al snel hun gezin lieten overkomen). Het is dus opvallend dat het met de tweede en derde generatie ineens verschrikkelijk misgaat.

Ik denk dat de verklaring heel simpel is. De eerste generatie had nog niet goed door dat je hier vrijwel ongestraft de boel kunt verzieken.

Er is hier door de jaren heen een gewelddadige straatcultuur ontstaan door een combinatie van factoren:

- de toename van het aantal Marokkanen, Antillianen en Surinamers in Nederland;

- het feit dat ze allemaal naast elkaar in de wijken wonen;

- de veel te zachte aanpak van de probleemveroorzakers.

 

De tweede en derde generatie Marokkaanse mannen ontdekten dat

 

 

 

103

de straffen in Nederland een lachertje zijn en dat onze cellen verdacht veel op luxueuze hotelkamers lijken. Dat schrikt dus niet af. Allochtone jongemannen fokken elkaar bovendien op om het verkeerde pad te volgen. Zie die straatcultuur maar eens te doorbreken met de zachte hand van de PvdA of GroenLinks. Het is dweilen met de kraan open. Links heeft zijn kans gehad en niet

benut. Het is tijd voor de volgende stap. Uitzetting van ernstige geweldplegers is een noodzakelijke oplossing omdat er dan vanzelf voorzichtigheid onder allochtone straatjongeren zal optreden.

 

In de pas met Europa

- Bureaucraten hevelen steeds meer macht over naar de Europese Unie en het gevolg is een verstikkende Europese regelgeving. In alle West-Europese landen is inmiddels het bewustzijn doorgedrongen dat massa-immigratie tot grote problemen heeft geleid. Desondanks gaat die immigratie gewoon door omdat we vastzitten aan Europese regels. Verder wordt de integratie van nieuwkomers door Europa tegengewerkt.

Het Europese Hof voor de Rechten van de Mens saboteert de democratie in Nederland. Wie zou moeten beslissen over binnenlandse aangelegenheden? Wij of Straatsburg? Het Hof heeft zich de afgelopen jaren ontpopt tot een allesverslindend monster dat zonder enige legitimiteit talloze nationale wetten en regelingen buiten werking stelt. Democratisch tot stand gekomen asiel- en immigratiebeleid, de reikwijdte van de vrijheid van godsdienst, eventuele grenzen aan de vrijheid van meningsuiting, maar ook regels over huiszoeking en politieverhoor en de inrichting van het openbaar onderwijs.

Dit alles kan in feite niet meer door de Tweede Kamer - en daarmee door de Nederlandse bevolking - worden bepaald. Het Hof in Straatsburg regeert streng vanuit zijn ivoren toren.

 

De erfenisjes van links

- Links heeft vele groepen in de samenleving in de steek gelaten.

 

*islamitische vrouwen die onderdrukt worden. Mede door de

 

 

 

104

inspanningen van de PVV lag er een boerkaverbod klaar. Minister Spies (CDA) heeft het inmiddels van tafel geveegd in de zoveelste poging Wilders te irriteren. Het gaat in de politiek vaak niet om de inhoud, maar om het uitvechten van persoonlijke vetes. Het leed van de vrouwen in een dergelijk ruimtepak doet niet ter zake.

 

*Joodse landgenoten die met de regelmaat van de klok belaagd worden door Marokkanen. Alle synagoges zijn om die reden inmiddels onherkenbaar gemaakt en de Amsterdamse politie adviseert gelovigen om hun keppeltje niet langer op straat te dragen.

 

*Homo’s die regelmatig ernstig mishandeld worden. In Amsterdam- West is recentelijk een homo zo vaak en hard in zijn ballen getrapt dat hij geen kinderen meer kan verwekken. Door buurtgenoten was hij al eerder diverse malen mishandeld. De ruiten van zijn huis werden in totaal 25x ingegooid. Burgemeester Cohen vond het niet nodig in te grijpen, hij keuvelde liever gezellig in de Marokkaanse theehuizen.

 

*Slachtoffers en nabestaanden van geweldsmisdrijven. Zij staan vaak in de kou omdat rechters taakstraffen geven voor ernstige mishandeling. Daders die voor doodslag zijn veroordeeld staan soms binnen een jaar weer op straat.

 

*Autochtone bewoners van krachtwijken die getreiterd worden door straatschoffies.

 

*Mensen die de vrije mening een warm hart toedragen of toedroegen zoals Geert Wilders, Pim Fortuyn, Theo van Gogh, Ayaan Hirsi Ali, Frits Bolkestein, Hans Janmaat, strafpleiter Theo Hiddema, cartoonist Gregorius Nekschot, Kurt Westergaard en enkele anderen.

Juist links had de negatieve geluiden in de oude wijken moeten oppakken. In plaats daarvan ontkennen ze de problematiek, want ze durven geen maatregelen te nemen. Links vergoelijkte in de jaren zeventig en tachtig het communisme. Nu doet ze dat met de uitwassen van de islam en het cultuur-gerelateerde geweld.

 

 

 

105

- Een Roma-familie met de naam Nicolich kreeg de beschikking over een gemeentelijke monumentale miljoenenvilla in De Meern in Utrecht.

Reden: het jarenlang veroorzaken van overlast in hun buurt. U ziet het: overlast wordt beloond in Nederland.

Toen de media er lucht van kregen, joegen de Roma met geweld drie tv-ploegen van hun erf van monument de Rhijnshoek af. Binnen één week na de komst van de Roma kwamen de eerste meldingen door buurtbewoners vanwege geluidsoverlast bij de politie binnen. Volgens de Roma zijn alle problemen de schuld van de autoriteiten en de hulpverleners. Daar geef ik ze graag gelijk in. 'Zachte heel- meesters maken stinkende wonden,' zegt mijn moeder altijd.

In totaal kreeg de Roma-familie dertien keer huisvesting aangeboden. President Sarkozy van Frankrijk gaat daadkrachtiger te werk en zette in 2011 een groep Roma-zigeuners uit vanwege aanhoudende overlast.

Dat leidde internationaal bij de intellectuele elite tot veel verontwaar- diging. Feit is wel dat het staatshoofd 70 procent van de Franse burgers achter zich had.

Verder bleek uit een recent tv-programma dat diverse woonwagen- kampen in Nederland jarenlang bepaalde belastingen kwijtgeschol- den kregen. Reden: gemeentelijke medewerkers en opsporingsambte- naren durfden het terrein niet op te gaan.

Dit polderlandje buigt klaarblijkelijk voor geweld. Zigeuners en kam- pers konden een kwart eeuw ongestoord van alles uitvreten.

 

- Een oud-hoogleraar rechtswetenschap aan de Rijks Universiteit Grongingen (RUG) stelde in een ingezonden artikel: ‘Het continueren van de onderhandelingen met de PVV is het loon voor de angst van politici met zwakke ruggen. Democratie vraagt ruggengraat.’ Deze man vindt dat de PVV inclusief haar achterban van ruim anderhalf miljoen kiezers genegeerd moet worden.

Dat lijkt me niet bepaald democratisch. En het zijn juist de politici van de afgelopen decennia die met hun rug naar de problemen stonden. Welke ruggen zijn hier nu zwak?

Onderhandelen met de PVV - zoals Maxime Verhagen bleef doen -

 

 

 

106

vergt moed, aangezien hij door een substantieel deel van zijn achterban - onder wie oudgediende Ruud Lubbers - met de nek aangekeken werd.

 

Fatsoen en respect

- Sommige mensen voelen zich ongemakkelijk in de omgang met allochtonen en omgekeerd. Ze hebben het gevoel op eieren te lopen en gaan dan overdreven aardig tegen elkaar doen.

Iets alledaags als een ruzie kan immers als racisme uitgelegd worden. Racistische scheldwoorden zijn helemaal uit den boze, dat is een maatschappelijke doodzonde. Terwijl de mens de natuurlijke neiging heeft om te kwetsen bij ernstige conflicten. Als je beroofd bent door een Antilliaan zeg je toch ook niet: ‘Ik moest mijn geld afstaan aan

een getinte man waarvan de ouders of grootouders in een ander deel van de wereld geboren zijn.’ Nee, dan ben je beroofd door een nikker! Het moet toch mogelijk zijn om je frustratie over criminele overlast te uiten!?

Je zegt toch ook: ‘Ik werd aangereden door een wijf dat niet kon rijden’ of ‘Die ouwe taart heeft een gierige aard’ of ‘Die flikker kun je niet vertrouwen’. Dat zijn stuk voor stuk voorbeelden van discrimi- natie op grond van geslacht, leeftijd en seksuele geaardheid.

Maar als het om een ander ras gaat, dan moeten we ineens heel voor- zichtig zijn. Met uitzondering van blanken, die schijn je te mogen beledigen. ‘Die bleekscheet, kaaskop etc.’ Dat zijn ook niet bepaald opbeurende kwalificaties.

 

- De PvdA heeft van oudsher altijd gezegd: ‘Iedereen telt mee.’ Maar de PVV-kiezer wordt door haar genegeerd en weggezet als ‘Tokkies’. Ex-huisarts en PvdA’er Rob Oudkerk gaf het toe in een uitzending van DWDD: ‘De verworvenheden van links worden verkwanseld. Zo heeft ze religiekritiek ingeleverd om een nieuwe bevolkingsgroep te beschermen terwijl die mans genoeg zijn om voor zichzelf op te komen.’ Oudkerk vindt dat de PvdA terug naar haar roots moet.

Joost Zwagerman - die in die uitzending als side-kick optrad - formuleerde het als volgt: ‘De socialisten moeten terug naar hun sociaal-democratische idealen: opkomen voor de gewone burger.

 

 

 

107

Echter ze zijn in de war en verschrikkelijk ontkoerst. De neuzen wijzen al lang niet meer dezelfde kant op.’

 

- Er is door het optreden van onze politici een grote afstand tussen politiek en de gewone burger ontstaan. Volksvertegenwoordigers die de integratieproblematiek bagatelliseren zouden verplicht een half jaar in een krachtwijk moeten wonen. Praktijkervaring staat ver

boven ‘idealen’.

 

- Nederland is blijven hangen in de discussie over hoe je mensen uit andere landen moet duiden. Van ‘gastarbeider’ naar ‘buitenlander’, naar ‘migrant’, naar ‘allochtoon’, ‘nieuwkomer’ en nu verdient

‘nieuwe Nederlander’ de voorkeur. Waarom moeten er steeds nieuwe namen bedacht worden? Omdat bepaalde lieden de lading negatief en beledigend vinden. En zo gaat het linkse geneuzel maar door. Er zijn ook mensen die vinden dat we iedereen Nederlanders moeten noemen en geen onderscheid mogen maken. Ook die vlieger gaat niet op. Mensen zullen altijd namen blijven bedenken voor andere groepen. Man-vrouw, homo-hetero, kind-volwassene, rijk- arm, blank-zwart, Europeaan-niet-Europeaan, hoogopgeleid-laagop- geleid etcetera. En dus ook: allochtoon-autochtoon.

Het is verder ook in het belang van veiligheid om te spreken van aparte groepen zoals de Marokkanen of de Antillianen. Bij groepjes jonge Marokkanen of Antillianen op straat moet je op je hoede zijn. Het is belangrijk dat de burger daar via de media over geïnformeerd worden.

Een duiding van de nationaliteit van de dader helpt verder bij de opsporing ervan.

 

Gastarbeiders

- Ik had een half jaar geleden een romance met een moderne Marokkaanse vrouw (zonder hoofddoek). Het valt me altijd op dat Marokkaanse meiden ofwel heel conservatief gekleed gaan met hoofddoekjes en volledige lichaamsbedekkende kleding ofwel het andere uiterste, namelijk overdreven sexy met korte rokjes, enorme hakken, zware make-up en borsten die bijna uit hun te kleine bh’tje

 

 

 

108

floepen. Geen tussenweg. Aïsha behoorde overduidelijk tot de laatste categorie.

Ze reageerde verontwaardigd toen ik haar vroeg naar haar mening over Marokkaanse straatterroristen. Volgens haar moeten we respect hebben voor de gastarbeiders die ons land opgebouwd hebben. Ik hoor dit vaker. Er zijn kennelijk nog steeds mensen die denken dat de enorme toename van nieuwkomers in Nederland voor een belangrijk deel voortkomt uit gastarbeid. Dat klopt niet.

Gastarbeiders kwamen in de jaren zestig ons land binnen. Zij zijn inmiddels op leeftijd en vormen een klein deel van het huidige aantal allochtonen in Nederland. In totaal ging het slechts om 40.000 gast- arbeiders waarvan bovendien een groot aantal uit Italië, Spanje en Griekenland kwam. De Italianen en Grieken vertrokken direct na hun werkperiode. De gastarbeiders uit Turkije en Marokko bleven wel en dat was een misrekening van de politiek.

 

De meeste niet-westerse allochtonen zijn hier gekomen door huwelijksmigratie, gezinshereniging en asielmigratie. Vele voor- malige gastarbeiders lieten hun gezin overkomen omdat het recht daarop was vastgelegd in verschillende internationale verdragen. Ook baby’s spelen een rol. Niet-westerse vrouwen (met uitzondering van Turkse) krijgen meer kinderen dan westerse. De populariteit van Nederland als vestigingsland heeft soms grote gevolgen voor de populatie in het moederland. Suriname is voor een belangrijk deel leeggelopen; in Nederland wonen inmiddels meer Surinamers dan in hun moederland.

Opmerkelijk is dat Nederland vanaf 1973 een restrictief toelatings- beleid voerde met betrekking tot niet-westerse migranten. Onder druk van de linkse politieke elite zijn de regels later versoepeld.

In 2003 telde Nederland 1,6 miljoen allochtonen van niet-westerse afkomst

In 2007 telde Nederland 3,2 miljoen allochtonen waarvan 54,4 procent van niet-westerse afkomst (1,8 miljoen).

In 2010 bedroeg hun aantal maar liefst 2 miljoen. Er is dus een toe- name van 400.000 niet-westerse allochtonen in zeven jaar tijd! Volgens het CBS zal de totale allochtone bevolking (westerse en niet-

 

 

 

109

westerse) sterk blijven groeien in de komende decennia. Van 3,4 mil- joen nu in 2010 (westers en niet-westers) tot 5 miljoen in 2050. De populatie niet-westerse allochtonen verdubbelt na elke 25 jaar en zal dat naar verwachting blijven doen.

 

In 2060 wonen er naar verwachting net zoveel niet-westerse alloch- tonen in Nederland als autochtonen en westerse allochtonen samengenomen. Dat betekent dat er dan meer niet-westerse allochtonen dan de oorspronkelijke bewoners wonen.

 

De werkloosheid onder niet-westerse allochtonen is 2,5 keer hoger dan onder autochtonen en bedroeg 11 procent in het derde kwartaal van 2009.

Maar ook de groep westerse allochtonen zorgt voor bepaalde problemen. De toestroom van Oost-Europeanen is door onze politici zwaar onderschat. Polen staan bekend als harde werkers, maar net als de Bulgaren, Roemenen en Serven plegen zij verhoudingsgewijs vaker een misdrijf. Heel algemeen gesteld: Turkije, Afrika, Latijns- Amerika en Azië rekent men tot de niet-westerse landen of continenten en de rest is westers. Westerse allochtonen staan niet zozeer bekend om geweldpleging in de openbare ruimte, maar veroorzaken wel veel overlast door zaken als diefstal, skimmen en internetcriminaliteit.

 

- In Nederland kon je vroeger een pand kraken, de spullen van de eigenaar stelen, een nieuw slot op de deur aanbrengen, de oude eigenaar uitschrijven en de woning of kantoorruimte was van jou. Het idee om die gasten eruit te rammen vond men te extreem.

‘Krakers hebben ook rechten,’ zo redeneerde men. Ik heb het boek De ontvoering van Alfred Heineken van Peter R. de Vries gelezen. De inmiddels omgelegde topcrimineel Cor van Hout bleek in zijn jonge jaren samen met Willem Holleeder een aantal pandjes te bezitten. Toen ‘de Neus’ en zijn kompanen last kregen van krakers,

formeerden ze hun eigen knokploeg en sloegen de krakers hun panden uit.

Toch merkte ik dat er - zeker in de jaren tachtig/begin jaren negentig -

 

 

 

110

een grote sympathie voor krakers bestond. Gedurende mijn middelbareschool- en studententijd hoorde ik velen hun waardering voor krakersacties uitspreken. Kraken was romantisch.

Ondanks het stevige optreden van Van Hout en Holleeder voert

‘begrip’ van de autoriteiten hier nog steeds de boventoon.

In 2011 werden krakers - bij een Amsterdamse krakersactie in Amsterdam-West - door de Amsterdamse rechtbank in het gelijk gesteld. Zij hoeven de door hun gekraakte panden niet te verlaten.

 

Rechtse verzinsels

- De maker van de documentaire ‘Wilders’ wilde aantonen dat de

PVV-voorman onzin uitkraamt over criminele Marokkanen.

Hij zocht daarom de Utrechtse wijk Kanaleneiland op waar Wilders enkele jaren woonde en de buurt zag verloederen. De journalist wilde waarschijnlijk laten zien dat Marokkanen over het algemeen hele beschaafde mensen zijn en dat overlast een verzinsel van rechts is. Eenmaal in de wijk aangekomen kreeg de naïeve Wilders-criticaster klappen en zijn camera werd gemolesteerd door - hoe kan het ook anders - Noord-Afrikaanse jongeren. Een soortgelijke situatie overkwam BN’er, tv-maker en advocaat Prem Radhakishun.

Hij zocht met zijn programma een Marokkaanse wijk in Amsterdam op met waarschijnlijk dezelfde reden: om het ongelijk van rechts aan te tonen en een einde maken aan het ‘racistische gezeur’.

Een groep Mocro's - duidelijk geen fan van media-aandacht - kreeg Prem en zijn ploeg in het vizier. De BN’er kreeg daarop een vol blikje tegen zijn hoofd. Het resultaat was een bloedende wond en een hevig geëmotioneerde Prem die in de maanden na het incident zijn begrip uitsprak voor de PVV-aanhanger. Dat inzicht lijkt bij de Surinaamse advocaat inmiddels weer vertroebeld te zijn.

 

- Een groot aantal Nederlandse moslims uit Marokko, Turkije en andere islamitische landen heeft uiterst conservatieve (rechtse) ideeën over de behandeling van vrouwen, hun standpunt tegenover andere religies, het ideale rechtssysteem (sharia) en de ideale samenleving. Het is paradoxaal dat hun extreme ideeën en leefwijze floreren op de grenzeloze verdraagzaamheid van links. Moslims

 

 

 

111

stemmen links, hoe linkser hoe beter, maar zijn zelf extreem-rechts in hun gedachtegoed. Moslims worden geknuffeld door links. Ze verachten links maar hebben links wel nodig om groter te kunnen worden.

 

- Het OM begon enkele jaren geleden - op aanwijzing van de procureurs-generaal - met het harder aanpakken van ‘discriminatie’. Dat was namelijk de wens van het kabinet onder Balkenende. Cartoonist Gregorius Nekschot werd daarvan het slachtoffer. Hij werd opgepakt vanwege zijn humoristische cartoons - waar bepaalde moslims zich door beledigd voelden. Uitgerekend op Prinsjesdag. Kennelijk vonden politici en de baas van de rechtspraak het een gevoelige kwestie en wilde men hier niet mee in de schijnwerpers staan. Men schaamde zich misschien wel en hoopte dat de media- aandacht voor Nekschot’s aanhouden ondergesneeuwd zou raken door ander nieuws.

 

- Cartoonist Nekschot ging in 2011 op bezoek bij zijn Deense collega Kurt Westergaard - u weet wel die dappere tekenaar die in 2010 huiselijk bezoek kreeg van een paar jihadisten. Die wisten bij Westergaard naar binnen te dringen en stonden in zijn woonkamer met een bijl te zwaaien. Westergaard wist zich in veiligheid te brengen in een kamer met een gepantserde deur.

De werkelijkheid is: cartoonisten maken in hun eigen democratische land grappige (geen hatelijke, zie de afbeeldingen op internet) tekeningen over iedereen. Over joden, christenen en DUS ook moslims. De dreigende islamieten, politici en officier van justitie Paul Velleman kregen uiteindelijk hun zin; Nekschot kreeg een NEKSCHOT en besloot ermee te kappen. Wees ermaar trots op mensen, leve de democratie!

Gretta Duisenberg was ooit bezig met een handtekeningenactie voor de Palestijnen en haar werd gevraagd op hoeveel handtekeningen zij hoopte. Zij antwoordde lachend: ‘zes miljoen’, daarmee refererend aan de Holocaust. De advocaten Moszkowicz en Loonstein deden aangifte, maar dezelfde Paul Velleman besloot niet tot vervolging over te gaan van de uiterst anti-semitische Duisenberg. Velleman

 

 

 

112

beweerde dat Duisenberg met haar uitspraak niet aanzette tot discri- minatie of haat. Ja, whatever!

Kennelijk kunnen politieke voorkeuren de rechtsgang in Nederland aanzienlijk beïnvloeden.

 

- We steken miljarden in programma’s - voor criminele jongeren - die niet werken (de programma’s én de jongeren niet). De reden daarvan is dat die programma’s gericht zijn op jongeren in het algemeen en niet specifiek op Marokkaanse, Antilliaanse en Surinaamse jonge- mannen die het leeuwendeel van de overlast voor hun rekening nemen. Ook bij criminaliteitspreventie bestaat kennelijk een grote angst om op basis van ras te stigmatiseren. Als die angst nu eindelijk eens een keer wordt overwonnen kan er veel specifieker op de achter- gronden van probleemveroorzakende jongeren worden ingespeeld.

 

Verder hoop ik dat aan de tijd van culturele snoepreisjes, het bouwen van nieuwe buurtcentra (geschikte overval-voorbereiding-lokaties, er is onlangs een buurtcentrum om die reden gesloten), het oprichten van de zoveelste stichting voor minderheden een einde komt. Allemaal zaken van pure geldverspilling die tweespalt in de samenleving creëren.

 

- Het systeem van etnische registratie in Rotterdam-Charlois werd in eerste instantie omarmd door PvdA en CDA, maar het werd contro- versieel toen het een PVV-onderwerp werd. Alles wat de PVV aan- raakt wordt met een boog vermeden door de linkse partijen.

Als de PVV rechtsom wil, dan voelen de linkse partijen zich geroepen om net de andere kant op te gaan: linksom dus.

Hulpverleners en criminaliteitsbestrijders zien overigens al heel lang dat er een relatie bestaat tussen etnische achtergrond en gedrag. Bepaalde problemen komen in bepaalde bevolkingsgroepen nou eenmaal vaker voor. Het systeem van etnische registratie is uitermate bevorderlijk voor de openbare veiligheid maar botst natuurlijk - hoe kan het ook anders - met onder andere onze Grondwet, het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens en het VN-verdrag tegen rassendiscriminatie.

 

 

 

113

Ook hier maakt Europa het ons weer onmogelijk om een redelijk beleid op te stellen. Zodra maatregelen etniciteit-gebonden zijn schiet men in een kramp. De tegenstanders zijn immers bang voor stigma- tisering van bevolkingsgroepen. Alsof de burger niet allang weet dat er grote problemen zijn met bepaalde allochtone jongeren.

 

- Als er ergens een gesprek plaatsvindt over het geweld onder be- paalde groepen allochtonen, wordt soms gezegd: ‘Maar Hollanders kunnen er ook wat van.’ Of: ‘Hollanders zijn net zo erg.’

Allochtone straatschoffies struinen graag de straten af - af en toe knikkend naar een soortgenoot - op zoek naar een slachtoffer. Regelmatig vallen deze roofdieren aan zonder een concrete

‘aanleiding’.

De misdaden van Hollandse criminelen zijn minder overlastgevend voor de gewone burger in vergelijking met die van allochtonen. Topcrimineel Willem Holleeder - die onlangs vrijkwam - vormde een bedreiging voor vermogende vastgoedmagnaten vanwege zijn afpersingspraktijken.

Hij zal je echter geen kogel door de kop jagen als je hem per ongeluk aanstoot in de supermarkt.

 

En we hebben vaak de boot gemist, ons schromelijk vergist, in wat we deden. (Joost Nuissl, 1975)

 

- Ik was midden jaren negentig getuige van een auto-inbraak die ik vanuit een studentenflat in Amsterdam gadesloeg. Ik belde de politie en maakte melding van het voorval. De dader wist er met de auto vandoor te gaan, maar werd al snel aangehouden. Een paar uur later werd ik door een agent teruggebeld. Die vertelde me dat ze de man weer hadden moeten laten gaan, ondanks het feit dat hij die maand al zes keer eerder voor autodiefstal was aangehouden. De agent had het liever anders gezien, ‘maar justitie denkt er anders over’, vertelde hij.

 

- Er zijn al meerdere keren vanuit de PvdA voorstellen gedaan om het Suikerfeest tot nationale feestdag te bombarderen. Dit past in het allochtonenknuffelbeleid van Nederland.

 

 

 

114

- De politiek haalt de gekste trucs uit de kast om 'de boel bij elkaar te brengen/houden’. Zo schreeuwde de PvdA een paar jaar geleden van de daken dat Marokkaanse soldaten de geallieerden geholpen hebben in de Tweede Wereldoorlog. Ik neem het de PvdA niet kwalijk dat ze bruggen probeert te slaan tussen bevolkingsgroepen, maar het

sorteert weinig effect. De pogingen om met buurtbarbecues een brug te slaan hebben eveneens tot niets geleid. Net zo min als het organiseren van snoepreisjes voor Marokkaanse probleemjongeren naar Marokko waar hun enige kennis van de natuur bijgebracht zou worden. Wie dat laatste heeft bedacht is compleet van de pot gerukt!

 

- Tegenwoordig worden we in Postbus 51-spotjes verzocht om op de dader in te praten bij geweld op straat. Met het risico dat jij als tegeltje op straat eindigt.

 

- Links heeft het vaak over de onderbuikgevoelens van rechts. Wat is er mis met die gevoelens?

Alles komt toch uit de onderbuik? Een lachbui, heimwee, verliefdheid (‘Ik heb vlinders in mijn buik’) en noem maar op. Moeten we altijd maar nuchter, cool en verstandig blijven en mogen

we nooit kwaad worden om bepaalde misstanden in de samenleving?

 

- De politiek én de kiezer (het Nederlandse volk) zijn schuldig aan de immigratiegolf. Kiezers stemden immers massaal op volksvertegenwoordigers die hun vingers niet wilden branden aan

de immigratieproblematiek.

Joop Glimmerveen, oprichter van de Nederlandse Volksunie, was de enige politicus die in de Tweede Kamer tegen de (massale) immigratie van Surinamers naar Nederland protesteerde. Hij werd verguisd ondanks het feit dat 70 procent van de Nederlanders het met hem eens was. ‘Nederland is een koud kikkerland,’ werd er indertijd door Surinamers gemeld.

Maar de uitstekende sociale voorzieningen maakten veel goed.

 

- Definitie van de PvdA: een groep blèrende kinderen die haar zin niet krijgt.

 

 

 

115

Een uit koers geraakte partij die ten dode opgeschreven is. Ze zeurt over de opkomst van een partij (de PVV) die nota bene door haar eigen passieve houding gecreëerd is.

Het doodknuffelen van allochtonen en het medeveroorzaken van een ongebreidelde immigratie van onopgeleide mensen heeft een weerstand bij de gewone burger opgeroepen waar de ‘arbeiderspartij’ duidelijk geen raad mee weet.

 

- Ondanks dat de burger om hardere straffen schreeuwt worden steeds lagere straffen opgelegd. Dit heeft mogelijk te maken met een toename van vrouwen onder de rechters. Veroordeelden voor doodslag komen soms binnen een jaar vrij, waarna wij als burgers weer blootgesteld worden aan dit soort beesten. Rechters zoeken dikwijls naar redenen om lichtere straffen te kunnen geven. Het lijkt wel alsof ze daar een kick van krijgen. Het draait allemaal om rehabilitatie van de dader. De rechters in Nederland vormen een klef, incestueus clubje van moralistische D66’ers in toga (ik geef toe dat deze formulering op het conto van Wilders bijgeschreven moet worden) die elkaar benoemen en de hand boven het hoofd houden.

Er is geen enkele instantie die toezicht houdt op dat kleine clubje togadragers. De vonnisbepalers worden niet gekozen door het volk dus de democratie is ook daar ver te zoeken. Ik persoonlijk ben nog nooit iemand tegengekomen die vindt dat onze maatschappelijke straffen redelijk zijn, behalve mijn vader. ‘My old man’ beweert dat wij de beste rechtspraak ter wereld hebben. Waarom? Omdat een Nederlandse rechtsdeskundige dat een keer in de krant geschreven heeft.

 

Rechters hebben er kennelijk geen moeite mee om zichzelf in de spiegel te zien. Zouden de rechters ook zo’n lage straf opleggen als hun eigen zoon of dochter bij een partijtje hoofdvoetballen het loodje zou leggen? Met name bij meervoudige delicten zijn de opgelegde straffen vaak belachelijk laag. Tegen een Marokkaanse man die minstens tien zeer gewelddadige hotelovervallen gepleegd had werd veertien jaar cel geëist. De rechter vond het nodig de helft eraf te halen; zeven jaar cel met kans op vervroegde vrijlating. Wees er maar

 

 

 

116

trots op, meneer de vonnisbepaler! Volgens de officier van justitie in de betreffende zaak is het treurig te zien dat voor een enkele gewa- pende overval vijf jaar opgelegd mag worden, maar dat een veelvoud van overvallen niet tot een optelsom van de strafmaat leidt.

‘Kennelijk geven rechters graag kwantumkorting,’ constateerde hij. Overigens ben ik het niet volledig eens met de officier van justitie. Het gebeurt regelmatig dat plegers van een enkelvoudige overval binnen een jaar weer vrijkomen vanwege verzachtende omstandig- heden. Ik las onlangs in de krant dat een overvaller - die samen met een maat twee voorbijgangers molesteerde alvorens hen te beroven - er met een voorwaardelijke straf van afkwam. En een voorwaarde- lijke straf is synoniem met geen straf!

 

Rechters vinden - arrogant als ze zijn - dat de burger ten onrechte om zwaardere straffen vraagt. De vonnisbepalers schrijven dat namelijk toe aan onwetendheid van de ‘domme’ burger. ‘Als het publiek over dezelfde (dader) kennis en ervaring beschikt, dan zou het net zo mild straffen’, menen de rechters. Dat klopt niet volgens een onderzoek van het Nederlands Studiecentrum Criminaliteit en Rechtspleging. Uit het onderzoek blijkt dat de kloof er juist groter door wordt. Ook het bijwonen van zittingen heeft geen matigend effect op publieks-

vonnissen. Kennis over strafmaxima dreef de opgelegde straffen zelfs op. In 42 procent van de gevallen legden ‘leken’ - voorzien van nieuwe informatie - alsnog de maximum straf op.

 

- De PvdA steun je tegenwoordig niet meer uit solidariteit voor de zwakkeren, maar uit eigenbelang omdat deze partij de rechten van bepaalde bevolkingsgroepen in stand houdt. Het begint steeds meer een allochtonenpartij te worden.

 

Het oorspronkelijk links-rechts-onderscheid is op de helling: links is niet meer sociaal met alle zwakkeren in de samenleving maar met aanhangers van een discutabele religie en allochtone straatterroristen. De PvdA voerde in de voorgaande kabinetten een asociaal beleid tegenover de autochtone burger in Vogelaarwijken én onderdrukte moslima’s.

 

 

 

117

Verder zie je dat de PVV in haar partijprogramma meer geld wil uitgeven aan bijvoorbeeld ouderenzorg dan de traditoneel linkse partijen.

Kortom, links en rechts schuiven over elkaar heen.

 

- Minderjarige daders kunnen in Nederland niet veroordeeld worden. Dat is vreemd, want jochies van een jaar of twaalf plegen soms al de vreselijkste misdaden; moord, doodslag, mishandeling, beroving, noem maar op. ‘Streetwise’ als ze zijn hebben gangs ook enige kennis van de wet.

Bij een groepsmisdrijf neemt de minderjarige dader vaak de schuld op zich zodat de politie de hele groep moet laten gaan.

Kortom, minderjarige schoffies kunnen hier zonder problemen van alles flikken. Het zijn tikkende tijdbommen die vroeg of laat opnieuw

- met vreselijk geweld - van zich laten horen.

 

- Het zogenaamde dader-slachtoffer-contact ruikt naar geitenwollen sokken is een verzinsel van progressieve lieden. Het ‘vriendjes worden’ met de dader past in die hele tolerantie-mallemolen waarin de gevangene zo humaan mogelijk behandeld moet worden met het oog op een zeer snelle terugkeer in onze samenleving.

Opzet van de ontmoeting tussen dader en slachtoffer is tweeledig: het slachtoffer kan de traumatische ervaring beter verwerken en de dader krijgt te zien wat hij heeft aangericht. Duidelijk mag zijn dat het

alleen werkt als de dader werkelijk spijt heeft. En dat vormt nu juist vaak het probleem.

Als de dader zich arrogant of agressief opstelt ben je als slachtoffer of nabestaande nog verder van huis. Je kunt je afvragen of de dader van een ernstig geweldsdelict zoals zware mishandeling, doodslag of moord het in zich heeft om spijt te voelen. Ja, spijt dat hij vastzit.

 

- De meeste politici, rechters en andere intellectuelen (met name de grijze exemplaren) leven onder een steen. Ze hebben geen idee van het klappen van de zweep op straat omdat ze daar nauwelijks komen. Ze leven voor hun werk, hun boeken, hun concerten, hun intellectuele vriendjes en hun goede wijn. Verder wonen ze in een

 

 

 

118

prima huis in een prima buurt. Wilders probeert ze onder die steen van luxe vandaan te halen door ze de de stank van de harde maat- schappelijke realiteit onder de neus te schuiven.

 

- In Nederland vindt massale immigratie van onopgeleide mensen plaats. Tegelijkertijd emigreren steeds meer rijke, hoogopgeleide Nederlanders naar het buitenland omdat het leefklimaat hier danig verslechtert. Hoge belastingen en huizenprijzen, weinig ruimte, overvolle wegen en treinen en toenemende onveiligheid zijn een aantal vluchtredenen.

Dat is geen goede zaak voor onze economie.

 

- Dankzij de immigratiegolf is het aantal gedetineerden in de afge- lopen dertig jaar met 357 procent gestegen. En dat is gebaseerd op een onderzoek van het Nederlands Studiecentrum voor Criminaliteit en Rechtspleging over dertig jaar tot en met 2006. Het stijgings- percentage ligt nu nog hoger omdat de veiligheid in de samenleving verder verslechterd is.

Bovendien wanneer de rechters zwaarder zouden straffen, zou het stijgingspercentage nog veel hoger uitvallen. Er zouden dan namelijk nog veel meer allochtonen in de cel zitten dan nu het geval is. Gesteld dat er genoeg cellen zijn, want dat vormt hier ook weleens een pro- bleem.

 

- In Frankrijk is de vrouwonvriendelijke boerka - waar geen enkele vrouw vrijwillig in gaat lopen (!) - inmiddels verboden. Maar (nog) niet in het progressieve Nederland. Leve de tolerantie!

 

‘De boerka is een een aanval op de waardigheid van de vrouw en de republiek.’(Sarkozy, Frankrijk)

 

- Bij Pauw en Witteman was in 2011 een buurtcentrummedewerkster te gast: een Hollandse vrouw getrouwd met een Marokkaan.

Volgens haar ontsporen Marokkaanse jongeren door armoede en discriminatie. Volgens haar is het de schuld van Wilders. In Nederland zijn er zeker mensen met schulden en een krappe

 

 

 

119

portemonnee, maar er bestaat geen armoede zoals in een groot deel van de wereld.

 

In India bestaat daarentegen wel schrijnende armoede, met een enorme kloof tussen arm en rijk. Ik ben er vaak geweest en de allerarmsten tonen je hun vriendelijkste glimlach. Hier zijn mensen veel sneller ontevreden terwijl we allemaal rijker zijn dan de mensen die op de straten van India leven.

 

- Er wordt al jarenlang allerlei wetenschappelijke onderzoek naar criminaliteit verricht. Zonde van de tijd en het geld: weg met die zogenaamde maatschappij/mens-kenners zoals criminologen, sociologen en psychologen.

Voorbeeld: ik vernam vorig jaar (oktober 2011) de uitslag van een wetenschappelijk onderzoek op een radiojournaal.

Een criminoloog meende te begrijpen wat de achterliggende oorzaak van de criminaliteit in de wijk Terwijde in Utrecht is. Een gebrek aan sociale controle.

De wetenschapper beweert dat er in het stadsdeel grote problemen zijn door een gering aantal ouderen en studenten, die een voorbeeld- functie kunnen hebben.

‘Tja, die zijn inmiddels allemaal gevlucht.’

 

Je hoeft geen studie gevolgd te hebben om het gedrag van de straatschoffies te kunnen verklaren.

Wat een straatterrorist beweegt is samengevat in een paar woorden: slechte opvoeding, kort lontje en haat tegen Nederland en haar inwoners. Verder is het mij opgevallen dat bepaalde onderzoekers de wetenschap ‘verkrachten’ om maar een politiek correct resultaat te kunnen publiceren. Zo werkt er aan de Universiteit van Utrecht een onderzoekster met een doctorsgraad die - op grond van haar onderzoek - beweerde dat Marokkanen niet gewelddadiger zijn dan Hollanders. Haar onderzoek kan met geen mogelijkheid wetenschap- pelijk genoemd worden. Zo rekende zij (met een vuurwapen uit- gevoerde) overvallen niet tot geweld. Ja, zo lust ik er nog wel een paar.

 

 

 

120

Maar zelfs met een andere definitie van geweld scoren Marokkaanse jongemannen gemiddeld hoger. Haar research bestond dus uit on- waarheden waarbij ze haar eigen mening de richting van het onder- zoek liet bepalen. Een tunnelvisie en daarmee beledigt ze de weten- schap.

 

A man should look for what is, and not for what he thinks should be. (Albert

Einstein)

 

- Door ondoordacht beleid werden allochtonen bij elkaar in steden gezet. Geen wonder dat daar een hoge concentratie van moslims bij elkaar woont. Amsterdam wordt al ‘Islamsterdam’ genoemd.

 

- Undercoverjournalist Alberto Stegeman wist niet alleen mij - als anabolen- en Viagra-verkoper - in een van zijn eerste programma’s te ontmaskeren, maar toonde ook aan dat luchthaven Schiphol zo lek

als een mandje is. Met een vervalste pas en in werkkleren kon hij - met een rugzak op - op allerlei ‘streng’ beveiligde gevoelige plaatsen komen. De kwestie leidde tot Kamervragen. We mogen toch hopen dat de beveiliging van onze nationale luchthaven - gezien de toenemende terroristische dreiging - een hoge prioriteit heeft.

 

- Vanuit Saudi-Arabië wordt door oud-generaal en analist Anwar Eshki gewaarschuwd voor aanslagen in Europa door Al-Qaeda. Arabische zenders zoals Al Jazeera en Al Arabia gooien dagelijks olie op het vuur met hun hysterische berichtgeving.

En getuige de vele schotels in islamitische stadsdelen laat het zich niet moeilijk raden waar de voorkeur van Nederlandse moslims naar uitgaat. De zenders komen met sensationele paniekverhalen over onderdrukking van moslims in Europa. 'Die zenders zouden hun toon moeten matigen,' aldus de oud-generaal. Volgens hem staat Frankrijk bovenaan de lijst. 'Dat heeft alles te maken met het boerkaverbod.' Daarna volgen Groot-Brittannië, Nederland en Duitsland. 'Regelmatig komen er ongezonde anti-islamberichten uit Nederland.'

Als je een betere integratie wenst, ruk dan eerst die opruiende

 

 

 

121

schotels van het dak. Hier leven, van daar dromen. In de nieuwe integratienota van Den Haag staat: wie hier wil zijn, moet meedoen!

 

- In de Utrechtse wijk Terwijde is eind 2011 voor de zoveelste keer een homostel door Marokkaanse jongeren weggepest. Strategie van de aanvallers over een periode van vier jaar: ramen ingooien, autobanden lekprikken, schelden, bedreigen en de slachtoffers in elkaar beuken.

De burgemeester greep niet in, ondanks het feit dat het homostel regelmatig aan de bel trok bij gemeentelijke instanties. Reactie van het PvdA-bestuur naar aanleiding van het uiteindelijke vertrek van de slachtoffers: ‘We accepteren dit niet! We zijn verbolgen en het moet anders!’

Ondanks deze veelbelovende woorden, mag de burgemeester ge- woon blijven zitten. Reactie van hetzelfde PvdA-bestuur: ‘De man hoeft niet af te treden, want we hebben hem inmiddels stevig aange- sproken op zijn gedrag.’

Een radiopresentator - die de gemeentebestuursvoorzitter vragen stelde - hoorde ik zeggen: ‘Het lijkt potverdorie wel een aflevering van Swiebertje!’

 

- Vorig jaar (2011) werd de 26-jarige spastische cabaretier Floor van der Wal door Mohammed S. op het Mercatorplein in Amsterdam doodgereden. De Marokkaanse Nederlander bleek veel te hard gereden te hebben. De verkeerscrimineel was gefrustreerd omdat iemand voor hem te langzaam reed en haalde op de verkeerde rijbaan met een geweldig hoge snelheid in. De dader betuigde geen enkele spijt in de rechtbank. Hij zei wel dat ie spijt had, maar zijn lichaamshouding verraadde dat het hem werkelijk geen reet kon schelen. De officier van justitie verweet S. dat hij de jonge cabaretier opzettelijk van het leven had beroofd en eiste vier jaar cel. Ik zat vorige week in de auto naar de radio te luisteren en vernam dat de wegpiraat inmiddels al weer vrij is. De Berber heeft slechts zes

maanden concreet gezeten. Verklaring van de rechter: 'De dader moet alvast wennen aan het leven buiten de gevangenis.' Bovendien - zo verklaarde de rechter - is de dader van islamitische afkomst en zal hij

 

 

 

122

wel genoeg gestraft worden binnen zijn schaamtecultuur. Dat waag ik te betwijfelen. Het slachtoffer was immers een blanke on-gelovige (of christen). En alweer zegevierde het recht in Nederland...

 

Laten we even hypothetisch van het omgekeerde uitgaan. Stel dat Fatima door Kees den Hollander wordt doodgereden en Kees rijdt door. Ziet u het al voor zich? Er zullen waarschijnlijk ernstige rellen ontstaan. Direct na het nieuws over de vrijlating van Mohammed hoorde ik op de radio dat ene Joshua B. Jelle S. had vermoord (lees: man met exotische naam vermoordt man met Hollandse naam). Het is helaas een alledaagse realiteit in Nederland geworden.

 

Gisteravond zapte ik mezelf door de avond heen en stuitte ik bij ver- gissing op een uitzending van Opsporing Verzocht. Als ik eenmaal een flits gezien heb, dan zit ik dwangmatig aan het beeld gekluisterd en moet ik meer zien. Ik werd - zoals altijd bij dit programma met de exotische geweldplegers om de oren geslagen. Zo was er bijvoor- beeld een tachtigjarige invalide homo in zijn eigen huis in Amster- dam-Oost vermoord. We worden dagelijks vanuit de media over- laden met geweldberichten.

Er is zelfs door de Amsterdamse politie het team ‘Roze in Blauw’ opgericht, een speciale afdeling binnen het politie-apparaat. Het is een apart netwerk, dat zich richt op geweld tegen homo’s in Mokum.

Het moet toch niet gekker worden. Zo ver zijn we afgedreven met z’n allen.

 

- Joris, een bevriende advocaat van mijn zwager, praat met alle liefde het gedrag van rechters en strafpleiters in Nederland goed. We gingen laatst met een grote groep de Eilandspoldertocht schaatsen en Joris reed ook mee. De tocht slingerde over 35 kilometer door de weilanden van de Schermer in Noord-Holland. Aangezien het tempo door de massale drukte bijzonder laag lag, bestond er alle gelegen- heid om te praten. Ik schaatste op een gegeven moment naast Joris - waarbij mijn aandacht gegrepen werd door een smerige groene snottebel die op en neer deinde in perfecte harmonie met zijn adem- haling. Het probleem met smerige dingen is dat je er dwangmatig

 

 

 

123

naar blijft kijken. Maar goed, we babbelden wat en ik probeerde me op het gesprek te concentreren. Het ging op een gegeven moment over de dood van de 26-jarige Floor van der Wal. Ik vroeg Joris of advocaten zichzelf in de spiegel durven te aanschouwen nadat ze een crimineel hebben vrijgekregen. De strafpleiter weet dat de dader schuld heeft, maar stelt alles in het werk om de straf tot een mini- mum te beperken. Komen persoonlijk morele gevoelens dan niet op gespannen voet te staan met je beroepsmatige ‘drive’ om te ‘scoren’?

 

Joris hamerde op het gevaar van rechterlijke dwalingen in een situatie zonder verdediging. Hij voegde er een - in mijn ogen - zwak argument aan toe namelijk dat wanneer je als advocaat een cliënt weigert, andere collega’s staan te trappelen om de opdracht te aanvaarden. Ik was niet overtuigd.

 

Advocaten zijn als neushoorns: dikke huid, kortzichtig en altijd klaar om aan te vallen. David Mallor, advocaat.

 

Kanttekening: in de kern beschouwd heeft links hele sterke kanten. Elke burger heeft hier immers recht op huisvesting tot en met gezondheidszorg aan toe. Dat betekent dat de sociaal zwakkeren blij mogen zijn in een land als Nederland te wonen. Ik vind dat een goede zaak. Echter, op het terrein van immigratie en integratie is Nederland - mijns inziens - doorgeschoten.

 

 

 

Uitstraling van politie en rechterlijke macht

Ik keek onlangs voor het eerst naar het programma Overtreders op SBS6. Daarin worden politie-agenten gevolgd in hun werk. Bovendien nemen krijgen we als kijker een kijkje in de rechtbank. Wat me al snel opviel is de zachte houding van zowel politie als rechtbank. In Hoorn stond een auto - zonder invalidenkaart - op een invalidenparkeervak geparkeerd. De rest van het parkeerterrein was

compleet vrij. De diender schoof een boete achter de ruitenwissers en op dat moment kwam de eigenaar van de auto aanlopen. Een negroïde man - zich in allerlei bochten wringend - in de hoop de

 

 

 

124

agent te overtuigen. De man beloofde het nooit meer te zullen doen. De agent trok daarop zijn boete in en hield het bij een waarschuwing. Signaal naar de overtreder: ‘Je kunt in Nederland fucken met de politie.’

Het volgende fragment liet ons meekijken in de rechtbank.

Er zat wederom een negroïde man in de beklaagdenbank omdat hij was aangehouden zonder rijbewijs. De overtreder verklaarde al zestien jaar zonder rijbewijs te hebben gereden en kwam met een zielig verhaal over kinderen en schulden.

 

De officier van justitie eiste daarop een boete van 260 euro, maar de rechter vond dat teveel en haalde er 60 euro vanaf. Een taakstraf vonden ze te extreem want de man werkte al, zo beweerde hij. Alsof de man geen taakstraf kan uitvoeren in het weekend of tijdens vakanties.

Er werden verder geen eisen gesteld aan het halen van zijn rijbewijs. De overtreder lacht zich natuurlijk te pletter en zal mogelijk zonder rijbewijs blijven rijden (want een rijbewijs halen kost tijd en geld).

De gevaren voor het verkeer werden in deze zaak afgedaan als een lachertje. Laat vonnisbepalers meelopen met de politie. Mogelijk leren zij dan eindelijk de harde werkelijkheid kennen in plaats van hun beperkte wereldje van wetsartikelen.

 

 

 

Interraciale vriendschappen

Willem, een oude jeugdvriend, had vroeger een geadopteerde Antilliaan (Rico) als vriend (een zwarte vriend was in die tijd best cool, het ultieme symbool van tolerantie). Blanken beweren zich over het algemeen beter te voelen met vrienden met een donkere huids- kleur dan met hun blanke vrienden. Uit psychologisch onderzoek is namelijk gebleken dat blanken met een gekleurde vriend graag langs die weg willen laten zien dat ze niet racistisch zijn. Je kunt je dan afvragen hoe oprecht zo’n soort interraciale vriendschap (ik heb het niet over relaties met iemand van de andere sekse) dan eigenlijk is. Het lijkt wel alsof er een soort bewijsdrift van ‘ik deug’ aan ten grondslag ligt.

 

 

 

125

Onderzoek heeft bovendien uitgewezen dat we ons ongemakkelijker voelen in gezelschap van iemand met een andere afkomst.

De vriendschap tussen Willem en Rico bekoelde toen bleek dat Rico stelselmatig geld van Willem had gestolen. Waarmee ik niet wil zeggen dat je zwart moet zijn om zoiets te kunnen flikken.

 

 

 

Zwarte scholen

Ik had begin 2012 een afspraakje met Marcella, een vrolijke, volslanke Surinaamse tante uit Amsterdam-Noord. Ze vertelde me over haar werk en de problemen die ze daar ondervond. Als lerares van groep

7 op een zwarte basisschool valt het haar niet mee om de kids (én de ouders) in het gareel te krijgen.

Met snoep gevulde broodtrommels betreedt een deel van ‘haar’ kinderen dagelijks de klas. Sommige kinderen doen erg hun best om hun juf bij hun ouders in een kwaad daglicht te stellen. Zo smeedden ze gezamenlijk een complot waarbij ze naar buiten brachten dat Marcella een pedofiel is en hen onzedelijk betast zou hebben. En Marcella kreeg daarop te maken met agressieve ouders die verhaal kwamen halen. Vroeger bij ons thuis gingen mijn ouders er altijd vanuit dat de docenten gelijk hadden. Het valt niet mee voor de Surinaamse vrouw, want ze moet naar eigen zeggen opboksen tegen de halfzachte aanpak van haar voorgangers in de lagere klassen. Ik heb respect voor docenten op zwarte scholen. Desondanks zou Marcella het liefst willen kappen met haar stressvolle baantje en zich volledig op haar grote passie, ‘schilderen’, willen richten.

 

Mijn date vertelde me dat ze een keer lastiggevallen werd door een groep skinheads, die haar de weg blokkeerden. Ze zei tegen mij: ‘Ik liep gewoon door de menselijke ‘barricade’ heen met het risico te worden gemolesteerd. Ik heb nog liever een mes in mijn rug dan dat ik buig voor iemand!’

 

Marcella, een trotse vrouw.

 

 

 

 

 

126

Bolkestein versus Wilders

De voormalig VVD-leider is tegenwoordig erelid en heeft onlangs een boek geschreven over onze samenleving.

In een radio-interview beweerde Bolkestein dat Wilders onzin uitkraamt. Wilders waarschuwt ons land namelijk tegen een moslim- tsunami en volgens Bolkestein vindt die in het geheel niet plaats. Hij doet de zaak af als simpele bangmakerij en beweert dat de Nederlandse Turken met een kind per gezin een lager geboortecijfer hebben dan de Nederlanders. Ik geloof Bolkestein graag - hij is en blijft toch een van mijn politieke helden en ik ga ervan uit dat hij gedegen statistisch onderzoek heeft gedaan. Maar in het interview werd met geen woord over de Marokkaanse Nederlanders gesproken en dat vind ik vreemd.

Uit de Marokkaanse groep komen namelijk aanzienlijk meer pro- blemen voort dan uit de groep Turkse Nederlanders. Onze Turken zijn over het algemeen veel beter geïntegreerd.

 

De feiten op basis van statistisch onderzoek over 2010: er leven maar liefst 349.005 Marokkanen in Nederland van wie 93 procent van Berberse afkomst.

 

De eerste generatie Marokkanen is in de jaren zestig en zeventig als gastarbeider en als gevolg van de daaropvolgende gezinshereniging naar Nederland gekomen.

De werving van Marokkaanse gastarbeiders werd beëindigd in 1973, op dat moment waren er ongeveer 22.000 Marokkanen in Nederland. Ondanks dat er niet meer geworven werd en het de bedoeling was dat de gastarbeiders terugkeerden naar het land van herkomst, nam

het aantal migranten alleen maar toe. En de groep Marokkanen groeit snel, razendsnel. In 1980 telde Nederland 72.000 Marokkanen, in 1990

168.000 en in 2008 maar liefst 335.127. Van gastarbeiders was toen allang geen sprake meer dus het linkse onzinargument dat de gemiddelde Marokkaan ons land heeft helpen opbouwen kan van tafel geveegd worden.

Van de 349.005 Marokkanen in Nederland (inmiddels al meer) is dus ongeveer 5 procent ooit als gastarbeider het land binnengekomen. In

 

 

 

127

de jaren negentig van de twintigste eeuw was de gezinshereniging nagenoeg voltooid. De volgende Marokkanen kwamen als huwelijks- migrant. De verdubbeling van het aantal Marokkanen tussen 1990 en

2008 komt niet alleen door huwelijksmigratie, maar ook door het hoge geboortecijfer. Ongeveer 47 procent van de Marokkanen die in

2008 in Nederland woonden, is in Nederland geboren.

 

Marokkanen doen vaker een beroep op sociale voorzieningen dan autochtonen. Van de Marokkanen tussen de 15 en 65 jaar had in 2007

22,3 procent een uitkering tegen 10 procent van de autochtone bevolking. Dat is het hoogste percentage van de vier grote groepen niet-westerse allochtonen.

Maar er gloort ook een sprankje hoop aan de horizon.

De tweede generatie doet het beter op de arbeidsmarkt dan de eerste. Tussen 2001 en 2007 is er, net als bij andere groepen, een daling te zien van het percentage Marokkanen dat van een uitkering moet rondkomen.

Het uitkeringspercentage onder allochtonen én autochtonen lag twintig jaar geleden nog veel hoger. Toen speelde de staat graag voor Sinterklaas. Door een strenger beleid is het percentage fors naar beneden gebracht.

 

Marokkanen zijn in Nederland door overlast en crimineel gedrag in een negatief daglicht komen te staan. Zo is meer dan de helft van de Marokkaanse jongens voor hun 22e al in aanraking geweest met de politie. Bij een derde van deze groep was dat zelfs vijf keer of meer. Tevens toont een deel van de Marokkaanse jeugd zich gevoelig voor radicalisering.

Een politie-agent uit Amsterdam-West mij vertelde dat 99 procent van de Marokkaanse jongens minstens één keer met de politie in aanraking komt. Een agente met wie ik enkele jaren terug een afspraakje had vertelde mij dat het poltiekorps wel opgeheven kon worden als er geen Marokkanen in Nederland zouden wonen. Geen kattenpis dus.

 

In the middle of difficulty, lies opportunity. (Albert Einstein, 1879-1955)

 

 

 

128

Gebruikt ‘links’ de onderbuik niet?

 

- Het linkse establishment vindt dat Wilders en zijn aanhang gene- geerd moeten worden. Zij heeft schijt aan de democratie en ziet het liefst een ‘cordon sanitair’ met betrekking tot andersdenkenden. Het zou tot de PVV-bashers moeten doordringen dat Wilders niet het probleem is. Wilders roept niet op tot geweld en uit zich kritisch over een groot maatschappelijk probleem. Maar zoals altijd krijgt de boodschapper de schuld.

 

- In Nederland aanbad men illegalen als ware zij heilig. Die paar politici die het illegalenprobleem ter sprake brachten kwamen op een dodenlijst te staan bij radicale linkse groeperingen. RaRa was zo’n groepering. In 1991 pleegde zij een zware bomaanslag op het huis

van Aad Kosto - toenmalig staatssecretaris van justitie. Kosto was in die periode belast met asielzaken en was op het moment van de aanslag niet thuis. Erg streng kunnen zijn maatregelen in die tijd niet geweest zijn: de brave man was immers lid van de PvdA. Ik kan mij herinneren dat er zelfs studiegenoten waren die aangaven de aanslag op Kosto te begrijpen.

 

- Teruggekomen uit Afghanistan werd oorlogsheld Marco Kroon geridderd. Om een lullig akkefietje als drugsgebruik in zijn café

- waar hij zelf waarschijnlijk niet eens controle over had - wilde men Kroon de Militaire Willems-Orde afpakken. Het OM besloot de oorlogsheld te vervolgen en als hij schuldig werd bevonden dan wachtte hem - naast het inleveren van de koninklijke onderscheiding en imagoschade - een celstraf van minimaal een jaar (!). Dus in dat geval zou Kroon er nog slechter afgekomen zijn dan sommige plegers van doodslag.

 

- Volgens topstrafpleiter Hiddema (regelmatig te gast bij De Wereld Draait Door) moet er een grondrecht komen op absolute vrijheid van meningsuiting. ‘Dan zijn we tenminste af van al die discriminatie- processen. Dan is het tenminste ook een keer gedaan met het creëren van boemannen en heiligen.’

 

 

 

129

- Fortuyn werd door links Nederland (circa twee derde deel van de kiezers) verketterd. Na zijn dood nam Hirsi Ali de fakkel als moslim- criticus over. Velen (waaronder de club van grijze olifanten) misten Fortuyn opeens en stelden zich vijandig tegenover de gekleurde politicus op.

Nadat Ayaan min of meer het land was uitgejaagd nam Wilders het estafettestokje over. Ineens miste het linkse establishment ‘Pim’ en

‘Ayaan’. ‘Zij waren immers heel anders dan Geert. Minder volks. Kleurrijker. Intellectueler.’

 

-Wilders heeft vrijwel niets voor elkaar kunnen krijgen tijdens zijn regeerperiode. Neem het immigratiebeleid. Tijdens de formatie- besprekingen had de PVV de eis neergelegd dat het immigratie- beleid aangepast moest worden. Daarvan is noppes terechtgekomen. Gerd Leers (minister van immigratie en asiel) maakte een rondje door Europa en liep tegen een muur op. Geen enkele Europarlementariër ziet de noodzaak van verandering in. Ze herhalen stuk voor stuk hetzelfde mantra: ‘Aanscherping van het immigratiebeleid is stigmatiserend en racistisch!’. Kortom, door de Europese eenheid stromen de komende jaren nog meer kansloze niet-westerse allochtonen ons uit haar voegen barstende polderlandje binnen. Met alle gevolgen van dien. Neem een voorbeeld aan Canada en Austra- lië, allebei prachtige landen met zeeën van ruimte. In beide landen heerst xenofobie en wat is daar mis mee? Xenofobie is goed. Waarom zou je alles wat uit den vreemde komt op voorhand omarmen, zoals Nederland altijd gedaan heeft. Xenofobie (een gezond gevoel van waakzaamheid met betrekking tot nieuwkomers) houdt je land veilig en op orde. In Australië en Canada zijn de mensen veel relaxter dan hier. Joke - een vriendin - zei het nog tijdens een etentje: ‘Tijdens onze vakantie in Canada werden we overweldigd door de ruimte en de aardige mensen. Bij een kruispunt midden in de outback stopt men altijd hoffelijk om de ander voor te laten gaan.’ Dat gaat hier in het gestresste, opgefokte Nederland wel anders. Het multiculti-experi- ment over de hoofden van de burger is duidelijk mislukt. Ik geef Wilders gelijk dat we ons moeten afkeren van Europa. In de pas

lopen met onze grote broers heeft ons op de rand van de afgrond

 

 

 

130

gebracht. De wereld draait niet alleen om centen en economie. Welzijn is veel belangrijker. Ruimte, woongenot en een veilig leef- klimaat. Het zijn aspecten waar Nederland niet met de hoofdprijs naar huis gaat.

 

-Mijn achtjarige neefje, Teun, begon laatst tegen mij over Wilders. Hij zei: ‘Dat is toch de man die wil dat alle buitenlanders het land verlaten?’

Ik schroken vroeg van wie hij dat gehoord had. Het bleek van zijn juffrouw afkomstig te zijn. De zoveelste steek onder de gordel. Dit keer van een onderwijzeres die probeert om kleine kinderen te brainwashen. Op basis van informatie die niet eens klopt. Doet me denken aan mijn eigen lagereschoolperiode.

Wilders heeft vaak genoeg duidelijk gemaakt dat hij een hardere aanpak van allochtonen wenst die onze gastvrijheid misbruiken. Hij spreekt daarentegen met respect over de geïntegreerde alloch- toon.

Ons ‘neutrale’ Jeugdjournaal maakt zich soms ook schuldig aan stemmingmakerij gericht op de onderbuikjes van kleine kinderen. Naar aanleiding van de Roma-uitzetting door de Franse Sarkozy berichtte de nieuwslezeres dat het om een racistische actie ging. Geen woord over de overlast die de zigeuners veroorzaakten.

 

- Veel BN’ers proberen hun goedheid aan te tonen door publiekelijk op televisie of in de krant af te geven op Wilders en aanhang.

Ook acteurs en modellen wagen zich ineens aan politieke analyses. Elvis Presley werd ooit tijdens een persconferentie gevraagd om zijn mening te geven ten aanzien van de een of andere Amerikaanse militaire invasie.

Hij reageerde stoned maar wijselijk: ‘I am sorry but I don’t think it is appropriate to answer your question. I am a singer and not a politician.’

 

Victor Rainier uit de tv-serie Baantjer dacht daar kennelijk anders over.

Ik zag hem ooit in een talkshow puffend en zwetend - alsof hij een

 

 

 

131

bokswedstrijd uitvocht - zijn gal spuwen over Wilders.

‘Wat een enorme eikel is dat’, brieste hij herhaaldelijk en dat viel natuurlijk goed in het gezelschap waar hij te gast was: Barend en Van Dorp (met als side-kick Jan Mulder)’.

Rainier zag zichzelf waarschijnlijk als een tolerante romanticus met het hart op de goede plaats.

Een welingelichte bron vertelde mij dat Rainier zelf een ruig randje heeft.

Hij werd ooit verdacht van het van zijn balkon duwen van zijn vrien- din, echter dat is nooit bewezen.

Dat is niet de enige verdachtmaking, want vorig jaar had ik een af- spraakje (ik ben een serial-dater geweest) met een vrouw die enkele maanden daarvoor een date had met Rainier via Facebook.

Ze beweerde (en ik heb geen reden om aan haar verhaal te twijfelen) dat hij haar drogeerde door drugs in haar drankje te stoppen. De acteur lokte haar vervolgens het bed in. Regelmatig verdween de fictieve rechercheur in de badkamer voor een snuif.

Rainier bakte er weinig van in bed en zette de jonge vrouw (nadat hij aan zijn trekken was gekomen) ‘s ochtends om een uurtje of vier buiten de deur. Ze werd aan haar lot overgelaten en reed vervolgens - zwaar onder invloed van drank en drugs - tegen een lantaarnpaal.

 

Er zijn nog veel meer BN’ers voor wie het ‘bashen’ van Wilders een hobby is geworden. Youp van ‘t Hek heeft het tot kunst verheven en sprak van ‘de verwildering’ van de samenleving. In zijn ogen zijn PVV-aanhangers allemaal randdebielen die zich in het weekend vol laten lopen op een bierkar die door het dorp rijdt.

Onlangs won de Marokkaanse Nederlander Nasrdin Dchar een Gouden Kalf voor zijn acteerprestaties. In zijn speech reageerde hij zich af op Wilders en Verhagen die – volgens hem – de angst voor buitenlanders aanwakkeren. Dchar vertelde geacteerd nonchalant dat hij de speech niet had voorbereid. Klinkklare onzin natuurlijk! Hij deed het voorkomen of we niets te vrezen hebben van Marokkaanse moslimjongeren.Televisie is televisie, maar de straat vertelt een ander verhaal. Met zijn onderscheiding wist Dchar niet het gewelddadige gedrag van vele criminele moslimjongeren uit. Ik heb respect voor

 

 

 

132

zijn prestatie, maar Dchar gedroeg zich wel als een cliché-Marokkaan door de schuld buiten zijn bevolkingsgroep te zoeken en te wijzen naar twee politici die de ernstige problematiek onder de aandacht hebben weten te brengen. Het is overigens niet zo dat ik Marokkaan- se Nederlanders op voorhand afwijs. Integendeel! Ik ben een grote

fan van actrice, presentatrice en cabaretière Soundoz El Ahmadi.

 

Peter R. de Vries zette Joran voorlopig in de kast en gebruikte in de aanloop naar de verkiezingen zo’n beetje elke talkshow om Wilders te demoniseren. En de tafelgast die niet meteen kleur bekende kreeg met de zweep. De misdaadverslaggever ziet zich kennelijk als de bevrijder van de Nederlandse moslims. Ik vind bovendien dat Peter een vreemde dubbele moraal hanteert. Hij rekende topcrimineel Cor van Hout tot zijn beste vriend, maar schildert een politicus - die heel terecht maatschappelijke problemen aan de kaak stelt - af als een

tweede Hitler. De misdaadverslaggever verkondigde publiekelijk dat hij niemand ooit meer gerespecteerd heeft dan Cor van Hout die letterlijk alles uitvrat wat God verboden heeft.

 

En ga zo maar door. CDA’er Doekle Terpstra zei in 2010: 'Wilders is het kwaad.' Ron Jans - trainer van SV Heerenveen - vergeleek Wilders in 2011 tijdens een voetbalprogramma met Hitler. ‘Die hadden we

nog niet eerder gehoord!’ Alsof Wilders in het parlement direct een sterk leger gaat kweken, zijn buurlanden gaat aanvallen, de Wilders- groet verplicht introduceert en alle jongetjes van de Wildersjügend dwingt hun haren te laten blonderen (zelfs Wilders' ‘leraar’ Bolkestein verbaasde zich over zijn haardos tijdens een van de sollicitatiegesprekken voor fractiemedewerker van de VVD in 1990).

Alsof de PVV-voorman alle allochtonen na een razzia linea recta naar de gaskamer stuurt.

Het mag duidelijk zijn dat we in een andere tijd leven dan de jaren

'30 en '40. Dat weet Wilders ook. Amerika en de Europa zouden het nooit toestaan wanneer hier een fascistisch oorlogsleger opgebouwd werd.

Daarnaast is er een belangrijk verschil. De joden, geestelijk gehandi- capten en zigeuners die Hitler liet vergassen waren onschuldig.

 

 

 

133

De mensen waar Wilders tegen ageert zijn dat niet. De politicus uit kritiek op grote groepen criminele allochtonen en bepaalde moslims (niet alle) die op onze cultuur spugen.

En alsof het bashen nog niet genoeg was: topmodel Doutzen Kroes moest - in een talkshow - ook zo nodig vertellen dat ze niets met de PVV-voorman heeft. De reden waarom wist ze niet goed uit te leggen.

Kennelijk ‘moet’ je met respect praten over een discutabele religie en criminele allochtonen, maar mag je een klokkenluider - die met gevaar voor eigen leven een debat over integratie is begonnen - voor rotte vis uitmaken.

 

Schrijver en interviewer Anil Ramdas vergeleek de PVV-stemmer

met Eichmann. Hij vindt dat we onze barbaarse primitieve instincten moeten inhouden. Maar wat is er barbaars aan het uiten van je ongenoegen over barbaarse gewelddadigheden in de samenleving? Ook het buitenland moet zich kennelijk met de kwestie ‘Wilders’ bemoeien.

Habibi - de ambassadeur van Indonesië - annuleerde een bezoek aan Nederland en zei over de PVV-aanhanger: ‘Ze lijden aan een angst- psychose.’

‘Oh ja, meneer Habibi, en is dat vreemd?’ Er staat mij nog helder voor de geest dat moslim-extremisten in 2004 op Bali een discotheek - gevuld met westerse toeristen - opbliezen.

Ook in de jaren ervoor en erna vonden verschillende terreuracties tegen christenen in onze voormalige kolonie plaats.

 

Jan Tromp - ex-journalist bij de Volkskrant en presentator voor de Vara - schakelde in zijn programma Uitgesproken Vara een cabaretier in om Wilders belachelijk te maken. De grappenmaker kwam trouwens niet veel verder dan een vergelijking met boer Koekoek en een analyse van de haarstijl van de politicus.

Etcetera etcetera. Het bashen van Wilders en aanhang vormt een ware hype. Het komt erop neer dat alle kippen nerveus en vals worden wanneer de haan Wilders het hok betreedt.

Links klaagt vaak over de primitieve onderbuikgevoelens van rechts,

 

 

 

134

maar is zelf heer en meester in ‘that department’. De linkse treiterijen dateren van lang geleden.

Na oplopende spanningen tussen gastarbeiders en Rotterdammers in de Afrikaanderwijk in Rotterdam, brak op 9 augustus 1972 een opstand uit nadat een gezin (een Nederlandse moeder met drie kinderen) door een Turkse huisbaas op straat werd gezet om van het pand een pension te kunnen maken. De pensions waren voormalige etagewoningen waar per adres tientallen gastarbeiders een slaap- plaats huurden. Deze panden werden niet onderhouden, trokken drugshandel en prostitutie aan en menig gastarbeider ontving in de verslechterende economische omstandigheden - tot grote ergernis

van de Afrikaanderwijkers - een uitkering.

 

Journalist Jaap van Meekren maakte - naar aanleiding van de opstand

- een vergelijking met de Tweede Wereldoorlog. Gooi alles maar weer op de grote hoop van racisme. De werkelijkheid is dat er heel andere motieven een rol speelden. De wijkbewoners waren het gewoon spuugzat en onze socialistische politici en journalisten moesten zo nodig weer met het politiek-correcte vingertje wijzen.

Van journalistieke steken onder de gordel zijn veel meer voorbeelden te noemen.

Zo uitte nieuwslezeres Maartje van Weegen - van het zogenaamd

‘neutrale’ NOS - begin dit millennium haar ongenoegen over de opkomst van Pim Fortuyn: ‘Met pijn in ons (!) hart moeten we constateren dat Fortuyn de opiniepeilingen aanvoert...’.

Verder liet de NOS een nieuwsuitzending nog weleens uitlopen zodat de zendtijd ‘politieke partijen’ van Hans Janmaat, de VVD onder Bolkestein, de LPF of de PVV niet kon doorgaan.

 

- Het nieuwe kabinet met de PVV werd door PvdA wethouder Karin Dekker ‘Bruin 1’ genoemd. Zij verwees daarmee naar de bruinhemden van de NSB.

 

- In een kunstenaarsclub in Hoorn konden kinderen - op de eerste dag van het haatzaaiproces tegen Wilders - een foto van de PVV- voorman met eieren bekogelen.

 

 

 

135

- De kogel is hier tot dusverre altijd van links gekomen. Niet alleen de kogel, maar geweld in het algemeen tegen mensen met een

afwijkende mening. Denk aan Fortuyn, Van Gogh, Janmaat en vrouw, Kosto etcetera.

 

- ’Rechts’ was vanaf de jaren zestig een scheldwoord waarbij de lading nog heftiger was dan het woord ‘pedofiel’. Dat blijkt wel want links brengt een onuitputtelijke verdraagzaamheid op voor straat- terroristen en voor de aanhangers van een religie waarvan de profeet het met kleine meisjes deed.

Als je links was hoorde je erbij en had je een ‘hart’.

 

De Nederlandse definitie van tolerantie: ‘De andere kant op kijken’

 

- Antillianen (die geen cent te makken hadden) konden en kunnen

wel naar Nederland maar omgekeerd niet; wij konden en kunnen ons niet zomaar daar vestigen. Je moet een flinke zak geld meenemen wil je door de screening komen.

 

- Journalistieke dwalingen

Als student Communicatiewetenschap moest ik een scriptie schrij- ven. Ik deed een inhoudsanalyse van twee kranten, de Volkskrant en de NRC. Over een periode van enkele jaren onderzocht ik alle krantenartikelen over toenmalig VVD-fractievoorzitter Frits Bolkestein. Hij wist in die tijd het migrantendebat aan te zwengelen. De conclusie van mijn scriptie: de Volkskrant bleek bijzonder subjectief te zijn in haar berichtgeving. Zelfs in vergelijking met een progressieve krant als de NRC. In vrijwel elk Volkskrant-artikel schemerde een negatieve persoonlijke mening over ‘rechts-extremist’ Bolkestein door. Zelfs in feitelijke nieuwsberichten op de voorpagina waagde de Volkskrant het om het uitgangspunt van ‘objectiviteit' te beledigen.

 

Met bepaalde woorden, soms heel subtiel, werd duidelijk een anti- Bolkestein-stelling geponeerd. In die zin heeft de Volkskrant een belangrijke bijdrage geleverd aan het verstikken van een open

 

 

 

136

minderhedendebat door openhartige politici te demoniseren. Geen wonder dat ‘verzetsheld’ Marcel van Dam daar lange tijd middels een column zijn linksdraaiend maagzuur kon spuwen.

 

- Links zeurt te pas en te onpas dat een regering met de PVV grote schade veroorzaakt aan de internationale betrekkingen van Neder- land. VVD-Europarlementariër Neelie Smit Kroes ontkrachtte dit geneuzel. Volgens haar bestaat er geen gevaar voor de internationale samenwerking. ‘Hoogstens zou Nederland - dat altijd te boek stond als ultratolerant - enig imagoschade kunnen oplopen,’ vertelde de politica. So what? Zijn andere landen dan zo heilig? Wij doen toch ook zaken met Afrika, Azië en Zuid-Amerika?

Nederland moet zich niet altijd als het braafste jongetje van de klas willen profileren.

 

- Ingrid Rep - directeur van het gesubsidieerde (!) Centrum Beelden- de Kunst - weigerde om nog langer zaken te doen met kunstenaars die PVV stemmen.

Rep had een oproep geplaatst op haar pagina op het internet-netwerk Linkedin. Ze verzocht de PVV-stemmers om niet langer meer als vriend of kennis deel te nemen aan haar netwerk.

 

Maar we kijken niet meer achterom, want domme fouten blijven dom maar zeggen niets van het heden. (Joost Nuissl, 1975)

 

Is links aan de macht?

Er wordt vaak gezegd dat links en rechts hier altijd met elkaar in balans zijn, maar ik waag dat te betwijfelen. De VVD en het CDA zijn immers ook linkse partijen in relatie tot de rest van de wereld. Het zijn beide partijen die - net als bijvoorbeeld de PvdA - een duidelijke bijdrage hebben geleverd aan het realiseren van de ongebreidelde massa-immigratie.

Verder stak ook de VVD meteen haar kop in het zand bij de eerste geluiden van integratieproblemen.

Zo werden de liberalen - voor het tijdperk van Rutte - een aantal jaren door Hans Dijkstal aangevoerd. Deze politicus lanceerde zelfs het

 

 

 

137

voorstel om het kerststalletje op scholen te verbieden, uit respect voor de moslimleerlingen. Een duidelijk geval van extreem-links beleid.

 

Dijkstal omschreef de opkomst van Wilders als een hellend vlak.

Ik denk dat Dijkstal het verkeerd zag. Het hellende vlak is juist door onze grenzeloze verdraagzaamheid ontstaan.

De gevolgen zijn inmiddels bekend.

Steeds meer (in opspraak geraakte) moskeeën, aparte begraafplaat- sen, de noodzaak van vrouwelijke gynaecologen en artsen, weigeren vrouwen een hand te geven, hoofddoekjes, boerka’s, apart zwem- men voor mannen en vrouwen, bidruimten, heimweeschotels, straatcoaches, buurtvaders, halal, haram, suikerfeest, ritueel slachten, geen spaarvarken, ontvoeringen van Nederlandse kinderen naar het moederland van de vader, loverboys, blijf van m’n lijf-huizen, ont- kenning van de Holocaust, met geweld wegpesten van autochtonen, bi-raciale kindjes bij blanke meisjes waarbij de vader gevlogen is, Vogelaarwijken, het ontstaan van getto’s, no-go-area's, detectie- poortjes op scholen, schuilsynagoges, Joden die hun keppeltje uit voorzorg afdoen, portiers die door Marokkanen onder vuur worden genomen, allochtonen zwaar oververtegenwoordigd in criminaliteit, uitkeringsfraude, uithuwelijking (van veelal jonge meisjes), het zonder reden doodschoppen van autochtonen, talloze tegeltjes van zinloos geweld, rondstrooien met subsidies, vlinderreizen (én vlindermessen), aanslagen, misdadige gebeurtenissen rond de bouw van de Westermoskee, geen kerststalletje meer op onze scholen, voorstel ter afschaffing van Sinterklaas, demonisering van rechts, geweld tegen mensen met een heldere mening (soms met dodelijke afloop), in elk debat de Tweede Wereldoorlog erbij halen, haat tegen homo’s, joden en autochtonen, genitale verminking, extreem korte allochtone lontjes, onveiligheid in het uitgaansleven, plannen voor islamisering van de Amsterdamse kabel, criminele Surinamers en Antillianen die met medeweten van onze voormalige politici in Nederland gedumpt werden, extreem vuurwapengeweld onder Surinamers en Antillianen, meer Surinamers in Nederland dan in Suriname, radicalisering enzovoort, enzovoort

Eisen van respect, eisen, eisen en nog eens eisen…

 

 

 

138

Dus wie zorgt er hier nu voor een hellend vlak?

De PVV behaalde bij de verkiezingen in 2010 24 zetels, maar liefst vijftien zetels meer dan de keer ervoor. In opiniepeilingen stond de partij van Wilders zelfs een keer op 35 zetels. De PVV had nog meer zetels kunnen krijgen. Ik denk dat vele kiezers strategisch op de VVD stemden uit angst dat de PvdA de grootste partij zou worden.

 

Onder scholieren is de PVV veruit de grootste partij. Dat verbaast me niets; jongeren weten wat er op straat leeft en komen vaak in het uitgaansleven waar geweld een volkomen normale zaak is geworden. Bij ons in Alkmaar bestaat al zeker twintig jaar een discotheek: Extase. Het is de enige nachtclub in Alkmaar en trekt vele allochtone jongeren aan. Er gaat geen week voorbij dat er daar niet een mes of schietijzer wordt getrokken. Een vriend van mijn voormalige zwager is al meer dan twintig jaar uitsmijter bij een nabijgelegen uitgaansgelegenheid.

Hij beweert dat de tijden veranderd zijn voor de portiers. ‘Vroeger kon je iemand nog met de blote handen overmeesteren, tegenwoordig moet je uitkijken dat je geen mes in je rug gestoken krijgt. Of erger...’

 

Links staat desondanks nog steeds op veel plekken in de samenleving aan het roer: bij de rechterlijke macht, achter en voor de schermen in de media, in culturele instellingen, in de politiek, in de zorg en in het onderwijs.

 

Zoek jezelf broeder, vind jezelf, wees en blijf alleen jezelf (Koot en Bie, Het

Simplisties Verbond, 1975)

 

 

 

De nieuwe politieke correctheid

Wilders zei in een vraaggesprek: 'In Nederland is bijna iedereen links.'

Het gaat als volgt in Nederland: links neemt ‘rechtse’ ideeën over en labelt ze ‘links’, rechts voert ‘links’ beleid (zorg) en noemt het ‘rechts’.

 

Achterliggende gedachte: Nederland is een consensusland. Niemand wil alleen staan als het water komt. Gezindheid is belangrijk, maar

 

 

 

139

eensgezindheid is belangrijker. Na vijftig jaar is de linkse samenzwering doorbroken. Het grote schuifelen is in gang gezet.

Jan Kuitenbrouwer, journalist en directeur van de Taalkliniek, vat de oude en de nieuwe politieke mode op grappige wijze als volgt samen.

 

UIT:

- Integratie met behoud van culturele identiteit

- Links is een ideologie

- Islam is een kerk

- Allochtonen

- De multiculturele samenleving

- Ik denk dat Nederland een joods-christelijke-islamitische cultuur wordt

- Immigratie is een verrijking van de samenleving

- Allochtonen moeten een taal leren

- Ze kunnen dat paspoort niet teruggeven

- Er is natuurlijk een percentage dat niet wil werken

- White trash met onderbuikgevoelens

- Sjonnie en Anita

- Een onafhankelijk en pluriform bestel

- Het is gewoon een morele plicht tegenover die landen

 

IN:

- Integratie en cultuur in je vrije tijd

- Links is een kerk

- Islam is een ideologie

- Immigranten

- Het Kalifaat van de Multicul

- Onvoorstelbaar eigenlijk hé, die vliegtuigen in de Twin Towers!?

- Oh ja verrijken doen ze zich zeker

- Immigranten moeten de taal leren

- Met twee paspoorten moet je gewoon goed op je tellen passen

- Er is natuurlijk een percentage dat wil werken

- De oude bewoners die zich in de steek gelaten voelen

- Henk en Ingrid

- De linkse staatsomroep

- Dat geld komt natuurlijk heel vaak in de verkeerde handen.

 

 

 

140

The USA

We kopiëren veel van Amerika en kankeren er tegelijk op. Ik vind dat we Amerika dankbaar mogen zijn - simpelweg omdat ze ons bevrijd hebben tijdens de Tweede Wereldoorlog. Daarna brachten ze ons er weer bovenop met de Marshall-hulp. De Yankees zitten er weleens naast, maar ze halen voor ons - Europeanen - wel de hete kolen uit

het vuur. Amerika heeft West-Europa in de loop van de vorige eeuw maar liefst drie keer uit de brand geholpen. Zij intervenieerde in de Eerste en Tweede Wereldoorlog en garandeerde onze veiligheid bijna een halve eeuw in de Koude Oorlog.

Ik heb liever Amerika als grote macht in de wereld dan een of ander gewelddadig islamitisch land, Korea, India of China.

In de VS - een land met een enorme instroom van mensen - voert men een geheel ander immigratiebeleid dan hier in Nederland.

Je komt er alleen binnen als je een bijdrage kunt leveren aan het land. Amerikanen zijn namelijk trots op hun continent en willen dat zo houden.

Uitsluitend hoogopgeleide mensen die gelijk aan de slag kunnen worden toegelaten. Kansarme niet-westerse economische vluchte- lingen krijgen er geen voet aan de grond.

 

Daarnaast zijn Amerikaanse immigranten trots op hun Green Card. Dat is een groot verschil met Nederland. In Nederland kun je - direct na het verkrijgen van je verblijfsvergunning - in aanmerking komen voor een uitkering.

 

Op basis van een progressief belastingstelsel - met een hoogste box van 72 procent (!) - konden gemakkelijk cadeautjes gegeven worden. Ter vergelijking: in de VS betalen de allerrijksten slechts 17 procent belasting. Daar redeneert men dat iedereen - met uitzondering van zwaar gehandicapten - zijn eigen geld kan verdienen. Ik beweer niet dat dat een ideale situatie is. Ik probeer alleen duidelijk te maken hoe groot de verschillen op dat punt zijn.

 

Er was hier dus geld. Veel geld. Dat moest ergens aan uitgegeven worden. Dus zo ontstond een wildgroei aan linkse hobby’s, sociale

 

 

 

141

voorzieningen en ontwikkelingsgelden die dikwijls in handen van corrupte machtshebbers belandden. Zo kon drugssmokkelaar, meervoudig moordenaar en president van Suriname - Desi Bouterse - zichzelf verrijken. Een sterk staaltje Hollandse doortastendheid!

Mijn vader zei daarover: ‘Tja, die mensen zijn vrij om hun leider te kiezen.’

 

Een gezonde arbeidsethos

Gezonde mensen - die niets om handen hebben - worden er niet gezelliger op. Verveling is een voedingsbodem voor ontevredenheid en criminaliteit.

Maar Nederland wilde graag de vriendelijke gastheer spelen.

‘Iedereen is welkom’. ‘Alles mag, niets moet. Open gooien die grenzen!’ Het woord ‘plicht’ kwam niet voor in het vocabulaire van onze voormalige volksvertegenwoordigers.

 

In Amerika is dat ondenkbaar. Daar kom je sowieso de eerste jaren niet in aanmerking voor steun. Ze kennen daar geen integratiebeleid; je moet er als gezond mens hard werken, want anders sterf je van de honger. In Nederland hebben politici het altijd maar over binden, de boel bij elkaar houden en bruggen slaan. Dat kennen ze in ‘the States’ niet; nieuwkomers moeten zelf hun plaats vinden in de samenleving door keihard te werken. De integratie volgt dan vanzelf. Ik vind Amerika te hard en Nederland te zacht. Er zou toch een gezonde tussenweg moeten zijn?

 

Patriottisme

Nederland heeft de stroom economische gelukzoekers (waarbij ik het de mensen overigens niet kwalijk neem dat ze een beter bestaan zochten) over zichzelf afgeroepen. Tot diep in de Sahara was het bekend dat je in Nederland kon leven zonder te werken. Dat beeld is inmiddels wat bijgesteld, maar Nederland was jarenlang een luilekkerlandje voor mensen die geen zin hadden om te werken.

 

Een deel van hen vertikte het om de taal te leren en leeft van een uitkering. Zonder een bijdrage te (hoeven) leveren aan het land

 

 

 

142

waarin ze wonen en zonder enige trots op en verbondenheid met onze cultuur. Vreemdgenoeg wel een sterk verlangen naar hun geboorteland of het land van hun ouders. Waar zij in de meeste gevallen niet eens opgroeiden en waar hun gedrag niet geaccepteerd zou worden.

 

Tegenover Holland heerst - met name onder bepaalde groepen Marokkanen, Antillianen en Surinamers - een houding van haat en minachting. En zie dat maar eens terug te draaien. Saillant voorbeeld is de Turkse jongen, Morat B., die enkele jaren terug een Hollandse jongen doodstak, nadat die hem had aangesproken vanwege scooteren op de stoep. Een journalist kreeg het voor elkaar om de ouders van de jongen - die op dat moment een korte gevangenisstraf uitzat - te interviewen. Beiden woonden al 35 jaar in Nederland. De man sprak gebrekkig Nederlands en de vrouw helemaal niet. De vrouw had nooit gewerkt en de man was na vier jaar werken in de WAO gekomen.

Over de daad van zijn zoon zei de vader: ‘Ik trots zijn, mijn zoon is man.’

 

In tegenstelling tot Nederland komen in de VS uitsluitend mensen met een gezond arbeidsethos. Bindende factor is dat ze allemaal ‘the American Dream’ nastreven. Hindoe, moslim, jood, christen, blank, zwart of geel. Het maakt daar niet uit. Ze zijn allemaal Amerikaans. Daarom is Amerika een ‘melting pot’ en Nederland niet. Het woord integratie kennen ze daar niet. Je moet gewoon keihard werken om je kop boven water te houden. Dat is dan ook de reden dat er in de VS geen problemen met moslimjongeren zijn, zoals hier. Men is trots Amerikaan te mogen zijn. Bovendien worden er alleen hoogopgelei- de moslims binnengelaten, dus geen kansloze analfabeten uit het Rif- gebergte van Marokko.

 

De vaak laag opgeleide nieuwkomer wordt hier direct omsingeld door hulpverleners en krijgt al snel in de gaten dat je dit ingepol- derde landje in zijn kont kunt nemen. Dat begint al bij het saboteren van de inburgeringscursus. Nee, ik zeg het verkeerd, men weet dit

 

 

 

143

meestal al nog voordat men hier is gearriveerd.

De mannen van het absurdistische, satirische programma ‘Jiskefet’ maakten ooit een hele grappige sketch over de inschrijving van een Afrikaanse asielzoeker uit Senegal. De donkere man werd - tijdens het kennismakingsgesprek - door drie Groningse vrouwen - tot en met in de watten gelegd (zie youtube.nl, zoektermen: Jiskefet, asielzoeker, metingen).

Uiteindelijk kregen de drie medewerksters ruzie over de vraag wie

‘de metingen’ op de Afrikaan had mogen uitvoeren. Guusje (gespeeld door Michiel Romeyn) had het meetlint zo van tafel ‘gegrist’ en dat viel niet in goeden aarde bij haar twee vrouwelijke collega’s. Femke (gespeeld door Herman Koch) zei: ‘Het viel me op Guusje, dat jij verleden maand met die Abdel Karim ook bijzonder snel daar achter de schorten verdween!’

 

‘Sorry dat ik hier woon’

Nederland heeft compleet gefaald op het punt van integratie. Hier neuzelt men al jaren over het idee om Sinterklaas af te schaffen. De gekleurde medemens zou immers aanstoot kunnen nemen aan de ondergeschikte rol van de Zwarte Pieten. Ook het kerststalletje is niet meer veilig. Het zou namelijk een belediging kunnen vormen voor moslims. Weg met onze cultuur! Cultuursocialisten houden graag rekening met gevoeligheden die er waarschijnlijk niet eens zijn. En wat als ze wel zouden bestaan? Het is toch onze bloedeigen cultuur. Mensen die het er niet mee eens zijn mogen vertrekken. Straks moeten we ons nog schuldig voelen dat we in ons eigen land wonen.

 

VVD’er Hans Dijkstal bracht de afschaffing van Sinterklaas jaren terug in de Tweede Kamer ter sprake. Ook het topmodel Doutzen Kroes hoorde ik onlangs bij Pauw en Witteman oreren dat Zwarte Piet toch echt niet meer kan.

Het topmodel waande zich als cultuursocialist veilig in het linkse tafelgezelschap met politicus Jan Pronk - onder wiens ministerschap miljarden belastinggeld in corrupte handen terechtkwam en cabaretier Jan-Jaap van der Wal.

 

 

 

 

144

Jan Pronk landde in de jaren negentig - als minister van ontwikke- lingssamenwerking - frequent met koffers geld op luchthaven Paramaribo om de zuur verdiende Nederlandse belastingcenten in de handen van dictator Desi Bouterse te storten. En wee degene die daar vraagtekens bij zette: ‘Zwarte mensen kunnen niet corrupt zijn, die zijn allemaal zielig.’

 

Jan-Jaap van der Wal waagde het ooit een ‘intelligente’ grap over Hirsi Ali te maken. ‘Weet u waarom Ayaan Hirsi Ali niet van seks geniet? Omdat haar clitoris is weggesneden, hahahha!’ Een absolute dijenkletser van een naar links mannetje. Het is mij trouwens op- gevallen dat Van der Wal een hazenlip heeft en niet zo’n kleintje ook. De linkse cabaretier (alle cabaretiers zijn links met uitzondering van Hans Teeuwen) doet net of er geen vuiltje aan de lucht is en dat

islam-criticasters allemaal onzin uitkramen. Er zijn wel degelijk problemen met moslims. De islam vormt al heel lang de grootste bedreiging van de wereldvrede.

 

Criminaliteit

Ook als je naar de berechting van criminelen kijkt, zijn er grote verschillen met de VS. In Nederland is de berechting gericht op het rehabiliteren van de dader; de dader moet zo snel mogelijk de maatschappij weer in. Dat kan wat sommige rechters betreft niet snel genoeg.

Voorbeeld is een steekpartij op een school waarbij een Hollandse jongen een ruzie probeerde te sussen. De dader, een Marokkaanse jongen, was daar niet van gediend en stak de Hollander neer. Het schooljaar daarop zagen de vrienden van het slachtoffer de dader alweer naast hun in de schoolbanken zitten. Het slachtoffer verkeerde op dat moment nog volop in een revalidatieproces.

 

Ik haalde eerder al het voorbeeld aan van de jongen die terugge- schopt werd de rails op. De vader was in alle staten.

Zijn onschuldige zoon werd in de bloei van zijn leven vermoord door een paar schoften en de rechter doet er vervolgens nog een schepje bovenop met een rare uitspraak. De togadrager maakte het verklote

 

 

 

145

leventje van de nabestaanden compleet; zij worden de rest van hun leven opgevreten door emoties van onbegrip en haat. Niet alleen naar de daders.

Er is ook nog zoiets als ‘oog om oog, tand om tand’. Met andere woorden: vergelding. Dat zit in elk mens ingebakken, zelfs in de meest beschaafde. Maar genoegdoening voor het slachtoffer of de nabestaanden wordt in ons rechtssysteem niet serieus genomen. Met andere woorden: ‘Het spijt ons meneer, uw zoon is dood, de

daders zitten hier voor ons en ze moeten snel terugkeren in de maat- schappij. U hebt gewoon pech gehad.’

 

Er wordt beweerd dat de straffen in Nederland zwaarder zijn ge- worden in de loop der tijd, maar dat klopt niet.. Het werd onlangs namelijk ontkend in een artikel in de Telegraaf, geschreven door enkele rechtsdeskundigen.

Daaruit bleek dat rechters steeds vaker lichtere straffen uitdelen

(waar onder taak- en voorwaardelijke straffen) vermoedelijk door een vervrouwelijkingsproces onder de rechters. Steeds vaker heisen vrouwen zich in een toga. Alsof dat nog niet erg genoeg is vonnissen rechters momenteel lichter door de financiële crisis (ze blijven speu- ren naar argumenten voor verzachting). Mijn vader moest natuurlijk weer dwars zijn. Hij zei: ‘Nederland heeft het beste rechtssysteem ter wereld.’

‘Ja, voor de daders’, kaatste ik terug!

 

Ik werkte als 21-jarige jongen in een Amerikaans zomerkamp als tennisleraar. Mijn stapelbedgenoot Greg zei op een dag: ‘Hoe komt het toch dat moordenaars in Nederland gewoon vrij rond kunnen lopen? Het schetst het beeld dat Amerikanen (buitenlanders in het algemeen) van onze justitie en rechtspraak hebben. Ik snap die vraag van Greg anno 2012 heel goed. In de VS zitten moordenaars - de rest van hun leven achter slot en grendel of ze worden geroosterd op de electric chair. Zoals het hoort.

 

En soms geven rechters criminelen gewoon de kans om hun gevangenisstraf te ontlopen. Ik las gisteren in de krant dat een man

 

 

 

146

bij de douane op Schiphol werd aangehouden omdat hij nog vier jaar cel voor de boeg had. De man was eerder veroordeeld voor een poging tot moord en wilde afreizen naar de Nederlandse Antillen.

Ik vind het jammer dat blunderende rechters nooit eens met een cameraploeg worden geconfronteerd zodat ze hun standpunt tegen- over de burger kunnen toelichten.

Zet die blunderende sukkels voor paal! Dat zal ze wel in het gareel houden. Maar nee hoor, er heerst volledige privacy voor rechters die er een potje van maken.

 

Zero-tolerance

In de VS denkt men anders over rechtvaardigheid.

Veel simpeler namelijk: hoe langer een crimineel vastzit, des te minder schade kan hij de samenleving berokkenen.

Zeker bij geweldsdelicten kom je daar niet gemakkelijk vrij.

In de staat Californië - onder bewind van gouverneur/acteur Arnold

Schwarzenegger - geldt het principe van ‘three strikes out’.

Als je daar voor drie zaken veroordeeld bent, ongeacht de ernst van het delict, kom je niet meer vrij. Zelfs wanneer het om het stelen van een pak waspoeder gaat. Dat gaat mij duidelijk te ver.

 

Een moordenaar wandelt hier gemiddeld genomen na zes jaar de gevangenispoort uit en doodslag leidt tot gemiddeld 3,3 jaar vast- zitten.

En dan heb ik het nog niet eens over de vervroegde invrijheid- stelling, welke sinds 1987 niet meer als gunst, maar als formeel recht van veroordeelden geldt.

Joost Eerdmans - wethouder voor ‘Leefbaar Capelle’ en ex-kamerlid voor de LPF - pleit voor een verhoging van de minimumstraffen: tien jaar voor doodslag en twintig jaar voor moord. Vind ik persoonlijk geen slecht voorstel.

 

De alwetende rechter

In Amerika is de strafmaat veel nadeliger voor de daders en dat doet recht aan de gevoelens van het slachtoffer en de nabestaanden.

Het rechtssysteem wijkt af van de onze.

 

 

 

147

De manier van rechtspreken loopt daar via het jurysysteem. Voordeel daarvan is dat een groep willekeurig gekozen burgers zich over een strafzaak buigt.

Hier hangt het vonnis af van een ‘deskundige’ niet-democratisch gekozen rechter af, die dikwijls geen rekening wenst te houden met de boze, verdrietige en angstige gevoelens van het slachtoffer en de nabestaanden.

Daarnaast is een rechter alleen aanmerkelijk vatbaarder voor de waan van de dag vergeleken met meerdere juryleden.

 

De voorbeeldfunctie van BN’ers

Ik ben geen fan van Jan Mulder. Eind 2011 wist hij me weer te irriteren. Nederlands-elftal-voetballer Nigel de Jong raakte opnieuw in opspraak na de zoveelste gewelddadige overtreding op een tegenspeler. Dit keer presteerde de voetballer het om een dubbele beenbreuk vlak onder de knie te veroorzaken bij Ben Arfa, een Frans- Tunesische aanvaller.

Volgens ex-profvoetballer Mulder is de kans groot dat het slachtoffer nooit van zijn leven meer op het veld zal staan. ‘Het slachtoffer mag zelfs van geluk spreken als hij uiteindelijk nog normaal kan lopen,’ aldus Mulder in een aflevering van De Wereld Draait Door. Volgens Mulder nam de Jong - door zo hard in te komen - willens en wetens het risico dat hij zijn tegenspeler zou kunnen invalideren. Op de beelden is duidelijk te zien dat het om een ingecalculeerde geweld- dadige actie ging. Desondanks vindt allochtonenknuffelaar Mulder een schorsing van maximaal twee wedstrijden op zijn plaats. Hij verklaarde bagatelliserend en daarmee Nigel de Jong vrijpleitend:

‘Tja, dat is voetbal.’

 

Voetbalcolumnist Hugo Borst is duidelijk wars van politiek-correct geneuzel en kwalificeerde de voetballer tot crimineel. Ik kan me herinneren dat Volkskrant-columnist Mulder bij Barend en Van Dorp vaak zo lyrisch over de Surinaams-Nederlandse voetballer Clarence Seedorf kon praten. Op een gegeven moment was Seedorf daar te gast en die uitte zijn frustratie over zijn criticasters. Al snel werd duidelijk dat de donkere voetballer alle hoeken van de kranten

 

 

 

148

afspeurde op zoek naar kritiek over zijn persoontje. Mulder reageerde toen met: ‘Maar Clarence, dat heeft een grootheid als jij toch niet nodig?!’ Mulder: altijd overdreven sympathiek tegenover onze getinte medelander én progressieve politici, maar meedogenloos tegenover mensen met een rechtser standpunt dan hijzelf.

 

Naast zijn bijdrage in het veld schenkt Seedorf geld aan goede doe- len. Met die doelen doet de voetballer natuurlijk goed werk. Tijdens belangrijke EK- en WK-wedstrijden was Clarence wat minder doel- gericht. Er gingen nogal wat penalties naast of over (‘Nee, wacht maar die neem ik wel!’)

 

Seedorf’s ego is net zo groot als zijn penalty-missend vermogen. (Kluun, auteur ‘Komt een vrouw bij de dokter’, 2003)

 

De gedrongen Surinaamse profvoetballer schreef als begin dertiger - evenals Kluivert - een boek over zijn leven. Is het geen vorm van zelfoverwaardering wanneer jonge topsporters een biografie schrijven? De ‘broekies’ hebben nog minstens twee derde van hun leven voor zich, maar vinden zichzelf nu al bijzonder interessant door een ‘schat’ aan levenservaring. Het heeft alles te maken met een extreem libido.

 

Rood licht

Kluivert deed het minst zijn best om een goed voorbeeld te geven aan zijn fans. Reed - zonder rijbewijs - als 20-jarige door het rode licht en doodde daarbij een andere automobilist. Een week later werd de voetballer alweer aangehouden terwijl hij door rood reed. Werd een paar keer in verband gebracht met groepsverkrachtingen, maar dat kon niet overtuigend worden bewezen. Is diverse malen met een verhoogd promillage aangehouden. Heeft waarschijnlijk nog meer geflikt dat - gelukkig voor Kluivert - buiten het zicht van de politie is gebleven. Beweerde een paar jaar terug in een sportuitzending met Matthijs van Nieuwkerk en Wilfried de Jong - waarin hij zijn auto- biografie kwam promoten - dat hij de familie van het slachtoffer zijn

 

 

 

149

excuses had aangeboden.

Dat bleek - na onderzoek van de twee journalisten - grote onzin te zijn.

De domme Surinaams/Antilliaanse voetballer heeft mazzel dat hij

met voetbaltalent is geboren. Anders was hij waarschijnlijk in de goot geëindigd.

 

En wat te denken van Edgar Davids? Een man met een extreem kort lontje. Stond zowel binnen als buiten het veld bekend als pitbull. Verpestte samen met ‘partners in crime’ Kluivert en Seedorf regelmatig de sfeer in het Nederlands elftal. Het trio intimideerde de toenmalige bondscoach Dick Advocaat door allerlei belachelijke eisen te stellen. Ik heb Davids meerdere keren horen spreken over ‘racisme’ in de voetballerij. Wanneer hij niet opgesteld werd dan was er

volgens hem altijd sprake van ‘discriminatie’. En ook onlangs in de affaire met de RvC van Ajax liet Davids weer van zich spreken. Voetbalicoon Cruijff zou Davids racistisch beledigd hebben door te stellen dat de zwarte voetballer aangesteld zou zijn in de raad van- wege zijn huidskleur. Gesteld dat Johan dat gezegd heeft, dan zie ik het probleem nog niet. De voetballegende is gewoon recht door zee en mag hij dat dan niet tegen een neger zijn? Ik vermoed dat Davids niet om zijn flexibiliteit en medemenselijke eigenschappen geselec- teerd is. We leven nou eenmaal in een land waar positieve discri- minatie nog steeds hoogtij voert. Verder heeft Davids losse handjes

en heeft hij al meerdere ex-vriendinnetjes mishandeld. In 2011 stomp- te hij zelfs een onbekende vrouw in een Amsterdamse bioscoop in de rug en in het gezicht. Zijn toenmalige vriendin, Olcay Gülsen, een Nederlandse modeontwerpster, nam het voor Davids op en pro- beerde daarmee de negatieve publieke opinie wat bij te stellen. ‘Hij is zo lief en dames; hij heeft zo’n fantastisch lijf...’ Alsof dat laatste ertoe doet... ‘Nou, dan is het inderdaad een toffe peer!’

Mijn vader - die snel geneigd is in zielige verhaaltjes te geloven - nam het tijdens een namiddagborrel voor Davids op (‘Cruijff zal wel gediscrimineerd hebben’).

 

Genoemde spelers werden vereerd als helden, maar gedroegen zich

 

 

 

150

als nare, verwende mannetjes. Ze kregen alles in hun leven; geld, roem, aandacht van vrouwen etcetera, maar voelden zich achter- gesteld en gediscrimineerd omdat ze een keertje niet opgesteld werden. Of misschien voelden ze zich niet gediscrimineerd, maar waren ze zich terdege bewust van de gevoeligheden in Nederland. Met beschuldigingen van racisme aan het adres van de trainer probeerden Davids, Kluivert en Seedorf de media achter zich te krijgen om daarmee de macht in het Nederlands elftal naar zich toe te halen. ‘Racisme’ was en is nog steeds een interessante troefkaart waarmee je iemands imago kapot kunt maken.

Opvolger van Advocaat - ex-topvoetballer ‘Marco van Basten’ - koos eieren voor zijn geld en selecteerde de arrogante oproerkraaiers simpelweg niet.

 

In die tijd had je ook nog een andere topper - die iets minder bekend was; Winston Bogarde. Enkele gevleugelde uitspraken van hem:

‘Deze neger buigt voor niemand’ (kom op Winston, we leven niet meer in het slavernij-tijdperk) en ‘Ik ben trots op mijn huidskleur’ (omgekeerd mag een blanke dat niet zeggen, dat wordt direct als racistisch uitgelegd). Bogarde sloot in de nadagen van zijn carrière een lucratief contract waarbij hij tonnetje rond het veld kon betreden.

 

Ook op andere terreinen wordt te vaak een verkeerd voorbeeld gegeven door Nederlandse topsporters of artiesten met exotisch bloed.

De Marokkaanse K1-fighter Badr Hari geeft op de grond liggende tegenstanders soms nog een schop na, zelfs wanneer de scheids- rechter tussenbeide is gekomen. Dat flikte hij onder andere bij de Surinaamse Nederlander Remy Bonjasky, een vechter voor wie ik veel respect heb.

Hari heeft al diverse veroordelingen wegens mishandeling op zijn naam staan. Heeft vorige week (juli 2012) in een uitgaansgelegenheid in Amsterdam - met zijn Marokkaanse kornuiten - een blanke reisondernemer zwaar geïnvalideerd. De voet van het slachtoffer is compleet weggedraaid en zijn tanden is hij kwijt, naast diverse

andere letsels. Het bekende uitgaansritueel van Badr (de zoveelste

 

 

 

151

cliché-Marokkaan) is als volgt: de kickbokser loopt een club binnen met zijn Marokkaanse vriendjes en zoekt ruzie. Vervolgens rammen en trappen ze iemand gezamenlijk in elkaar. Lekker recreatief bezig zijn heet dat. De portiers durven hem de toegang niet te ontzeggen en niemand durft aangifte te doen. Op deze manier kan deze gestoorde, racistische en sadistische klootzak gewoon zijn gang blijven gaan. En bovendien is het bij groepsaftuigingen altijd moeilijk te bewijzen wie het grootste aandeel heeft gehad.

De vuisten en voeten van de professionele K1-vechter zijn wapens dus feitelijk heeft Badr al meerdere pogingen tot doodslag op zijn naam staan.

 

Hari verliet zijn zwangere vrouw een aantal weken geleden voor voetbalvrouw Estelle Cruijff (de ex van Ruud Gullit). Het nichtje van Johan Cruijff - die aanwezig was bij de afranseling van de blanke reisondernemer - is volwassen en moet zelf haar keuzes kunnen maken. De blondine legde mogelijk zelfs een valse verklaring tegenover de politie af omdat zij ten onrechte beweerde dat Hari geen geweld had gebruikt. Estelle bleek Gullit al veel langer dan een jaar met de Marokkaanse K1-vechter bedrogen te hebben en wie weet ook met andere bad boys. Tja, Gullit was vroeger 'hot' en natuurlijk goed voor de centen. Nu noemt mevrouw 'de shopaholic' de ex-voetballer een sukkel en wil ze graag weer een nieuwe uitdaging.

Estelle valt kennelijk op exotische criminelen (‘Ja, maar hij is zo lief!’ en ‘Ik voel me zo veilig in zijn gespierde armen!’). Het oppervlakkige gangsterliefje zal je dochter, moeder of zus maar zijn.

Badr Hari vecht onder de Marokkaanse vlag, terwijl Nederland hem groot heeft gemaakt. Nederland is goed voor de opleiding en de centen, maar de straatvechter voelt zich gevoelsmatig verbonden met Marokko, waar hij niet eens geboren is. Het zoveelste voorbeeld van hier wonen, en van daar dromen. In de Mocro-straatscene wordt Hari gerespecteerd als een ware grootheid.

 

En natuurlijk niet te vergeten de Marokkaanse rapper - Appie - de held van vele jonge Marokkanen en Nederland en die in zijn liedjes oproept tot revolutie, intifadah en geweld. Alsof die rotschoffies hier

 

 

 

152

onderdrukt worden. Ook deelde de rapper in een tv-uitzending mee:

‘Als ik Wilders op straat tegenkom dan is hij van mij.’ Een voor- spelbaar dreigement van een man van Marokkaanse komaf.

En de cabaretier Najib Amhali schijnt door te moeten kunnen gaan voor de voorbeeld-Marokkaan. Op het eerste gezicht een grappig mannetje met een sympathieke uitstraling.

Echter, als er iets tegenzit slaat het humeur van de komiek als een blad aan een boom om. Volgens mijn ex-zwager Xander - die bij een autobedrijf werkt - bedreigde en schold hij het voltallige garage- personeel uit toen bleek dat zijn carburateur kapot was. Het zat meneertje effe niet mee.

 

Ex-bokser Regillio Tuur is ook alweer zo’n voorbeeld van een Surinaamse sporter met een uiterst kort lontje. Kwam regelmatig in het nieuws vanwege mishandeling van zijn vrouw of vechtpartijtjes in uitgaansgelegenheden. Probeerde ooit de interviewer en het publiek in een talkshow te overtuigen met de woorden: ‘Ik ben heel intelligent (het bleef stil), ik ben echt heel intelligent hoor’ (publiek kon zich niet meer inhouden en er werd gelachen). Ik heb respect voor Tuurs sportieve carrière maar niet voor zijn zelfkennis.

 

Dit zijn slechts een paar voorbeelden van exotische sporters of artiesten die zich God wanen en niet bepaald het juiste voorbeeld geven.

Het is toch vreemd dat de reputatie van bijvoorbeeld Kluivert tot mythische proporties kon uitgroeien, terwijl hij zich buiten het veld als een loser gedroeg. Het zegt wat over onze normen en waarden als voetbal kijkend publiek. Als je een redelijk balletje kunt trappen (voetbal is mijns inziens een overgewaardeerde sport, cabaretière Karin Bloemen vergeleek de Nederlands elftal-spelers zelfs met moderne gladiatoren) of om een andere reden in het centrum van de belangstelling staat, dan kom je overal mee weg.

 

En dan het EK 2012. Het verbaasde mij dat crimineel en professioneel bottenbreker Nigel de Jong gewoon weer werd opgesteld (in elk

geval tegen Denemarken). Ik schaam me kapot voor zijn eerdere

 

 

 

153

gewelddadige uitspattingen op het veld. Verder zijn er diverse spelers (met een dubbel paspoort) die weigeren ons volkslied te zingen. Nederlandser kan bijna niet. Ze krijgen hier alles wat een mens zich maar kan wensen en hebben aan Nederland te danken dat ze tot een topvoetballer zijn uitgegroeid, maar zodra ze de kans krijgen kotsen ze op onze cultuur.

In elk ander land zou de weigering om het volkslied te zingen on- herroepelijk tot een verwijdering uit de selectie leiden. In diverse landen ben je je leven dan zelfs niet meer zeker. Ik heb niets tegen een kleurrijk elftal, zolang de spelers zich normaal en fatsoenlijk

gedragen. Maar dat is helaas niet altijd het geval.

 

 

 

Van veilig naar onveilig in eigen land

In voormalig Joegoslavië woedde in de jaren negentig een bloedige burgeroorlog. Mensen die uiterlijk, innerlijk en cultureel niet van elkaar verschillen stonden elkaar op een dag - op grond van verschil in afkomst - naar het leven. Een burgeroorlog valt hier in de toekomst ook niet uit te sluiten, gezien het aanhoudende geweld van alloch- tonen tegen autochtonen. Nuchterheid, is de reden dat de vlam hier nog niet in de pan geschoten is.

 

Nederland was tot dertig jaar geleden een van de veiligste landen ter wereld. De vreedzame studentenbezetting van het Amsterdamse Maagdenhuis in 1969 werd hier als een van de heftigste gebeurte- nissen van het decennium beschouwd. Maar de tijden zijn veranderd. Regelmatig worden we opgeschrikt door moord, doodslag of mis- handeling. Joes Kloppenburg. Meindert Tjoelker, Marianne Vaatstra, Nienke Kleiss, René Steegmans. Sedar Soares, Maja Bradaric, Hans van Wieren, Manuel Fetter en Floor Garst. Allen verwerden zij tot straattegeltjes. En het scheelde niet veel of ik was ook zo’n tegeltje geworden. Tien namen (uit een veel langere lijst) van onschuldige mensen die het afgelopen decennium het leven lieten door zinloos geweld. Deze namen staan mogelijk nog in uw geheugen gegrift omdat de corresponderende misdrijven grote gevoelens van onrust

en onveiligheid teweegbrachten.We zijn met z’n allen enorm

 

 

 

154

afgegleden.

Een aantal opmerkelijke zaken en rechterlijke dwalingen.

 

- Regelmatig worden we opgeschrikt door geweld, waarbij een groep jongeren een toevallige passant molesteert.

Soms kunnen de daders achterhaald worden, maar leveren de ver- horen weinig op omdat de schoften zwijgen. In veel gevallen spreekt de rechter de complete clan dan vrij van doodslag omdat de fatale schop of steek niet gelinkt kan worden aan een dader.

Dat de hele groep heeft meegewerkt aan de barbaarse ‘moord’ doet niet ter zake. Maakt het eigen wel uit wie de laatste trap heeft gegeven? Met elke klap, schop of steek neem je het risico dat bij het slachtoffer voorgoed het licht uitgaat. Bovendien zou medeplich- tigheid (de andere groepsleden houden de dader niet tegen) bestraft moeten worden.

 

-Een jong meisje verzet zich gillend tegen uithuwelijking en wordt in een auto meegenomen. De politie kan niets ondernemen omdat er geen aangifte wordt gedaan. Tja, Nederland beschermt haar kwets- bare burgers goed!

 

- Dat geweld niet altijd voorkomen kan worden is een feit.

In Almere en omringende plaatsen steekt een donker getinte man willekeurig mensen dood of zwaargewond. Hij valt eveneens een tuinierende man aan die door de verwondingen invalide raakt.

Het is een van de vele voorbeelden van geweld dat niet is uitgelokt. Motieven? Verklaring? Geweld om het geweld. Krankzinnigheid.

 

- In Biddinghuizen werd de negenjarige Jelle Stronkhorst door twee Marokkaanse jongens van tien en veertien jaar in coma geslagen. Hij kreeg klappen en schoppen tegen zijn hoofd na een ‘verkeerde’ opmerking. In Amerika kreeg Jelle speciale zuurstoftherapie die hem uit zijn coma moest doen ontwaken. Volgens zijn moeder ging het met Jelle daar met kleine stapjes vooruit: de pechvogel kon op een gegeven moment zelfstandig zijn hoofd rechtop houden, zijn slik- reflex verbeterde en hij reageerde met een lach op vragen uit zijn

 

 

 

155

omgeving. Ik heb de afgelopen maanden niets meer over eventuele resultaten gelezen en geen bericht is in dit geval slecht bericht. Ondanks de ernst van het misdrijf is de zaak tegen de misdadige tieners geseponeerd: de jongste was te jong voor rechtsvervolging en tegen de oudste was volgens justitie onvoldoende bewijs.

En alweer zegevierde het recht in ons naïeve polderlandje!

 

- Een man brengt zijn vrouw met 52 messteken om het leven. De rechter oordeelt dat het om doodslag gaat en geeft acht jaar cel. Hoe is het mogelijk? Als je iemand zo vaak steekt dan ben je wel een tijdje bezig en kun je niet meer van een emotionele opwelling spreken. De vrouw van de man moest en zou sterven en dus is er - mijns inziens - sprake van moord.

 

- Naar aanleiding van de aanslagen op de Twin Towers in 2001 werd er een opiniepeiling onder moslims in Nederland gehouden. Maar liefst 2/3 van de ondervraagden had volledig of gedeeltelijk begrip voor de terroristische actie.

 

- Elk jaar duiken er honderden meisjes onder uit angst voor de terreur van hun familie en vallen er veertien doden door eerwraak. Moslimmannen accepteren niet veel van hun vrouw. Soms worden moslima’s al in elkaar gebeukt als hun blik - per abuis - die van een andere man kruist. Voor de islamitische mannen gelden kennelijk andere regels. Het ziet overdag, maar met name ‘s avonds, zwart van de moslims in hoerenbuurten. Zo ook op de Achterdam in Alkmaar. Het stikt daar van de Marokkanen en Turken van jong tot oud.

Verder brengt onze Marokkaanse bevolkingsgroep onevenredig vaak pooiers voort. De meeste moslims accepteren weinig van hun vrouw, vriendin of zus.

Ik bekeek in 2010 de cultfilm ‘Gegen die Wand’ over Turkse alloch- tonen in Duitsland. Daarin was een moslim van plan zijn eigen zus te vermoorden omdat ze tijdens haar huwelijk was vreemdgegaan. De hoofdrol werd vertolkt door Birol Ünel. Hij speelde de echtgenoot

van de zus van de moslim.

Ünel - een moderne Turk spelend - ging op bezoek bij zijn moord-

 

 

 

156

lustige zwager en zei dat hij de moordplannen op zijn Turkse vrouw niet begreep. ‘Maar jullie hebben toch dezelfde moeder?!’ Dit korte eenvoudige zinnetje toont de idiotie van eerwraak aan.

Moslims zitten vaak gevangen in hun eigen primitieve cultuur. Ze

‘moeten’ moorden om de eer van de familie hoog te houden. Het alternatief is beschimpt te worden door vrienden en familie.

Zo houdt een starre, achterlijke cultuur met rare sociale codes het geweld in stand.

 

- Via een chatsite worden drie homo’s naar een industrieterrein in Geleen gelokt. Daar aangekomen worden ze bijna doodgeslagen door een grote groep Marokkanen.

 

- Marokkaanse jochies schieten een ijzeren pijltje in het oog van een postbode. De jonge straatterroristen kunnen in Nederland niet veroordeeld worden omdat ze minderjarig zijn. Een volwassen daad vraagt om een volwassen straf, maar leg dat maar eens aan een Nederlandse rechter uit. Marokkaanse straatcriminelen zijn uit- stekend op de hoogte van de werking van ons rechtstelsel.

Het komt regelmatig voor dat minderjarige ‘schoffies’ de laatste doodschop (mogen) geven, de fatale messteek zetten of zelfs de dodelijke kogel afvuren. Zo krijgen zij respect bij hun oudere broer- tjes en ‘gangmembers’ zonder het risico dat ze (zwaar) gestraft worden.

 

- In Rotterdam plast een Antilliaanse jongeman tegen de gevel van een huis.

De 45-jarige Turkse bewoner van het huis maakt daar een opmerking over. Een van de mannen uit het groepje haalt een wapen uit de auto en opent het vuur op de bewoner en zijn achttienjarige zoon. Beiden raken ernstig gewond.

 

- Juwelier en sigarenboer zijn anno 2012 zeer riskante beroepen. Berovingen zijn in die sectoren aan de orde van de dag. Soms wordt een juwelier of sigarenboer meer dan een keer door dezelfde daders beroofd. De juwelier op ‘t Rokin in Amsterdam was onlangs al veer-

 

 

 

157

tien keer het doelwit.

Dat betekent een torenhoge verzekeringspremie.

Je hebt mazzel als je - als juwelier, sigarenboer of wat dan ook - niet aanwezig bent tijdens de overval van je zaak.

Dan slaan ze alleen je hele winkel aan gort middels een ramkraak, of ze rijden een wagen met bullbar je zaak binnen. Maar dan blijf je tenminste nog uit één stuk.

 

- Een man die betrokken was bij een woningoverval solliciteerde erna met succes bij het Openbaar Ministerie. Je kunt je afvragen wat voor veiligheidsbeleid daar wordt gevoerd als zelfs (ex-)criminelen er binnen kunnen dringen.

Op de radio vernam ik dat de man zwaar gestraft is voor zijn mis- daad (betrokkenheid bij de woningoverval): maar liefst twee weken voorlopige hechtenis! Tja, dat schrikt af.

 

- Van de Indiase mentaliteit kunnen we hier nog wat leren. De autori- taire uitstraling van de politie gecombineerd met de angst voor een zware straf houdt de (arme) burger in het gareel. Bovendien heerst in India een schaamtecultuur waarbij criminelen hun familie en vrien- den kwijtraken. In de Marokkaanse gemeenschap hier verloopt dat anders. Ik krijg de indruk dat gewelddadige Mocro’s niet door hun ouders gecorrigeerd worden. Ga ik te ver als ik denk dat die engerds

- na hun celperiode - thuis als helden onthaald worden? Het zou mij niets verbazen gezien het feit dat er door een Marokkaans/Amsterdamse vader zelfs een stille tocht werd georga- niseerd voor zijn zoon die omkwam bij een gewelddadige overval.

 

- Peter R. de Vries zei het al na afloop van een aflevering van zijn misdaadprogramma: ‘Sommige mensen - de grijze muizen onder ons

- zijn te laf om een misdaad (anoniem) te melden, zelfs wanneer ze in de verste verte niets met het misdrijf te maken hebben.’

Het is je burgerplicht om een misdaad bij de politie te melden.

 

- Een Afrikaanse Nederlander - die nog maar amper in het bezit is van een verblijfsvergunning - gaat aan de slag als tuinman bij een

 

 

 

158

Hollands echtpaar. Een paar maanden later overvalt hij zijn werk- gevers midden in de nacht met hulp van een vriend . Hij schiet het echtpaar direct dood. Ik zag de reconstructie van deze vreselijke gebeurtenis op ‘Opsporing Verzocht’. De tuinman is gepakt, maar zijn kompaan is nog steeds voortvluchtig.

 

- Zes jongemannen zitten in een auto en rijden hard door een steeg, waarbij een jongen en zijn moeder net op tijd kunnen wegspringen. De jongen geeft een klap op de auto. Moet in zo’n geval kunnen, zou

je menen. De bestuurder vindt van niet. De inzittenden stappen uit en molesteren de jongen en zijn moeder. De ambulance moet er aan te pas komen. Uitspraak rechter voor de hoofddader: een voorwaarde- lijke (!) taakstraf van dertig uur plus een boete van 480 euro die door moet gaan voor een medische schadevergoeding. De grootste kloot- zak uit het gezelschap hoeft dus niet eens te zitten. Hij krijgt niet eens vuile handen, omdat de straf voorwaardelijk is. The punishment suits the crime? Het kan nog veel erger.

 

- Twee stomdronken mannen ranselen in december 2008 twee bezoe- kers van de Achterdam in Alkmaar (prostitutiezone) af middels vuistslagen, knietjes en kopstoten. Vervolgens nemen ze de porte- monnee en pasjes af.

De 22-jarige dader komt er met twee maanden voorwaardelijk en een taakstraf vanaf. De 41-jarige mededader - die al voor de duur van twee jaar in een inrichting voor stelselmatige daders is opgenomen - krijgt zes maanden voorwaardelijk opgelegd. Dat betekent dus geen straf als hij zich verder goed gedraagt of beter gezegd; wanneer zijn gewelddadige gedrag buiten het zicht van de politie blijft.

 

Er is onlangs een enquête onder de bevolking gehouden. Uitslag: de burger vindt de straffen veel te laag. Op Stemwijzer.nl stond de vraag: ‘Moet er zwaarder worden gestraft bij zware delicten?’ Maar liefst 86 procent van de mensen - dat is dus praktisch heel Nederland

- van GroenLinks tot en met de PVV - beantwoordde die vraag met

‘ja’. Toch weigeren wereldvreemde rechters naar die maatschappe- lijke schreeuw om ‘law and order’ te luisteren.

 

 

 

159

‘Hoge celstraffen helpen niet’ zeggen ze in koor. Maar voor wie helpen ze niet? Joost Eerdmans zei in een interview: ‘Lage straffen worden veroorzaakt door een rechterlijke macht die zich nog steeds niet bewust is van de maatschappelijke roep om strengere straffen.’

Ik ben het niet met hem eens. Nederlandse rechters weten gerust wel wat er speelt onder het volk. De waarheid is dat ze stronteigenwijs zijn en zich verheven voelen boven de ‘common man’ die niet

‘intellectueel’ genoeg is voor het verkondigen van een intelligente mening en niet genoeg verdient om te kunnen pochen met exclusieve wijnen zoals zij doen. En wie schetst mijn verbazing tijdens het lezen van een artikel in de NRC? Door slechte regie en dito informatie- voorziening binnen justitie en politie worden strafzaken niet afge- handeld, blijven boetes onbetaald, worden aangiftes niet behandeld en zitten criminelen hun straf vaak niet uit. Dat is de conclusie van een onderzoek van de Algemene Rekenkamer.

 

‘Tweespalt creëren’ is het toverwoord

- Al Qaeda vindt - zo blijkt uit 'n artikel van het internetblad ‘Inspire’ - dat het Westen, waaronder Nederland, zich moslim-onvriendelijk opstelt en roept op tot aanslagen.

Arabische zenders zoals Al Jazeera schetsen een sensationeel somber beeld van de situatie waarin moslims hier verkeren. Zij gooien olie op het vuur door te beweren dat moslims hier achtergesteld, bedreigd en mishandeld worden.

Het zoveelste voorbeeld van de sterke verbondenheid onder moslims en de neiging om problemen met geweld te bestrijden.

Het probeem is dat de meeste Nederlandse moslims een schotel op het dak hebben en zich door Al Jazeera laten ophitsen.

Langs die weg worden potentiële terroristen gekweekt.

 

Volgens terreurbeweging Al-Qaeda zijn autobommen een effectief ontregelingsmiddel. Uit het artikel blijkt dat de extremisten er goed over nagedacht hebben. 'Voor maximaal effect,' zo stelt de schrijver,

'is het verstandig om een zo groot mogelijk voertuig te gebruiken. Indien mogelijk, maak metalen zwaarden vast aan de wielen voor extra effect of op de koplampen, want dan raak je de mensen vol op

 

 

 

160

hun lichaam. De zwaarden hoeven niet scherp te zijn. Want op het moment van impact snijden zelfs botte zwaarden gemakkelijk door lichamen heen. Daarnaast is het belangrijk om een drukke plek voor de aanslag uit te zoeken. Voetgangerszones in het centrum van steden verdienen de voorkeur. Om zo veel mogelijk slachtoffers te maken, rijd zo hard mogelijk in op de meute!'

Ook adviseert de schrijver om wapens mee te nemen. ‘Als je vast komt te zitten, kun je alsnog mensen afmaken.’

In een ander artikel lees ik adviezen voor de amateuristische jihadisten die een gijzelingsactie ondernemen. ‘Zaai angst met een simpel stanleymes en houdt de gijzeling langdurig.’

Ook in Nederlandse moskeeën wordt regelmatig haat gepredikt. Desondanks is hier nog nooit een moskee gesloten. Ook is er nooit een imam om die reden het land uitgezet. Hollanders houden het hoofd graag koel.

Ik heb ook nog nooit vernomen dat er hier ergens een hoofddoekje is afgetrokken, wat je wel zou mogen verwachten gezien de pesterijen en het geweld van moslimjongeren tegen autochtonen.

 

- De intolerantie van moslims bleek ook uit de volgende krantenkop:

‘Asielzoeker wordt vaak bedreigd’.

 

Uit een recent onderzoek van de Stichting Gave blijkt dat christenen in Nederlandse asielzoekerscentra regelmatig worden bedreigd of mishandeld door islamitische

 

medebewoners. Sommige moslims zitten amper aan het begin van

hun asielaanvraag of ze tonen al aan met geweld de dienst in ons land te willen uitmaken. De Tweede Kamer wil dit probleem nu eindelijk aanpakken. Dat dit al veel langer aan de gang is lijkt me

duidelijk. Desondanks heeft het de onverdraagzame moslims geen windeieren gelegd en kregen ze stuk voor stuk een verblijfs-

 

 

 

161

vergunning.

- De burger wordt regelmatig opgeschrikt door criminelen die ont- snappen tijdens een proefverlof. Hoe dom, naïef en weinig mee- levend met de slachtoffers of nabestaanden zijn onze rechters? Je laat gewelddadige pooiers, verkrachters en moordenaars toch niet zelf bepalen of ze bereid zijn terug naar hun cel te keren? Je kunt daar niet op hun vertrouwen, dat snapt een kind. Daar zijn ze namelijk crimineel voor.

 

- Inbrekers sloten een bejaarde vrouw op in een kast. De vrouw stierf door zuurstofgebrek. De hoofddader werd veroordeeld tot slechts vijf jaar cel, maar kreeg al snel een enkelbandje. Die knipte hij door waar- door hij nu voortvluchtig is. Leve het Nederlandse recht!

 

- Een aantal negers pleegden een overval op een Hollandse vrouw van zesentachtig jaar . Ze werd in haar eigen huis in coma geslagen.

 

- Een vrouw werd bedreigd door haar nieuwe Antilliaanse buurman. Hij bedreigde de ziek thuis zittende vrouw en haar zesjarige doch- tertje met de dood omdat hij geen pottenkijkers overdag wilde hebben wanneer hij drugs dealde.

 

- Relmarokkanen steken regelmatig auto’s in brand (afgekeken van hun soortgenoten in de ‘banlieus’ in Parijs). En wie betaalt de schade? In Nederland hoeft de dader alleen maar te betalen indien hij of zij financieel capabel is en dat zijn deze ‘gasten’ meestal niet. De ver- zekering keert ook niet uit dus het komt erop neer dat de slachtoffers domme pech hebben en zelf voor de schade mogen opdraaien.

 

- Ik had een paar jaar terug een interessante date met een hoofd- agente van korps Amsterdam-Amstelland. Het gesprek ging al snel over haar werk. De hoofdagente uitte haar bezorgdheid over de criminaliteit onder met name Marokkanen, Surinamers en Antilli- anen. Ze zei: ‘Als er geen Marokkanen in Amsterdam woonden, zou de politie thuis kunnen blijven.’ De gepromoveerde diender voor- spelde dat het volledig uit de hand gaat lopen wanneer de politiek

 

 

 

162

niet ingrijpt. Er zijn in de grote steden inmiddels diverse no-go-area's. Niet alleen voor burgers, maar ook voor de politie. We dachten altijd dat die alleen in andere delen van de wereld bestonden zoals de VS, Zuid-Amerika, Afrika, zeg maar de rest van de wereld met uitzon- dering van een paar Westerse landen. Maar de tijden zijn veranderd. Door de globalisering doet Nederland nu ook mee op dit punt want de massa-immigratie heeft ons veel meer en veel zwaardere crimi- naliteit gebracht.

 

- Antilliaanse en Marokkaanse jongeren plegen - hand in hand - over het algemeen domme misdaden, waarbij het geweld het intellect van de daders ruimschoots overtreft. Het gaat de ‘streetgangsters’ om de daad en niet zozeer om het geld, want meestal wordt hooguit een paar tientjes buitgemaakt bij een (huis) overval of inbraak. Achterliggende gedachte?

Met een crimineel cv maken de schoften indruk op vrienden en jongere buurtgenoten. Op die manier fokken ze elkaar op en wordt gewelddadig gedrag nagebootst en overgedragen op hun jongere broertjes.

 

- Ons leefklimaat wordt niet alleen verpest door fysiek geweld. Ver- baal geweld hakt er ook in. Stel dat de kinderen van uw onderburen

u dagelijks voor kankerhoer of christenhond uitmaken. Je kunt er niet veel tegen doen, want aangiftes tegen verbaal geweld neemt de

politie niet serieus. De aantoonbaarheid is een moeilijke kwestie. En al zou het uiteindelijk tot een veroordeling komen; denkt u dat u van het getreiter af bent? De straf zal hooguit een vermaning van de rechter of een middagje schoffelen betekenen. Daarna komen die schoffies weer thuis en wat gebeurt er dan? Je roept ellende over je af als je het opneemt tegen allochtone straatgasten. Je staat in zo’n situatie helemaal alleen.

 

Het is niet de eerste keer dat zo autochtonen de wijk uit gepest wor- den. Financieel raakt het slachtoffer aan de grond door een dure verhuizing in combinatie met het betalen van een hogere huur. Een koopwoning kom je in een verloederende wijk aan de straatstenen

 

 

 

163

niet meer kwijt. Worden dit soort mensen geholpen? Nee. In Neder- land is voor alles een potje, maar niet voor slachtoffers van aanhou- dend buurtgeweld. Deze mensen worden aan hun lot overgelaten, terwijl de straatterroristen buiten schot blijven en hun gedrag kunnen voortzetten.

 

- In Culemborg reed een wagen met Marokkaanse inzittenden op een groep Molukkers in na aanhoudende spanningen. Daarbij vielen zwaargewonden. Er werd vier jaar cel tegen de chauffeur geëist,

maar de wereldvreemde rechter vond een jaar wel genoeg. Een vreemde uitspraak, gezien de maatschappelijke impact. Een groep Marokkanen kon jarenlang de wijk terroriseren en dat leidde tot maatschappelijke onrust. Er vonden vele gewelddadigheden plaats. Zo raakte een Molukse vrouw zwaargewond bij een bomaanslag op haar woning.

 

- Ook de overige West-Europese landen kampen met integratiepro- blemen.

Zo heeft de Duitse minister Kristina Schröder van familiezaken kritiek op de vijandigheid van jonge moslims. De moslimjeugd scheldt volgens haar vaak autochtone Duitsers uit, zowel op school- pleinen als in de metro. Ze eist strenge straffen tot uitzetting toe. ‘We moeten net zo hard optreden als tegen vijandigheid ten opzichte van buitenlanders’, zei zij in de Duitse krant Bild. De agressieve houding komt volgens Schröder door een gebrekkige opleiding, verkeerde vrienden, machonormen in de familie en een islamitisch superiori- teitsgevoel. Het stoort haar dat bepaalde lieden de situatie verklaren door te stellen dat de samenleving niet vriendelijk genoeg is. Persoonlijk denk ik dat Nederland er beroerder aan toe is dan onze oosterburen. De Turkse moslims, die Duitsland in grote mate heeft, gedragen zich over het algemeen veel beter dan de Marokkaanse moslims, hoewel de criminaliteit onder Turken aanzienlijk hoger ligt dan onder autochtonen.

Ook het Verenigd Koninkrijk kampt met een integratieprobleem. Toen Wilders daar de toegang werd geweigerd, hield men rekening met de vele moslims die daar wonen. De autoriteiten waren bang dat

 

 

 

164

er gewelddadige protesten zouden plaatsvinden.

- Wie heeft toch die achterlijke term ‘zinloos geweld’ bedacht? Ja geweld is altijd zinloos voor het slachtoffer. Maar niet voor de dader; die is lekker recreatief bezig.

 

- Een Hollandse man staat achterin een tram. Hij ziet een Noord- Afrikaans ogende jongen telkens op de grond spugen. Hij besluit de jongen op zijn gedrag aan te spreken, maar had dat beter niet kunnen doen.

De jongen blijkt niet alleen te zijn. Hij fluit op twee vingers en zeven vriendjes komen vanuit de voorkant van de tram aanrennen. Het is net een roedel wolven. Er wordt vervolgens heftig geweld gebruikt. De man belandt op de intensive care maar overleeft het drama.

Twee leden van het groepje worden al snel opgepakt maar na een paar uur weer vrijgelaten. Het verbaast mij dat er nooit rellen onder Hollanders ontstaan naar aanleiding van dit soort racistisch geweld dat regelmatig op blanken gericht is (‘Kom, we gaan vanavond weer eens een autochtoontje pakken’). Dan was de politiek waarschijnlijk al eerder met maatregelen gekomen, want geweld trekt altijd aan- dacht en leidt vaak - hoe treurig ook - tot verbetering van de positie van de geweldpleger en zijn achterban. Als voorbeeld noem ik de Marokkanen, die al vele jaren voor veel overlast zorgen. Als gevolg daarvan hebben zij extra voorzieningen gekregen van moskeeën en buurthuizen tot snoepreisjes naar Marokko aan toe.

Met andere woorden, wie het hardst schreeuwt zal het meest vertroe- teld worden. Nederland heeft zijn verstand verloren.

Diezelfde dag hoor ik op de radio dat er ook nog eens drie afzonder- lijke schietpartijen zijn geweest ergens in Nederland.

 

- Rechters gaan er prat op dat ze hun persoonlijke emoties buiten een zaak houden en daarmee zogenaamd redelijk te werk gaan.

In feite is dat juist heel asociaal.

Het zou juist omgekeerd moeten zijn: rechters zouden straffen moe- ten opleggen, als ware het slachtoffer hun eigen zoon of dochter. Misschien dat er dan eindelijk eens recht gedaan wordt aan het enorme leed dat ontstaat bij (zinloos) geweld.

 

 

 

165

 

- In Alkmaar schopt de Bulgaar Sobol K. een prostituee bewusteloos. Camera’s leggen het geweld in de hoerenstraat van Alkmaar vast. Daarnaast tuigt hij een toevallig passerende medewerker van het peeskamerbedrijf af. Het mannelijke slachtoffer houdt daar een gescheurd trommelvlies aan over.

De Achterdam in Alkmaar ziet met name ‘s avonds zwart van de Turken en Marokkanen. Overdag naar de moskee, vrouwtje thuis op de bank en ‘s avonds met vrienden gezellig effe een hoer pakken.

Het vrouwelijke slachtoffer van de Bulgaar beweerde in de rechtbank dat de man (Sobol K.) haar regelmatig bedreigde, mishandelde en financieel uitbuitte.

De rechter legde een straf van vijf maanden op omdat het inmiddels drie jaar geleden is en de uitbuiting niet bewezen kon worden. Daarnaast moest de dader zeventig euro (!) schadevergoeding betalen. Zeventig euro staat toch bij lange na niet in verhouding tot de ernst van het delict?!

U ziet het; rechters zoeken naar redenen - hoe futiel en belachelijk ze ook mogen zijn - om gewelddadige mensen zo licht mogelijk te straffen. Ze zouden anders oordelen als het om hun eigen vlees en bloed ging.

En waarom was de zaak niet eerder behandeld? Waarschijnlijk omdat het geen prioriteit had bij de rechtbank dus die is zelf debet aan de vertraging, wat op haar beurt weer tot een lagere straf leidt. Dus de overbelasting van ons gerechtelijk systeem brengt geluk voor de daders van ernstige delicten.

 

- Op de Kanaalkade in Alkmaar springt een man na twee flessen wodka op auto’s, maakt een deuk in een passerende taxi en trapt een voorbij lopende vrouw in haar gezicht. De man voelde zich beledigd omdat ze ‘Nee dank je’ antwoordde op zijn vraag of ze seks met hem wilde. Daarna belaagt hij een stel en schopt nog een andere vrouw. Alsof dat niet genoeg is slaat hij daarna weer een andere vrouw een gebroken kaak en molesteert hij nog een voorbijganger. De uitspraak van de rechter: drie maanden voorwaardelijk, 180 uur taakstraf en

1200 euro schadevergoeding. Ik zeg het er maar weer bij maar een

 

 

 

166

voorwaardelijke celstraf betekent dus dat hij niet heeft hoeven brommen. Pas wanneer de dader in zijn proeftijd opnieuw (bewezen) de fout in gaat, kan de straf alsnog uitgevoerd worden. Het nieuwe delict moet dan wel van gelijkwaardige aard en ernst zijn als het oorspronkelijke delict.

En waar hebben wet het over indien de straf in werking treedt? Vijf weken schoffelen en een pietluttige schadevergoeding. Bij die vrouwen zit de angst er voor het leven in, maar met de psychische gevolgen van het slachtoffer houdt de Nederlandse rechter geen rekening.

 

De dader krijgt het signaal: ‘Mensen molesteren is hier minder erg dan een punaise stelen in mijn moederland of dat van mijn ouders.’ Om even het verschil te duiden; bij mijn veroordeling voor illegale Viagra-verkoop kreeg ik zes maanden voorwaardelijke celstraf, een taakstraf van 200 uur en een boete van 20.000 euro. Dit voor een zaak waarbij ik niemand geweld aandeed, maar enkel en alleen blije ge- zichten zag. Mijn hoofdzakelijk mannelijke klanten waren blij met mij omdat ze de belachelijk hoge Viagra-prijzen via de apotheek (circa tien euro per pil) niet konden betalen. Inkomensdelicten worden hier naar verhouding extreem veel zwaarder bestraft dan geweldsdelicten.

 

- Bij Pauw en Witteman zit een Hollandse vrouw die haar dochter is verloren. Het meisje werd vermoord door haar Surinaamse ex- vriendje die boos was omdat ze het uitgemaakt had. Krenkbaarheid is een belangrijker probleem onder allochtonen omdat het veel vaker dan bij Hollanders met geweld gepaard gaat.

 

- Gisteravond werd ik opgeschrikt door het zoveelste geluid van Marokkaans geweld. De omroep SBS had er zelfs een reportage aan gewijd. Het dorp Harderwijk blijkt al enkele decennia geterroriseerd te worden door een Marokkaanse familie inclusief de neven.

In Nederland is het mogelijk dat één gezin dertig jaar lang het woonplezier van een compleet dorp vergalt. De terreurstijl wordt met de paplepel ingegeven en van generatie op generatie doorgegeven.

De Berbers gooien er ramen in, lopen vervolgens naar binnen en

 

 

 

167

halen spullen weg. Verder niet te vergeten de gebruikelijke aftuig- praktijken en bedreigingen. Niemand in het dorp durfde in die dertig jaar aangifte te doen. Gelukkig werd die ‘spiraal van zwijgzaamheid’ onlangs verbroken.

De dochter van een bejaard stel pikte het niet langer en durfde het aan haar verhaal voor de camera te doen. Haar ouders werden sinds jaren lastiggevallen, bedreigd en beroofd. Vele ruiten moesten het ontgelden.

Maar dat is nog niet alles. Haar tachtigjarige vader was meerdere keren afgetuigd met een autokrik en ook haar moeder vormde het mikpunt van geweld. Met name de aftuiging van een autokrik vormde voor de dochter de laatste druppel.

 

De burgemeester van Harderwijk werd in de reportage om een reactie gevraagd. Hij beweerde niets te kunnen doen omdat de mensen geen aangifte deden. In zo’n zielig landje leven we dus. De burgemeester is op de hoogte van de jarenlange terreur van een en dezelfde Marokkaanse familie, maar kan niets uitrichten. Een erfenisje van ons ‘humane’ mensenrechtenbeleid.

 

- In Schiedam vermoordt een man zes mensen door met 147 km/h op hen in te rijden. Puur opzettelijk. De rechter geeft de man negen jaar celstraf. Netto dus zo’n zes jaar. Dat is slechts een jaar per moord.

 

- Regelmatig lees ik dat mensen uit hun buurt worden weggepest door Marokkaans tuig. Een paar maanden terug werd een lesbisch stel uit de Diamantbuurt in Amsterdam weggejaagd. Cohen onder- nam geen actie, behalve dan het drinken van het bekende kopje thee met de plaatselijke imam. Het is overigens niet de eerste keer dat er autochtonen door allochtonen uit hun buurt getreiterd werden, het heeft inmiddels grote vormen aangenomen.

 

- Ik reis - ik gaf het al eerder aan - graag door India, een fascinerend land. Omdat ik weinig centen heb, overnacht ik daar altijd in spot- goedkope hostels. Ik begon mijn reis altijd in Bombay (door de Indiërs Mumbai genoemd) en kreeg daar tijdens één van mijn be-

 

 

 

168

zoeken een vriendinnetje. Zij werkte in hotel Taj Mahal Palace. Een zeer luxueus hotel voor zakenlieden of rijke Indiërs.

Ik kwam er regelmatig om mijn Indiase vriendinnetje op te zoeken. Inmiddels kunnen we spreken van het ‘terreurhotel’ want een paar jaar geleden drongen Pakistaanse terroristen er binnen en zaaiden dood en verderf. De negen moslimradicalen bestormden nog diverse andere hotels, een Joods centrum en een treinstation. Ik kwam ook vaak op de andere terreurlocaties, waaronder de hotels en het trein- station. Er kwamen die dag 175 mensen om het leven, waaronder de negen daders. Een tiende aanslagpleger werd opgepakt. Het monu- mentale hotel Taj Mahal Palace - met zijn adembenemende schoon- heid - ging in vlammen op.

 

De meerderheid van de moslims is gematigd en tegen geweld, maar elke moslimgemeenschap - waar ter wereld dan ook - heeft een radicale afsplitsing. Die streeft naar macht door het zaaien van dood en verderf.

 

Je ziet het bijvoorbeeld in Iran. Daar bestond lange tijd een gematigd regime. Geleidelijk aan vond er radicalisering plaats en grepen de ayatollahs de macht.

Veel mensen onderschatten het gevaar van het moslim-extremisme in Nederland. Er zijn al diverse aanslagen in Europa gepleegd of verij- deld, waaronder een van de Hofstadgroep.

 

In Spanje en Groot-Brittannië zijn meerdere bloedbaden aangericht. Er is iets aan de hand met de islam en we hoeven er niet op te reke- nen dat orthodoxe moslims - als ze maar lang genoeg in Nederland zijn - zullen inbinden. Integendeel, ze zullen juist proberen om - verblind als ze zijn door hun geloof - steeds meer invloed en macht te krijgen.

 

Je kunt rustig zeggen dat in alle landen waar moslims wonen, vroeg of laat aanslagen zullen plaatsvinden. In Algerije werden tienduizen- den burgers op barbaarse wijze afgeslacht door extremisten.

Ooit leefden hindoes en moslims samen in Brits-Indië.

 

 

 

169

Door een burgeroorlog werd dit land opgesplitst in drie delen: India, Pakistan en Bangladesh. In 1998 werden kernproeven in Pakistan uitgevoerd. Een geleerde had namelijk kans gezien om belangrijke wetenschappelijke gegevens uit Nederland te smokkelen. Het zoveelste voorbeeld van onze achterlijke naïviteit.

 

Kijk verder naar Pakistan, Irak, Afghanistan, Jemen, de Palestijnen, Iran, Libanon, Saudi-Arabië, Libië, Soedan, Ethiopië, de Parijse banlieus, de Brusselse wijk Borgerhout, Antwerpen, Marseille, Utrecht Overvecht, Amsterdam-West etcetera. Geweld en nog eens geweld. Aanslagen en onderdrukking. Is dat wat wij hier willen?

 

Onlangs las ik in een Duitse krant dat vele tientallen blanke jihadisten de top van Al-Qaeda hebben bereikt. Zij kunnen - doordat zij minder opvallen - gemakkelijker een aanslag plegen in een westers land. Ook vanuit Nederland vertrekken regelmatig jonge moslims naar bijvoor- beeld Pakistan, Irak of Palestijns gebied om vandaaruit te kunnen strijden tegen westerlingen. Ik moet hierbij een kanttekening plaat- sen. De meeste moslims zijn alleen geestelijk verbonden met hun

‘broeders in nood’. Weliswaar haten vele islamieten Israël en de Joden, maar er is in feite weinig concrete steun voor de Palestijnse zaak. De omringende islamitische landen laten de Palestijnen liever creperen, dan dat ze zelf een hand uitsteken. Zo heeft het veel rijkere aangrenzende Jordanië - evenals de overige omringende landen - de mogelijkheid om Palestijnen een beter bestaan geven door ze op te nemen in hun natie. Dat gebeurt niet.

Zelfs geldelijke steun wordt maar mondjesmaat gegeven.

Hetzelfde zag je bij de overstromingen in Pakistan in 2010 en 2011. Er was opvallend genoeg nauwelijks financiële steun door moslimlan- den, terwijl die zeker niet allemaal arm zijn. Amerika en Europa waren met stip de grootste schenkers en dat zijn nou juist de conti- nenten waar primitieve moslims zo graag tegenaan schoppen.

 

Onlangs is er een aanslag gepleegd door moslim-extremisten op een kerk van koptische christenen in Alexandrië (Egypte). Daarbij kwa- men 23 mensen om het leven en raakten meer dan honderd mensen

 

 

 

170

gewond. Desondanks zijn de reacties onder christenen wereldwijd gematigd. In het omgekeerde geval zou dat anders zijn. Stel dat 23 moslims in een land met een joods-christelijke traditie - zoals Nederland of Duitsland - door skinheads vermoord zouden worden? De collectieve verontwaardiging onder moslims wereldwijd zou enorm zijn. Er zouden vele fatwa’s worden uitgesproken en de vergeldingsterreur zou bijzonder gewelddadig en langdurig zijn.

 

- Over terrorist Samir A. (Samir Azzouz) (een product van het vrije

Nederland) zijn boeken volgeschreven.

 

* In januari 2003 probeerde de Marokkaan met een vriend naar Tsjetsjenië te reizen om daar met islamitische collega’s te strijden tegen het Russische leger. De grenspolitie van Oekraïne arresteerde de jongens en stuurde hen terug naar Nederland.

 

* Was bevriend met Mohammed Bouyeri (de moordenaar van Theo van Gogh).

 

* Is betrokken geweest bij minstens een roofoverval

 

* Verbleef waarschijnlijk in terroristische trainingskampen

 

* Had contacten met andere terroristen wereldwijd

 

* In 2006 zond Nova delen uit van een video van Azzouz, waarbij hij in het Arabisch sprak met een geweer op de achtergrond

 

* Samir studeerde voor medisch laborant (met die kennis kun je natuurlijk interessante bommen maken...)

 

* Samir werd in Nederland tot twee keer toe vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs. Hoezo gebrek aan bewijs? In zijn huis werden kunstmest en zoutzuur aangetroffen (waarmee explosieven kunnen worden gemaakt). Bij de doorzoeking van zijn huis vond de politie onder meer zelfgetekende en van internet gedownloade

 

 

 

171

plattegronden van diverse strategische gebouwen in Nederland. Die tekeningen waren voorzien van aantekeningen over bijvoorbeeld bewaking. Azzouz had van enkele plaatsen foto’s gemaakt. Ook vond de politie twee patroonhouders voor automatische wapens en een flesje gevuld met chemische stoffen en voorzien van bedrading. Desondanks vonden de rechters in de twee processen het geen overtuigend bewijs! Direct na zijn vertrek uit de rechtbank sloeg hij een cameraman én een fotograaf op hun bek.

 

* Niet alleen Samir werd vrijgesproken. Vier kompanen (bij wie de politie eveneens thuis allerlei bewijsmateriaal aantrof en van wie er zeker twee in een Pakistaans trainingskamp hadden gezeten) mochten ook naar huis. En weer zegevierde het Nederlands recht!

 

* De moeder van Samir gaf aan te betreuren dat haar zoon niet doodgeschoten was; ik fleurde op vanwege haar strenge houding. Toen las ik de werkelijke reden; in het geval Samir doodgeschoten was mocht hij als martelaar 73 medegelovigen met zich mee nemen naar het paradijs. Tja, extreem geweld tegen ongelovige honden moet natuurlijk beloond worden.

De vette Fatima’s blijven natuurlijk pal achter hun gestoorde kroost staan. Jammer dat we dit soort addergebroed (kinderen en ouders) niet Nederland uit kunnen trappen. En dan zijn er nog mensen die beweren dat de ouders van allochtoon uitschot zoveel verdriet om hun kroost hebben. Ja, verdriet dat ze zijn opgepakt!

 

* Leest u de complete biografie van Samir maar op Wikipedia. Het staat werkelijk bol van betrokkenheid bij terroristische activiteiten. Het voert te ver om zijn terreur-cv hier helemaal op te rakelen.

Het is mij een raadsel dat zo’n levensgevaarlijk ongeleid projectiel niet levenslang achter de tralies verdwijnt.

 

- Ook van het gerechtshof in Arnhem begrijp ik niet veel. De geweld- dadige Turkse mensenhandelaar en pooier Saban zat in 2010 nog vast achter de tralies. Hij is een echte zware jongen die erom bekend stond zijn slavinnen in elkaar te slaan met een honkbalknuppel. Daarbij

 

 

 

172

kwamen er ook nog verminkingen middels gedwongen tattoos, waarbij de naam van Saban ingebrand werd. Toch kwam het vol- tallige rechtscollege unaniem tot het besluit om de schoft op onbege- leid verlof te laten gaan. Het (te verwachten) gevolg is inmiddels bekend: Saban nam de benen naar Turkije met wie wij geen uit- leveringsverdrag hebben.

‘Goh, da’s vreemd dat een crimineel - die nog een paar jaar cel voor de boeg heeft - zomaar vlucht?!’

 

Stelt u zich eens voor hoeveel moeite het de recherche heeft gekost om de vrouwelijke slachtoffers - die doodsangsten hebben uitge- zweten - tegen zo’n tiran te laten getuigen. Door dit ‘akkefietje’ haalt geen hoer het in haar hoofd om ooit nog haar mond open te doen in een rechtszaak tegen haar pooier. Slachtoffers van geweld worden in dit land niet beschermd door de autoriteiten. Ze worden aan hun lot overgelaten en de dader krijgt een milde straf met de kans te vluchten en zijn gedrag te herhalen.

Ze zouden rechters - die dit soort beslissingen nemen - zelf voor het gerecht moeten slepen.

Vrouwenondrukking is de normaalste zaak van de wereld geworden in Nederland. Ik heb al een paar keer gezien dat allochtone mannen hun vrouw (of vriendin) publiekelijk een ram in hun gezicht ver- kochten.

De vrouwenemancipatie, waar zo lang voor gevochten is in Neder- land, wordt door de massale immigratie van mensen met een macho- cultuur de das omgedaan.

 

- Geweld uit naam van de islam is Nederland niet onbekend. Filmmaker Theo van Gogh werd vermoord door een extremist waar- bij Nederland kenmerkend koel reageerde.

Geen massale woede, geen opstand, geen plunderingen, geen lynch- partijen, er werden zelfs geen hoofddoekjes afgetrokken.

Nederland hield - zoals gewoonlijk - het koppie erbij ondanks het feit dat vele Marokkanen juichend de straat op gingen.

Deze koele passie- en actieloze houding staat symbool voor de

‘doorgeschoten tolerantie’ ten opzichte van een vreemde agressieve

 

 

 

173

cultuur. De verbondenheid is hier ver te zoeken.

Er vindt regelmatig geweld door moslims tegen niet-moslims plaats, waarbij gehandeld wordt vanuit een gevoel van superioriteit. Zo werd onlangs in Eindhoven een blanke vrouw verkracht door moslim- jongeren. Tijdens het verhoor verklaarden de mannen dat het slacht- offer geen moslima was en dat zij dus geen schuld aanvaardden.

Zo voeren diverse moslims hun eigen kleine jihad in Nederland om de overwinning van de islam dichterbij te brengen.

En ze lijken daarin succes te hebben: de Amsterdamse politie is zo ver dat zij joden adviseert om hun keppeltje af te doen. Marokkanen zouden er namelijk aanstoot aan kunnen nemen. En alweer zijn het

de Joden die bedreigd worden. Tijdens mijn zwerftochten door India viel het mij ook op dat Joodse reisgenoten soms werden geschoffeerd door bepaalde moslims aldaar. Zo werd een Israëlisch vriendinnetje zonder reden uitgescholden door een islamitische hotelhouder.

 

Maar goed, terug naar de Marokkanen.

Kunnen we die ontregelde Mocro’s eigenlijk wel tot de moslims rekenen?

Ik ga geen discussie met u voeren over de definitie van een moslim. Dat het Marokkaanse straattuig niet bepaald een vrome levenshou- ding heeft, mag duidelijk zijn.

Desondanks komen ze wel uit de islamitische koker. Hun familie is moslim. Ze verlangen naar het geboorteland van hun ouders. Ze

doen mee aan het Suikerfeest. Ze hebben een bepaalde kennis van de Koran. Maar het allerbelangrijkste is dat ze zichzelf identificeren als moslim en sterk verbonden voelen met andere moslims. Dat bleek bijvoorbeeld toen vele honderden jonge Marokkanen feestend de straat op gingen na de aanslagen op 11 september 2001.

 

Ahmed Al-Sarraf, een Koeweitse journalist en columnist, beweerde in een NRC-artikel dat de vrees voor de islamisering van Europa terecht is. ‘De miljoenen moslims zouden geen probleem hoeven te zijn als ze écht zouden willen integreren. In plaats daarvan steunen velen het principe van aanslagen, zijn aan eerwraak gerelateerde misdaden

geen uitzondering en behandelen zij vrouwen als hun hond. Het is

 

 

 

174

huiveringwekkend om te zien dat zij die politieke, militaire of religieuze dictaturen zijn ontvlucht - erop uit zijn om Europa om te vormen tot een regime waaraan zij juist ontsnapten.’ Al-Sarraf schreef het artikel om op te staan tegen het zich aanmeten van slachtoffer- schap, dat gepaard gaat met de verdediging van het recht van mos- lims om in overeenstemming met hun overtuiging te leven. ‘Dat is

des te meer onacceptabel daar wij zelf - in onze landen - minderheden - Europeanen incluis - ternauwernood toestaan adem te halen en niet aflaten hun onze normen op te leggen.’

Al-Sarraf schreef verder dat het nog één of twee generaties zal duren dat de hele wereld - en de Arabische wereld in de eerste plaats - zal rouwen om het Europa zoals het was.

 

Zo verlangen veel moslims in Europa naar de sharia - een Arabisch woord voor de wet van God.

Sharia is in de eerste plaats een religieuze plichtenleer die het mense- lijk handelen in wereldlijke en religieuze zaken bepaalt, zowel in de relatie van mensen onderling als van mens tot God. Mooie woorden, maar bij de sharia moet je vooral denken aan bebaarde ayatollah’s die in achterkamertjes het politieke én gerechtelijke beleid bepalen.

Even een paar voorbeelden van wat de sharia betekent voor vrou- wen, want alles in de sharia discrimineert die groep. Trouwen met een niet-moslim mag niet. Scheiden is ook niet toegestaan, tenzij met toestemming van haar man. Van zijn kant mag de man, wanneer hij maar wil, de vrouw verstoten. Zelfs een sms’je waarin staat ‘ik verstoot je’ is voldoende. Maar als de man binnen drie maanden van mening verandert, dan mag hij zijn ex-vrouw terugnemen tot drie keer toe. De ouderlijke macht ligt altijd bij de vader: de moeder mag voor de kinderen zorgen, maar hij neemt de beslissingen.

 

Het is mij opgevallen dat - de vrouwenonderdrukking ten spijt - de meeste Hollandse vrouwen een tolerante houding ten aanzien van de islam hebben. Zo ook mijn vriendin Mariska, een overtuigd GroenLinks-aanhanger. Zij zei een keer tijdens een etentje: ‘Ja maar, dat is hun cultuur en ‘Wij moeten in Nederland openstaan voor alle geloven en culturen.’ Ik snap dat niet. Waarom zouden we een

 

 

 

175

agressieve cultuur moeten omarmen?

Ik maakte geen geheim van mijn irritatie tegenover Mariska. Sommige mensen die de kant van links hebben gekozen zijn van mening dat nadenken over maatschappelijke issues al een

‘gevaarlijke’ stap richting ‘rechts’ is.

 

‘Hello Darkness, my old friend, I’ve come to talk with you again.’ (Simon and Garfunkel, The sound of silence, 1980)

 

- De algemene opvatting is dat de islam in opmars is en nu al veel te veel macht heeft.

De Duitse schrijver Hamed Abdel-Samad denkt daar anders over. Hij beweert dat de islamitische wereld op instorten staat en dat deze wankele toestand grote gevaren met zich meebrengt. 'De islamitische wereld voelt zich in het defensief gedrongen en protesteert tegen de

in haar ogen agressieve machtspolitiek van het Westen,' schrijft hij in zijn boek Der Untergang der islamischen Welt. Eine Prognose. Volgens Abdel-Samad is de islam heel ziek en bevindt deze zich zowel cultu- reel als maatschappelijk op de terugtocht. Ze biedt geen constructieve antwoorden op de vragen van de 21ste eeuw en verschanst zich daarom achter woede en beledigingen. Het religieus gemotiveerde geweld, de toenemende islamisering van de openbare ruimte en het krampachtig vasthouden aan de zichtbaarheid van islamitische symbolen zijn nerveuze tekenen die op deze terugtocht wijzen.

 

- Onder Antilliaanse jongeren vormen groepsverkrachtingen een ware hype. Ooit werd ex-Nederlands-elftal-voetballler Kluivert in verband gebracht met een groepsverkrachting die ten overstaan van de rechter niet bewezen kon worden.

Een maand geleden zijn zes Antillianen opgepakt in verband met een groepsverkrachting in Amsterdam-Zuidoost, waarbij vijftien mensen als verdachte aangemerkt werden. De groepsverkrachting vond

plaats in een woongroep voor licht verstandelijk gehandicapten van een zorginstelling. Primitieve daden door primitieve mensen vraagt om primitieve (zware) straffen.

Toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat allochtone ‘bad

 

 

 

176

guys’ een sterke aantrekking op bepaalde (blanke) vrouwen uitoefen. Ik zat vanmorgen bij de kapper. Ik ga altijd naar een kappersschool omdat ik daar voor een tientje geknipt word. Nadeel is dat het soms wat lang kan duren omdat die meiden (en af en toe een jongen) het vak nog moeten leren (je wordt aan het eind overigens altijd gecorrigeerd door een van de docenten).

Ik werd vandaag door een jong meisje (Irene) geknipt en we kletsten wat beleefdheidsnonsens over hoe we Nieuwjaar zouden doorbrengen. Irene maakte van de gelegenheid gebruik om het ene na het andere verhaal over haar vrienden te vertellen. De Mike’s, Anthony’s, Achmed’s, Raoul’s, Mohammed’s en Saïd’s werden me om de oren geslagen.

De (Hollandse) Irene vertelde me met een zekere combinatie van afkeer en respect over het gedrag van haar allochtone vriendjes. Drugsgebruik, zware mishandeling, voorwaardelijk vrij, kindjes maken bij tienermeisjes, poging tot doodslag, you name it. Veel spannender dan die brave, blanke slijmjurken!

 

Tegelijkertijd deed Irene haar best om tegenover mij net te doen alsof ze neerkeek op de daden van haar groepsgenoten.

Ik hoorde haar elke keer na een verschrikkelijk verhaal eraan toevoegen: ‘Zoiets flik je toch niet?’ of ‘Dat is toch maf?’

Een beetje zelf de vermoorde onschuld spelen, maar het werd mij al snel duidelijk: Irene vindt het interessant en opwindend om met zulke bad boys om te gaan en haar beentjes te spreiden voor rebelse, uit de pas lopende, exotische losers. Irene vertelde ook volmondig over haar ex-vriendje Mohammed die had gezeten wegens een poging tot moord. ‘Mohammed is inmiddels weer vrij, maar ramt er nog op los in het dagelijks leven’, aldus de kapster.

Kennelijk was haar Marokkaanse ex-lover(boy) niet erg onder de indruk van zijn straf. Bij een recent verkeersongeluk, dat Mohammed zelf veroorzaakt had wegens drank en drugs, sloeg hij de andere bestuurder hard op zijn oor waarbij het bloed eruit spoot.

Mohammed ‘vroeg’ aan Irene die getuige was (samen met nog wat Noord-Afrikaans uitschot op de achterbank) - of zij wilde getuigen dat hij met de vlakke hand had geslagen. Dat wilde de kapster niet,

 

 

 

177

vertelde ze me.

Ondanks zijn eerdere veroordeling kwam haar Marokkaanse ex- vriendje er met drie maanden voorwaardelijk (!) vanaf.

 

Ik had geen zin in een moeizame discussie en kletste maar wat mee. Irene had immers een scherpe schaar in haar hand en met name beginnelingen willen nog weleens uitschieten..

 

Ons leefklimaat is verpest door te ver doorgeschoten idealisme

 

- Onder met name Mocro’s en Antillianen is er sinds een paar jaar een nieuwe hobby: inrijden op verkeersregelaars omdat ze het vervelend vinden om aanwijzingen op te volgen.

Een voorbeeld is de Antilliaan Dion G. die uit frustratie een verkeers- regelaar doodreed. Zijn straf? Vier jaar celstraf waarvan één jaar voorwaardelijk.

Dion staat dus binnen twee jaar weer op straat, zo gaat dat in Neder- land.

Dat staat in schril contrast met het gegeven dat een man of vrouw zonder reden is vermoord waarbij de familie van het slachtoffer levenslang met gevoelens van verdriet, woede en wraak zal blijven rondlopen.

 

- Een groep Feyenoord-hooligans dendert een Alkmaarse kroeg binnen, slaat het interieur kort en klein en beukt de aanwezige gasten in elkaar. Twee agenten staan ernaar te kijken. Ze grijpen niet in,

maar roepen via de mobilofoon om versterking.

Op zich wel begrijpelijk want de politie mag niet veel in Nederland. In een land als de VS, Spanje, een willekeurig Zuid-Amerikaans, Aziatisch of Afrikaans land zou zoiets nooit gebeuren. Daar schiet men op de daders, ook (of juist) wanneer de politie sterk in de minderheid is.

 

- Voormalig VVD’er Hirshi Ali kreeg een dolksteek in haar rug van haar partijgenoten. De politica moest ons land uiteindelijk verlaten en waarschuwde ons: 'In Nederland lopen vele potentiële Mohammed

 

 

 

178

B.’s rond.' Hirshi Ali werd continu zwaar beveiligd vanwege de vele islamitische bedreigingen aan haar adres. Het lijkt erop dat links Nederland bedreigingen en de daaraan gerelateerde beveiliging een normale zaak vindt. En dat is nu juist het probleem; men gaat extreme dingen normaal vinden waarbij er niet meer kritisch over oplossingen wordt nagedacht. De kiezer zou een blok moeten vormen tegen de toenemende invloed van (islamitisch) geweld op onze samenleving en als protest massaal rechts moeten stemmen.

 

- Een negentienjarige man uit Castricum rijdt een negenentachtig- jarige vrouw op het zebrapad dood. Hij blijkt veertig kilometer te hard te hebben gereden. Hij krijgt als enige straf een voorwaardelijke rij-ontzegging van drie maanden. Dat betekent dus geen straf. Mensen die onder behandeling zijn voor een depressie - hoe mild die ook mag zijn - zijn minimaal een jaar hun rijbewijs kwijt. Dat is een erfenisje van ex-minister Verkeer en Waterstaat en professioneel

‘doorpakker’ Camiel Eurlings.

Zij mogen van het CBR pas weer rijden als zij minimaal een jaar gevrijwaard zijn van depressieve klachten. Dat betekent in veel gevallen dat er gelogen wordt tegen de keuringsarts.

De verhoudingen zijn in Nederland uit balans geraakt. En niet zo’n klein beetje ook.

 

- Een man heeft onenigheid met zijn buurman over een parkeer- plaats. De man grijpt de onderbenen van zijn buurman en gooit hem van een hoog naar beneden. Het slachtoffer wordt met zware verwondingen in het ziekenhuis opgenomen. De dader krijgt een taakstraf van 120 uur en moet 4000 euro schadevergoeding aan het slachtoffer betalen. Die had zijn nek wel kunnen breken, maar de rechter vond drie weken schoffelen en een geldbedrag een passende straf voor deze barbaarse mishandeling.

 

‘Denk goed na, want het kan je staan’ (Zwart-wit, Frank Boeijen, 1984) (ligt goed in het gehoor, maar is in feite een politiek-correct zeiknummer naar aanleiding van de enige doodslag op een neger (Kerwin Duinmeijer) in Nederland ooit. De waarschuwende passage is inmiddels veel meer van toe-

 

 

 

179

passing op blanken die moeten oppassen voor gewelddadige straatterroristen)

Mental slavery

Ik luisterde onlangs naar ‘Premtime’ op de radio.

Daarin betrekt Prem Radhakishun de burger bij politieke en maat- schappelijke kwesties.

Vandaag was er een Arubaan te gast die zich inzet tegen discrimina- tie van de zwarte medemens.

Deze zelfbenoemde vrijheidsstrijder is van mening dat er stelselmatig

‘mental slavery’ van mensen met Afrikaanse roots in Nederland plaatsvindt. De lichamelijke slavenarbeid mag volgens hem dan af- geschaft zijn, maar negers worden nog steeds niet volwaardig behan- deld.

 

De Arubaan werd in zijn mening gesteund door twee wetenschap- pers die hun leven hebben gewijd aan het onderzoeken van racisme in Nederland. Op kosten van de Nederlandse belastingbetaler.

De slavenarbeid is inderdaad een vreselijke misdaad tegen de mense- lijkheid geweest. Dat zal ik zeker niet ontkennen. Maar de slaven- arbeid is reeds in de negentiende eeuw afgeschaft.

En kijk in hemelsnaam naar de realiteit van vandaag.

 

Is er een beter land dan Nederland voor de donkere medemens? Ik denk het niet. Iedereen heeft hier volop kansen om zich te ontwikke- len en een goed bestaan op te bouwen. En nee, het leven is niet perfect. Er zijn altijd wel dingen die niet helemaal naar de zin zijn.

De betekenis van ‘mental slavery’ kon de gast van Prem niet goed onder woorden brengen. ‘Het is meer een gevoel dat zwarte mensen hier hebben’, zei hij.

Hij doelde onder meer op de vele zwarten die schoonmaakwerk doen. Wat is er mis als een onopgeleide neger simpel werk doet? En zwar- ten zijn nou eenmaal relatief vaak onopgeleid, dat is de realiteit.

 

Moeten we dan maar een onopgeleide neger op de directeursstoel van Aegon neerzetten? Enkel en alleen omdat hij zwart is? Zodat de zwarten hier het idee krijgen dat ze meetellen? Er zijn de afgelopen decennia al te vaak allochtonen zonder enige kwaliteit op hoge

 

 

 

180

(politieke) posten beland, vanwege ons ‘schuldgevoel’

En wat als er al sprake zou zijn van mentale ongelijke behandeling? (wat mijns inziens onzin is). Wat te denken van psychiatrisch patiënten, gehandicapten, bejaarden, vrouwen, joden, homo’s, zwaarlijvigen en blanken? Worden die dan niet gediscrimineerd? Kijk naar Zuid-Afrika waar sinds 1994 meer dan 4000 blanke boeren door zwarten zijn omgebracht. Reden? Hun huidskleur en dus een

duidelijk geval van moorden met een racistisch oogmerk. Niet alle negers in Zuid-Afrika zijn helaas zo nobel, wijs en verdraagzaam als Nelson Mandela. Het is trouwens nog een geluk dat Mandela als leider en president naar voren werd geschoven. Een radicale gewelddadige voorman zou tot veel meer bloedvergieten hebben geleid. Mandela vormde met zijn vredelievende houding helaas een eenzame uitzondering, een vreemde eend in de bijt van zwarte leiders.

Overigens was Mandela in zijn jonge jaren een stuk gewelddadiger. Begin jaren zestig werd hij veroordeeld wegens het voorbereiden van een guerilla-oorlog om het apartheidsregime omver te werpen.

 

Het komt eropneer dat iedereen wel eigenschappen bezit op basis waarvan hij gediscrimineerd kan worden. En als het niet in het boven-staande rijtje voorkomt dan kun je buitengesloten worden door je rotkop, je rotte adem, je gebrek aan opleiding, je liefde voor het ‘verkeerde’ voetbalelftal of het feit dat je geen lid van de Rotary bent. Met andere woorden: get a life!

 

Het vrije woord

De vrijheid van meningsuiting is nodig om dichterbij de waarheid te komen. Daarmee kun je oplossingen voor problemen bedenken. Gelovigen mogen hier - onder bescherming van de vrijheid van godsdienst - naar hartenlust vrouwen, homoseksuelen, ongelovigen en andersdenkenden discrimineren. Dat is een onaanvaardbare situatie omdat criticasters van de islamitische cultuur middels bedreiging, moord of rechterlijke uitspraken de mond gesnoerd wordt.

 

 

 

 

181

‘Als je de haatpassages uit de Koran weglaat, houd je een blaadje ter grootte van de ‘Donald Duck’ over.’ (Wilders, politicus)

Wilders durft dingen te benoemen, maar staat nog steeds alleen in de politiek.

Het principe van de vrije mening - waar in een ver verleden veel bloed om gevloeid is - wordt tegenwoordig in hoog tempo verkwan- seld. Wilders werd - ondanks dat het OM hem niet wilde vervolgen - voor de rechtbank gedaagd vanwege zijn politieke uitspraken over

de islam.

Waanzin, mijns inziens.

Iemand moet deze uiterst discutabele religie toch onder de loep nemen? En waarom dan toch een proces?

Omdat een groepje kleffe rechters van de Amsterdamse rechtbank het niet eens is met het gedachtegoed van de PVV-voorman.

Het was een geldverslindend proces, maar dat vond men irrelevant, want de belastingbetaler betaalde.

 

En mijn (vriendschappelijke) vriendin Mariska moest ook zo nodig ongevraagd haar mening over de rechtszaak ‘Wilders’ verkondigen. Zij is van mening dat bovenstaande rechters een lintje moeten krijgen. ‘Iedereen moet zijn of haar best doen om een dictatoriaal regime onder Wilders te voorkomen!’

Ik heb de hoop inmiddels opgegeven in discussies met Mariska. Ik denk dat we het in het vervolg bij koetjes en kalfjes moeten houden.

 

Bepaalde moslims hangen fanatiek de stelling aan: ‘Lees de Koran zoals ik hem lees of ik sleep je voor de rechter!’ Waarom staan islam- critici in Nederland voor de rechter en kunnen linkse haatzaaiers zoals Marcel van Dam ongestoord hun gang gaan? In wezen hebben zij met hun ‘onderbuik’-vergelijkingen - zoals minderwaardig mens, Hitler, fascist, nazi etcetera - het klimaat voor de politieke moord op Fortuyn gecreëerd. Dat doen ze nu bij Wilders ook weer.

 

Het is verder frappant dat veel discriminatiezaken worden aange- spannen door mensen uit de moslimhoek. In de moslimcultuur beledigt en discrimineert men er namelijk lustig op los.

 

 

 

182

Het getuigt van een dubbele moraal om zaken als de brandstapel, kettervervolging en vrouwonvriendelijk gedrag van vier eeuwen geleden onder christenen af te wijzen, maar onthoofding, steniging en vrouwonvriendelijk gedrag van vandaag onder moslims niet als onaanvaardbaar te mogen typeren.

Onthoofding en steniging komen hier weliswaar (nog) niet voor, maar het gaat erom dat vele moslims naar het westerse Nederland gekomen zijn om de cultuur - die ze daar achterlieten - hier in ver- sterkte mate te willen invoeren.

Economische verbetering en cultuurbehoud in een. Dat is de wens van de meeste moslims in West-Europa en er wordt hun geen strobreed in de weg gelegd.

 

Hoe sturen we bij?

Sommigen noemen het huidige kabinet met gedoogsteun van de PVV extreem-rechts. Is that a fact? Het is naar mijn mening niets meer dan stemmingmakerij veroorzaakt door mensen die willen dat alles bij het oude blijft. Elke inwoner van Nederland - ongeacht herkomst of huidskleur - heeft nog steeds dezelfde rechten als ieder ander. Criminelen met een dubbel paspoort mogen nog steeds blijven. Er vindt - onder het nieuwe kabinet - geen georganiseerd racistisch geweld tegen allochtonen plaats.

Linkse volksvertegenwoordigers worden zelfs niet eens lastiggevallen. Dat mag opmerkelijk genoemd worden gezien de multiculti-puinhopen die ze veroorzaakt hebben. Wilders volgt de weg van de democratie en roept niet op tot het aftrekken van hoofddoekjes of ander geweld tegen islamieten of andere nieuwkomers. Links raakt iedere keer bijzonder opgewonden door

de uitspraken van de blonde politicus en bedenkt allerlei boosaardige vergelijkingen om de man een halt toe te roepen. Die aanpak lijkt weinig effect te hebben. De gemiddelde burger is inmiddels op de hoogte van de problematiek in dit land en is het meer dan zat. Het is belangrijk dat de ‘rotte appels’ veel harder aangepakt gaan worden. Zij verpesten het imago van een complete bevolkingsgroep. De straatterrorist komt ‘in the picture’, maar dat geldt niet voor de hardwerkende Marokkaanse groenteboer.

 

 

 

183

Dat is zelfs een helder argument in de ogen van links. Mijn vader liet zich onlangs - voor zijn doen - behoorlijk extreem uit. Hij zei: ‘De Marokkanen hebben het imago van alle allochtonen verpest!’

Zelfs Mariska en mijn vader kunnen zich daarom vinden in een hardere aanpak van straatterroristen. Echter onze rechtspraak denkt daar geheel anders over. De PVV dringt aan op wetswijzigingen, maar wordt tegengewerkt door de overige politieke partijen.

 

 

 

Maatregelen

 

- Kwaadwillende moslims moeten niet langer gepamperd worden. Een harde cultuur vraagt om harde maatregelen. Met die harde cultuur bedoel ik niet dat moslims hard voor zichzelf zijn. Orthodoxe islamieten blinken niet uit qua zelfkritiek, maar zijn wel hard tegen joden, christenen, vrouwen, gematigde moslims en andersdenken- den.

 

- De verwelkoming van nieuwkomers moet anders.

Er bestaat in Nederland sinds enkele jaren een inburgeringscursus. Probleem is dat het volgen van die cursus niet verplicht is. Het is dus vrijblijvend, Nederlandser kan niet. Op 12 augustus van 2010 oordeelde de rechtbank in Rotterdam dat Turkse inwoners met een verblijfsvergunning niet hoeven in te burgeren. Wat is hier aan de hand? Bepaalde nieuwkomers steken direct na binnenkomst in Nederland een dikke middelvinger naar ons op. Het lijkt alsof ze willen zeggen: ‘We willen graag in jullie land wonen, omdat we er economisch op vooruit gaan, maar we hebben schijt aan jullie cultuur.’

Er volgen dus geen sancties bij weigering van de cursus. Dat is ondermijnend voor het integratiebeleid. Ik hoorde in mijn omgeving begrijpende geluiden in de trant van: ‘Ja maar sommige mensen zitten hier al langer dan tien jaar!’ Ja, en wat dan nog? Dan is het

helemaal noodzakelijk dat ze rap onze taal en omgangsvormen onder de knie krijgen.

 

 

 

 

184

- Op het punt van de opsporing van criminelen is er ook ruimte voor verbetering. Het cameratoezicht is in een tijd van wonderbaarlijke technologie - vreemd genoeg - nog steeds ondermaats. Als ik kijk naar Opsporing Verzocht dan zie ik vage zwartwit-beelden van de daders.

Met alleen het gegeven dat de dader een capuchon op heeft en sport- schoenen draagt (geldt dat niet voor alle straatschoffies?) is het inderdaad moeilijk om criminelen te herkennen en op te sporen. Anno 2012 moet het toch mogelijk zijn om heldere, scherpe en gekleurde beelden te tonen? Daarbij moet men niet langer neuzelen

over privacy, het troetelkindje van de linkse partijen. Om die reden is het in overlastwijken nog steeds niet toegestaan om camera’s op te hangen. Waarom is privacy hier zo’n heilig begrip? Zolang je mede- burgers geen geweld aandoet en niets te verbergen hebt hoef je je geen zorgen te maken over de aanwezigheid van camera’s. Cameratoezicht vergroot de pakkans van criminelen met sprongen.

 

Er bestaan in Nederland al decennia lang gesubsidieerde stichtingen die zich uitsluitend met de privacy van de burger bezighouden.

‘Privacy boven alles’, luidt hun filosofie. Er geldt in Nederland sinds enige jaren eindelijk een legitimatieplicht, maar dat heeft heel wat voeten in de aarde gehad. Twintig jaar geleden op mijn middelbare school vormde het al een gevoelig issue. De docent Maatschappijleer en de leraar Engels (die nogal politiek bevlogen was) drukten ons op het hart dat een legitimatieplicht discriminerend zou zijn voor de nieuwkomers. ‘Je mag mensen van een ander geloof of met een andere huidskleur niet buitensluiten!’ Wat nou, buitensluiten!? We hebben het hier over een legitimatieplicht om daarmee de rotte appels eruit te kunnen gooien. In de hele wereld bestaat al van ouds- her een legitimatieplicht, maar in Nederland heeft het jarenlang niet bestaan. Nederlandser kan niet! En zelfs anno 2012 gooien naïeve lieden nog steeds maar al te graag hun kont tegen de legitimatiekrib.

 

Zelfs wanneer de politie een vermoeden heeft dat er criminele ille- galen in een pand wonen of op straat zwerven, mag ze niet om een legitimatie vragen. Achterliggende gedachte: het zou leiden tot

 

 

 

185

stigmatisering en discriminatie. Mensen met een exotisch tintje moe- ten dan - naar verwachting - vaker hun paspoort tonen en dat vindt men een onoverkomelijke zaak. Stel je voor dat we nieuwkomers enig ongerief zouden bezorgen. Dat is ondenkbaar. Bedenk wel dat hun eigen veiligheid er ook door verbeterd wordt. Stel dat de politie bij toeval (per abuis) (‘sorry we waren het niet van plan’) op een groep (criminele) illegalen stuit. Wat dan? Uitzetten gaat niet zomaar, daar

is Nederland te zacht voor. Daar komt geleidelijk aan verandering in, maar de afgelopen decennia week de betekenis van een ‘legaal verblijf’ niet af van een ‘illegaal verblijf’. Onlangs stelde de PVV voor om illegalen sneller op te sporen middels het vragen naar legitimatie. En ja hoor, meteen begon D66 te kraaien. De salonsocialisten wisten zich gesteund door allerlei privacy-stichtingen.

‘De vrijheid van de burger is in het geding’, zwetste men. Het wordt tijd dat men gaat inzien dat veiligheid en een aangename samen- leving veel belangrijker zijn. En waar hebben we het eigenlijk over? Mogelijk eens per half jaar - tijdens een politiecontrole - je ID moeten tonen. De politiek heeft kennelijk niets geleerd en zit nog steeds verstrikt in allerlei achterhaalde, miereneukerige, sociale codes.

 

- De berechting van criminelen moet anders. Schaf de taakstraffen af. Volgens de Politiebond werken ze niet en de politie heeft meer inzicht in de realiteit dan justitie en rechters. Taakstraffen worden al jarenlang in Nederland opgelegd aan plegers van zeer ernstige delicten tot en met zware mishandeling onder volwassen daders en zelfs doodslag onder minderjarige daders. Daarnaast veroorzaken

taakstraffen wrok en frustratie bij het slachtoffer en de nabestaanden. Er wordt op die manier een situatie van vergelding in de hand gewerkt.

 

- Het is op z’n zachtst gezegd vreemd dat er - zelfs onder het huidige kabinet - nog steeds grootschalige immigratie vanuit niet-westerse landen plaatsvindt. Extremere, effectievere maatregelen werden - tijdens de onderhandelingen - door CDA’er Maxime Verhagen tegengehouden. Hij wilde immers niet met lege handen naar de achterban van zijn partij terugkeren. Lubbers en die andere grijze

 

 

 

186

olifanten hadden - vanwege Verhagens flexibele houding ten aanzien van de PVV - de pik op hem gekregen.

We hebben nu een geheel andere regering, maar deze erfenis door het gekonkel van ‘in de pas lopende’ politici uit vorige kabinetten valt

niet zomaar uit te wissen. Veranderingen inzake multicultureel beleid kosten in Nederland tijd, veel tijd.

 

- Het is vreemd dat criminele Nederlandse kinderen (waaronder pubers) niet stevig aangepakt kunnen worden. Het aantal zeer jeugdige crimineeltjes neemt immers explosief toe. De ouders van jeugdige overlastgevers (tot en met achttien jaar) moet men betrekken in de straf. Vooral in de hechte Marokkaanse gemeenschap kan dat voor veel oproering zorgen.

De vaak onverschillige allochtone ouders zijn op zijn minst deels verantwoordelijk voor het ontsporen van hun kind. Men zou bij het opleggen van de straf moeten inspelen op de schaamtegevoelens bij de ouders. De plaatselijke imam zou moeten worden verplicht de dagelijkse rottigheid onder het plaatselijke Marokkaanse kroost om te roepen.

De vaders en moeders van de delinquenten moeten worden verplicht om de boodschap in de moskee aan te horen.

 

- Verder veel meer ruchtbaarheid geven aan de daders van misdrijven. Hang foto’s van jeugdige criminelen en die van hun ouders (voorzien van hun namen) op in lokale moskeeën, buurthuizen, supermarkten, theehuizen en dergelijke.

Zie het als een vorm van boetedoening. Hopelijk ontstaat er dan eindelijk een keer een beetje besef en zelfkennis in Marokkaanse, Antilliaanse en Surinaamse gemeenschappen. Ik schreef daar een ingezonden stukje over circa achttien jaar geleden in het Noord- Hollands Dagblad. Ik kreeg van diverse lezers positieve reacties. Echter, twee decennia later is er nog niets veranderd. De ouders van jeugdig uitschot staan nog steeds niet terecht en dat moet anders.

 

- Het is vreemd dat er nog steeds mensen zijn die crimineel straattuig de hand boven het hoofd houden (‘ach Mohammed mag dan een

 

 

 

187

‘boefje’ zijn, maar hij is zo lief tegen zijn oma...’)

Het feit dat velen onder hen een dubbel paspoort hebben is een buitenkans. Ontneem allochtone overvallers, moordenaars en recidivisten hun Nederlands paspoort. Maar laat die gasten wel eerst een zware straf ondergaan in Nederland.

Moet je dan eens zien hoe snel die schoften zich gaan gedragen. Dan breekt letterlijk de pleuris uit onder allochtone straatterroristen, want terug naar het land van hun ouders willen ze alleen met een rijkelijk gevulde portemonnee in vakantietijd, maar niet permanent.

 

Aan het tijdperk dat straattuig - zonder grote persoonlijke risico’s - onze samenleving kan ondermijnen komt dan een einde. Het staat in schril contrast met op handen zijnde uitzetting van ene meneer Abdel. Deze man woont al negen jaar in Nederland en is zwaar invalide. Hij heeft alle procedures gehad die er maar zijn. Ik geloof best dat hij geen gronden had om in Nederland te komen wonen, maar je gaat een invalide man er niet na negen jaar uittrappen. De asielprocedures moeten wat mij betreft veel sneller verlopen.

 

Even nog los van het positieve effect op de veiligheid in ons land. Het is toch terecht dat je dubbele paspoorthouders - die keer op keer hebben aangetoond een diepe haat en minachting tegen onze samenleving te koesteren - er op zeker moment uittrapt?

En als uitzetting te heftig klinkt voor onze volksvertegenwoordigers - of onmogelijk te realiseren valt vanwege die Europese hiphap uit Straatsburg - zijn er nog talloze andere mogelijkheden om dat tuig

aan te pakken. Het brein van een tienjarige kan genoeg manieren bedenken. Maar dan moet er wel eendracht in het kabinet bestaan.

 

Een van die mogelijke ideeën: zet de ouders van jeugdige raddraaiers uit hun woning. Daarmee experimenteert men sinds augustus 2010 in de gemeente Geleen en de resultaten lijken veelbelovend. De asociale (veelal Marokkaanse) gezinnen kregen daar een brief waarin

gedreigd wordt met uitzetting als hun kroost zich blijft misdragen. In de maanden erna is er geen enkele klacht van overlast binnen- gekomen. Om het effect nog verder te vergroten moet de gemeente

 

 

 

188

dit soort rampgezinnen aan hun lot overlaten en dus geen zorg dragen voor vervangende woonruimte. Want in dat geval is het dweilen met de kraan open.

- Laat rechters met de politie meelopen. Dat zal die gestudeerde juridische zwaargewichten hopelijk wat inzicht in de realiteit bijbrengen.

 

- Speciale lessen over de Tweede Wereldoorlog voor Marokkaanse jongeren. Een groot deel van de met name Marokkaanse moslims ontkent de Holocaust. Op school willen Marokkaanse scholieren dan ook niets over de Jodenvervolging horen. Dat is een slechte zaak. Ram die informatie door hun strotten! Overhoor ze vervolgens. Op weigering staat een boete, want een slecht cijfer maakt geen indruk.

 

Laat schoolgaande moslims dus verplicht ons oorlogsverleden bestuderen. Met name de slachtofferrol van de joden zoals de buitensluiting, deportaties, concentratiekampen en vergassingen moeten daarbij aan de orde komen. Laat Marokkaanse leerlingen van een jaar of twaalf (daarna heb je zeker geen grip meer op ze) verplicht

- onder begeleiding - naar het Anne Frank-huis en concentratiekamp Auschwitz gaan. Is beter dan de bekende gesubsidieerde snoepreisjes naar Marokko. Mogelijk openen ze dan eindelijk hun ogen voor het mensonterende leed dat het Joodse ras nog niet zo lang geleden is aangedaan.

 

- Onder Turkse jongeren zijn weliswaar meer aanpassingsproblemen dan onder autochtone jongeren, maar in vergelijking met Marokkaanse en Antilliaanse jongeren vallen ze relatief mee. Dat heeft waarschijnlijk te maken met de opvoeding. Een Turkse vader bemoeit zich meer met zijn zoon, zowel binnens- als buitenshuis. Dat

staat in schril contrast met de Marokkaanse vader die heel fanatiek de agenda van zijn dochters controleert, maar zijn zoontje van zeven jaar tot elf uur ‘s avonds op straat laat spelen. Over de Antilliaanse en Surinaamse vader kan ik kort zijn. Die is meestal vertrokken. Maar de moeder heeft ook een verantwoordelijkheid. Er moet duidelijk meer op de opvoedende rol in bepaalde allochtone gezinnen gehamerd

 

 

 

189

worden. Bij overlast moeten ouders in de straf betrokken worden. Laat het boefje samen met zijn ouders een paar middagen prulletjes prikken. Maar dan wel in hun eigen buurt om de schaamte erin te rammen. Het moet tot de opvoeders doordringen dat zijzelf verant- woordelijk zijn voor hun kinderen. Dus niet de Nederlandse over- heid.

 

- Geef de politie meer bevoegdheden om harder op te treden. Nu is de politie aan handen en voeten gebonden en wordt er om de haverklap een onderzoek ingesteld, wanneer de politie geweld heeft toegepast. Neem een voorbeeld aan de Spaanse politie. Zero tolerance bij de Cuerpo de la Guardia Civil. Zij dwingt respect af. De Nederlandse politie straalt te weinig gezag uit. Ik keek gisteren naar een of ander reality-programma waarin te zien was dat een auto met een Hon- gaars kenteken en zes Hongaarse mannelijke inzittenden werd aan- gehouden. Ze kregen een bekeuring vanwege een aantal overtre- dingen. De mannen lachten de politie-agenten midden in hun gezicht uit en ze maakten grappen in hun eigen taal. In vrijwel elk land - met uitzondering van een paar landjes in West-Europa - beland je om die reden in een cel. En terecht. De mannen moesten direct betalen en haalden een grote tas met contant geld te voorschijn. ‘Waarschijnlijk drugsgeld’, dacht ik bij mezelf. Leve de open grenzen!

 

Maar dat is nog niet alles. Geef beveiligingsbeambten een vuurwapen en zet ze op ambulances en brandweerwagens in probleembuurten. Geef ze de bevoegdheid om te schieten als het uit de hand loopt en start vervolgens niet om elk wissewasje een gerechtelijk proces tegen ordehandhavers. Ze moeten vrij zijn om hun werk naar behoren te kunnen uitvoeren. Met andere woorden: zet grovere middelen in in de strijd tegen geweld in onze samenleving.

 

- Ik weet dat het makkelijk gezegd is en in de praktijk - met al haar beschermende burgerrechten - moeilijk is, maar het zou voor de integratie beter zijn wanneer de satellietschotels van het dak getrokken worden. Allemaal.

Voordelen:

 

 

 

190

1. Betere Nederlandse-taalbeheersing;

2. Meer kennis van onze samenleving en meer kennis leidt waarschijnlijk tot meer interesse en verbondenheid met het land waarin ook zij tenslotte wonen. Bovendien zien ze dan met eigen ogen in nieuwsuitzendingen de ellende die zijzelf, hun vriendjes of hun kinderen in buurten veroorzaken.

3. Zonder schotels zullen moslims minder snel opgehitst worden tegen het Westen. De verdraaide anti-joodse en moslim-de-hand- boven-het-hoofd-houdende-berichtgeving van Al Jazeera en consorten vormt immers een groot probleem.

 

- Hollanders staan bekend als nuchter, beschaafd en tolerant. Je kunt het ook anders formuleren; het kan ze weinig schelen als er tegen een andere Hollander geweld wordt gepleegd. Zolang het maar geen vriend of familie betreft. Onder autochtonen is er weinig solidariteit met de veelal (blanke) slachtoffers van geweld. Bij Hollanders staat verstand boven emotie. We gaan - na de zoveelste racistische moord op een rasgenoot - snel over tot de orde van de dag.

We richten ons liever op onze carrière, dan dat we ons bezighouden met de problemen van anderen.

 

Het sociale gevoel onder met name Marokkanen is veel sterker. Onder hen braken zelfs rellen uit toen een gewelddadige Mocro door in het nauw gedreven agenten werd neergeschoten.

Nederlandse burgers (zowel autochtoon als allochtoon) moeten sneller in actie komen bij geweldsincidenten. Niet langer met stille tochten maar met demonstraties, stakingen en desnoods met rellen en represailles op de daders. Wij moeten het niet langer pikken. Genoeg is genoeg!

Het organiseren van stakingen gebeurt overigens af en toe al. Dit jaar staakten de buschauffeurs in Gouda voor de derde keer voor meer veiligheid. Met de regelmaat van de klok vormden zij het mikpunt van geweld door Marokkaanse jongeren.

 

- Het huidige kabinet heeft het al aangekondigd en het is een prima voornemen; de minimumstraffen moeten omhoog.

 

 

 

191

Daarmee kun je voorkomen dat straatterroristen - die uit recreatieve, racistische overwegingen een medeburger doodtrappen - binnen een jaar weer door onze straten zwalken.

- De minimumstraffen moeten niet allen omhoog, de aard van de straffen moet ook veranderen. In Amerika wordt in bepaalde (zuidelijke) staten nog het principe van ‘working on the chain’ toegepast. Gevangenen verrichten nuttig werk en worden tegelijk voor lul gezet: twee vliegen in een klap.

Er is in de jaren zestig zelfs een lied over gemaakt. ‘That’s the sound of the men working on the chain’, gevolgd door een zwaar gehijg en gekreun van werkende mannen in de hitte.

Dat kan in Nederland ook. Gevangenen van ernstige delicten moeten vernederd worden voor de ogen van de samenleving. Laat ze maar aan de ketting onkruid wieden, prulletjes prikken of straten maken.

 

De verwachting dat een langere celstraf tot meer recidive leidt is nergens op gebaseerd. Het gaat erom de gevangenen te prikkelen met afwisselend en uitdagend werk. Dus minder saaie klussen en meer opdrachten waarbij de hersens gebruikt moeten worden. Strafvermindering bij het volgen van een opleiding lijkt me ook geen slecht idee. Zo bereid je gedetineerden voor op een terugkeer in de samenleving.

 

- Plaats meer crimefighters à la Fred Teeven bij justitie en vervang dader-knuffelende rechters door capabele hardliners die met beide benen in de samenleving staan.

Het wordt hoog tijd dat die wereldvreemde, linkse togadragers - die er een sport van maken om criminelen zo licht mogelijk te straffen - zo snel mogelijk verdwijnen.

 

- Het tbs-stelsel moet op de schop. Steeds meer daders weigeren onder- zoek, om een lange tbs-periode te voorkomen. Criminelen moeten

‘gestimuleerd’ worden om mee te werken aan het psychiatrisch onderzoek middels zware sancties bij weigering.

 

- Verbied het hoofddoekje én de boerka.

 

 

 

192

Het is voor de burger dan wel niet overlastgevend, maar deze maat- regel heeft naast een symbolische betekenis ook een gezondheids- bevorderend effect.

Ten eerste vormen de boerka en het hoofddoekje geen vrije keus van de vrouw, ook al beweren sommige moslima’s het tegendeel.

Daarbij wil ik een kanttekening plaatsen.

Je kunt het hoofddoekje als vrouwonderdrukkend zien, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat bepaalde moslima’s het dragen ervan interessant vinden. Het hoofddoekje lijkt soms wel een uiting van triomfantelijkheid. Zo van: ‘Wij zijn moslima’s en hebben schijt aan jullie. We zullen laten zien dat onze religie superieur is.’

Er hoeft niet al te veel heibel over gemaakt worden. Er zijn belang- rijkere integratieproblemen.

Maar een ding is zeker: zodra je het doekje op hebt, mag je het nooit meer afdoen.

 

Nadeel van de hoofddoekjes is bovendien dat ze zonlicht tegenhouden. Daardoor ontvangt de draagster te weinig zonlicht. Dit verzin ik niet, maar is de uitkomst van diverse gezondheidskundige onderzoeken. Vele moslima’s kampen met een vitamine-D-gebrek

(dat gevormd wordt onder invloed van zonlicht) door het dragen van gezichtsbedekkende sluiers in combinatie met een mediterrane huid. De getinte huid heeft namelijk meer ultraviolette straling nodig heeft dan de blanke West-Europese huid. Moslima’s kunnen als gevolg daarvan botontkalking oplopen.

Dat kan zelfs uitdraaien op de Engelse ziekte (Rachitis), een ernstige botvergroeiingsaandoening.

 

- Burgers moeten stoppen met lafjes weg te kijken bij straatterreur. De politie informeren is toch het minste wat je kunt doen.

 

- Hollandse slachtoffers in probleembuurten moeten zich organiseren (samen sta je sterker) en een blok vormen tegen treiterijen door allochtone straatterroristen. Wij Hollanders vertrouwen van oudsher veel te veel op bescherming van politie en rechtssystemen.

We moeten nu toch eindelijk beseffen dat onze instanties zwaar

 

 

 

193

tekortschieten in de bestrijding van geweld en overlast.

 

 

 

De toekomst

Nederland koerst de verkeerde kant op. Er zal radicaal moeten worden bijgestuurd.

Er waren al vele decennia geleden heldere geluiden dat het met de immigratie en integratie de verkeerde kant op ging, maar het project moest en zou slagen. Een multiculti-stoomtrein die al zo lang voortdendert is immers moeilijk tot stilstand te brengen.

Het kabinet met de VVD, het CDA en gedoogpartner PVV leek goede zin te hebben om orde op zaken te stellen, maar is helaas gevallen. Zo blijft het dweilen met de kraan open omdat een nieuwe (linkse) regering met plezier beleid (dat mede door de PVV is gevormd) zal verscheuren.

Onder de huidige scholieren vormt de partij van Wilders de meest populaire partij. Dat betekent dat de rechtse partij bij de toekomstige verkiezingen verse aanwas uit de jongerenhoek kan verwachten.

 

Daarnaast worden dagelijks steeds meer mensen het slachtoffer van geweld. Persoonlijke ervaringen hebben veel meer impact dan een artikeltje in de krant en kunnen makkelijk het stemgedrag ten gunste van de PVV beïnvloeden.

 

Dat geeft hoop op een strenger immigratiebeleid en een hardere aanpak van straatcriminelen en islamitische wantoestanden. De veiligheid hoort weer op nummer een te komen.

 

Gevolg is dat de aanhang van de PVV zal toenemen met als resultaat dat de voorheen ‘gevoelige’ gespreksonderwerpen uit de taboesfeer zullen verdwijnen. Nog steeds hoor ik soms mensen een probleem als volgt naar voren brengen: ‘Ik wil niet discrimineren maar...’ of: ‘Ik mag het eigenlijk niet zeggen maar...’ of: ‘Ik stem zeker niet op Wilders maar...’

Allemaal maniertjes om zichzelf vrij te pleiten van de geringste zweem van racisme. Ik hoop dat dit soort inleidingen in de toekomst

 

 

 

194

niet meer nodig zijn. Iedereen mag hier, wat mij betreft, alles zeggen zolang het maar niet tot geweld oproept.

 

Meer invloed van de PVV kan de bevrijding van ‘gevangen’ moslims betekenen. Mensen die niet meer geloven en op dit moment uit de islamitische club willen stappen, hebben een probleem: zij zitten muurvast. ‘Afvalligen’ durven niet uit te treden uit angst voor buitensluiting of geweld. De kritische houding van de PVV tegenover de islam geeft de ‘uittreders’ steun. Er gaat - sinds de opkomst van de PVV - steeds meer politieke aandacht uit naar ex-moslims die be- dreigd worden. Mogelijk zal dat op termijn leiden tot zware sancties tegen moslims die ‘afvalligen’ bedreigen.

 

Wat verloren is, dat is voorbij, verleden tijd, nu hebben wij, alleen maar te winnen (Joost Nuissl, 1975)

 

Slot

Ik heb dit verhaal vanuit verbazing en woede geschreven. Ik verbaas me over het feit dat Nederland in enkele decennia enorm is afge- gleden.

Ik ben boos op de vele allochtone criminelen die onze samenleving ondermijnen én onze bestuurders die het zo ver hebben laten komen. Ik wilde een tegengeluid laten horen want in de openbare bibliotheek kwam ik hoofdzakelijk linkse boeken tegen waarin men de islam en criminele allochtonen verdedigt. Verder trof ik er vele zinloze boeken over extreem-rechts (Lonsdale-jongeren) aan. Het zijn waardeloze boeken aangezien er geen dreiging van extreem-rechts uitgaat in tegenstelling tot het toenemende geweld van grote groepen alloch- tonen en van linkse activisten (extreem-rechts bestaat niet eens in Nederland).

Ik schets in mijn verhaal de keerzijde van immigratie, maar ik ben me er bewust van dat vele allochtonen uitstekend geïntegreerd zijn, of in elk geval geen overlast veroorzaken. Mijn kwaadheid is beslist niet

op hen gericht. Ik wil met mijn verhaal geen bijdrage leveren aan het creëren van haat tussen maatschappelijke groepen.

Het feit dat een minderheid in de samenleving verantwoordelijk is

 

 

 

195

voor vrijwel alle overlast en criminaliteit in ons land moet ons de ogen openen. Ik ben niets anders dan een boze witte man die andere mensen wakker wil schudden uit de idealistische multiculti-droom. Zonder de bedoeling om de hele groep van allochtonen onder de noemer ‘crimineel’ weg te zetten.

Het is verontrustend te constateren dat vrijwel alle Marokkaanse, Surinaamse en Antilliaanse mannen met justitie in aanraking komen. Zij ondermijnen de veiligheid in onze samenleving.

Het is allerminst mijn bedoeling om de blanke man heilige eigen- schappen toe te dichten. Ik wilde een punt maken omdat de verhou- dingen in onze maatschappij uit balans zijn geraakt.

 

Volgens een bevriende psychologe zien depressieve mensen de werkelijkheid scherper dan opgewekte mensen, die de wereld om zich heen door een licht gekleurde roze bril bekijken. Interessante theorie. Het is prima wanneer je die roze bril in je persoonlijke leventje kunt toepassen. Sterker nog, het maakt je leven een stuk

aangenamer. Maar van onze politici wordt scherpte verwacht en geen opgewekt, idealistisch geneuzel. Realiteitsbesef, in plaats van struisvogelpolitiek en voor-de-gek-houderij.

 

Dat de verdeeldheid de laatste decennia in Nederland steeds verder toeneemt mag duidelijk zijn. Voormalig president Reagan van Amerika zei ooit: ‘We kunnen alleen van ons rassenprobleem afraken, wanneer we aangevallen worden door Marsmannetjes.’ Hij heeft gelijk. Oorlog verbroedert mensen, tenzij het een burgeroorlog betreft. De neuzen moeten - als het om de levensovertuiging gaat -

dezelfde kant op wijzen. De integratieproblemen in ons land zijn ont- staan door het decennialang importeren van een sociale onderklasse.

 

Nederland had zich in de jaren zeventig - vlak voor de grote immigratiegolf - eens flink achter de oren moeten krabben en zich moeten afvragen of het combineren van uiteenlopende bevolkingsgroepen wel zo verstandig is. Schrijver Gerard Reve (bekend van onder andere De Avonden) zei het toen al: ‘Houd die mensen daar, er komt alleen maar ellende van.’

 

 

 

196

 

'We can’t solve problems by using the same kind of thinking we used when we created them.' (Albert Einstein)

Nawoord

 

Mijn discotijdperk mag er dan wel zo’n beetje opzitten, maar mijn kleine neefjes en nichtjes gaan het allemaal nog meemaken.

Ik wil niet dat zij in een steeds onveiliger wordende samenleving in een uitgaansgelegenheid per ongeluk de verkeerde gast aanstoten en daarbij het loodje leggen.

Jongeren lopen het grootste risico om het slachtoffer te worden van geweld op straat. Bovendien zitten zij - vaker dan de bankier van middelbare leeftijd in de grachtengordel - met hun neus op de ongemakken van de multiculti-samenleving.

 

Nederland neemt geen hoge positie in op de lijst van veilige landen. We moeten zelfs aanzienlijke armere landen zoals Hongarije, Uruguay en Polen boven ons dulden.

 

Desondanks was ons polderlandje zo’n 35 jaar terug nog een oase van veiligheid. Toen was elke moord nog groot nieuws. Nu zijn het kleine achterafartikeltjes geworden. Grootschalige immigratie van niet- westerse allochtonen heeft onze veiligheid aanzienlijk doen verslechteren. Het feit dat er zoveel aandacht voor de multiculturele samenleving bestaat is een veeg teken.

Een geïnteresseerde uitgever mailde me het volgende: ‘Jij wilt dat alle allochtonen ons land verlaten.’ Waarom die opmerking? Het bleek niet uit mijn manuscript. Sterker nog, ik neem het op voor de allochtonen die hun best doen om te integreren. Het is de zoveelste steek onder de gordel van links om de PVV-aanhanger te demoniseren. Verder gaf de uitgever te kennen dat het slechts om

‘mijn waarheid’ ging. Daar ben ik het niet mee eens. Door een groep

Mocro’s volledig in elkaar getrapt en geslagen worden is niet slechts

‘mijn waarheid’, het is dé waarheid. Alsof het om mijn eigen gekleurde mening gaat. Ik kan u verzekeren dat mijn bebloede gezicht en de gebroken neus zonder twijfel echt waren. Naar

 

 

 

197